Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Σκέφτομαι πότε θα ανηφορίσουμε στη Ραψάνη για να κόψω τα τριαντάφυλλα που αρχίζουν και προσκυνούν τα χόρτα και να χαζεύω δίπλα τα νέα μπουμπούκια και να τα βάζω στο βάζο και να μοσχοβολάει όλο το σπίτι. Όσα τριαντάφυλλα μου χάρισαν μέχρι τώρα ποτέ δεν μύριζαν τριαντάφυλλο... Να δω τον ουρανό και να είναι τόσο κοντά μου που λες κι αν σηκωθώ στις μύτες θα τον πιάσω και το φως από το φεγγάρι να είναι πιο δυνατό και να αφήνομαι στην ηρεμία της φύσης και στον ήχο των τρεχάμενων νερών και να πίνω ένα νερό που δεν ήπια ποτέ στην πόλη και να αναπνέω έναν αέρα που δεν έχει εδώ και να ψήνουμε στο τζάκι και να βγάζουμε έξω μετά την σχάρα και να ανοίγεις την πόρτα για να φέρεις κι άλλα ξύλα και να βλέπεις ένα μικρό γατάκι να την γλύφει και να μην φωνάζεις τσιτ αλλά να την φωνάζεις να μπει μέσα κι αυτή να σε κοιτάει με τα γατίσια μάτια της και να μην φεύγει αλλά ούτε να έρχεται και να χρειαστούν πολλά σαββατοκύριακα μέχρι να την κάνεις να σε αγαπήσει και να σε εμπιστευτεί και να έρχεται πια μέσα ...

Ποτίζοντας στη Ραψάνη Μαρούλια- Κρεμμυδάκια κ.α 

Πάει κι αυτό το Πάσχα, θα μπορούσε κάλλιστα να καλυφθεί και με πλάνα αρχείου. Προστέθηκαν κάποιες φάτσες, λείπανε μερικά αγγλό-γερμανικά από το τραπέζι αλλά «παρών» έδωσε όπως και κάθε χρόνο το αρνί πλάι στο κοκορέτσι. Γέλια είχαμε, χορούς είχαμε και το τζάκι αναμμένο! Καταπιεζόταν ο πολύγλωσσος πατέρας , που μιλούσε στα αγγλικά στον συνταξιούχο εισαγγελέα, ενώ εκείνος του απαντούσε «Δύο είναι τα μειονεκτήματα μου, ότι είμαι κοντός και δεν ξέρω ξένες γλώσσες» . Ο δεκαοχτάχρονος, ξάδερφος από τον Βόλο, έκανε όνειρα πως φέτος είναι το τελευταίο Πάσχα που βλέπει τις φάτσες μας για την ακρίβεια ήταν και το πρώτο αφού ονειρεύεται να γίνει εμποροπλοίαρχος  στην Ύδρα… Κάπως έτσι πέρασε και φέτος το Πάσχα στη Ραψάνη, διαβάζοντας τα άπαντα του Καρυωτάκη, το 10 του Καραγάτση, τους Προσανατολισμούς του Ελύτη ( το πήρα από την δημοτική βιβλιοθήκη της Λάρισας, είναι εκδόσεις του 1987 και με ημερομηνία εισαγωγής στην βιβλιοθήκη το 1989 και όλες οι σελίδες ήταν άκοπες. Συμπέρασμα, τόσα χρόνια...

Αμφιθεατρικό χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου που φημίζεται για το κρασί του Hμερομηνία : 19-04-10 Του Ντινου Κιουση kathimierini.gr Στον δρόμο για τη Ραψάνη , εκεί στην κοιλάδα των Τεμπών , προσέξτε μην σας μπερδέψει ο σταθμός του ΟΣΕ που βρίσκεται πάνω στην Εθνική Οδό και γράφει «ΡΑΨΑΝΗ» , καθώς και τα λίγα σπίτια που υπάρχουν γύρω γύρω. Αυτός είναι ένας νέος οικισμός λίγων δεκαετιών. Το χωριό βρίσκεται 8 χλμ. μακρύτερα σκαρφαλωμένο σε πλαγιά . Κτισμένο αμφιθεατρικά σε ύψος 550 μ ., στη βόρεια πλευρά των στενών, στους πρόποδες του Ολύμπου, ανήκει διοικητικά στον Δήμο Κάτω Ολύμπου. Εχει 1.000 περίπου κατοίκους που ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την αμπελουργία. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς κατοικήθηκε η Ραψάνη. Πιθανώς ιδρύθηκε τον 10ο μ.Χ. αιώνα από την ένωση μικρών κοντινών οικισμών με το όνομα Ολυμπιάδες, ενώ κατά τον μύθο η Ραψάνη ήταν μια πανέμορφη, δυναμική γυναίκα που πρωτοστάτησε για την συνένωση των οικισμών. Είναι σίγουρο πως το χωριό υπήρχε κατά τη βυζαντινή περίοδ...