Στις φωτογραφίες πίσω-πίσω. Στη ζωή πίσω-πίσω. Στη δουλειά.Στο σπίτι.Να μην φωνάξει·μην ενοχλήσει. Να μην αλλάξει·να μην πληγώσει. Να μην βογκήξει μήπως και ακούσουν. Να κρατήσει ανάσα·να μην μυρίσουν,τα φιλιά στα τρένα,τις βρόμικες σκέψεις, τις ουσίες, τις ανοησίες. Σπρώχνουν να μπει μπροστά. Να ανέβει. Απλώνουν χέρια.Θέλουν να λάμψει,μα άμα λάμψει θα κάψει ότι είναι δίπλα της,ότι αγαπά,ότι την κρύβει πίσω-πίσω.Την αναγνωρίζουν κι αυτή φοβάται.Ψάχνει ψηλούς και κρύβεται από πίσω.Να μην τη δούνε. Αν τη δούνε δεν θα αντέξουν.Δεν θα τ’ αντέξει.
σ.χ
3 σχόλια:
Βρε Σοφία
"Στις φωτογραφίες πίσω-πίσω. Στη ζωή πίσω-πίσω. Στη δουλειά. Στο σπίτι. Να μην φωνάξει ·μην ενοχλήσει. Να μην αλλάξει·να μην πληγώσει. Να μην βογκήξει μήπως και ακούσουν. Να κρατήσει ανάσα· να μην μυρίσουν. Την αναγνωρίζουν κι αυτή φοβάται"
Δύσκολα βρίσκει κανείς πιο φοβισμένη ανάρτηση σε όλη την Bloggόσφαιρα.
- Βγές μπροστά, ανάσανε, ανέπνευσε και ας γίνει ολοκαύτωμα. Μα είναι δυνατόν να κρύβεσαι??????
Ζήσε γαμώτο. Δεν μπορεί οι γύρω σου να σου κλέβουν την ζωή. Δεν είναι δίκαιο.
έχω την εντύπωση πως με την απαρχή του συγκεκριμένου μεταπτυχιακού έχεις δαγκώσει το μήλο πολύ άγρια!! όμως όπως λέει και ο Ιονκορ, εάν δεν βγεις μπροστά, καμία καλοσύνη, καμία δουλειά και κανένα σπίτι, δεν θα καταφέρουν να σε λυτρώσουν. η ζωή είναι αυτή η φλόγα που αισθάνεσαι τώρα και η φλόγα δεν σβήνει ποτέ. άντε εύχομαι καλή χρονιά και με το νέο χρόνο πολλές χαρούμενες και στέρεες αποφάσεις!!
Καλημέρες και καλή χρονιά να έχουμε.Η αλήθεια είναι ότι παραπονιέμαι για το πίσω-πίσω αλλά αφού μ’ αρέσει,αφού είναι στάση ζωής τι να κάνουμε τώρα;Μπορεί όντως να ζηλεύω για λίγο τα ψωνάκια,ίσως να ήθελα να είχα κι εγώ μια τέτοια στάση απέναντι στα πράγματα αλλά δεν την έχω και δεν μπορώ και να την αποκτήσω,πάει και τελείωσε. Όπως λέει και ένας φίλος μου αν και είσαι σταρ κάτι σε κάνει και το κρύβεις, χαχαχα!
Όσο για το μεταπτυχιακό και εκεί έχω την ίδια στάση που έχω και σε όλη τη υπόλοιπη καθημερινότητα, πίσω-πίσω:P Προς το παρόν έχω πάρει πολλά από εκεί. Εντάξει έχω κι εγώ καταθέσει λίγη από την συγγραφική μου αυτοπεποίθηση, την όποια υπήρχε δηλαδή αλλά τα ζόρια μου είναι αλλού.
Ζω, περνάω καλά αλλά ίσως λίγο πιο διακριτικά από όσο έπρεπε και εκεί που όλα κυλούσαν ήρεμα και απλά έρχεται μια στιγμή το λες,μια ευκαιρία,ένας άνθρωπος και σε προκαλεί να κάνεις το μεγάλο βήμα, την υπέρβαση•γιατί ίσως πιστεύει ότι μπορείς να το κάνεις αλλά εσύ(στην προκειμένη περίπτωση εγώ!!!) δεν ξέρω τι θέλω και δεν ξέρω αν τελικά όντως μπορώ να το κάνω και αν το κάνω ξέρω ή υποθέτω τις επιπτώσεις που θα έχει όχι μονάχα στη δικιά μου ζωή αλλά και σε ζωές άλλων!Κουλουβάχατα.
Μην ανησυχείτε για μένα, όλα καλά θα πάνε. Έναν προσανατολισμό ζητάω από το 2011, υγεία που έχει λείψει τον τελευταίο καιρό από οικεία μου πρόσωπα και να καταλήξω κάπου. Θα πάρω την μεγάλη απόφαση ή όχι;Τώρα είμαι στη δουλειά,πέντε Ιανουαρίου λήγει η σύμβαση μου και πάμε για άλλα. να περνάτε καλά.
Δημοσίευση σχολίου