Η επιλογή…οι επιλογές
Αρχίζω να εξηγώ την «εγκατάστασή»μου σ’ όλους εκείνους που κρίνω ότι γνωρίζω αρκετά. Δεν θα ήταν τίμιο να τους το κρύψω αφού πρόκειται να δράσουμε μαζί. Την «εγκατάστασή» μου την είχα ήδη εξηγήσει στον Σ., σχεδόν κατά τύχη, γιατί ήρθε στην κουβέντα, στο εργοστάσιο. Του είχα πει πως δεν ήμουνα εργάτης στην πραγματικότητα, ότι είχα τελειώσει τις σπουδές μου για καθηγητής. Με άκουγε μ’ έναν επιεική σκεπτικισμό, εκφράζοντας μιαν έκδηλη αμφιβολία για το ότι μπορούσε να διαλέξει κανείς μια τέτοια ζωή δίχως να τον υποχρεώσουν. Έμοιαζε λίγο με την αντίδραση του κρατούμενου στον οποίο ο καινούργιος, που μόλις έχει φτάσει στο κελί, δηλώνει: «Εγώ είμαι ειδική περίπτωση, είμαι αθώος!». Λέγε ότι θες φίλε μου, σκέφτεται ο παλιός, το ξέρουμε το παραμύθι. Αργότερα όμως, όταν διωγμένος από τον ιδιοκτήτη του, ήρθε να μείνει στο σπίτι για μερικές μέρες, πείστηκε από τους σωρούς τα βιβλία και τα χαρτιά. «Θα μπορούσες δηλαδή να είσαι καθηγητής και να δουλεύεις σ’ ένα γραφείο; -Ναι». Δεν μου απάντησε τίποτα...