Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Κάθε χρόνο, έτσι για το καλό, κάνω έναν προσωπικό απολογισμό του χρόνου που φεύγει. Αν και ομολογουμένως ακούω από όλους ότι το 2010 ήταν η χειρότερη χρονιά της ζωής τους και δεν απορώ καθόλου γι αυτό, για μένα, αν εξαιρέσω τους δυο τελευταίους του μήνες, ήταν ένας υπέροχος χρόνος. Γιατί όταν έχεις κάτι να περιμένεις , κάποιον να αγαπάς, κάτι να δημιουργείς, κάτι να πετυχαίνεις • η ζωή σου δίνει κι άλλα. Σε τοποθετεί, σου χαρίζει καινούργιες εικόνες και μυρωδιές, σε βάζει να ψάχνεσαι , να διαβάζεις, να απορείς, να περιγράφεις, να γράφεις να ταξιδεύεις σε νέους τόπους όσο σου το επιτρέπει η τσέπη σου και η υγεία σου και τέτοια προβλήματα φέτος δεν είχαμε. Καταρχάς ήταν η μοναδική χρονιά της ζωής μου που δούλευα όλο το χρόνο(!!!) που έκανα και πάλι αξιόλογα χιλιόμετρα για να ικανοποιήσω τον ταξιδιάρικο εαυτό μου και πήγα από την Άνδρο μέχρι την Φλώρινα και από τον Πύργο Ηλείας μέχρι την Κωνσταντινούπολη!Mε δυο χρόνια καθυστέρηση έγινε και η ορκωμοσία μου, μιας και ήμασταν από τους πρώτο...

Στις φωτογραφίες πίσω-πίσω. Στη ζωή πίσω-πίσω. Στη δουλειά.Στο σπίτι.Να μην φωνάξει·μην ενοχλήσει. Να μην αλλάξει·να μην πληγώσει. Να μην βογκήξει μήπως και ακούσουν. Να κρατήσει ανάσα·να μην μυρίσουν,τα φιλιά στα τρένα,τις βρόμικες σκέψεις, τις ουσίες, τις ανοησίες. Σπρώχνουν να μπει μπροστά. Να ανέβει. Απλώνουν χέρια.Θέλουν να λάμψει,μα άμα λάμψει θα κάψει ότι είναι δίπλα της,ότι αγαπά,ότι την κρύβει πίσω-πίσω.Την αναγνωρίζουν κι αυτή φοβάται.Ψάχνει ψηλούς και κρύβεται από πίσω.Να μην τη δούνε. Αν τη δούνε δεν θα αντέξουν.Δεν θα τ’ αντέξει. σ.χ

Απόσπασμα από συνέντευξη της Κικής Δημουλά: «Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο.Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου,αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή,σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο… Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα».

Έλα ξέχασε τη Νέα Γη Θα σε κεράσω ρούμι στο κατάστρωμα Σου υπόσχομαι να λικνίσουμε τα κορμιά μας πάνω σε χαμάκ* Θα μιλήσουμε για τους βαλσαμωμένους έρωτες Έτσι για να ερεθίσουμε τις σκέψεις μας Θυμάσαι; Όπως τότε που τριβόμασταν σε μηρούς εραστών Κρυμμένες σε καμπίνες υπερατλαντικών ναυαγίων Έλα πιες, σε λίγο θα μας φέρουν επιδόρπιο σ.χ *Κούνια κρεμασμένη οριζόντια στην πλώρη καραβιού.Η λέξη είναι από διάλεκτο της καραϊβικής.

Δίπλωνε το κορμί και δάγκωνε τα χείλη.Το τέλος λένε σε εξουθενώνει πριν συμβεί. Προσεύχεται να’ ρθεί,να λυτρωθεί,να εξιλεωθεί.Δε λέει να φανεί,αρπάζει τη ζωή,την καταριέται.Στη λήθη ψάχνει γιατροσόφια και όλο σκάβει και θάβει και κρύβει,όλο καίει πετάει,κάνει πως ξεχνάει,μα δεν περνάει σ.χ

Καθώς μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ,οι τιμές δεν με τρομάζουν.Έχω βάλει το ευρώ μου στη σχισμή από το καροτσάκι.Αναρωτιέμαι αν θα παίρνει για πάντα.Από μικρή μου άρεσαν οι βόλτες στο σούπερ μάρκετ,ειδικά στα μεγάλα,με τους διαδρόμους χιλιόμετρα.Σε είχα δίπλα μου,να σε καμαρώνω,ενώ έσπρωχνα με ευχαρίστηση το καροτσάκι,που λίγο πριν σου είχα υπενθυμίσει πως ήταν δικιά μου δουλειά. Σε χάζευα,που έβγαζες από την τσέπη του πανωφοριού σου,το χαρτάκι με τα ψώνια που έπρεπε να κάνουμε.Το ήξερα πως φέτος στις γιορτές δεν θα αποδράσουμε,σε κάποια στολισμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα,λόγω έλλειψης άδειας.Δεν με πείραζε καθόλου,ήταν η πρώτη φορά που θα στολίζαμε,το δικό μας δέντρο κι αυτό μου έφτανε. Όταν μερικές φορές χάζευες απορριμμένος στα ράφια,έβρισκα χρόνο στα κλεφτά να γεμίζω το καροτσάκι,με σοκολατένιους Αϊ Βασίληδες και άλλες χαζομαρούλες.Όταν με κοίταξες, μάλλον το βλέμμα μου,πρόδιδε σκανταλιά γιατί εκείνο το σαρδόνιο χαμόγελο,ήταν σαν να μου φώναζε «πάλι χαζομάρες,πήρες μωρό μουυυυ;;;» Λατρ...

Δεν μου έλειπαν, ούτε οι λέξεις, ούτε η ευκαιρία, ούτε η τόλμη. Μα ήταν το ενδόμυχο υφάδι της ζωής μας,από καιρό κατακερματισμένο. Κι εγώ δεν ήξερα,ούτε ήθελα να μάθω, τίποτα από σαΐτα και αργαλειό. σ.χ

Τώρα που αμφότεροι λυτρωθήκαμε,υπογράψαμε ψυχών ανακωχή. Πορευθήκαμε ως εξαρχής,με ζωές εκ διαμέτρου αντίθετες Και δώσαμε ζωή στην καθημερινή ρουτίνα. σ.χ

Όταν απολογείσαι για κάτι,ήδη το έχεις χάσει σ.χ

Πέρασαν χρόνια,για την ακρίβεια πέντε,τότε ήμουν είκοσι και τώρα εικοσιπέντε!Είναι μια αρκετά συγκινητική μέρα για μένα, όσο γελοίο κι αν μπορεί να ακούγεται.Σήμερα το blog μου γίνεται πέντε χρονών και μόνο που δεν κλαίω, ούτε παιδί μου να ήτανε,μα παιδί μου είναι. Ήταν μια μέρα στην Τ.Πετροπούλου,στο φοιτητικό μου σπίτι στον πέμπτο όροφο,αδύνατο να θυμηθώ αν είχα βάλει adsl ή προσπαθούσα ακόμα με dial up,έχω την αίσθηση όμως ότι μάλλον συνέβαινε το δεύτερο.Ήταν λίγες μέρες που είχα βάλει τηλέφωνο και είχε έρθει ο Μιχάλης από το Ρέθυμνο. Να’ ναι καλά,θυμάμαι ότι το παλεύαμε αρκετή ώρα,το πιάσαμε απόγευμα και είχε βραδιάσει,τα τασάκια ασφυκτιούσαν και ένα μεγάλο χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλια μας και εγένετο «Εκπαιδευμένοι στο οίδημα» . Το ημερολόγιο έγραφε 13 Νοεμβρίου 2005!(τότε το να φτιάξεις blog δεν ήταν τόσο εύκολο όσο είναι σήμερα και πόσο μάλλον με dial up) Η αλήθεια είναι,ότι είχα μάθει τι είναι blog από το Νίκο,ο οποίος είχε ένα τέτοιο από το 2003.Ήθελα πολύ νωρίτερα να αν...

Quizas, Quizas, Quizas – Nat King Cole – Ελληνικοι στιχοι Πάντα οταν σε ρωτάω τι, πότε, πως και που εσύ πάντα μου λες ίσως, ίσως, ίσως Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Σπαταλάς τον χρόνο σκεφτόμενη, σκεφτόμενη αυτό που θέλεις περισσότερο Ως πότε? Ως πότε? Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως Σπαταλάς τον χρόνο σκεφτόμενη, σκεφτόμενη αυτό που θέλεις περισσότερο Ως πότε? Ως πότε? Και έτσι περνάνε οι μέρες και εγώ, απελπισμένος και εσύ, μου απαντάς ίσως, ίσως, ίσως

Για την Έλενα!

Η ημιμάθεια ο χειρότερος εχθρός μου σ.χ

Αέναες συγκρούσεις συνεχείς και αλλεπάλληλες. Πολεμάω τον εαυτό μου με τον εαυτό μου Τσακίζω τη σάρκα μου, γεμίζω δάκρια. Πουθενά δεν μπορώ να σταθώ Η μονόχνωτη φύση μου με οδηγεί στο περιθώριο Καταστρώνω καρτερικά το κάθε τέλος μου Και γεμίζω τη ζωή μου αρχές Αέναες αρχές σ.χ

είμαι το πιο μονόχνωτο άτομο που ξέρω! σ.χ

Πράξη τρίτη Το λοιπόν, ήτανε κάτι Νηρηίδες, στη Νάξο να πούμε, και παίζανε στο γιαλό, τρεις και το λουρί της μάνας, πέρναγε ο Ποσειδώνας, τις βλέπει και κόβει ανάμεσά τους ένα κόμματο απίθανο. Αλληθώρισε. -Για έλα δω, ρε, φώναξε τον οπλονόμο υπηρεσίας. -Διατάξτε. -Ποια είν' αυτή εκεί, ρε, η όμορφη; -Η μελαχρινή; -Όχι η άλλη. Μα ντιπ κόπανος είσαι; Σούπα: η όμορφη. -Θα μάθω αμέσως. Έτρεξε ο οπλονόμος, ρώτησε, τού 'πανε η Αμφιτρίτη, κόρη του Νηρέα και της Δωρίδος. Ο Ποσειδώνας σηκώνεται και πάει μια και δυο στον πατέρα της. Είχε μαζί του μαργαριτάρια, είχε κοράλλια, είχε και το ποινικό μητρώο λευκό. -Θέλω την κόρη σου. Κολακεύτηκε ο Νηρέας, είχε κι άλλες δυο κόρες, αλλά, τέλος πάντων, δεν είναι μικρό πράγμα να κάνεις γαμπρό κοτζάμου βασιλιά της θάλασσας. -Πώς, να την πάρετε! Η Αμφιτρίτη, όμως, τον είδε μέσα από το καφάσι και δεν της γουστάριζε ποσώς. -Ποιόν; Αυτόν τον αξούριστο; Δεν τον θέλω. -Μωρή, είναι θεός. -Δεν θέλω κι ας είναι και λουκουματζής. Κι επειδή κατάλαβε ότι θα της...

Μετά από μία εποχή "απόλυτης μονοτονίας", με απροσδιόριστη χρονική διάρκεια, ο Θεός αποφασίζει να δημιουργήσει το Σύμπαν. Ακολουθεί η εποχή (διάρκειας πολλών δισεκατομμυρίων ετών) του σχεδιασμού του μοντέλου της κοσμικής δημιουργίας (που προφανώς περιλαμβάνει την σύνθεση, κατάστρωση και επίλυση τρισεκατομμυρίων μαθηματικών εξισώσεων). Στην συνέχεια, καθώς ο Χωρόχρονος ολοκληρώνεται, ο Θεός διαπιστώνει ότι ένα απόλυτα αιτιοκρατικό και αξιοκρατικό Σύμπαν είναι και απόλυτα πληκτικό (δηλ. σαν άνοστο "φαγητό" χωρίς καρυκεύματα). Οπότε, δημιουργεί την Ειμαρμένη, την μέγιστη Μοίρα, η οποία (σε ρόλο Πανδώρας) αναλαμβάνει να εμπλουτίσει το νεότευκτο θεϊκό μαθηματικό οικοδόμημα με την απαραίτητη "γεύση" (ή αλλιώς, με την κβάντωση ή τυχαιότητα και επομένως ασάφεια, απροσδιοριστία και τελικά αναξιοκρατία που θα το καθιστούσε συναρπαστικό) (Απογνωσισμός). Η Ειμαρμένη αμέσως αρχίζει την παρέμβασή της που χαρακτηρίζεται, κυρίως, από απόδοση υπερβατικών ή άρρητων τιμών στ...

Τότε θ' ανοίξεις μέσα μου τα ριπίδια των συναισθημάτων. Δάκρυα συνειδήσεων πολύτιμες πέτρες επιστροφές κι απουσίες. Κι ενώ θα τρέχει ο ουρανός κάτω απ' τις γέφυρες των πλεγμένων χεριών μας ενώ οι πιο πολύτιμοι κάλυκες θα ταιριάζουνε στα μάγουλά μας θα δώ- σουμε το σχήμα του έρωτα που λείπει από τις οράσεις αυτές Τότε θα δώσουμε Στη λειτουργία των δυσκολότερων ονείρων μια σίγουρη παλινόρθωση Οδυσσέας Ελύτης

Χιονισμένη Φλώρινα Γεννήθηκα σε ένα σπίτι μπουχτισμένο από βιβλία,η χαρά της κατσαρίδας.Δόξα τον απολυμενατζή,έχουμε απαλλαχτεί από τους καφετί επισκέπτες. Μελετηρός της οικογένειας,ο πατέρας, που τον θυμάμαι να κλείνεται ώρες στην τουαλέτα με ένα βιβλίο στο χέρι και τον μπιντέ μας να έχει μετατραπεί σε βιβλιοθήκη! Πατημένα εικοσιπέντε,ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με «Μπράβο Ρούλα» και είναι σχεδόν συνομήλικη της ιδιωτικής τηλεόρασης.Την εφηβεία την πέρασα παρέα με το mirc και το τότε μου ψευδώνυμο έμελε να το κουβαλάω μέχρι και σήμερα(sophie_jamaica)Ίσως όλα αυτά,ίσως οι σαχλοί έρωτες και τα πολλά ιστορικά βιβλία του μπαμπά να έκαναν τη σχέση μου με το βιβλίο σχεδόν ανύπαρκτη. Κι όμως κοίτα να δεις,που όταν δεν έπαιζα βόλεϊ,δεν πήγαινα αγγλικά,αρμόνιο, κιθάρα, μπαλέτο, δεν είχα σχολείο, δεν έβλεπα Disney clubή comfuzio,δεν έπαιζα με τα άλλα παιδιά, καθόμουνα και έγραφα,έγραφα,έγραφα. Μια αμόρφωτη,πιτσιρίκα συγγραφέας,που αν γράφει ακόμα και σήμερα ο λόγος είναι ένας. Είναι η δίδυ...

Δεν θέλω να γράψω,να σχολιάσω,να διαβάσω ή να αναλύσω οτιδήποτε μέχρι τις 15 Νοεμβρίου που έχουμε διορία να παραδώσουμε τέσσερεις εργασίες,γίνεται;

Όταν δεν περιαυτολογείς οι άνθρωποι δεν ξέρουν για σένα κι αν το κάνω αρκετές φορές μέσα από το μπλοκ μου δεν συνηθίζω να το κάνω στην ζωή μου.Για τους ανθρώπους που θεωρώ κοντινούς μου δεν χρειάζεται να τους πω και πολλά για μένα,έχω την αίσθηση ότι πάνω-κάτω ξέρουνε τι κουβαλώ. Γιατί κάνω όμως αυτό τον πρόλογο θα σας το πω αμέσως τώρα.Έχουν περάσει μόνο λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που ξέρω ότι με πήρανε στο μεταπτυχιακό που ήθελα, και οι περισσότεροι ήταν τόσο ξαφνιασμένοι σαν να μην μου το είχανε,σαν να μην περίμεναν ποτέ κάτι τέτοιο από μένα,τους αιφνιδίασα λοιπόν και κάτω από τον αιφνιδιασμό τους διέκρινα ζήλια. Ζήλια που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω,αφού οι περισσότεροι όταν τους έλεγα ότι θα πάω να δώσω για το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό με κορόιδευαν και τώρα με κολακεύουν, τώρα ανέβηκα στα μάτια τους ακόμα κι αν δείχνουν σαστισμένοι. Για να μην είμαι άδικη όμως αρκετοί ήταν κι εκείνοι που χάρηκαν πραγματικά με τη χαρά μου και ήταν σίγουροι για την επιτυχία μου και τους ευχ...

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ Ούτε στο X factor να ήμουνα!!! Από τους 95 έπρεπε να περάσουν 25 και είμαι κι εγώ μια από αυτούς!!!!!!! ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ" 53100 ΦΛΩΡΙΝΑ Σας ενημερώνουμε ότι έχετε εισαχθεί στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" 2010 - 2012. Συγχαρητήρια. Η εγγραφή σας καθώς και τα πρώτα μαθήματα θα πραγματοποιηθούν στις 29-31 Οκτωβρίου 2010:

Φτάνουμε Φλώρινα πολύ νωρίτερα από ότι είχαμε προβλέψει στηριζόμενοι σε όσα είχαμε δει στο ιντερνετ. Σε δυόμισι ώρες είχαμε μπει ήδη στο ξενοδοχείο και είχαμε φτάσει και δυο ώρες νωρίτερα από την εξέταση. Μακάρι να μην δούλευα την Παρασκευή και να μην είχα άλλες υποχρεώσεις και να είχα πάει στη Φλώρινα νωρίτερα, εκείνο το ξενύχτι μου στοίχισε. Όταν άρχισα να γράφω προσπαθούσα απλά να μην λιποθυμήσω και απαντούσα στα θέματα εντελώς διεκπαιρεωτικά , ίσως να φταίει που τα βρήκα και ψηλό αδιάφορα. Το πιο όμορφο από όλα όμως ήταν εκείνο το Σοφία που άκουσα καθώς καθόμουνα μόνη μου στο κυλικείο της σχολής και έπινα τον γαλλικό μου. Γυρνάω το κεφάλι μου σκεφτόμενη, πόσο φίρμα είμαι ρε γαμώτο !!! Για να διαπιστώσω ότι ήταν η Μάχη, συμμαθήτρια μου από το Λύκειο που ήμασταν μαζί στην ίδια τάξη της κατεύθυνσης! Δεν ήμασταν πολλά άτομα, στο σύνολο 95 , τα λιγότερα από τότε που άρχισε να γίνεται το μεταπτυχιακό αλλά αν σκεφτείς ότι οι θέσεις είναι μόνο 25 και πάλι πολλά ήταν. Όσο για το μέσο...

Είμαι τόσο μα τόσοοοοο χαρούμενη,σε καλό να μου βγει!Αύριο κατά τις πέντε το πρωί θα πάρω το δρόμο για τη Φλώρινα,μακάρι όλα να πάνε καλά αν και είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου!Πάω να δώσω εξετάσεις αύριο;Θα πρέπει να περάσω και από συνέντευξη;Προς το παρόν αισθάνομαι σαν να πάω εκδρομή για να συναντήσω φίλους!Μακάρι όλα να πάνε καλά…Φλώρινα σου έρχομαι … Υ.Σ Όσο για το τραγουδάκι που παίζει το ακούω συνέχεια τις τελευταίες μέρες και δεν θέλω με τίποτα να χωρίσω απλά μ’αρέσει σαν τραγούδι :P

Χθες το βράδυ παρήγγειλα μια τονοσαλάτα από το all time στην ηρώων πολυτεχνείου στη Λάρισα, μιας και κάνω δίαιτα και δεν ήμουνα σπίτι μου.Περιττό να πω ότι με το που την άνοιξα μύριζε χειρότερα από τα σκουπίδια μου. Έκανα την απερίγραπτη βλακεία και δοκίμασα μια πιρουνιά όχι παραπάνω και την πέταξα αμέσως στα σκουπίδια. Μετά από λίγο όταν πήγα να μιλήσω ένιωθα όλο τον ουρανίσκο και τη γλώσσα μου μουδιασμένη,πήγα στον καθρέφτη του μπάνιου και είδα τη γλώσσα μου γεμάτη με κάτι σαν σπυριά. Έκανα εμετό,όχι ότι μου ερχότανε αλλά για να μην πάθω τίποτα χειρότερο, μετά από 3 ώρες και για όλη την βραδιά την έβγαλα στην τουαλέτα αγκαλιά με τη χέστρα και με μια απερίγραπτη διάρροια, σκέτο νερό δηλαδή αφού δεν είχα και τίποτα να βγάλω και όλα αυτά από μόνο μια πιρουνιά.Που να την έτρωγα όλη; Που σίγουρα αν την είχα πάρει σε σως όλο και κάτι θα κάλυπτε τη μυρωδιά και μπορεί και να την έτρωγα και δεν θέλω ούτε καν να φαντάζομαι τι θα είχα πάθει! Εγώ φταίω που είπα σε συναχωμένο άνθρωπο να μυρίσει...

Το λεωφορειάκι μου! Χαμένες μέρες όσες πάω και γυρίζω στη δουλειά με τα ακουστικά από το iPod στα αυτιά.Αυτά που ακούω, παρατηρώ και μυρίζω καθημερινά στο αστικό είναι απίστευτο υλικό για γράψιμο! Τι κι αν έχω κάτω από το σπίτι,το αυτοκίνητο με το μεγάλο Ν από πίσω να με περιμένει,(πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια που έχω πάρει το δίπλωμα) προτιμώ το αστικό! Μαζοχισμός το ξέρω κι ας ταλαιπωριέμαι κι ας περιμένω στη στάση κάθε πρωί μέσα στο κρύο, παρέα με τη Χρυσούλα , μια συμπαθέστατη «τρελή», πριξαρχίδο της γειτονιάς που άρχισε μαθήματα ζωγραφικής κάπου στην Καραθάνου και παίρνει κι αυτή μαζί με εμένα το «τέσσερα» κάθε πρωί. Είμαι απαίσια οδηγός πρέπει να το παραδεχτώ ή μάλλον όχι μια χαρά είμαι αλλά η οδήγηση θέλει όλη την προσοχή μου και δεν με αφήνει παράλληλα να σκεφτώ και να παρατηρήσω, οπότε από το να πατήσω κανα πρωί τη Χρυσούλα και να στραπατσαριστώ κι εγώ , επιμένω φανατικά να πηγαίνω στη δουλειά με το «τέσσερα» , που μια χαρά θα πήγαινα και με τα πόδια,αλλά ανάθεμα τις απο...

Κι αν ο χρόνος μετράει τη ζωή με τότε, τώρα και θα ,εγώ τη μετρώ με αξίες και άξιζε στα αλήθεια τον κόπο που μετά από τόσα χρόνια κάναμε μια αγκαλιά κι ας παίζανε κλαρίνα από πίσω κι ας φοβόμουν κι ας ήξερα ότι τίποτα δεν θα άλλαζε πια… Άξιζε που δώσαμε στις ψυχές μας αυτή την ανακούφιση που θα κρατήσει για πάντα… σ.χ

Γράφεις επειδή το έχεις ανάγκη. Ακόμα κι αν γράφεις αστεία, εύθυμα, ανεβαστικά … υπάρχει μια ανάγκη μέσα σου που σε σπρώχνει προς τα εκεί. Ήσουν ο πιο φτωχός/ άσχημος/ παρεξηγημένος/ μόνος/ αποτυχημένος/ δαρμένος στο σχολείο; Δεν επικοινωνούσες με το περιβάλλον σου; Δε σε καταλάβαιναν οι γονείς σου; Έχεις την τάση να κλείνεσαι σε φανταστικούς κόσμους και να χαζεύεις τα ντουβάρια με τις ώρες; Ήσουν ερωτευμένος/ η με άτομο που σε είχε στο κλάσιμο επί χρόνια; Τότε μπορεί να αισθάνεσαι διακαώς την ανάγκη να γράψεις. (Και μεταξύ μας, αν δεν το κάνεις, δεν θα είσαι και η ψυχή της παρέας ακριβώς…) Θα πεις, εκατομμύρια άνθρωποι περνάνε τέτοια και χειρότερα αλλά δεν γίνονται συγγραφείς. Ναι, αλλά όσοι γίνονται τελικά συγγραφείς έχουν περάσει εκατομμύρια τέτοια και χειρότερα. Έχουν κάτι μέσα τους που είναι κενό, για λόγους που μόνον πολυετής ψυχανάλυση μπορεί να εξηγήσει(εγώ ξέρω το κενό μου!), έχουν μια τρύπα, ένα αδειανό σημείο στο βάθος της ψυχής τους, μια αδηφάγο ανάγκη επικοινωνίας που δεν ...

Χειμώνας ,απ’ τα συρτάρια ξεμύτισαν τα χειμωνιάτικα μου ρούχα.Πλέω μέσα τους.Μόνο ένας ανάποδος άνθρωπος ξεκινάει δίαιτα λίγο πριν το πανωφόρι κρύψει τα πάντα.Το πρώτο κρύο με κάνει και ανατριχιάζω πριν βάλω τις πιτζάμες μου το βράδυ.Οκτώβρης. Δεν έχω υπάρξει πιο αδύνατη στην ενήλικη ζωή μου και για να σας πω τον πόνο μου,δε λέει μια η ζωή χωρίς αλκοόλ,με παξιμάδια και γιαούρτια!Μπορεί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ήμουνα μέσα στην κατάχρηση και να είχα το πολύ τέσσερα-πέντε κιλά παραπάνω,αλλά ζούσα τη ζωή και δοκίμαζα τα πάντα και έτσι γεμάτη από εικόνες, γεύσεις,ταξίδια,μυρωδιές και συναισθήματα,μπορούσα να γράψω,μπορούσα να έχω τον χαρακτήρα που έχω. Δεν μπορείς να δώσεις,όταν δεν δίνεις πρώτα στον εαυτό σου αυτό που θέλει! Χειμώνας και έρχονται ώρες που δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου,νιώθω πως όσο μεγαλώνω τόσο μεγαλώνει και ένας φόβος μέσα μου,που δεν περιγράφεται.Κάποτε ταξίδευα μόνη μου για το Άμστερνταμ,τώρα φοβάμαι να πάω μέχρι τη Φλώρινα κι όμως θα πάω! Τώρα πάω για ύ...

Απεχθάνομαι τα στερεότυπα,απεχθάνομαι τους κατά τα άλλα συμπαθέστατους φίλους μου, ειδικότερα τους συνομήλικους ή μικρότερους από μένα ,που ανήκουν ή ψηφίζουν ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα ακόμα ,για να είμαι πιο σωστή,που ψηφίζουν ακόμα όλα τα κόμματα που είναι μέσα στη βουλή! Απεχθάνομαι όσους το παίζουν κάτι,έξυπνοι ,ψαγμένοι,μάγκες ή αλήτες! Απεχθάνομαι μερικές φορές μέχρι και τον ίδιο μου τον εαυτό για την εικόνα που προβάλω προς τα έξω και καταλήγω στο συμπέρασμα πως κανείς δεν μπορεί να με μάθει αν δεν με ζήσει από κοντά μην σου πω αν δεν ζήσει στο ίδιο σπίτι με μένα!

στην αρχή όσο κι αν δεν το πιστεύετε είχα ένα χνουδάκι από την κουβέρτα στο δαχτυλό μου και το φυσούσα για να φύγει !

Μήνας που ξεκινάει Παρασκευή σίγουρα θα είναι τέλειος! σ.χ

Του Θάνου Δημάδη Οι αποκαλύψεις που έκανε η τηλεόραση του ΣΚΑΙ με έγγραφα του Σώματος Ορκωτών Εκτιμητών ανατρέπουν τα όσα γνωρίζαμε ή για την ακρίβεια μας είχανε «διδάξει» για το Βατοπέδι. Τι είναι αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα; Ότι το Βατοπέδι είναι ένα πρώτης τάξεως «σκάνδαλο» και ότι το δημόσιο ζημιώθηκε από τις ανταλλαγές με τους μοναχούς κατά μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού δημιουργούν νέα δεδομένα προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά για τα κριτήρια με τα οποία το πολιτικό μας σύστημα και εν προκειμένω η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία χρησιμοποιεί τις θεσμικές διαδικασίες των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών της Βουλής. Μέχρι στιγμής έχουμε ως δεδομένο τις εκτιμήσεις του ΣΟΕ που λένε ότι οι αγοραπωλησίες γης με τη Μονή Βατοπεδίου δεν προκάλεσαν ζημία στο ελληνικό δημόσιο. Σε αυτό συνηγορούν- σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ- και αντίστοιχες εκτιμήσεις ευρωπαϊκών και διεθνών οί...

Οι πιο πολλοί δεν θα θυμάστε αυτά που τότε είχα πει και με αναγκάζετε ξανά να σας χαλάσω τη γιορτή το βόλεμά σας και την ατέλειωτη χαρά κι ό,τι είχα αφήσει απ' την προηγούμενη φορά. Τα ίδια μάτια με την τόση αδιαφορία καλά στημένη και η αλώβητη ιστορία βλέπεις τώρα είναι μπανάλ η ωμή ολιγαρχία κυβερνάει η γκλαμουριά και η σινιέ αληταρχία. Η ευκολία τα λεφτά πανίσχυρο το τέρας μα για τα αδέρφια μου δε φτάνει ο αέρας τους μοιάζει η φτώχεια φυλακή και ζητούν την ευκαιρία να ξεφύγουν από αυτή την τιμωρία. Και πάν' εκεί, φυτώριο, καλό, εντατικό, σε ένα κολέγιο που λες ιδιωτικό λαμπρό το μέλλον γιάπης με φράγκα κι αν την χωθείς και σε στοά σε κάνουν μάγκα. Τη λέν παιδεία, τι κοροϊδία λαπαδιασμένα τα όνειρά τους τι αηδία αυτά τα αδέρφια χάνονται εδώ στο δυο χιλιάδες και φταίτε εσείς ρε πατεράδες και μανάδες. Για τα αδέρφια που χαθήκανε νωρίς δεν φτάνει μόνο της λύπης το τραγούδι τα λάθη σας να ξέρεις πως δεν σβήνουνε μοναχά με ένα δάκρυ ή ένα λουλούδι. Γι' αυτά αδέρφια που χαθήκαν...

Κοιτάω τον τραπεζικό μου λογαριασμό,τα λεφτά μου φτάνουν να πάω ταξίδι στην Τζαμάικα,μπορώ να πάω σε πολλά μέρη του πλανήτη δηλαδή, μακάρι να τα είχα κερδίσει κάπου αλλά είναι όλα με τον ιδρώτα της μασχάλης μου! Ποιος να μου το έλεγε ότι κάποτε θα είχα λεφτά να πάω στην Τζαμάικα που θα τα είχα βγάλει εγώ! Μπορώ να πάρω την πιο γαμάτη φωτογραφική μηχανή, μπορώ να ψωνίσω με το κιλό ρούχα από επώνυμους οίκους, μπορώ να κάνω μια γαμάτη επίπλωση ενός σπιτιού,να πάω σε όλες τις συναυλίες που γουστάρω, πολλά μπορώ και όμως δεν κάνω τίποτα ! Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκρουτζίαση με έχει πιάσει,όσο περισσότερα μαζεύονται, τόσο πιο πολύ χαίρομαι,χωρίς ουσιαστικά να τα χαίρομαι!Τα λεφτά είναι για να τρώγονται και σημασία έχει να πιάσεις το νόημα και το νόημα είναι να γυρίσεις όλο τον κόσμο ακόμα κι αν είναι με δανεικά και όχι να δουλεύεις συνέχεια και μια μέρα να πεθάνεις,χωρίς να το έχεις κουνήσει ρούπι από τη δουλειά σου για να αφήσεις έναν μεγάλο τραπεζικό λογαριασμό να τον ξεκοκαλίσουν οι α...

Γιατί πολλαπλασιάζονται σαν τις κατσαρίδες οι άνθρωποι που μου λένε πως χαραμίζομαι «εδώ» ; Ίσως γιατί άρχισα να πιστεύω κι εγώ το ίδιο !

Κάθε φορά που θα τρως μια κατραπακιά,θα λες πως δεν πειράζει και η ζωή συνεχίζεται,μα εσύ δεν θα είσαι ποτέ ξανά ίδιος,όπως τότε που δεν τις είχες φάει. Η ζωή προχωράει αλλά όχι απαραίτητα και εμείς.Εμείς κολλήσαμε κάπου στο χρόνο και σε μια άλλη διάσταση συνεχίζουμε να υπάρχουμε ακόμα, ενώ εδώ συνεχίζουμε να τρώμε κατραπακιές ! σ.χ

Καθόντουσαν δυο τους στο καθιστικό,εκείνη είχε τρελαθεί από ανία,άκουγε μόνο τις διαφημίσεις που έπαιζε η ΝΕΤ αλλά δεν έβλεπε τίποτα,γιατί από ώρα εκείνος το είχε γυρίσει στο teletext . Άλλοι καθόντουσαν στη βεράντα και παίζανε στοίχημα,άλλοι στην κουζίνα βλέπανε στη μέσα τηλεόραση που είχε Nova ποδοσφαιρικό αγώνα,ενώ εκείνη με απελπισία είχε σωριάσει τον εαυτό της σε έναν καναπέ ακριβώς απέναντι από τον δικό του… Κάποια στιγμή αφηρημένη και ενώ κοιτούσε το χειριστήριο από το playstation και τα λιωμένα κουμπιά ή από το πολύ λιώσιμο από το pro ή από τσιγάρα που ξεχάστηκαν να σβηστούν άκουσε να διαφημίζουν μια ταινία που θα έπαιζε η ΝΕΤ στις 10:00 το a lot like love …Αααα ψιθύρισε εκείνη, ασυναίσθητα φωναχτά,χωρίς καμία διάθεση συζήτησης , ωραία ταινιούλα,και ο Κούτσερ ωραίο μανάρι!Τότε εκείνος γύρισε με βλέμμα αγριεμένο ενώ μόλις είχε στρίψει το τσιγάρο του και της είπε: Τι Κούτσερ,τι Πούτσερ,μπάλα και ξύλο,εγώ δεν ξέρω από αυτά,δεν έχω δει ποτέ ταινία στη ζωή μου, ούτε έχω πάε...

Βρείτε μου επιτέλους έναν κόσμο να χωράω… Θα περιτριγυρίζομαι ή από πανηλίθιους ή από διάνοιες!Mέση κατάσταση δεν υπάρχει;

Μακάρι το μυαλό να μάθαινε να φτύνει, για να ξερνά όσα σκατά μου βάζουν κάθε μέρα στο κεφάλι σ.χ

Στη δουλειά της, αλλά κι έξω απ' αυτήν, γινόταν θυσία για τον καθένα. Με αληθινό ενδιαφέρον, δίχως να περιμένει ανταμοιβή, δίχως να πτοείται από τα παράπονα, την επιμονή και το θράσος μερικών. Έβλεπε να την εκμεταλλεύονται και δεν την ένοιαζε. Την πίκραινε η αχαριστία, αλλά αυτή εκεί, το βιολί της. Ένιωθε ενοχές όταν δεν βοηθούσε ακόμη κι ένα καθίκι. Ένα μικρό νησάκι στη θάλασσα του συμφέροντος. Ζήσης Σαρίκας (το νησάκι)

Αρχίζω να εξηγώ την «εγκατάστασή»μου σ’ όλους εκείνους που κρίνω ότι γνωρίζω αρκετά. Δεν θα ήταν τίμιο να τους το κρύψω αφού πρόκειται να δράσουμε μαζί. Την «εγκατάστασή» μου την είχα ήδη εξηγήσει στον Σ., σχεδόν κατά τύχη, γιατί ήρθε στην κουβέντα, στο εργοστάσιο. Του είχα πει πως δεν ήμουνα εργάτης στην πραγματικότητα, ότι είχα τελειώσει τις σπουδές μου για καθηγητής. Με άκουγε μ’ έναν επιεική σκεπτικισμό, εκφράζοντας μιαν έκδηλη αμφιβολία για το ότι μπορούσε να διαλέξει κανείς μια τέτοια ζωή δίχως να τον υποχρεώσουν. Έμοιαζε λίγο με την αντίδραση του κρατούμενου στον οποίο ο καινούργιος, που μόλις έχει φτάσει στο κελί, δηλώνει: «Εγώ είμαι ειδική περίπτωση, είμαι αθώος!». Λέγε ότι θες φίλε μου, σκέφτεται ο παλιός, το ξέρουμε το παραμύθι. Αργότερα όμως, όταν διωγμένος από τον ιδιοκτήτη του, ήρθε να μείνει στο σπίτι για μερικές μέρες, πείστηκε από τους σωρούς τα βιβλία και τα χαρτιά. «Θα μπορούσες δηλαδή να είσαι καθηγητής και να δουλεύεις σ’ ένα γραφείο; -Ναι». Δεν μου απάντησε τίποτα...

Δεν φταις εσύ που όταν κοιτάς στον καθρέφτη βλέπεις το είδωλο σου,εγώ γκαβώθηκα και όποτε τον κοιτούσα έβλεπα εσένα. σ.χ

Οι πιο ύποπτοι είναι αυτοί που γράφουν έτσι και παριστάνουν πως ζουν έτσι, και συνεχίζουν ατσαλάκωτοι και περιττά άκαμπτοι, δειλοί, πετάνε κάτω από τις πόρτες τα βράδια τις αυτοβιογραφίες τους, παλιόπουστες σου λέω, γεμάτη η πιάτσα της ζωής από τέτοιους. Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Περπατούσα στο δρόμο και είχα τις μαύρες μου,το μόνο που παρακαλούσα ήταν να είχαν ξεπρηστεί τα μάτια μου από το κλάμα.Έφτανα στο σπίτι παραφορτωμένη με κυριακάτικες και μια ταινία για το βράδυ,όχι από αυτές που δίνουν δώρο οι εφημερίδες.Είχα περάσει ένα υπέροχο σαββατοκύριακο,είχα πάει στον πιο βροχερό γάμο της ζωής μου, είχα ένα στομάχι παντόφλα από όσα είχαμε κατεβάσει την προηγούμενη νύχτα,ήμουνα πραγματικά τόσο ευτυχισμένη ,όταν τους άφησα να μου γαμήσουν την ψυχολογία.Γιατί άραγε; Ξάφνου λίγο πριν φτάσω σπίτι μια μπάλα ποδοσφαίρου με πλησίαζε απειλητικά,στην αρχή είπα να την αποφύγω να ανέβω στο πεζοδρόμιο και να την αφήσω στην τρελή πορεία της , αλλά σε κλάσματα του δευτερολέπτου αποφάσισα να την σταματήσω στα πόδια μου με ένα μαγικό τρόπο και να την δώσω πάσα στον πιτσιρικά που έτρεχε για να έρθει να την πιάσει.Απίστευτο κοντρόλ φώναξε ένας άλλος πιτσιρικάς συμπαίκτης του στο ποδόσφαιρο του δρόμου, ενώ εκείνος με κοίταξε,μου χαμογέλασε και μου είπε,σας ευχαριστώ!Δεν μπορείτε ν...

Παρατηρώ υποσυνείδητα τα πάντα γύρω μου και θέλω να γράψω γι αυτά έτσι όπως φιλτράρονται από τα μέσα μου. Μερικές φορές κάνω διαλείμματα για να παρατηρήσω κι αυτά. Κάποτε είχα γράψει πως δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτή τη βλακώδη κατ'εμέ ανάγκη να ανήκουν κάπου και η Μαριλένα μου υπενθύμισε τον Αριστοτέλη και τη φράση του που έλεγε ότι για να είναι κανείς μόνος του πρέπει να είναι ή Θεός ή θηρίο. Έχω υπάρξει σε συλλογικότητες και δεν είχα ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα συνεργασίας ή ασυνεννοησίας, ούτε είχα ποτέ ηγετικές τάσεις . Έβρισκα όμως πάντα την κατάλληλη στιγμή και αποχωρούσα διακριτικά γιατί όσες φορές κι αν προσπάθησα δεν ένιωθα ποτέ καλά ως μέλος οποιασδήποτε ομάδας. Ξέρω ότι αυτή μου η στάση μου έχει κοστίσει και συνεχίζει να μου κοστίζει πολλά αλλά καμία ομάδα μέχρι στιγμής δεν μπόρεσε να με εκφράσει καλύτερα από ότι το κάνει ο ίδιος μου ο εαυτός. Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση «ανεξαρτησίας» ή «ελευθερίας» αφού τίποτα από τα δυο δεν υπάρχει ουσιαστικά στην ...

10 πράγματα που αγαπώ: 10. Τα βιβλία.. 09. Τα ταξίδια 08. Τον έρωτα 07. Το γράψιμο 06. Το καλοκαίρι 05. Τις Γάτες 04. Τη reggae 03. Την κιθάρα μου 02. Τον Γιάννη 01. Την οικογένεια μου (αγαπάω και άλλα, αυτά απλά μου ήρθαν πρώτα στο μυαλό) 1) Τι σου φτιάχνει τη διάθεση; Ο Γιάννης όταν τον βλέπω, τα αναπάντεχα ταξίδια και το γαλακτομπούρεκο από το Κοσμικόν 2) Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό; Καλαμάρι γεμιστό! 3) Τι σε κεντρίζει στον άλλον; Το μυαλό του 4) Αγαπημένος τόπος διακοπών; Τζαμάικα,Σαντορίνη και Μαγιόρκαμπος 5) Μία σχολική πλάκα που θα σου μείνει αξέχαστη; Χμμμ πλάκα δεν ήτανε αλλά η αποβολή του φίλου μου του Γιάννη Κ. 6) Τι μάρκα υπολογιστή έχεις; Βασικά αυτή την περίοδο δεν έχω δικό μου υπολογιστή, ο δικός μου είναι κάπου πακεταρισμένος και αγνοώ και το που… Θα ήθελα όμως να μου κάνουν δώρο ένα MacBook pro 7) Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου; Το φαί 8) Ποιος είναι ο πιο εκνευριστικός γείτονας, συνάδελφος, συμφοιτητής ; Πέρασαν διάφοροι τέτοιοι από τη ζωή μου κατά καιρο...

Σε θάβω και κλαίω, κουρασμένη φωτιά, το ξέρω πως φταίω, που δεν υπάρχεις πια. Μα τώρα μπορώ να σωπαίνω, μπορώ να γελάω, μπορώ να πετάω, με δυο σπασμένα φτερά. Μπορώ να πετάω, με δυο διαλυμένα φτερά, να σ' αγαπάω, κι ας μην υπάρχεις πια. Μπορώ να σ' ακούω, μπορώ να σε βλέπω, μπορώ να σ' αγγίζω, κι ας μην υπάρχεις πια. Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου, γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκιάχτρα, στήνουν χορό μεσ' στο θεόρατο κελλί μου, μου τραγουδάει μια ξεκούρδιστη μπάντα... Ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα, ό,τι σκοτώνεις είναι δικό σου για πάντα... Σε θάβω και κλαίω, ξοδεμένη φωτιά, το ξέρω πως φταίω, που δεν υπάρχεις πια. Μα τώρα μπορώ να θυμάμαι, μπορώ να ξεχνάω, μπορώ να πετάω, με δυο σπασμένα φτερά. Μπορώ να πετάω, με δυο διαλυμένα φτερά, να σ' αγαπάω, κι ας μην υπάρχεις πια. Μπορώ να σε φτάνω, μπορώ να σε χάνω, μπορώ να σ' αγγίζω, κι ας μην υπάρχεις πια. Σαν πέφτει η νύχτα όλα γλυκαίνουν στην ψυχή μου, γίνονται οι φόβοι μου χαρούμενα σκ...

Από τον ιδρώτα και το αντικουνουπικό ,στην κουβερτούλα και στη χοντρή την πιτζαμούλα .Από το freddo cappuccino στον ε λληνικό στη χόβολη και από το τιραντέ στο ζακετάκι τ ο πρωί για τη δουλειά. Φθινόπωρο; Ημερολογιακά ναι. Καιρικά; Ναι. Ψυχολογικά; Όχι! Κάποτε μπορούσα τις απότομες αλλαγές,τώρα πια όχι.Κουράστηκα να προσαρμόζομαι συνέχεια σε καινούργιες καταστάσεις, άσχετα αν ξέρω πως είναι προδιαγεγραμμένο όλη μου η ζωή να είναι γεμάτη απότομες-αιφνιδιαστικές αλλαγές και όχι μόνο της δικής μου ζωής βέβαια αλλά γι αυτή μιλάω εν προκειμένω! Γιαβάς-Γιαβάς θέλω να αλλάζουν όλα κι αφού τίποτα άλλο δεν πάει σε αυτούς τους ρυθμούς ας πάει η αλλαγή των εποχών , αν υπάρχουν. Φοβάμαι πως μετά το καλοκαίρι έχει χειμώνα και μετά το χειμώνα καλοκαίρι,αυτό που θυμάσαι σαν φθινόπωρο και άνοιξη θα πάψει να υπάρχει αν δεν έπαθε ακόμα! Να πω,πως γινότανε και ραγδαίες αλλαγές για το καλύτερο;Προς το χειρότερο γίνονται και ούτε που προλαβαίνεις να αντιδράσεις , αν είσαι από αυτούς που το π...

Λοιπόν ας σοβαρευτούμε.Σπούδασα κάτι σαν δημοσιογραφία ,είπαμε αυτό δεν σπουδάζετε… Δούλεψα λιγάκι σε ραδιόφωνα,λιγάκι σε εφημερίδες και πάει λέγοντας, όλα από λιγάκι. Εποχές δύσκολες, λεφτά μηδέν και ποτέ οι δημόσιες σχέσεις μου δεν ήταν καλές.Στράφηκα σε άλλες λύσεις ανάγκης εξαιτίας αυτής της γαμημένης περηφάνιας μου , που δεν άντεχε να τρώει ακόμα τα λεφτά του μπαμπά. Βρήκα δουλειές, έβγαλα λεφτά, βγάζω ακόμα και επειδή το παλεύω αρκετά είμαι σίγουρη ότι θα συνεχίσω να βγάζω. Έχω αυτό το μπλοκ από το 2005 και ξεχαρμανιάζω σχεδόν καθημερινά.Γράφω για τους έρωτες μου,τα λούκια μου,τα ωραία μου,τα μέσα και τα έξω μου. Ανεβάζω φωτογραφίες, βιντεάκια και μουσικές που γουστάρω. Εν ολίγοις εκδίδω σχεδόν κάθε μέρα τον εαυτό μου, τη ζωή μου βρε αδερφέ. Εντάξει δε λέω και η εμπειρία του rootsnroutes στη Φλωρεντία που εκπροσώπησα την Ελλάδα ως media talent όντως με πήγε σαν άτομο ένα βήμα πιο πέρα, όπως και τα ταξίδια μου,όπως και οι αποτυχίες μου, μακάρι να έχω και άλλα τέτοια στη ζ...

Έκλεισε ο εκδοτικός οίκος «Ελληνικά Γράμματα», θυγατρική του ΔΟΛ. Στον εκδοτικό οίκο εργάζονταν 90 άτομα. Η εξέλιξη αυτή ακολουθεί τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων στο Alter, τις απολύσεις σε εφημερίδες και τις περικοπές μισθών σε πολλούς εκδοτικούς οεργανισμούς. Υστερα από 53 χρόνια λειτουργίας, τα «Ελληνικά Γράμματα» διακόπτουν οριστικά στις 15 Σεπτεμβρίου την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και μπαίνουν σε διαδικασία εκκαθάρισης. Τα «Ελληνικά Γράμματα» πρόσφεραν εκδοτική στέγη σε πολλούς γνωστούς Ελληνες συγγραφείς. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τους Μήτσο Αλεξανδρόπουλο, Σόνια Ιλίνσκαγια, Γιάννη Ξανθούλη, Κώστα Μουρσελά, Νένη Ευθυμιάδη, Γιώργο Μανιώτη, Ευγένιο Τριβιζά, Χρήστο Μπουλώτη, Γιώργο Σκαμπαρδώνη, Σωτήρη Δημητρίου, Φωτεινή Φραγκούλη κ.ά. Στα ονόματα της ξένης λογοτεχνίας συγκαταλεγόταν ηχηρά ονόματα όπως αυτά του Ουμπέρτο Εκο, του Μπόρχες (Απαντα), του Πίτερ Κάρεϊ, του Ντέιβιντ Μίτσελ, του Ουίλιαμ Τρέβορ κ.ά.

Της ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ (spapa@enet.gr) Σεμινάρια δημιουργικής γραφής γίνονται άφθονα στην Ελλάδα, μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών όμως στο ίδιο αντικείμενο υπάρχει ένας και μοναδικός! Τον δίνει το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας σε φοιτητές που, μέσα σε τέσσερα διδακτικά εξάμηνα, θα παρακολουθήσουν μ' επιτυχία οχτώ μαθήματα και θα εκπονήσουν διπλωματική εργασία, έχοντας στο μεταξύ καταβάλει δίδακτρα ύψους 3.200 ευρώ. Υπεύθυνος του προγράμματος, που πραγματοποιείται στη Φλώρινα κυρίως αλλά και στην Αθήνα, είναι ο πανεπιστημιακός και ποιητής Μίμης Σουλιώτης. Ειδικός σύμβουλος, ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός. Και στο διδακτικό του δυναμικό συναντάμε από τον Τίτο Πατρίκιο, τον Πάνο Θεοδωρίδη, τον Στρατή Χαβιαρά, τον Χάρη Βλαβιανό, τη Σοφία Νικολαΐδου και τον Μάνο Ελευθερίου ώς τη Μανίνα Ζουμπουλάκη και τον «Λάκη με τα Ψηλά Ρεβέρ»... Υψηλή ζήτηση Η πρώτη φουρνιά των σπουδαστών του θ' αποφοιτήσει την ακαδημαϊκή χρονιά 2009-2010. Κι όσοι ενδιαφέρονται να ενταχθούν στο ...

Γράφει σαν βουβός εκ γενετής, κάτι φαντάζεται, αλλάζει χέρι ή μολύβι, πετάει τον κόπο του απογεύματος, βγάζει νέο χαρτί για αλλιώτικους τόνους, θα γράψει ή καλύτερα ή χειρότερα, στην απλή τούτη τέχνη δεν ισχύει το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Από τη συλλογή Περί ποιητικής (1974-1999) (1999)

Αυτές οι μέρες ήταν γεμάτες από εμπνεύσεις για ατελείωτο γράψιμο, όμως δεν πρόλαβα να κλειστώ στο δωμάτιο με τα κατεβασμένα πατζούρια και τις έχασα, τουλάχιστον έζησα έντονα και γέλασα πάρα πολύ … Υ.Σ Κι όμως κι άλλος γάμος στις 25 Σεπτεμβρίου, τραβάω τα μαλλιά μου, κλαίω από τα νεύρα μου…ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΦΕΤΑ ΕΛΕΟΣ!

Λοιπόν που να σας τα λέω, μ __ναροςςς! Σε προηγούμενο post μου Όλα του γάμου δύσκολα σας γκρίνιαζα για το γάμο του αδερφού του καλύτερου μου φίλου ,που στην αρχή σκεφτόμουνα, να μην πάω καν,αφού δεν ήξερα τι να φορέσω,ενώ ο Γιώργος μου επισήμανε ότι με ήθελε στην πένα !Τώρα να δείτε τι έχει να γίνει! Σάββατο αξημέρωτα ,αφού έχω ρίξει έναν ατελείωτο ύπνο από την προηγούμενη,σηκώνομαι χαρωπή-χαρωπή και τσούπ-τσούπ πάω στην αγορά. Πρώτη στάση ATM Εθνικής ! Παθαίνω σοκ με το υπόλοιπο ,ευτυχώς εγώ δεν είμαι σε στενωπό ,ούτε σε αδιέξοδο οικονομικό όπως λένε τα Ημισκούμπρια !Τελικά αυτές οι μαλακό ώρες στη δουλειά δεν πάνε χαμένες, αλλά είμαι κι εγώ σωστή διαχειρίστρια!!!(μαμά ακούς; ) Επίθεση, εμπρός μαρς !Ναι το αποφάσισα θα πάρω φόρεμα για το γάμο,αν και στην ντουλάπα μου έχω χιλιάδες σεμνά και κουλτουριάκα φορέματα δεν πάει κανένα για το γάμο και το πιο τραγικό έχω δυο που είναι για γάμους και για πανηγύρια τα οποία τα έχω φορέσει από μια φορά το καθένα!Μου είπε ο Γιάννης να βάλε ή...