Ναι ξέρεις ποια είμαι εγώ; Πως με λένε και η σκούφια μου από που κρατάει;

Εχθροί και συνένοχοι καλησπέρα σε όλους σας.

Καιρός να σας συστηθώ! Είμαι η μικρή Λαρισαία, κατά το μικρή Ολλανδέζα! Εδώ και καιρό έχω κόψει τις κοτσίδες μου από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι την τρέλα που κουβαλάει ο καθένας μας. Μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ σε αυτό τον κόσμο της τρέλας που ο καθένας πιστεύει ότι κατέχει την αλήθεια. Αν και μικρή λοιπόν γιατί μέχρι τις 2 Αυγούστου 2006 μπορώ να λέω ακόμα πως είμαι είκοσι, από πιτσιρίκα και με λέγανε μπαμπέσα και λέρωνα χαρτιά με τις ατσούμπαλες και ανορθόγραφες λέξεις μου! Εν ολίγοις τα έγραφα όλα κυριολεκτικά και μεταφορικά κι έτσι λυτρωνόμουνα!Είχα βέβαια την κακή ιδέα ένα ταλέντο που είχα κι εγώ, λέμε τώρα να πάω να το κάνω επάγγελμα! Όλα τα παιδάκια ξέρανε από μικρά την κλίση τους, εγώ πάλι ακόμα την ψάχνω και ψάχνομαι γενικά, αν και είπαμε στο γράψιμο τα πάμε καλά και είπα να σπουδάσω δημοσιογραφιλίκι, αν και ήμουν από τους πρώτους που φώναξαν:

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ 

Βέβαια γιατί φτάσαμε ως εδώ να προσάπτουμε στους δημοσιογράφους τέτοιους χαρακτηρισμούς θα το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά. Σας αφιερώνω το παρακάτω άσμα του Νικόλα του Άσιμου"

Όλοι δηλώνετε ιδιότητα, καταναλώνετε ποσότητα, και μου στερείτε τον ήλιο.

Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα κι αν είμαι μια μηδαμινότητα , φτιάχνω δικό μου βασίλειο. Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα , τραγούδια μεξικάνικα, θα σου ‘φτιαχνα πολλά. Και ξεπερνώ τη Λολομπρίτζιτα ,σαν το ‘ριξα στη βίζιτα, αντικανονικά. Δεν χαμπαριάζετε ρε μόμολα, όταν σας έδινα τα πόμολα, να διαλύστε τον τοίχο. Κολλήσατε στο μποτιλιάρισμα κι ας σας το ‘χα κάνει χάρισμα ,να ξεπεράστε τον φρίκο. Κι αν η ζωή σου θέλει βλήματα, τελειώσανε τα θύματα και πάλι απ’ την αρχή. Θε να σε φτιάξω εγώ αθάνατη, παράτα τη και γάμα τη, τη σχετική ζωή. Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε, σιγά το χάρτη τρισκατάρατε και μια πορδή μου θα φτάσει. Και σαν ο πεντεφρής σου σε πονεί, Θε να του βάλω λουκουμόσκονη ,να λουκουμιάσει η πλάση. Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα, σε γράψαν στα κατάστιχα, των τεντυμποϊστών .Κι εγώ έχω γίνει γομολάστιχα, που σβήνει τα τετράστιχα, ανθρώπων και θεσμών. "

Με περηφάνια ομολογώ πια ότι σπουδάζω στους Αγίους Τόπους στο τμήμα Πληροφορικής και Μ.Μ.Ε των Α.Τ.Ε.Ι της Πάτρας που εδρεύει στον Πύργο Ηλείας, άλλη μεγάλη ιστορία κι αυτή, όρεξη να έχετε να με διαβάζετε, θα τα πούμε κι αυτά κάποια στιγμή...Για τους στενούς, αγαπητικούς και συγγενείς είμαι το Σοφάκι τους, για όλους τους άλλους απλώς η sophie_jamaica... Κατά τ' άλλα για όσους με γνωρίζουνε είμαι ολόιδια με χθες...Ας συνεχίσουμε με τα τετριμμένα. Με τη σχολή δόξα τω Θεώ μου, παρόλα τα ευτράπελα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, μπόρεσα ήδη και ξελάσπωσα. Τέρμα τα ιδρωμένα βαγόνια, τα ταξιδιάρικα όνειρα μου που χωρούσαν μέσα στις βαλίτσες μου, το γ@@μημένο τρένο της Πελοποννήσου. Το τελευταίο διάστημα η ρουτίνα με έχει κατακλύσει  αλλά δεν παραπονιέμαι. Αλήθεια ίσως αυτό ήταν που έλειπε από τη ζωή μου!

Σχολή- σπίτι-φροντιστήρια-σπίτι από τις 19/11 θα λέω και ραδιόφωνο-σπίτι, αφού με τη Ζωούλα μου, συμφοιτήτρια και γειτόνισσα μου, βγαίνουμε στον αέρα!Καλά αυτό το θέμα κι αν έχει ψωμί! Πως ξεκίνησε η όλη η ιστορία, πως φτάσαμε ως εδώ θα τα αναλύσουμε λίαν συντόμως και για τη συνέχεια  που κι εμένα μου είναι άγνωστη ,εδώ θα είμαι να σας τα λέω :) Έτσι περνάνε οι μέρες μου, άντε και μερικές μέρες χαμένες από χανγκόβερ, από άνευ ουσίας ξενύχτια παίζοντας χαρτιά και τόσα άλλα!

Τόσα πάθη ,τόσες αδυναμίες, τόσες καταχρήσεις, τόσοι έρωτες που χάθηκαν όλα; Τα έφαγε όλα η ρουτίνα; Όχι, έγιναν αναμνήσεις, ίσως ότι πολυτιμότερο έχω σε αυτή τη ζωή. Παλιότερα έκανα ένα μεγάλο λάθος, προσάρμοζα τη ζωή μου και τις ανάγκες μου, σύμφωνα με τις ζωές και τις ανάγκες των άλλων. Πάνε αυτά προπολλού! Έπαψα πια να τρέχω και τώρα τρέχουν οι άλλοι για μένα! Κάπου εδώ σας αφήνω γιατί έχω επισκέψεις...

Υ.Σ Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μ.Γ, για το ταξίδι που έκανε, που είναι δίπλα μου και που είναι ο πιο αληθινός rock τύπος που γνώρισα ποτέ μου:)


Υ.Σ Είδες άμμο και νόμισες πως είναι ακρογιαλιά.... Έρημος ήταν δικέ μου ..... Έρημος