Έχω ξαναγράψει πολλές φορές για την «αλήθεια» όπως και αρκετές αρλούμπες για πολλά πράγματα γενικότερα.
Έχω πέσει αρκετές φορές στη λούμπα να κρίνω ανθρώπους,στάσεις ζωής,απόψεις. Νομίζω ότι για να το κάνεις αυτό,πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου να ζει σε γυάλινο βάζο από τελειωμένο γλυκό του κουταλιού(καρυδάκι κατά προτίμηση) κι εγώ δεν έχω καμία τέτοια διάθεση.
Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη ή αν θες την στενομυαλιά να φέρνουμε πάντα την αλήθεια στα μέτρα μας.Να κρίνουμε κάποιον όταν κάνει κάτι κι αν η ζωή μας το φέρει και πρέπει να το φάμε κι εμείς στη μάπα τότε ξεχνάμε ότι λέγαμε και ξάφνου αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε γίνεται η ιδανική κατάσταση για μας,ίσως και να είναι άμυνα για να επιβιώνουμε.
Έγραψα ένα post «Η μετανάστευση δεν είναι πανάκεια» ,στο επόμενο post μου, κάποιος ανώνυμος άφησε το ακόλουθο σχόλιο «Τελικά θα μείνεις εκεί για να μην κανεις και εσυ, αυτα που δεν κάνανε και οι άλλοι.(Σκέψου πριν απαντήσεις)»
Μετά από πέντε χρόνια σε αυτό το blog έμαθα να αναγνωρίζω από μακριά μέχρι και τους ανώνυμους σχολιαστές των κειμένων μου. Αγαπητέ ανώνυμε, που για μένα έχεις μια χαρά και όνομα και επώνυμο καταρχάς σου λέω φτύσε τα μπούτια σου, κατά δεύτερον ποτέ δεν ήθελα να πάω να μεταναστεύσω.Δεν είπα και ξείπα,όπως μπορεί να κάνεις εσύ,ούτε έχω και κανένα απωθημένο να βγω έξω και δεν το έκανα,τώρα αν το έχεις εσύ, πρόβλημα σου.
Λένε πως οι άνθρωποι δεν δέχονται εύκολα την κριτική και είναι αλήθεια,γιατί τις περισσότερες φορές δεν έχει κανένα νόημα και γίνεται από ανθρώπους που κρίνουνε πάντα τους άλλους αλλά ποτέ τον εαυτό τους.
Γίνομαι έξαλλη πραγματικά με τους τύπους που το παίζουν μέντορες και συνήθως μόνο εκεί που τους παίρνει, σε μικρές ηλικίες κατά προτίμηση και μας δίνουν συμβουλές για το πώς πρέπει να ζήσουμε.Δεν είμαι κατά των κριτικών κινηματογράφου,τέχνης,βιβλίων, τηλεκριτικών κλπ,είμαι κατά όσων κρίνουν ζωές άλλων.
Δεν έχω να δώσω καμία συμβουλή σε κανέναν για το πώς θα θελήσει να ζήσει τη ζωή του, όπως δεν έχω και να δώσω λογαριασμό σε κανέναν τι θα κάνω με την πάρτη μου.Το μόνο που έχω να σας πω είναι κάντε πάντα ότι σας κάνει ευτυχισμένους, κάντε πάντα ότι σας γουστάρει και περνάτε καλά, ακόμα κι αν αυτό το κάτι είναι να μένετε με τη μαμά σας και να σας πλένει τα σώβρακα και να σας ταΐζει καθαρισμένο γαύρο στο στόμα.
Θυμάμαι εκείνο το βράδυ που ο καλύτερος φίλος των παιδικών μου χρόνων,μου αποκάλυψε ότι ήταν γκέι πέρυσι τον Αύγουστο,δεν ήταν εύκολη στιγμή.Με φιλοξενούσε στο σπίτι του,είχαμε κλείσει τα φώτα και ήμασταν έτοιμοι να κοιμηθούμε,ενώ εγώ είχα γυρίσει από ένα πολύ άσχημο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη.
Αρκετή ώρα πριν μου το πει εγώ το είχα καταλάβει(για την ακρίβεια είχα την υποψία από το 2000) και για να τον βοηθήσω να βγει από μέσα του, του είχα πει το εξής(ότι κι αν είναι αυτό που κάνεις, εγώ ένα θέλω να μου πεις. Το γουστάρεις που το κάνεις;Αν ναι,εμένα δεν μου πέφτει λόγος)
Είχα περάσει δυο χρόνια από τη ζωή μου με το να κάνω κάτι που δεν γούσταρα μια. Μα θα που πείτε πως γίνεται αυτό, κι όμως γίνεται και αρκετοί από εσάς μάλλον ξέρετε πως γίνεται,αυτό είναι θάνατος.
Μην συμβιβαστείτε ποτέ με κάτι που δεν αντέχει το πετσί σας ,όπως κι εγώ το απέβαλα από πάνω μου,έτσι πρέπει να κάνετε κι εσείς.Για τα δεδομένα τα δικά μου,δυο χρόνια είναι πολλά και όντως τα θεωρώ δυο χαμένα χρόνια από τη ζωή μου, άλλοι χρειάζονται ίσως και δέκα χρόνια άλλοι λιγότερο.
Να κάνετε πάντα ότι σας κάνει ευτυχισμένους και όχι ότι θέλουν οι άλλοι για εσάς και όχι ότι νομίζουν οι άλλοι ότι θα σας κάνει ευτυχισμένους κι αν κάτι πάψει να σας κάνει να νιώθετε έτσι, αλλάξτε το όσο νωρίτερα μπορείτε.
Μην φοβηθείτε να κάνετε λάθος επιλογές γιατί έτσι θα εκτιμήσετε καλύτερα τις σωστές …
Υ.Σ Καλές βουτιές!Μια βδομάδα ακόμα και η sophie_jamaica θα πάρει τα κουβαδάκια της και θα πάει σε άλλη παραλία …
Υ.Σ 2 Ααααα ξέχασα να σας πω ότι άρχισα να διαβάζω για να δώσω εξετάσεις τον Οκτώβριο για αυτό το μεταπτυχιακό!
http://dim-grafi.uowm.gr/download_files/prokirixis_2010-2011.pdf
Τέλειωσα το "Περί συγγραφής-Το χρονικό μιας
τέχνης" του Stephen King και άρχισα να διαβάζω -Μανίνα Ζουμπουλάκη και "Πως να γράψεις",και αυτό το τελειώνω σε λίγο..
Μακάρι να με πάρουνε,κι εκτός από το μεταπτυχιακό μετά θα κάνω και διατριβή για τη ζωή στην ελληνική επαρχία!
