Larissa downtown

13/5/2011

Το δεύτερο βιντεάκι αν και παλιό το αφιερώνω στον ξάδερφο Χρυσόστομο :P

Πικρά αυτοδίδακτοι

Φωτογραφία από την εποχή της καριέρας μου στο μπαλέτο :P Ετών 5 !

Κυριακή πρωί, γιορτή της μητέρας, μακριά από την δικιά μου όχι για πολύ και οι πρώτες φωνούλες που ακούω χορωδιακά με το που ανοίγω τα μάτια μου ενώ κοντεύει  μεσημέρι :πρώτη φωνή νοικοκυρά, δεύτερη καθαρίστρια, συναυλιακός χώρος το μπαλκόνι κάτω από την κρεβατοκάμαρα του καλού μου. Έπονται κινήσεις καθημερινές ή μάλλον όχι τόσο αφού δεν έχω το laptop μου εδώ. Νομίζω ότι η δεύτερη κίνηση που κάνω αφού ξυπνήσω  είναι να ανοίξω laptopκαι μετά να βάλω καφέ. Το τσιγάρο το έκοψα πόσο θα ήθελα να μπορούσα να έκανα το ίδιο και με την καφεΐνη. Μέχρι να μεταφερθώ στον καναπέ του καθιστικού στο τραπέζι έχω από όλα, Κυριακάτικες, κρουασάν, μπόλικη καφεΐνη και ένα υπέροχο ήλιο να φωτίζει το διαμπερές δωμάτιο.Το κινητό στο τραπεζάκι δονείται κι εγώ το αγνοώ, ενώ λίγο αργότερα θα το χρησιμοποιήσω για τις ευχές στη  μητέρα που έχει και τα γενέθλια της. Θυμάμαι πως πολλές φορές συμπίπτουν αυτές οι γιορτές, το δώρο μου το έχω δώσει από χθες, τίποτα μπροστά στο δώρο που μας κάνουν αυτές, ακόμα κι αν προερχόμαστε από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.  

Κάνω τις απαραίτητες αγκαλιές και συνεχίζω να διαβάζω  τον πρώτο τόμο από τις Δοκιμές του Σεφέρη, το έχω φτάσει κάτι παραπάνω από τη μέση και τολμώ να πω, πως ότι μας έχουν μάθει στο μεταπτυχιακό το έχουν πάρει από εδώ, φράσεις και λέξεις που χοροπηδούν μέσα στο μυαλό μου, τις διαβάζω και ναι τις έχω ακουστά! Σκέφτομαι πως τελικά χρωστάω πολλά στην αμάθεια ή την ημιμάθεια μου, ίσως να μην έγραφα όπως γράφω, ίσως  να μην ενθουσιαζόμουνα τόσο . Ούτε εγώ το πιστεύω αλλά διαβάζω πια τόσο γρήγορα και με τόση λαχτάρα, διψάω  να μάθω, να με μιαν ανάσα διάβασα τα ποιήματα του Σαχτούρη, ενώ με περιμένουν τα άπαντα του Σολωμού με τα προλεγόμενα του Πολυλά και φυσικά η Ελληνική μυθολογία του Τσιφόρου, που την αφήνω για το τέλος για να ευχαριστηθώ! Όπως λέει και ο Σεφέρης στην Ελλάδα όλοι είμαστε πικρά αυτοδίδακτοι … 

Εδώ και λίγες μέρες έχω στα σκαριά δυο διηγήματα για δυο διαφορετικούς διαγωνισμούς , ο ένας με συγκεκριμένο θέμα ο άλλος χωρίς, το ένα προχωράει το άλλο όχι και τόσο, δεν ξέρω αν τελικά καταφέρω να τα τελειώσω ή νιώσω τόσο σίγουρη για να τα στείλω έτσι κι αλλιώς θα είναι η πρώτη φορά που αποπειρώμαι να το κάνω. Αυτά τα πράγματα βέβαια θέλουν ησυχία και χρόνο και ούτε από αυτά έχω πολύ, πρέπει όμως να βρω.

Σήμερα το βράδυ στις εννιά στο θέατρο ΟΥΗΛ εδώ στη Λάρισα, θα ολοκληρωθεί η έκθεση «Ένδυμα θεάτρου» που ήταν μια παρουσίαση των σημαντικότερων κουστουμιών της 35χρονης ιστορίας του Θεσσαλικού Θεάτρου. Η έκθεση θα κλείσει με τη συναυλία της Ορχήστρας Νέων του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας αλλά και με την Έλενα Γκατζά που με κάλεσε και με χαρά θα πάω μαζί με την μητέρα μου για να την ακούσω !

Και ενώ προς το παρόν ακούω ρέγκε και ξεφυλλίζω το ένθετο «Πολιτισμός» της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, το μάτι μου πέφτει στο αφιέρωμα για το Θεσσαλικό μπαλέτο-τη Δημοτική σχολή μπαλέτου Λάρισας και την ανώτερη σχολή χορού Λάρισας, που άνοιξαν το 1989. Συγκινήθηκα και αν θέλετε το πιστεύετε η γράφουσα ήταν από τις πρώτες μαθήτριες της εν λόγω σχολής, έχω ακόμα κρατημένη την ταυτότητα εγγραφής μου, με φωτογραφία με αγορέ μαλλιά. Το μόνο που θυμάμαι από τη σχολή είναι ότι έφυγα τρέχοντας και δεν έκατσα πάνω από μήνα ίσως γιατί τα πράγματα εκεί δεν ήταν μόνο αυστηρά, ήθελε τόσο πειθαρχία που στο μυαλό μου όλο το σκηνικό φαντάζει χειρότερα και από στρατό, γι αυτό ίσως μέχρι στιγμής έχει βγάλει πάνω από εξήντα χορευτές και χορεύτριες με παγκόσμιες πρωτιές, μερικοί από αυτούς χορεύουν στην κρατική όπερα του Βερολίνου, άλλοι στο βασιλικό μπαλέτο της Δανίας και όπου μπορεί να βάλει ο νους σας. Η δικιά μου εξέλιξη σαν μπαλαρίνας τελείωσε σε μια συνοικιακή σχολή μπαλέτου «ΠΑΛΜΟΣ» του Αγίου Κωνσταντίνου, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μου, όπου θυμάμαι ότι μετά το τέλος κάθε μαθήματος ακριβώς από κάτω υπήρχε φαστφουντάδικο και εγώ έπαιρνα πάντα κάτι να φάω!

Σαν πολλά να είπα σήμερα μου φαίνεται κι έτσι εδώ κάπου πρέπει να κλείσω με κάτι που διάβασα στο ίδιο ένθετο. Μια παρουσίαση από την Άννα Σταυράκη για όσο ειπώθηκαν  στην ομιλία του ψυχιάτρου-ψυχαναλυτή Ματθαίου Γιωσαφάτ στην αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής. Αντιγράφω φυσικά το κομμάτι που με ενδιαφέρει και αναφέρεται στην φάση της ζωής που εγώ βρίσκομαι τώρα και εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο, αυτό που αισθάνομαι και λέω και γράφω τον τελευταίο χρόνο της ζωής μου, ότι έχω αλλάξει τα πάντα κατά 180 μοίρες, το ότι πάω κάθε μέρα γυμναστήριο και σπα, ότι έκοψα το κάπνισα, ότι διαβάζω από το πρωί μέχρι το βράδυ, ότι πίνω ελάχιστα αλκοόλ,ότι ξεκίνησα μεταπτυχιακό και άλλα πολλά. Ναι το ένιωθα,το έβλεπα.Η αλλαγή στις συνήθειες μου ήταν τεράστια σε σημείο να το παρατηρήσω εγώ και οι γύρω μου αλλά μέχρι τότε δεν ήξερα που οφειλόταν . Τώρα έμαθα!

«Μέχρι τα τριάντα λίγο πολύ πρέπει κάποιος να έχει καθορίσει ένα επάγγελμα για να βγάζει τα προς το ζην και σιγά-σιγά να ερωτεύεται, να βρει δηλαδή έναν ή μια σύντροφο. Το σαφάρι έχει ξεκινήσει. Είναι η αρχή της σεξουαλικής  ζωής και η επίγνωση ότι ο σύντροφος θα είναι για την υπόλοιπη ζωή μας , άρα η επιλογή δύσκολη και κάπως μόνιμη.  Αρχίζει το φλερτ, οι ερωτοτροπίες, οι πειραματισμοί. Είναι η παγίδα της φύσης η σεξουαλική ευχαρίστηση, γι αυτό και κάνουμε παιδιά, αλλιώς θα είχαμε πέσει σε νάρκη. Το δεύτερο καθήκον , το να κερδίζει δηλαδή κάποιος το ψωμί του, είναι πιο κουραστικό(εμένα μου λες!!!)Παλιότερα ο άντρας ήταν ο κυνηγός και η γυναίκα ετοίμαζε τη φωλιά για τα παιδιά. Τώρα και οι δυο ετοιμάζονται για την πρώτη κρίση που φτάνει σε 3 με 5 χρόνια από τη σχέση. Στόχος να αποδώσουμε  περισσότερα στη δουλειά , ίσως να κάνουμε και μια άλλη, και μεταξύ 27 και 32 μπαίνουμε στην κρίση αυτογνωσίας.(Εμένα με έπιασε λίγο νωρίτερα φαίνεται αφού ακόμα δεν έχω κλείσει τα 26, και τώρα παρακάτω είναι όλο το ρεζουμέ!) Το ποτάμι μέχρι τώρα κυλούσε ομαλά, αλλά τώρα στην στροφή έχει κινδύνους. Στα 30 το ποτάμι κάνει καμπή και στρόβιλο. Η κρίση αγγίζει το ερώτημα, να παντρευτώ ή να μην παντρευτώ; Η άλλη ερώτηση, να πάρω αυτή τη γυναίκα ή την άλλη; Εκεί σκεφτόμαστε αν κάτι πάει καλά μέσα μας ή όχι. Τότε γίνονται δύσκολες οι σχέσεις ή αρχίζουν τα προβλήματα στο επάγγελμα, την οικογένεια, οι δυσκολίες με το σόι και το γεγονός ότι δεν έχουμε φύγει ακόμα από το σπίτι των γονιών. Αν είναι κάποιος ψυχικά υγιής ξεπερνάει τη φάση. Συχνά αλλάζει σύντροφο, γιατί κάτι δεν τον βολεύει, άλλος ξεκινάει ένα μεταπτυχιακό(χα-χα) ή φεύγει στο εξωτερικό. Οι γυναίκες βλέπουν ότι δεν είναι πια και τόσο νέες και αρχίζουν τα γυμναστήρια, τα ινστιτούτα και τα σπα (χα-χα-χα κι όμως έχω επιτέλους καλοσχηματισμένα πόδια και η ζυγαριά δείχνει νούμερο που δεν το έβλεπα ούτε όταν πήγαινα στο γυμνάσιο!)Τότε  κάποιοι εκτονώνονται με διάφορους τρόπους. Τσακώνονται  ή τα σπάνε, γίνονται εγκληματίες και εναντιώνονται στο σύστημα.»

Τελικά μια φάση είναι όλο αυτό που περνάω αν και λίγο πρόωρα καθώς φαίνεται και όπως λέει και ο ψυχίατρος μάλλον είμαι ψυχικά υγιής, όσο γι αυτούς που τα σπάνε και εναντιώνονται στο σύστημα, δεν νομίζω στους καιρούς μας να τους κατηγορήσει κανείς γι αυτό , χρειαζόμαστε περισσότερους "τρελούς" ... 

Σας φιλώ 

Gustave Flaubert

Προτείνω για διάβασμα Joe Dunthorne "Υποβρύχιο" μετάφραση Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδόσεις Ίνδικτος,


Έλα μωρέ Πανάθα! Το 96 δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι

Πριν πενήντα χρόνια κάποιος εικοσιεφτάχρονος γιος ξυλουργού, πατούσε στο φεγγάρι! Ευτυχώς το έκανε τότε γιατί στο σήμερα μάλλον θα έψαχνε για δανεικά.Μια ευχή κάνω,οι άνθρωποι να ονειρεύονται όπως τότε.Να αρχίζεις να φοβάσαι όταν βλέπεις τους γύρω σου να μην ονειρεύονται, να μην παθιάζονται, να μην δημιουργούν.Δυστυχώς νομίζω ότι οι άνθρωποι σήμερα ονειρεύονται λιγότερο από πότε αν το κάνουν και καθόλου.

Όσο για μένα, τριαντάρα παρά τέταρτο και εικοσάρα συν μια εξάρα,όπως το δει κανείς,σκέφτομαι πως του χρόνου, στα εικοσιεφτά μου, μάλλον δεν θα έχω πάει ταξίδι στο φεγγάρι . Πώς να προλάβω; Θα έρθει η συντέλεια του κόσμου λένε! 

http://survive2012.com/ 

Άχ αυτό το ημερολόγιο των Μάγια τι μας έκανε ;

Δεν αγχώνομαι η γενιά του 1983 θα μας σώσει! Έλενα συγγνώμη αλλά αν περιμένω από όσους ογδοντατριάρηδες ξέρω να σώσουν τον πλανήτη, ένα σου λέω: ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ!

Έχω πολλά ταξίδια να κάνω ακόμα, πολλά χαμόγελα να φωτογραφίσω , πολλά βιβλία να διαβάσω και πολλά να γράψω. Αν δεν αξιωθώ να γράψω πολλά, ας γράψω ένα, αρκεί να είναι αριστούργημα !! Πότε θα προλάβω να τα κάνω όλα αυτά σε ένα χρόνο;

Τι είναι συντέλεια τελικά; Μήπως δεν ζούμε μικρές τέτοιες κάθε μέρα ; Βγες λίγο έξω από τη γη, κοίταξε την και πες μου. Βγες λίγο έξω από τον εαυτό σου, κοίταξε τον και πες μου.  

Μη φοβάσαι από αστερόσκονη είμαστε φτιαγμένοι,ενωμένοι με το σύμπαν, καταδικασμένοι μαζί του. 

Θέατρο ΟΥΗΛ, απέξω μια χαρά έτοιμο είναι! 

Πέρασε η ώρα , πρέπει να ετοιμαστώ, για να απολαύσω λίγη δημιουργία στο «Θέατρο του Μύλου» στο «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ ΝΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ-2011» και τι θα δω ; «Η πέτρα της υπομονής». Πριν από αυτό θα πάω μια βόλτα και στη νέα ισόγεια αίθουσα  (800 τετρ. μέτρα) του Θεάτρου Ο.Υ.Η.Λ, άντε κι αυτό το θέατρο το 2012 λένε θα ολοκληρωθεί.Τυχαίο;

Προς το παρόν εγκαινιάζουν, μια-μια αίθουσα, μέχρι και το φουαγιέ θα εγκαινιάσουν το Μάιο!  

Όχι άλλο Τσακ Νόρις

Αυτή είναι η Ταχυδρομείου που χαροπαλεύει :P

Πρωινό ανοιξιάτικης Κυριακής, σχεδόν καλοκαιρινής.Χαλαρώνω  μπροστά από το ανοιχτό παράθυρο πίνοντας πράσινο τσάι.  Η απόλυτη χαλάρωση. Όσο για το spa; Τι να πω; Πήγα με τον Γιώργο την Παρασκευή και το Σάββατο ξαναπήγα μόνη και το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι δεν πάτησε ψυχή όσο ήμουνα εκεί και είχα όλο το spa  για πάρτη μου! 

Η πισίνα που κάνω τις απλωτές μου

Ακολούθησε μια βόλτα στην Κούμα που γινότανε το αδιαχώρητο και κατέληξα να κρατάω μια σακούλα με μια όμορφη γκρι φόρμα Bdtk .Τι τραβάνε κι αυτές;Ντύνουν,στενούς,φαρδιούς, πεσμένους κώλους  αδιαμαρτύρητα!

Πεζόδρομος επί της οδού Κούμα

Το βράδυ έπαιξε Φρούριο και συγκεκριμένα Πλατεία Λαμπρούλη!Πρώτα στις «Μουσικές Διαδρομές» για ένα ποτάκι και  μετά  στην «Τετάρτη» για κρασιά. Αν και ήπια ελάχιστα,ακόμα ακούω κάτι τσιρίδες από το στομάχι και το κεφάλι μου. Σας είπα ολοκληρωτική μεταμόρφωση.Η Σοφία του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τη Σοφία του προχθές!

Πλατεία Λαμπρούλη

Νέα μόδα στη Λάρισα η πλατεία Λαμπρούλη, όσο για την πλατεία Ταχυδρομείου, χαροπαλεύει  παρέα με  Freddo, Espresso ή Cappuccino και φυσικά με την κλασσική φραπεδιά!  Άσχετο όλο το βράδυ στο Φρούριο άκουγα από όλες τις τριγύρω παρέες  ανέκδοτα σχετικά με τον  Τσακ Νόρις όπως :


1. Όταν ο Τσακ Νόρις πήρε το καλάμι του και πήγε για ψάρεμα στη Σκωτία, αποκάλυψε το μυστήριο του Λοχ Νες και πήρε το ζωάκι που ψάρεψε στο ενυδρείο του για να κάνει παρέα στο Μόμπι Ντικ και την Όρκα. Φήμες θέλουν να έχει βαλσαμωμένο και τον Ζακ Κουστώ.
2. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.
3. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
4. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
5. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα το διάσημο χαμόγελό της.
6. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό (E=m*Τσακ Νόρις²). Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ...
7. Ο Πλούτωνας είναι στην πραγματικότητα μερικοί Βρετανοί στρατιώτες απ' την Αμερικανική Επανάσταση σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο από τότε που ο Τσακ τους απογείωσε με την κλωτσάρα του.
8. Αν γράψετε τη λέξη "Τσακ Νόρις" στο Scrabble, θα νικάτε πάντα. κλπ

Το χειρότερο απ ’όλα ήταν ότι γελούσαν κιόλας. Θέλω να πιστεύω πως φταίει το κρασί!  Άκουγα πιτσιρίκια να περιμένουν πως και πώς να τελειώσουν το σχολείο για να ενηλικιωθούν  και  φίλους στο τραπέζι μας να λένε για μεταπτυχιακά και να έχουνε δίλλημα τι να διαλέξουν Εδιμβούργο ή Οξφόρδη!

Εγώ αλήθεια τι περιμένω;  

Τον Τσακ Νόρις να με σώσει; 

Τα άλογα στον Πηνειό που σας έλεγα

Προς το παρόν να έρθουν να με πάρουν για να πάμε στον Πηνειό και να πιούμε έναν freddo παραποτάμιο! Το ποτάμι έχει γίνει μαστ και μετά από εμένα το έγραψε και η Ελευθερία, χεχε!

Σας φιλώ, καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους!

Άντε βρε , πρώτη φορά θα δει η football league τέτοιο γήπεδο!

Υ.Σ Αααα η ΑΕΛ  από του χρόνου θα παίζει  football league αλλά σήμερα προβλέπεται να γίνει της ΑΕΚ, μιας και θα γίνει ντου στους παίχτες! Με τι άραγε θα πάνε στο A.E.L F.C ARENA;

Πίνω όλη τη νύχτα μαύρη μπύρα

Αυτό ήταν δε μπόρεσα να αντισταθώ ,όταν μπήκαμε μέσα με το Γιώργο στο Imperial-health-spa, τα έχασα. Έκλεισα για τρεις μήνες και μας έκαναν και έναν επιπλέον δώρο και έκπτωση 10% επειδή γραφτήκαμε και οι δύο μαζί! Μετά πήγαμε και πήραμε σκουφάκια, εγώ πήρα και  αθλητικό μαγιό(!!!!) και καθίσαμε για έναν ατελείωτο καφέ στα flo στο pantheonplaza .

Μέχρι τις οχτώ Αυγούστου  λοιπόν θα απολαμβάνω:Χαμάμ, σάουνα, τζακούζι, θερμαινόμενη πισίνα, (το καλοκαίρι και την εξωτερική), δωρεάν μυοχαλαρωτικό μασάζ,γυμναστήριο,γιόγκα, πιλάτες κλπ!

Με χάνεται αυτό ήταν.Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου ή μάλλον αναγνωρίζω τον εαυτό που πάντα έκρυβα! Σε όλα τα πράγματα πια στη ζωή μου ψάχνω ποιότητα, σε όλα όμως (εντάξει με τους ανθρώπους που έχω γύρω μου έχω ακόμα να κάνω δουλειά  αλλά που θα πάει κι αυτό θα το φτιάξω!) Δεν αντέχω άλλη ανοησία, άρχισα  να είμαι απαιτητική και με αυτά που διαβάζω, που βλέπω, που τρώω, που ανέχομαι.Ξέρω λάθος εποχή διάλεξα! Σας αφιερώνω και κάτι για καληνύχτα

Νάσος Βαγενάς , Σκοτεινές Μπαλλάντες και άλλα ποιήματα, Κέρδος, Αθήνα , 2001

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΑΡΤΖΩΚΗ

Πίνω όλη τη νύχτα μαύρη μπύρα.

Ένα μαβί σκοτάδι με τυλίγει.

Στον τοίχο είναι γραμμένο: «Μοίρα».

Η αγάπη μου δεν ήταν λίγη.

Κι αν ήμουν πιο ρομαντικός, θα’ λεγα

Ότι σ’ αγάπησα παράλογα.

Με συγκρατεί, άλλωστε, η σελήνη

(« το ασημε΄νιο πλήκτρο της σιωπή»).

Ο δίσκος της με αποθαρρύνει.

Με ζυγίζει και με βγάζει ελλιπή.

Θέλω να πω, κάθε μεσάνυχτα η αυγή

Κάποιο από τα αισθήματα μου ναυαγεί.

Έρχεται η μέρα και με βρίσκει

Πνιγμένο σε μια θάλασσα λαθών.

Χρυσάνθεμα, γαζίες, ιβίσκοι

Έχουνε γίνει παρελθόν.

Ο κήπος μου δεν έχει αρώματα,

Μόνο ξερόχορτα, κι αυτά γκριζόμαυρα.

Έπειτα πάλι σκοτεινιάζει

Μ’ έναν τρόπο άθλιο, ακατανόητο.

Ομίχλη , χιόνι, βροχή, χαλάζι

Κάνουν τον ουρανό αργυρώνητο.

Έχω βουλιάξει στο γαλάζιο των ματιών σου

Και τα μηλίγγια μου όπου να’ ναι θα ματώσουν.  

Υ.Σ Πόσο θα'θελα μια μαύρη μπύρα,αχχχχ

http://www.classicalhotels.com/larissaimperial/el/

Λαρισαία,γέννημα θρέμμα

Η πόλη μου, μέσα από τη φωτογραφική ματιά του Λαρισαίου,Δημήτρη Αμβράζη.

Tequila

Σήμερα,ξύπνησα με πονοκέφαλο μετά τις τεκίλες που κατέβασα με το Γιάννη στο Jukebox, ενώ μου έλεγε για τη Σαμοθράκη,τον Στέφανο και το ταξίδι οδύσσεια στο Παρίσι.Κάναμε σαν χαζά που θα ανεβαίναμε καραβάνι ολόκληρο για να δούμε Israel vibration με τους Roots Radics,One Drop,και μετά τη συναυλία θα ακολουθήσει after party στη ΣτοΑ με προσκεκλημένους τους Zionlionz Soundsystem από τη Βουλγαρία, τους selectors Brumbaras,P6U και Brother Lion και τον Jahmmi Youth! Βέβαια στην κατάσταση που θα είμαστε μετά από Israel Vibration, ακούγαμε μέχρι και Πέγκυ Ζήνα!

Το πάρτυ δεν τελειώνει εδώ, καπάκι στο κάμπινγκ στο Στόμιο,που θα κάνουν και φέτος οι Monsters. Tι άλλο θέλω;Δίαιτα ίσως,γιατί με τόσα ξύδια δεν με βλέπω καλά!Πίσω στη μαμά πατρίδα όλα είναι πιο όμορφα,γιατί όσο κι αν μιζεριάζουμε για τη Λάρισα,τα μπουζούκια,το κλίμα και τις γκόμενες που κυκλοφορούν λες και πάνε στο γάμο τους,ξέρουμε πάντα,πως μας περιμένει κάποιο live του Θανάση στο Δοχό,ένας Τζίμης στο Hocus Bocus στον Αγιόκαμπο κι άλλα τόσα,που τα αληταριά μου τα ξέρουν καλά, κρατάτε ρε,ούτε και σήμερα το «Χίλια Χείλια» δεν θα μας πάρει!

Έρχονται εκλογές και όπως και σε όλες τις προηγούμενες δεν θα ψηφίσω,όχι δεν επαναστατώ,δεν απέχω,δεν είναι ότι δεν ξέρω τι να ψηφίσω,απλά δεν μπορώ!Ας είναι καλά η αλανιάρα ξαδέρφη που την διορίζουν πάντα δικαστική αντιπρόσωπο και την ακολουθώ σαν γραμματέας τα τελευταία χρόνια σε όλες τις εκλογές.Η τελευταία φορά ήταν στις δημοτικές στη Θεσσαλονίκη,που μου είχε γαμηθεί ο Δίας,αλλά και 100 ευρώ για μια μέρα καλά είναι!

Κατά τα άλλα τα ίδια, μου πρότεινε ο Δημήτρης να αρχίσω να γράφω στο artfools και να κάνουμε μια επαγγελματική φωτογράφηση,γιατί κάθε σοβαρό ψώνιο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να κάνει μια!Λέω να κάνω γυμνό,για την τέχνη και το Photoshop ρε γαμώτο!

Γυρίσματα-Λάρισα

Και μια είδηση που σας την λέω καθυστερημένα αφού το ξέρω εδώ και κανά μήνα,έρχονται οι scorpions στη Λάρισα και δεν είναι ψέμα!

Την Τετάρτη 8 Ιουλίου, οι Scorpions θα έρθουν στη Λάρισα, στο Αλκαζάρ για μια και μοναδική συναυλία!

Σάββατο βράδυ με Γιώργο Δαβλέρη, σκνίπα…

Παλιά μου τέχνη κόσκινο



Η σούρα φαίνεται στο μάτι



Τα δυο μεγάλα κεφάλια



Jah love’s gorilaki

Τον Γιώργο τον ξέρω από τον Ιούλιο του 1999,από τότε έχουμε χαθεί άπειρες φορές,τόσες δηλαδή όσες και ξαναβρεθήκαμε.Χθες βγήκαμε τα δυο μπακούρια και τα ήπιαμε λίγο παραπάνω.O Γιώργος δηλαδή,εγώ άντεξα γιατί και την Παρασκευή είχα γυρίσει σπίτι τελειωμένη,μετά από μια απίστευτη βραδιά με την Κατερίνα στο Graal.Ο έτερος Γιώργος Κατσαρός έμεινε σπίτι για να…και ο ξάδερφος Μιχάλης έπαιζε Playstation,η βραδιά ήταν μεγάλη.Eίχα χρόνια να ρίξω τόσο γέλιο,σήμερα έκλεισε σινεμαδάκι και μετά κάψιμο,όλα βαίνουν καλώς…

Υ.Σ Όπου Γιώργος και μάλαμα (μεγάλος μύθοςςςς)

Λάρσα ,Λάρσα , σε είδα και coolάρσα .

Σας ενημερώνουμε ότι ο λέβητας χάλασε και θα τον αντικαταστήσουμε. Για καμιά εβδομάδα δεν θα έχετε καλοριφέρ και προβλέπεται να τον δαγκώσετε από το κρύο . Τώρα που χάλασε ο καιρός και βρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα! Εδώ ταιριάζει το «Καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι!» Επιστράτευσα ότι υπήρχε σε ηλεκτρικό καλοριφέρ, ηλεκτρικές σόμπες , και τα σχετικά . Εξάλλου σε μια εβδομάδα προβλέπεται να βρίσκομαι στη μαμά πατρίδα Λάρισα για ανεφοδιασμό και μετά θα ανηφορίσουμε και στα πιο βόρεια ! Πλησιάζει η στιγμή που θα πιω τον καλύτερο φραπέ , στη φραπέ πρωτεύουσα του σύμπαντος . Στη Λάρισα δηλαδή και συγκεκριμένα στη πλατεία ταχυδρομείου , που έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση φραπέ στον κόσμο και έχει πάρει χρυσό μετάλλιο από τη Nestle ! Κάθε ώρα, κάθε στιγμή , από τις 7 το πρωί έως τις 3 το βράδυ, ο σωστός Λαρισαίος ρουφάει … Πολύς φραπές, πολύ νυφοπάζαρο, πολύ μπανιστήρι ! Όλα μεγάλα, παχιά και υπερβολικά ! Αυτή είναι η Λάρισα , αυτοί είμαστε οι Λαρισαίοι !. Η πόλη, ο παράξενος καιρός , η προφορά , το γάλα στο φραπέ , όλα στη Λάρισα μοιάζουν σαν να υπακούν στη λογική του thing big. Εξ ου και Λάρσα ,Λάρσα , σε είδα και coolάρσα . Έχουμε το μεγαλύτερο σε διάρκεια μεσημεριανό ραχάτι παγκοσμίως . Το λαρισαϊκό αρακλαμαντάν στα τσιπουράδικα. Το τσίπουρο το μεσημέρι επιβάλλεται, είναι θεσμός . Επίσης, το μεγαλύτερο « χτύπημα» κατά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού έγινε στη Λάρισα .
Στη Λάρισα έκλεισαν τα « Wendy’s», τα «Everest» και χαροπαλεύει από την αναδουλειά το «McDonald’s» Δεν ευθύνονται τρομοκράτες σιίτες μουσουλμάνοι , αλλά τα πολλά Goody’s που αυξάνονται και πληθύνονται , το θεϊκό Hot Dog από το All Day , το σπέσιαλ μπιφτέκι στην οδό Κούμα, του πιο παλιού φαστφουντάδικου «Ολύμπιον» . Τα ψητάδικα της οδού Πανός , με αρνί, κοκορέτσι, κεμπάπ, όλα ντόπια, όλα θεσπέσια . Στην οδό Δήμητρας , με το σουβλάκι-λουκουμάκι του «Παράξενου». Στην οδό Μανδυλαρά , στο after σουβλατζίδικο το «Ελιξίριο». Το μεγαλύτερο πλήρες μενού είναι εδώ, θάνατος στα Gilli Diet : Πατσάς στου «Κλάρας» στο Αλκαζάρ (πλατεία Εργατικής Πρωτομαγιάς ). Ολόπαχο κατσικίσιο τυρί «Αγουρογιάννης» στην οδό Πανός ,σλόγκαν «Καθένας στη δουλεία του κι ο βλάχος στα τυριά του.»Και για το τέλος το καλύτερο . Μιλφέιγ «Κωνσταντινίδης» . Δεν είναι μόνο αυτό, η Λάρισα . Έχεις πολύ μεγάλη πιθανότητα να πετύχεις το τελευταίο κομμάτι από τη νέα κολεξιόν του Armani, στους πεζόδρομούς Κούμα, Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ερμού, και στις οδούς Κύπρου και Βενιζέλου . Η Λάρισα κάνει τρελό shopping και τα επώνυμα brands αστράφτουν σαν το σπαθί του καβαλάρη, σαν τη φωτιά. Έχουμε φράγκα τελικά ε; Ο μεγαλύτερος θρήνος και κλαυθμός που γνώρισε η πόλη, μετά από την ανακοίνωση του Κώστα Γκουσγκούνη πως σταματάει τον κινηματογράφο, ήταν όταν έκλεισε ο «Απόλλωνας», το θρυλικό τσοντάδικο της οδού Μανωλάκη. Για ιστορικούς λόγους αναφέρω ότι ο Γκουσκούνης είναι Λαρισαίος . Μεγαλύτερη πανλαρισαική χαρά, μετά από εκείνη της κατάκτησης του πρωταθλήματος και του κυπέλλου από την ΑΕΛ ,ήταν το ντεμπούτο –εξώφυλλο της Ματίνας Γκλιάου στο ελληνικό «Playboy» . Ντόπιο αστέρι ,κορμί φιδίσιο, φοιτήτρια σήμερα στη Νομική Αθηνών . Εδώ θέλω να δώσετε προσοχή αγαπητοί μου . Θα αναφέρω τις μεγαλύτερες καλτ φυσιογνωμίες της Λάρισας , και μόνο όποιος έχει ζήσει σε αυτή τη πόλη θα με καταλάβει. Ο Μάκης ο Μπαταρίας , που μπαίνει στις καφετέριες με το ράδιο αγκαλιά ζητώντας Varta. Ο Γιάννης ο Πάρε Πάρε, που πουλάει μπιχλιμπίδια σε πάγκο, φόλα μητσοτακικός . Ο Πάρε Πάρε στήνει την πραμάτεια του κοντά σε περίπτερο που ο ιδιοκτήτης του είναι φτυστός ο Μητσοτάκης . Ο τροχονόμος , που σφυρίζει με τα χείλια του όπως οι κανονικοί τροχονόμοι με σφυρίχτρα. Ο Κάηκα Κάηκα, ο καστανάς της γωνιάς Ρούσβελτ και Κούμα . Τους ξέρει όλη η πόλη!
Στη Λάρισα υπάρχει επίσης, το μεγαλύτερο αναμνηστικό μιας εποχής που τελείωσε, είναι το μπουζουξίδικο «Φάληρο». Το τελευταίο πιατάδικο της επικράτειας , με τραπέζια βιδωμένα και ίδια τραπεζομάντιλα από το 60 . Εδώ κάποτε ο ντόπιος αοιδός Κωτσόπουλος είπε: «Κάθε μέρα σας τραγουδάω σήμερα θα σας κατουρήσω» Και το έκανε, και φυσικά τον χειροκρότησαν και συνέχισαν να του πετούν λουλούδια και πιάτα …. Κομμάτια όλοι….. Στη Λάρισα υπάρχει και ο μεγαλύτερος κιθαρίστας ακόμα και από τον Έρικ Κλάπτον . Ζαγκόρ κατά κόσμον Τάκης Ζακαδούλας . Έμαθε να παίζει ροκ , μπλουζ και τζαζ κάτω από το κρεβάτι. Γέμιζε πλατείες παίζοντας Doors , όταν στην Ελλάδα ακούγανε Charms και «να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη .» Συνεχίζει ακάθεκτος τον προσκυνάμε ! Μεγαλύτερος φαν του Θανάση Παπακωνσταντίνου , επίσης Λαρισαίου ,μετά τον Γιώργο Μπούτο του ξενοδοχείου «Δοχός», ο Μάκης , ιδιοκτήτης και d.j του θρυλικού εντεχνάδικου «Μαντάτο». Μπορεί να βάλει πέντε Θανάσης και εφτά Μάλαμας στο καπάκι . Μεγαλύτερο ροκ μπαρ , το «Aztec», το καλοκαίρι το μπαρ μετακομίζει στην παραλία της Βελίκας με το όνομα «Zanzibar», αρέ τι κέφια έχω κάνει εγώ στο Zanzi ,μόνο ο Θεός το ξέρει!
Μεγαλύτερη απομίμηση διαδρομής Κάννες-Κυανή Ακτή-Σέν Τροπέ-Ριβιέρα , για τους Λαρισαίους είναι αλλιώς . Κόκκινο –Νερό-Κουτσουπιά- Βελίκα- Αγιόκαμπος . Και κάπου εδώ πριν κλείσω αυτή τη mini αναφορά μου για τη βασίλισσα του κάμπου γιατί αν συνεχίσω θα το ξημερώσουμε σας προσφέρω δωρεάν το επεξηγηματικό λεξικό της λαρισαϊκής διαλέκτου , μπας και αρχίσει κανείς να διαβάζει το μπλοκ μου!
Χλιμούρ’ (ζέστη, κουφόβραση), γκαργκαλιάνγκος (καρωτίδα), τσούρνιαξέ(έτσουξε) τζουνάει (γρατζουνάει), τσούρλα(μεθυσμένος ,λιώμα), παταριά(φάπα, χαστούκι), πρέκνας (βρομιάρης )κλιτσινάρ’( κνήμη), τσάτσαλός (σουρωμένος ) τσατσαρλιάστηκα(ήπια τα τερλίκια μου ) μπισλίκ’ (παιδική κούνια), τσουτσουλώνομαι (ντύνομαι, περιποιούμαι και ετοιμάζομαι για νυχτερινή έξοδο) κουρκουτάω (ανακατεύω) βηχούσα (αόριστος του ρήματος βήχω ) !
Άντε να αρχίσω να τσουτσουλώνομαι για έξω… Φιλάκια μωρά μου…
Τον έχω δαγκώσει ανάθεμα το λέβητα !