travel girl

Όταν δεν περιαυτολογείς οι άνθρωποι δεν ξέρουν για σένα κι αν το κάνω αρκετές φορές μέσα από το μπλοκ μου δεν συνηθίζω να το κάνω στην ζωή μου.Για τους ανθρώπους που θεωρώ κοντινούς μου δεν χρειάζεται να τους πω και πολλά για μένα,έχω την αίσθηση ότι πάνω-κάτω ξέρουνε τι κουβαλώ.

Γιατί κάνω όμως αυτό τον πρόλογο θα σας το πω αμέσως τώρα.Έχουν περάσει μόνο λίγα εικοσιτετράωρα από τότε που ξέρω ότι με πήρανε στο μεταπτυχιακό που ήθελα, και οι περισσότεροι ήταν τόσο ξαφνιασμένοι σαν να μην μου το είχανε,σαν να μην περίμεναν ποτέ κάτι τέτοιο από μένα,τους αιφνιδίασα λοιπόν και κάτω από τον αιφνιδιασμό τους διέκρινα ζήλια.

Ζήλια που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω,αφού οι περισσότεροι όταν τους έλεγα ότι θα πάω να δώσω για το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό με κορόιδευαν και τώρα με κολακεύουν, τώρα ανέβηκα στα μάτια τους ακόμα κι αν δείχνουν σαστισμένοι.

Για να μην είμαι άδικη όμως αρκετοί ήταν κι εκείνοι που χάρηκαν πραγματικά με τη χαρά μου και ήταν σίγουροι για την επιτυχία μου και τους ευχαριστώ όχι τόσο γιατί πιστεύουν σε μένα, όσο γιατί με αγαπάνε.

Από την Παρασκευή ξεκινάω λοιπόν και θα είναι δύσκολα και κουραστικά,με αρκετά έξοδα και όσο θα είμαι στη δουλειά θα είναι ακόμα πιο δύσκολα αλλά η ικανοποίηση που θα νιώθω με το να κάνω αυτό που πραγματικά αγαπώ νομίζω ότι θα τα σβήσει όλα τα άλλα.

Κλείνω αυτό το post για να φτιάξω τις βαλίτσες μου για Ζαγοροχώρια και για Φλώρινα ή για Florida που λέει και ο Κώστας!! Μια ολόκληρη εβδομάδα θα τριγυρίζω με μια βαλίτσα στο χέρι, έτσι για να θυμηθώ κάτι από το travel girl που καταπίεσα τα τελευταία χρόνια μέσα μου και από την άλλη Δευτέρα πίσω στη δουλειά, μέχρι και αυτή αρχίζω να βλέπω με άλλο μάτι!

Εύχομαι πάντα να μπορώ να ξαφνιάζω τους ανθρώπους γύρω μου!

Υ.Σ Γιατί σε αυτή την κοινωνία είσαι ότι δηλώσεις και όχι ότι αξίζεις.