Γελοίοι Έρωτες

Έχουν περάσει τρία χρόνια,από τότε που ο Γείτονας με αποχαιρετούσε από το σταθμό των τρένων της Θεσσαλονίκης και για το δρόμο μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο του Μίλαν Κούντερα «Γελοίοι Έρωτες»,το ταξίδι βέβαια εκείνο ήταν τόσο σύντομο,που μου είχε τσακίσει μόνο τη σελίδα 95 και μου είχε ζητήσει να την διαβάσω όσο θα ταξίδευα.

Ακόμα θυμάμαι τόσο έντονα το συνάχι που είχαμε και οι δυο,ήταν Νοέμβρης του 2006 ή Δεκέμβρης δεν θυμάμαι καλά,θυμάμαι πως έπινα βιάστηκα στο σταθμό έναν μέτριο ness που μου έκαιγε τη γλώσσα,και εκείνος καθότανε απέναντι, με αυτό το χαρακτηριστικό σοφιστικέ του ύφος,ενώ εγώ έριχνα κλεφτές ματιές, πάνω αριστερά από το κεφάλι του, στο ρολόι που υπήρχε στο βάθος.

Το βιβλίο δεν μου το χάρισε ποτέ,μου το έδωσε απλά να το διαβάσω,μετά έγιναν πολλά, χαθήκαμε,τον ξαναείδα φέτος το Μάρτιο στα βιαστικά το πολύ να περάσαμε μαζί μια ώρα, σε εκείνη την καφετερία-εστιατόριο-βιβλιοπωλείο 3 σε 1,δεν θυμάμαι πως λεγότανε,σε ένα στενάκι στη Ναυαρίνου.

Να’ μαι τώρα,πάνω από την βαλίτσα,βάζω το iPod στη τσέπη και τους «Γελοίους έρωτες» στην τσάντα μου,ίσως μετά από τόσα χρόνια αξιωθώ να το διαβάσω ολόκληρο σε αυτό το ταξίδι,ίσως κάποτε αξιωθώ να συναντήσω και πάλι τον Γείτονα και να του το επιστρέψω,μέχρι τότε σας φιλώ στα αυτιά,φεύγω πιο μπερδεμένη από ποτέ,κι ούτε που ξέρω τι θα βρω όταν γυρίσω,μια ζωή θα παίζω το παιχνίδι του ωτο-στοπ που λέει και ο Κούντερα…

Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’αλλού φερμένο
Δεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.
Οδυσσέας Ελύτης

Ο Κυματοθραύστης

Το 90% των ανδρών που διεκδίκησαν μια θέση στη ζωή μου,είτε μπήκαν είτε έμειναν στο χαλάκι της εξώπορτας μου,έψαχναν όλοι τους για ένα κυματοθραύστη.Όσους άφησα και μπήκαν,τους άφησα γιατί τους ερωτεύτηκα και γιατί είχα πλήρη άγνοια κινδύνου,με την έννοια ότι είχαν κρύψει για τα καλά τα κρυφά τους ζόρια,με τον καιρό όμως είτε ήμασταν μαζί,είτε χωρίζαμε και κρατούσαμε επαφές,σχεδόν όλοι τους,μου αποκάλυπταν ότι θα είναι πάντα ευγνώμονες απέναντι μου,γιατί ήμουν πλάι τους,και τους βοήθησα να πάνε μπροστά σε μια δύσκολη φάση της ζωής τους και θα με θυμούνται για πάντα, χαχαχα!

Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ή φρεσκοχωρισμένοι ή θέλανε να ξεπεράσουν μια άλλη ή είχαν βγει μόλις από την κατάθλιψη ή είχε πεθάνει κάποιος δικός τους ή μόλις είχανε κόψει τα ναρκωτικά ή ήθελαν να χωρίσουν κάποια και ψάχνανε για άλλοθι,από όλα είχε ο μπαξές.Βέβαια σας είπα όσοι κάνανε το λάθος να μου το πούνε από την αρχή και στα ίσα,ότι με θέλανε για δεκανίκι,μείναμε στα προκαταρτικά,είναι μεγάλη ξενέρα όπως και να το κάνεις!

Έχω ακούσει τα πάντα σας λέω,με αποκορύφωμα θυμάμαι κάποιον,ο οποίος μου είχε πει, σε θέλω,θέλω να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί,αλλά να μωρέ,σκέφτομαι και να γυρίσω στην πρώην μου,θα σε πείραζε,να σε έβλεπα που και που,χαχαχαχα,και όταν του απάντησα όχι,μου έκοψε την καλημέρα,χαχαχα!

Έχω ακούσει και χειρότερα,σήμερα έζησα πάλι κάτι πολύ ζόρικο,ήρθε και με πήρε με το αυτοκίνητο από το σπίτι,τον κοιτούσα,έτρεμε ολόκληρος,τα χέρια του ήταν γεμάτα πληγές από έκζεμα,τα μάτια κομμένα,άναβε και έσβηνε το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο. Selassie μου,οοοο Selassie μου,είναι τόσο όμορφο παλικάρι,τόσο όμορφος,σαν τοιχογραφία του Απόλλωνα,δεν ήξερα τι έκανα εγώ εκεί,η ψυχοπονιάρα που έλεγε ο φίλος μου ο Μάνος,οι σπουδές στην ψυχολογία στο “deree” με περιμένουν να μου λέει η ξαδέρφη μου και η Σοφία από την Πάτρα στο τηλέφωνο:

-Θες έναν νορμάλ άντρα ε;
-Ε ναι,ζητάω πολλά;
-Οι νορμάλ είναι για τις νορμάλ.Εσύ για πόσο νορμάλ σε κόβεις;
- Ναι ρε συ έχεις απόλυτο δίκαιο
- Το πρόβλημα το έχεις εσύ δικιά μου,όταν εσύ γίνεις κάποτε νορμάλ,τότε θα έρθει και ο νορμάλ γκόμενος,αλλιώς τι παραπονιέσαι που κάθε κουτσός,στραβός και ανάποδος πάει στον άγιο Παντελεήμονα,εσύ είσαι πιο θαυματουργή και από τον Παντελεήμονα και νεκρούς ανασταίνεις!

Ζόρικη κατάσταση η σημερινή,ήθελα να τον πάρω αγκαλιά,ήθελα να του πω ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα ενώ ήξερα ότι θα του έλεγα ψέματα.Στην περίπτωση του,όσο θετική ενέργεια και να έχεις καταρρίπτεται,ήθελα να του πω να μην φοβάται.

Μετά πήγαμε στο νεκροταφείο, ναι στο νεκροταφείο,δεν ήξερα τι να κάνω,με ρώτησε αν ήθελα να κατέβω από το αυτοκίνητο,του είπα ναι,καθόμασταν μπροστά από τον τάφο του πατέρα του,μου ζήτησε αναπτήρα και άναψε δυο κεράκια,ένιωθα τόσο αμήχανα,τόσο μα τόσο αμήχανα,έμεινα να κοιτώ το φρέσκο μνήμα σαν τις φρέσκες πληγές στα χέρια του,όχι δεν διεκδικούσε μια θέση στη ζωή μου,εδώ και καιρό μου είχε εκφράσει το θαυμασμό του,κι ότι αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα ήθελε να ήμασταν μαζί.Ήθελα να τον αγγίξω μα φοβόμουνα μην σπάσει.

Παραιτούμαι από το δικαίωμα μου να σε διεκδικήσω Σοφία μου είπε,δεν ήξερα τι να πω, ποιος και τι να διεκδικήσει;Ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μην παραιτηθεί από το δικαίωμα του να ξανακερδίσει τη ζωή του,ήθελα να του πω ότι χρειάζεται βοήθεια, ήθελα του πω ότι καταρρέει,ήθελα να του πω,ότι πρέπει να μιλήσει,ήθελα να του πω ότι πρέπει να απεγκλωβιστεί,ήθελα να του πω ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί έτσι κι αλλιώς, ήθελα τόσα πολλά να του πω και το μόνο που έκανα ήταν να ανοίξω την πόρτα και να φύγω.

Εν γνώση μου και εν αγνοία μου λοιπόν,ήμουν πάντα έσω έτοιμη,όποτε κι αν με χρειάστηκαν,φίλοι,γνωστοί,γκόμενοι,για να ξεπεράσουν την δύσκολή φάση και να με θυμούνται πάντα ως την μεγάλη ψυχή.Αυτή η μεγάλη ψυχή,έγινε ένα μεγάλο δοχείο,που ο καθένας που πέρασε από πάνω της,άφησε κι από κάτι,λίγη θλίψη,λίγο πόνο,λίγα δάκρια, λίγη οργή,λίγα σ’αγαπώ,λίγο θυμό,λίγα όνειρα, λίγο πάθος,λίγη ελπίδα,λίγη ευγνωμοσύνη.

Θέλω γέλια,γέλια μ’ακούς,θέλω να έρθεις να με πιάσεις από τη μέση,και να γελάμε,να γελάμε με τα χάλια μας και να τα χλευάζουμε όπως κάναμε πάντα..

Σ’ αγαπάω μ’ακούς,γι αυτό σ’αγαπάω γιατί σου έμαθα να γελάς!

Υ.Σ Αφιερώνω αυτό εδώ το post στον φίλο μου το Θωμά που αύριο έχει τη γιορτή του, και τον ενημερώνω δημόσια ότι 30 του μηνός το βράδυ θα πάω στο σπίτι του στο Κούθεν,εγώ θα είμαι με τον πράσινο μπερέ,να μου ανοίξει!

One Love-"Εδώ"

Ξημέρωσε μια υπέροχη μέρα,με μια προκαταβολή σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, ετοιμαστείτε,σε λίγο καιρό,τέσσερεις θα με κουβαλάνε!Ζω την πιο αβέβαιη φάση της ζωής μου,ελπίζω σε πολλά και δεν περιμένω τίποτα,γνωρίζω αρκετό κόσμο και δεν θυμάμαι κανέναν.Η καρέκλα του γραφείου μου έχει γεμίσει καρφίτσες,δεν μπορώ να στρώσω τον κώλο μου κάτω,από παλιά το είχα αυτό,δεν το έπαθα τώρα, θέλω πάλι να οργώσω την Ελλάδα. Μην νομίζετε ότι μ’ αρέσει να ζω έτσι,με μια βαλίτσα στο χέρι και να τριγυρνάω, αλλά μια ζωή μένω ανικανοποίητη,έχω τόσες πολλές τάσεις φυγής γιατί ποτέ και πουθενά δεν βρήκα κάτι τόσο δυνατό,για να με ολοκληρώσει και να με κάνει να μείνω «εδώ».
Μέχρι να βρω το δικό μου «εδώ»,μέχρι να σταθεροποιήσω την γαμημένη ζωή μου, απλά διέρχομαι από έδω κι από εκεί,απ’τις ζωές σας,απλά περνάω, σπαταλάμε λίγο χρόνο και αφήνω σε όλους και από μια ανάμνηση,να με έχετε να με θυμάστε. Όμως εγώ δεν θέλω να ζω με αναμνήσεις, θέλω να ζω πάντα σε παρόντα χρόνο, γι αυτό συνέχεια με θυμάμαι με μια βαλίτσα στο χέρι, να βάζω στα άπλυτα τις παλιές αναμνήσεις για να χωρέσουν μέσα οι καινούργιες και να έχω ωραίες ιστορίες να διηγούμαι στους φίλους μου. Εδώ και έξι χρόνια η ίδια ιστορία, ταξίδια, μυρωδιές,αγκαλιές, άνθρωποι,γλέντια, γέλια, αποχωρισμοί, ξύλο, βρισίδια, έρωτες, απιστίες, πουστιές, ψυχολογικά προβλήματα, κρίσεις πανικού, διαλυμένες σχέσεις, ανεργία, πόνος, ζήλεια, ξύδια, λεφτά, χιλιόμετρα, αδρεναλίνη, πόσο ακόμα; Θέλω να βάλω τις παντόφλες του παππού μου, θέλω να κάτσω στην κουνιστή καρέκλα της γιαγιάς, θέλω να πάρω σύνταξη από την τρέλα κι αυτή δεν με αφήνει, θέλω να βρω ένα «εδώ» για να αγαπήσω και να κοιμάμαι και να ξυπνάω δίπλα σε αυτό, να μην κουνιέμαι με τίποτα!
Μέχρι τότε, μέχρι να βρω το «εδώ», που πια αρχίζω και το παίρνω απόφαση ότι μπορεί και να μην το βρω ποτέ ή απλά το δικό μου «εδώ» να χωράει μόνο μέσα σε μια βαλίτσα, θα ζω, όπως έμαθα, φτερό στον άνεμο και μέρα με τη μέρα οι αγέρηδες θα με σκληρύνουν πιο πολύ, μόνο φοβάμαι ,ξέρεις φοβάμαι μήπως στο τέλος δεν μου μείνει ψυχή, με τόσες γρατσουνιές από τους αγέρηδες,βαρέθηκα να γλείφω πληγές.


Ανεβάζω καθυστερημένα, μια φωτό με το μπαμπουλίνο μου, επί το έργο , μεγάλος ψήστης στη Ραψάνη, καθώς και τα σκουλαρίκια γατουλίνες που μου έφερε από την Ισπανία η Αικατερίνη, γιατί να πω ευχαριστώ για τα σκουλαρίκια ή για τις άπειρες φιλοξενίες στη Θεσσαλονίκη;



- Κάνε μια ευχή με μια λέξη
- Όχι πόνος.
- Μα αυτές είναι δυο
- Στα αρχίδια μου.
Γιάννης Αγγελάκας

Playing for change

"Stand by me" performed by musicians around the world

Το ανακάλυψα σήμερα καθώς ήμουνα στο profile του φίλου μου Ferdinando, στο fb… Δεν έχω λόγια…

Playing for change is a multimedia movement created to inspire, connect, and bring peace to the hole world through music

The Playing For Change Community is a group of artists and inspired people who have come together to connect the world through music. The members of this community will have the opportunity to collaborate with people in their neighborhoods and across the globe who share this passion


Playing for change
Playing for change blog,

Στις 16 Απριλίου έγραψα ένα post “Και εκ δεξιών του πατρός” τότε έλεγα :

«Τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουν οι άδειοι τενεκέδες και γέμισα ένα σωρό τριγύρω μου,μια ζωή γεμάτη από άδειους τενεκέδες.Το αγαπημένο τραγούδι των παιδικών μου χρόνων ήταν το Stand by me,μέχρι και σήμερα δεν το έχω τραγουδήσει σε κανέναν.Που να βρεθεί χώρος με τόσους τενεκέδες; Πολλές φορές το τραγουδάω στον εαυτό μου,γιατί έρχονται ώρες που με αφήνει κι εκείνος.»

Και σήμερα μου ήρθε η απάντηση,το τραγουδάω και το αφιερώνω σε όλους σας



Για να δείτε ολόκληρα και σε καλύτερη ποιότητα τα video μπειτε στο Playing for change

Άστα ράστα

Άστα ράστα,καταλαβαίνω πως μεγαλώνω από τις άσπρες τρίχες των παλιών συμμαθητών μου, και από ένα τετράδιο που βρήκα χθες καταχωνιασμένο σε ένα συρτάρι.Ξέρεις ένα τετράδιο από αυτά,με τα μαγικά στιχάκια,τις ζωγραφιές,ναι το χέρι μου δεν έπιανε ποτέ, αλλά τότε το πάλευα,όταν είδα τις ημερομηνίες ένα μαχαίρι καρφώθηκε στην καρδιά, πέρασε μια δεκαετία,μεγαλώνω και εξακολουθώ να είμαι το ίδιο μαλακισμένο με τότε! Ακούω Ride The white Horse και χτυπιέμαι,φοβερά διδάγματα αυτό το song, αφιερωμένο στον ξάδερφο Χρυσόστομο

If you wanna ride
Don´t ride the white horse
If you wanna ride
Don´t ride the white horse
White horse
Don´t ride the white horse
White horse
Don´t ride the white horse.

If you wanna be rich
You got to be a bitch
You got to be a bitch
I said rich, rich you bitch

If you wanna ride
Ride the white pony
Ride, ride the white pony
White pony, white pony

Έχασα το μέτρημα με τις μέρες γιατί τελικά θα έρθουν κάτι φίλοι μου από Θεσσαλονίκη και θα κατέβουμε με τουτού Αθήνα,πάλι γλύτωσα τον καρβουνιάρη, χαχα… Το νου σας ρεμάλια, έτσι και δεν έρθετε,αν και πάω στοίχημα ότι θα χαθούν στη Λάρισα,χαχα…

Υ.Σ Gorg Malteze τι κάνεις πρωτομαγιά;Μην κανονίζεις τίποτα,θα έρθω να πιάσουμε μαζί το Μάη,χαχαα!

Υ.Σ Δεν θα τον πιάσουμε μαζί το Μάη με τον Gorg Malteze γιατί θα είναι Θεσσαλονική,ούτε θα χαθούνε στην Λάρισα την Τρίτη,αφού θα ανέβω από Σάββατο Θεσσαλονίκη και θα φύγω την Τρίτη κατευθείαν για Αθήνα.

Οκτώ και σήμερα

Οκτώ και σήμερα,πριν τη φυγή από τα πάτρια εδάφη.Ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα.Ήγγικεν η ώρα,ανοιχτές από τώρα, δυο βαλίτσες να με περιμένουν, μια για Amsterdam και μια για την Αθήνα. Ο φίλος μου ο Μάνος μου έλεγε,ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεκολλήσω από τη Λάρισα γιατί υπάρχει μια αόρατη δύναμη,που με κρατάει εδώ και δεν με αφήνει να φύγω.Έχει δίκαιο, αλλά πάντα τις γαμούσα αυτές τις δυνάμεις και έκανα το δικό μου,ακόμα κι αν έσπαζα τα μούτρα μου.Η ξαδέρφη μου η Ελίνα,μου είπε να πάω πάσο,αφού βλέπω ότι όλα μου πάνε στραβά και δεν με θέλει,βαρέθηκα να πάω πάσο, θα γίνει το δικό μου.
Που να χωρέσει όλη η προίκα μου;Πετσέτες,σεντόνια,να πάνε να γαμηθούν όλα, α πάρω από εκεί δεν κουβαλάω τίποτα. Θέλετε να σας πω αν χαίρομαι; Όχι δεν χαίρομαι. Εντάξει είμαι ξετρελαμένη με το ταξίδι στο Amsterdam και επειδή βρήκα τελικά παρέα και ίσως την καλύτερη που θα μπορούσα να βρω για εκεί, αλλού είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι αυτά τα λόγια του Ελύτη:
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Για πολλοστή φορά κάνω το ίδιο λάθος,αλλού είναι εκείνα που αγαπώ γι’αλλου γι’αλλού ξεκινάω και αυτή τη φορά δεν με δεσμεύει τίποτα, μπορώ να πάω όπου θέλω,φτερό στον άνεμο έτσι κι αλλιώς όπου κι αν διαλέξω να κάνω την καινούργια αρχή,ξεκινάω από το μηδέν,με τα χέρια στις τσέπες,μια ζωή θα μετανιώνω που μπήκα στο καράβι του νότου.

Τόσο ίδιοι και τόσο μόνοι

Ξυπνούσαν την ίδια ώρα,πίνανε τον ίδιο καφέ,ακούγανε την ίδια μουσική,βούρτσιζαν τα δόντια τους με τις ίδιες κινήσεις,διασκέδαζαν με τον ίδιο τρόπο,πληκτρολογούσαν με τον ίδιο χαρακτηριστικό ήχο,περπατούσουν σε διαφορετικούς δρόμους,εκείνος στην μια άκρη του πλανήτη και εκείνη μίλια μακριά και όμως κάνανε την ίδια διαδρομή...

Κάνανε την ίδια δουλειά,σπαζόντουσαν με τον ίδιο τρόπο,γελούσαν με τα ίδια πράγματα, ερωτευόντουσαν τους ίδιους ανθρώπους,κάνανε τις ίδιες σκέψεις και οι δυο είχαν ένα μυστικό που τους πλήγωνε βαθιά και δεν το συζητούσανε ποτέ με κανέναν.

Βράδυ ανοιξιάτικο,ο Αντώνης της χαμογέλασε και της είπε πως είναι η θηλυκή εκδοχή του φίλου του,του Παύλου,εκείνη από την κούραση κατάφερε να μειδιάσει και να του πει ότι της το έχουν ξαναπεί και για άλλους.
- Αντώνη μου,βίοι παράλληλοι σε έναν επίπεδο κόσμο είναι καταδικασμένοι να μην συναντηθούν ποτέ.
-Δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει το μέλλον Άρτεμις,μπορεί στην επόμενη γωνία να τον συναντήσεις στη ζωή σου. Μα σου λέω είστε ίδιοι
-Ούτε καν στην γωνία,οι γωνίες ενός τριγώνου,ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι, αθροιζόμενες δίνουν πάντα μέχρι 180 μοίρες
- Η ζωή είναι κυκλική,μην το ξεχνάς
-Γι αυτό σου λέω,επειδή είναι κυκλική,έχω επιβαρύνει το κάρμα μου,που όλα τα σκατά που έκανα ξαναγυρίζουν σε μένα
(Γέλιααα)
-Καλάααα
-Έλα ρε Αντώνη το ότι πάτησα τα 30 φεύγα δεν σημαίνει ότι πρέπει να με προξενέψεις ντε και καλά,εξάλλου σου έχω ξαναπεί ότι έχω μια εντελώς αντίθετη άποψη για το θέμα. Ποτέ καμία μα καμία διαδρομή δεν είναι ίδια με την άλλη,όσες φορές και αν την έχεις κάνει,κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο και όσο κι αν μοιάζεις με έναν άνθρωπο,πάντα θα υπάρχει και κάτι που σου ξέφυγε
- Καλά ντε,χαλάρωσε,απλά να ξέρεις πως εκεί έξω,κυκλοφορεί ένας σωσίας σου,που κοιμάται όταν κοιμάσαι, που γελάει όταν γελάς, που σκέφτεται τα ίδια πράγματα, που τρώει το ίδιο φαγητό που τρως! Βάζω στοίχημα πως αν ήταν γυναίκα,θα φορούσατε τα ίδια στρινγκ
-Όταν βγάζω τα φρύδια μου,τι κάνει;
(Γέλια)
Γύρισε σπίτι κουρασμένη,χρονιάρες μέρες το ίδιο σκηνικό όπως κάθε χρόνο,ήθελε να βάλει τα κλάματα,μα που τέτοιες πολυτέλειες είχε ξεχάσει πως είναι να ξαλαφρώνεις, ξεφορτώνοντας τα δάκρυα σου.
Σκέφτηκε πάλι τον Μιχάλη,δεν τον ξέχασε ποτέ, χρόνια είχαν περάσει από τότε που είχανε χωρίσει και εκείνη δεν είχε καταφέρει να προχωρήσει μπροστά.Θυμήθηκε τα τελευταία του λόγια,χωρίζανε γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί της είπε,διαφορετικοί στόχοι,διαφορετική καριέρα,διαφορετικό υπόβαθρο και διαδρομή όπως της έλεγε και τότε κατάφερε και ξέσπασε σε κλάματα.Ναι η αλήθεια είναι ότι ήτανε τόσο διαφορετικοί, ίσως και γι αυτό νατον θαύμαζε και να τον αγαπούσε τόσο. Ναι ήταν μια δυναμική γυναίκα που μετά από χρόνια είχε καταφέρει να κάνει και καριέρα και λεφτά που δεν τα ονειρεύτηκε ποτέ,τα έκανε όλα για να αποδείξει σε εκείνον και στον εαυτό της απλά ότι μπορούσε,όσο ήτανε μαζί,ήταν ικανή να τα παρατήσει όλα μόνο και μόνο για να κάνει την διαδρομή στο πλάι του, μα εκείνος είχε αποφασίσει να την πετάξει κλοτσηδόν από το βαγόνι και εκείνη συνέχισε μόνη.
Ήρθε στο μυαλό της ο Παύλος εκείνος ο άγνωστός άντρας για τον οποίο της μιλούσε όλο το βράδυ ο Αντώνης στο μπαρ,δεν ήξερε καν πώς να τον φανταστεί,άναψε τσιγάρο ξάπλωσε στον καναπέ και κοιτούσε το ταβάνι,οι σκέψεις της καρφώθηκαν για μερικά λεπτά στον άγνωστο άνδρα.Ψιθύρισε,ίδιες διαδρομές,ίδια καριέρα,ίδιο στρίνγκ…
- Κουράγιο Παύλο….

Καλή Ανάσταση

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν,ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί,η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής,ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι παύσονται. Είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. Όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. Ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη.



(Αποστόλου Παύλου Α' Προς Κορινθίους επιστολή Κεφάλαιο ιγ΄ στίχοι 1-13)

Εύχομαι σε όλους σας καλή ανάσταση με υγεία, και μετά το Μ.Σάββατο οι ζωές όλων μας να αλλάξουν προς το καλύτερο και σας αφιερώνω κάτι αργοπορημένα, αφού το ακούμε στο Μυστήριο του Ευχελαίου της Μ. Τετάρτης,αλλά έχω την αίσθηση ότι ουδέποτε του δώσαμε και πολύ σημασία. Σας φιλώ όλους και σας προσκαλώ στη Ραψάνη να σας φιλέψω, αρνάκι, κοκορετσάκι, κρασάκι ραψανιώτικο δικό μας και ότι άλλο τραβάει η ψυχούλα σας στον καθαρό αέρα, θα σας τραγουδήσω κιόλας. Θα φύγετε τίγκα στην χοληστερίνη, ελάτε λοιπόν, σας περιμένω…

Υ.Σ Η φωτό είναι θεϊκή, και ναι το ομολογώ ότι στα μουλωχτά το απόγευμα, τσάκισα ένα λαγουδάκι ξεκινώντας από τα αυτιά,τον κώλο τον άφησα για το τέλος!

Υ.Σ 2 Πώς να έρθετε
Η Ραψάνη απέχει 7.5 χλμ από τη διασταύρωση της εθνικής οδού Λάρισας-Θεσσαλονίκης που βρίσκεται μετά τα Τέμπη.
Αποστάσεις

Από Αθήνα 390 χλμ
Από Θεσσαλονίκη 125 χλμ
Από Λάρισα 37.5 χλμ
Γιατί εκτός, από Λαρισαία και Τζαμαϊκανή είμαι και Ραψανιώτισσα
Έχω και άλλες περίεργες διασταυρώσεις, μην το ψάχνετε...
Το τραγούσι στο gcast είναι έκπληξη...
Ας ερχόσουν για λίγο και ας χανόσουν μετά

Και εκ δεξιών του πατρός

Καθότανε πάντα στην αριστερή μεριά του καναπέ,τοποθετούσε το σώμα του,με τρόπο αέρινο, αθόρυβο, ούτε που καταλάβαινες,έτσι σε πλησίαζε κιόλας, ανυποψίαστα.Όλα έχουν τον τρόπο τους να κάθονται,οι καταστάσεις,οι άνθρωποι,τα πράγματα.Με το πλήρωμα του χρόνου, όλα βρίσκουν τον χώρο τους,όσα θέλουν να τον βρουν.

Και εκ δεξιών του πατρός εγώ και όλοι οι άλλοι,πάντα καθότανε στα αριστερά και δέσποζε σαν λιοντάρι. Ναι, εγώ αράδιαζα το σώμα μου σαν τσουβάλι,μα δεν έκανα θόρυβο, απλά πάντα ακολουθούσε το χαρακτηριστικό, πουφ..

Τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουν οι άδειοι τενεκέδες και γέμισα ένα σωρό τριγύρω μου, μια ζωή γεμάτη από άδειους τενεκέδες.Το αγαπημένο τραγούδι των παιδικών μου χρόνων ήταν το Stand by me,μέχρι και σήμερα δεν το έχω τραγουδήσει σε κανέναν. Που να βρεθεί χώρος με τόσους τενεκέδες;Πολλές φορές το τραγουδάω στον εαυτό μου, γιατί έρχονται ώρες που με αφήνει κι εκείνος.

Οι τενεκέδες γέμιζαν το κενό μου και μιας και αποφάσισα να το ρίξω στην ανακύκλωση, άδειασε ο χώρος, τέρμα τα ψέματα, διψάω να σε βρω, να σταθώ πλάι σου, να ανήκω κάπου, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ το θέλω,τόσα χρόνια φτερό στον άνεμο, κουράστηκα, θέλω να έρθεις και να μου τραγουδήσεις jam by my side.Θέλω να ξυπνάω και να είσαι πάντα αριστερά μου

Jammin'

Ooh, yeah! All right!
We're jammin':
I wanna jam it wid you.
We're jammin', jammin',
And I hope you like jammin', too.

Ain't no rules, ain't no vow, we can do it anyhow:
I'n'I will see you through,
'Cos everyday we pay the price with a little sacrifice,
Jammin' till the jam is through.

We're jammin' -
To think that jammin' was a thing of the past;
We're jammin',
And I hope this jam is gonna last.

No bullet can stop us now, we neither beg nor we won't bow;
Neither can be bought nor sold.
We all defend the right; Jah - Jah children must unite:
Your life is worth much more than gold.

We're jammin' (jammin', jammin', jammin')
And we're jammin' in the name of the Lord;
We're jammin' (jammin', jammin', jammin'),
We're jammin' right straight from Yah.

Yeh! Holy Mount Zion;
Holy Mount Zion:
Jah sitteth in Mount Zion
And rules all creation.

Yeah, we're - we're jammin' (wotcha-wa),
Wotcha-wa-wa-wa, we're jammin' (wotcha-wa),
See, I wanna jam it wid you
We're jammin' (jammin', jammin', jammin')
I'm jammed: I hope you're jammin', too.

Jam's about my pride and truth I cannot hide
To keep you satisfied.
True love that now exist is the love I can't resist,
So jam by my side.

Χωρίς λόγια, χωρίς τίποτα άλλο, μόνο αυτό "I wanna jam it wid you"

Μαθήματα Γεωγραφίας

Εχθροί και συνένοχοι καλημέρα σας, εδώ η sophie_jamaica εκπέμπει δυνατά και σας παρουσιάζει την καινούργια,καπότα βίντεο που έφτιαξε «Μαθήματα Γεωγραφίας», η χαρακτηριστική κίνηση του αδερφού μου, με το χέρι,όταν το είδε,τα λέει όλα.
Τώρα αξιώθηκα να κάνω και το βιντεάκι από το βράδυ του Σαββάτου αλλά μου βγήκε μια παπαριά, θα κάνω άλλο!

Τα νέα μου τα ίδια, περιμένω το απόγευμα τον τρελό Θεσσαλονικιό-Σκουλήκι , τον φίλο μου τον Λεωνίδα να τα σπάσουμε, χθες κατάφερα για πολλοστή φορά στη ζωή μου να γίνω ρόμπα και όπως λέει και ο κολλητός μου «Ρε Σοφία, ρε Σοφία, με όποιον πηδιέσαι, δεν είσαι αναγκασμένη να τον ερωτεύεσαι κιόλας, ξεκόλλα!!!»

Αυτή τη στιγμή ρουφάω μια μεγάλη τζούρα φραπέ όμορφου και χαμογελάω δυνατά, χρέος μου είναι να παραμείνω για πάντα “soldato positivo” , για πάντα, γιατί δεν μου επιτρέπεται να κλαίω, παρά μονάχα με γέλια…

Λάμπουσα II

Λάμπουσα

Σάββατο βράδυ στη «Λάμπουσα»,οι άντρες μου κι εγώ! Ψέματα,στην παρέα μας δυο αιθέριες υπάρξεις η Τζένη και η Βίκυ έκαναν τη βραδιά μοναδική.

Λάμπουσα= Ψησταριά - Κυπριακή Κουζίνα (Το χωριό του πατέρα του Βαλεντίνου στα κατεχόμενα της Κύπρου)


Αφεντικό= Βαλεντίνος= συμμαθητής του αδερφού μου στο δημοτικό

Λιάρδα…
Ο Αχιλλέας κι εγώ το κανονίσαμε,κάτι σε πασχαλιάτικο,σε αποχαιρετιστήριο για το κάψιμο στην Ολλανδία, κάτι σαν συνάντηση παλιών συμμαθητών,όλα μέσα.Ο Γιώργος δεν έπινε και δεν έτρωγε γιατί την Δευτέρα βγάζει τη χολή του και μετά πάμε Άμστερνταμ, και είχε σκάσει.

Ήπιαμε γύρω στις 15 κανάτες κόκκινο βιολογικό κρασί και μετά συνεχίσαμε στο “Reina”, με το Σταύρο να μας κερνάει απίστευτα σφηνάκια, να βαράει άσχημα κι εγώ να χτυπιέμαι,είχα γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα και να παίζουμε με τις ρόγες του Αχιλλέα,εγώ,ο Γιάννης και ο Νίκος,χα-χα,τελειωμένοι


Υ.Σ Το φαγητό ήταν υπέροχο,όποιος δεν έχει φάει στη «Λάμπουσα»,δεν ξέρει τι θα πει καταστηματική ηδονή.O Βαλεντίνος έχει κι αυτός μπλα-μπλά με πτυχίο και μου πρότεινε να κάνουμε κάτι μαζί στη Λάρισα,δημοσιογραφικά,κι εγώ του είπα αν θέλει κανένα alternative πορνοπεριοδικό είμαι μέσα!Ο αδερφός μου εξηγούσε πως πατάμε τον ναργιλέ στον Δαβλέρη που εκτός από χολή είχε βγάλει και τα μάτια του να παίζει με το iPhone του αδερφού μου,αφού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο,χαχα!Άντε πάντα τέτοια παλικάρια μου!


(Αν κι εγώ χθες τραγουδούσα …

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο
ούτε έχω μάθει γράμματα πολλά
ξέρω όμως ένα κι ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι εφτά

Τόσο καιρό μαζί μου και δεν έχεις μάθει
τα δικά μου χούγια και τα φυσικά
η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά

Υ.Σ2 Γιατί το 95% των φίλων μου είναι άντρες ; Γιατί τις γυναίκες τις βαριέμαι απίστευτα! Προτιμώ να ακούω για το στρατό, παρά για όζες…
(βλέπε για τους νότιους, όζα=μανό!!!)

Υ.Σ3 Έχει και βιντεάκι τρελλιάρικο, αύριο τώρα,κατεβάζω ταινίες και η σύνδεση γαμιέται. Πάω για DVD από του Γιώργου, αύριο τον βάζουμε για εγχείρηση και θα είμαστε όλοι στο Πανεπιστημιακό,με ένα χυμό στο χέρι!
Υ.Σ4

The Prodigy - Firestarter

Όταν βγήκε το firestarter πήγαινα δημοτικό και δεν θα ξεχάσω την συμμαθήτρια μου την Ελένη τη Σπανού,που μου έδωσε στα μουλωχτά κάτω από το θρανίο την κασέτα που έγραφε πάνω,Τhe prodigy –Firestarter..Ήταν άλλες εποχές τότε,της κασέτας,εκείνες τις θρυλικές κασέτες τις κρατάω ακόμα,αλλά πια δεν έχουν τίποτα να μου δώσουν πέρα,από αναμνήσεις! Τους prodigy τους θυμήθηκα για δυο λόγους ο ένας είναι γιατί χθες τα σπάγαμε με Prodigy με το Θωμά και ο άλλος η έκφραση του πρώτου ξαδέρφου Χρυσόστομου, «Το μουνί και το πριόνι,όποιος δεν το ξέρει ιδρώνει!»

Έρχεται καλοκαίρι

Waiting In Vain

Ο τύπος είναι θεός, θέλω να έρθει να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας… Το τραγούδι με εκφράζει απόλυτα α α α !

Πεθαμένες Καλησπέρες

Σήμερα έχει πάλι μια ηλιόλουστη μέρα,που όμως δεν θα χαρώ,κλεισμένη σε τέσσερεις τοίχους,κυκλοθυμική όπως πάντα,είμαι και πάλι στις μαύρες μου,ε κι όλο up-up δεν λέει,τουλάχιστον είναι ακόμα δημιουργικά.Μου αφιερώνω την τραγουδάρα του Πασχαλίδη, Πεθαμένες καλησπέρες


Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Το τραγούδι υπάρχει στο gcast

Εarthquake

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, για το πραγματικό σας ενδιαφέρον, αλλά από το πρωί μου σπάσατε τα νεύρα με τόσα τηλέφωνα, ο αδερφός μου λοιπόν είναι μια χαρά,ζει και βασιλεύει και δεν έπαθε τίποτα από το σεισμό.

Εικοσιεπτά νεκροί και τριάντα αγνοούμενοι είναι ο προσωρινός απολογισμός της ισχυρής σεισμικής δόνησης που σημειώθηκε τα ξημερώματα στην επαρχία Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά, σύμφωνα με την ιταλική αστυνομία και την υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας.

Μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο SkyTG24, ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και διόρισε τον επικεφαλής της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας Γκουίντο Μπερτολάζο συντονιστή των επιχειρήσεων διάσωσης.

Ο Μπερλουσκόνι ανέβαλε την προγραμματισμένη για σήμερα επίσκεψή του στη Μόσχα και αναχώρησε για την Λ'Ακουίλα, την πόλη των 60.000 κατοίκων που επλήγη περισσότερο από το σεισμό και όπου εντοπίστηκε το επίκεντρο του σεισμού σε βάθος 5 χιλιομέτρων.

"Ανέβαλα το ταξίδι στη Μόσχα γιατί θεωρώ πως η κατάσταση είναι τέτοια που η παρουσία του αρχηγού της κυβέρνησης στην περιοχή θα είναι χρήσιμη", τόνισε ο ιταλός πρωθυπουργός.

"Θα πρέπει να περιμένουμε ότι τα θύματα θα είναι πολλά, το ίδιο και οι τραυματίες και τα κτίρια που κατέρρευσαν", τόνισε ο επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος εκτιμά πως θα χρειαστεί "πολύς χρόνος" για να επουλωθούν οι πληγές της καταστροφής.

Σύμφωνα με την Πολιτική Προστασία, περισσότερα από δέκα χιλιάδες σπίτια και κτίρια κατέρρευσαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές από τον σεισμό των 5,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ

Το ιστορικό κέντρο της Λ'Ακουίλα επλήγη ιδιαίτερα. Μια εκκλησία κατέρρευσε, καθώς και τμήμα της φοιτητικής εστίας. Επίσης ένα νοσοκομείο εκκενώθηκε για το φόβο των μετασεισμών.

Πολλοί κάτοικοι της πόλης άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη φοβούμενοι πιθανούς μετασεισμούς, μετέδωσε δημοσιογράφους του Γαλλικού Πρακτορείου. Με βαλίτσες και κουβέρτες, εκατοντάδες άνθρωποι κατευθύνονται προς τις εξόδους της πόλης.

Όπως μετέδωσε ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου η πρόσβαση στην πόλη είναι πολύ δύσκολη, ενώ συνεργεία διάσωσης με ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους ερευνούν τα ερείπια για τον εντοπισμό των αγνοουμένων.

Πολλές χώρες πρόσφεραν βοήθεια στην Ιταλία ανακοίνωσε ο Αγκοστίνο Μιότζο ένας από τους επικεφαλής της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας.

"Προς το παρόν δεν έχουμε ανάγκη βοήθειας από χώρες του εξωτερικού", τόνισε ο ίδιος στο πρακτορείο Ansa.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, το Ισραήλ, αλλά και η ΕΕ προσφέρθηκαν να βοηθήσουν.

Όπως διευκρίνισαν τα συνεργεία διάσωσης, η περιοχή που διεξάγονται οι επιχειρήσεις εκτείνεται σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων γύρω από την πόλη της Λ'Ακουίλα.

Ο σεισμός έγινε αισθητός, εκτός από την κεντρική Ιταλία, και στη Ρώμη.

Το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο είχε ανακοινώσει πως το μέγεθος του σεισμού είναι 6,3 βαθμοί. Οι ιταλικές αρχές ανακοίνωσαν από την πλευρά τους πως το μέγεθος είναι 5,8.

Αγνοείται Ελληνας φοιτητής

Μια ελληνίδα φοιτήτρια τραυματίστηκε και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου και ο αδελφός της αγνοείται δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Θ Κασσίμης στην τηλεόραση της ΝΕΤ, τονίζοντας ότι ή ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη βρίσκεται σε ετοιμότητα για τη βοήθεια των Ελλήνων φοιτητών που έχουν ανάγκη από έγγραφα ή άλλη βοήθεια.

Οι ελληνικές διπλωματικές αρχές επίσης οργανώνονται για την επιστροφή των ελλήνων φοιτητών προς την Ελλάδα εφόσον το επιθυμούν, ενώ για τον σκοπό αυτό υπάρχει προσφορά της Aegean για δωρεάν μεταφορά τους.

Ο κ Κασσίμης τόνισε επίσης ότι ένα C 130 είναι σε ετοιμότητα προκειμένου να αναχωρήσει ανά πάσα στιγμή μεταφέροντας διασώστες προς την πληγείσα περιοχή (100 χιλιόμετρα βόρεια της Ρώμης) εφόσον ζητηθεί από την ιταλική πλευρά.

Δηλώσεις Γ.Κουμουτσάκου

Δεν υπάρχουν ως τώρα Ελληνες μεταξύ των βεβαιωμένων θυμάτων από τον σεισμό που σημειώθηκε τη νύχτα βόρεια της Ρώμης, δήλωσε το πρωί σε τηλεοπτικό σταθμό ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος.

Ο εκπρόσωπος πρόσθεσε ότι υπάρχει συνεχής επαφή μεταξύ των επικεφαλής των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας Ελλάδας και Ιταλίας, ώστε να υπάρχει ταχύς και ευέλικτος δίαυλος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Βοήθεια παρέχουν και και οι διπλωματικές μας αρχές στην Ιταλία.

Η υπουργός Εξωτερικών Ν. Μπακογάννη, η οποία βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη για τη σύνοδο κορυφής της "Συμμαχίας Πολιτισμών", είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ιταλό ομόλογό της κ.Φράνκο Φρατίνι στον οποίο εξέφρασε την ετοιμότητα της ελληνικής πλευράς να παράσχει βοήθεια, με ειδικές σωστικές μονάδες, εφόσον της ζητηθεί.
www.ana-mpa.gr

Γυρίσματα-Λάρισα

Και μια είδηση που σας την λέω καθυστερημένα αφού το ξέρω εδώ και κανά μήνα,έρχονται οι scorpions στη Λάρισα και δεν είναι ψέμα!

Την Τετάρτη 8 Ιουλίου, οι Scorpions θα έρθουν στη Λάρισα, στο Αλκαζάρ για μια και μοναδική συναυλία!

Αν μ’ αγαπάς έλα να κάνουμε έρωτα

Άκουσες ποτέ τη φωνή σου στο σκοτάδι και δεν την αναγνώρισες;
Ήταν τότε που είχες κουφαθεί,που σώπαινες για όλα. Και τώρα τι;
Πέρασες στην αντίπερα όχθη κι άρχισες τις φαμφάρες και τους αλαλαγμούς, μέσα στην κραιπάλη και την ασυδοσία και άντε πάλι από την αρχή, η μοίρα σου είναι να ζεις, να γράφεις και να γυρίζεις, και μόνο αντάλλαγμα για την καλή σου τύχη, είναι το αίμα σου, που φτύνεις κάθε τόσο.

Με ακούς; Κρυώνω, μη με χαϊδεύεις άλλο πια με παραμύθια, είπαμε είμαι καλή παραμυθού, κρατάω εγώ αυτή την ιδιότητα, μην με χαϊδεύεις με λέξεις, τις ξέρω καλύτερα από σένα. Δεν είμαι τόσο ροκ όσο νόμιζες, κι όταν κρυώνω ψάχνω εσένα κι όχι τη γάτα μου την Περσεφόνη. Κρυώνω, θέλω να χωθώ κάτω από τα ζεστά μου σκεπάσματα μέχρι να έρθει η αγκαλιά σου ή το καλοκαίρι, και το δεύτερο θα’ ρθει πρώτο, γιατί εσύ πας με τα πόδια… Κι εκείνο το βράδυ του Αυγούστου που θα επιστρέψεις, ενώ θα κάθομαι στην άμμο και θα μετράω τα αστέρια, θα’ ρθεις και θα μου ψιθυρίσεις:

«Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί
Γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή
Γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό
Κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λες σ' αγαπώ»

Κι ενώ θα σου χαμογελώ με αυτή την ηλίθια φάτσα που παίρνω όταν σε βλέπω, θα με σπρώξεις με τα ρούχα στη θάλασσα κι εγώ θα σου φωνάζω «σ’ αγαπάω βλαμμένο», κι όταν οι βρεγμένες πατούσες μου αγγίξουν την άμμο, θα μου πεις, κόψε τα άρλεκιν και το sex and the city , θα στραβοπατήσω θα πέσω και τότε σηκώνοντας το βλέμμα μου προς τον ουρανό, θα δω πάλι την φάτσα του Γιώργου να μου λέει: «Είδες άμμο και νόμισες πως είναι ακρογιαλιά.... Έρημος ήταν δικιά μου ..... Έρημος, ξύπνα…»

Υ.Σ (Τελικά ακυρώθηκε μέχρι νεοτέρας η Γλασκώβη και τα κοκορέτσια, δεν θα προλάβω να πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα και 2 Μαΐου αναχωρώ για Άμστερνταμ, είναι οριστικό και αμετάκλητο με τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο ήδη χρεωμένα στην κάρτα και ότι μα ότι κι αν γίνει αυτό το ταξίδι δεν αναβάλλεται, χρειάζομαι επειγόντως διακοπές από τις διακοπές, δηλαδή δουλειά, ε κι αφού αυτή την κουτσοβρήκαμε, είπα να πάω ταξίδια, με βλέπω από την πρώτη μέρα να τρώω πόδι, δεν πειράζει ας μην κάνω καριέρα, θα παντρευτώ έναν άντρα στις εκπτώσεις που να έχει μια!)

Υ.Σ 2 Στο gcast, παίζει Λένα Πλάτωνος –Έλα να κάνουμε έρωτα
Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
Στο δωματιο 457
με τα φωτα αναμμενα,τα ματια ανοιχτα

Ζομπι,
εκτοπλασματα-ανθρωποι
ζομπι,ζομπι
οι νεκροι μου συγκατοικοι
που μ'εχουν χτισει
σε μια πολη απανθρωπη,σκοτεινη
ζομπι,ζομπι
που τη ζωη μας οριζουνε
που μας κυκλωνουν και που σχεδον μας αγγιζουνε
στη χωρα των ζομπι
κανε κατι να μεινουμε ζωντανοι
ζωντανοι


Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα(2)
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

Κάτι από τα παλιά

Θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω, η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη, σαν μια μπόρα, ούτε που πρόλαβα να αρχίσω,ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα, είμαι συλλέκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου,στιγμές. Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν,όπως θέλουν αυτά, η ζωή ξέρει..
Αφιερωμένο

Όλα αλλάζουν

Βουτιά από ψηλά

Σε τέσσερεις μήνες από σήμερα κλείνω τα 24, κι αντί να πάω μπροστά, πάω πίσω.. Είδα ότι δεν έχει τίποτα παραπέρα και έκανα πισωγυρίσματα, τώρα τελευταία αισθάνομαι και ενεργώ σαν έφηβη, ο παλιμπαιδισμός θα κυριαρχήσει είπαμε!24 λοιπόν και τι έχω κάνει μέχρι τώρα; Εεεε όχι και πολλά πράγματα είναι η αλήθεια, αλλά όσα έκανα ήταν ουσιαστικά και έχω μαζέψει μέχρι τώρα ένα σωρό ιστορίες για να λέω στα γεράματα, στους ζιγκολό που θα πληρώνω για να έρχονται μαζί μου, γιατί εγγόνια δεν παίζει να καταφέρω να αποκτήσω! Αυτά είναι, είμαι με αναμμένα κάρβουνα και καρφιά στον κώλο, περιμένω απαντήσεις που δεν έρχονται, περίμενε και περίμενε και θα σου πούμε, κοντεύω να τρελαθώ, η μάνα να φωνάζει ότι γέρασα, εγώ να νιώθω πως μόλις γεννήθηκα, καλό και το λιώσιμο και το ατελείωτο κάψιμο των τελευταίων ημερών, αλλά και κάθε μέρα μέχρι και το κάψιμο στο τέλος καταντάει ρουτίνα! Έρχονται και κάτι ώρες που νιώθω μοναξιές κοιτάζομαι στον καθρέφτη μου χαμογελάω και ξανά από την αρχή.. Στο gcast έβαλα Ενδελέχεια και Βουτιά από ψηλά, και γύρισα τότε το Μάη του 1998 σε εκείνο το σπίτι στην Λειτοχώρου, στην Παπάφη, ο Θανάσης, η Ελίνα κι εγώ να χτυπιόμαστε με το συγκεκριμένο τραγούδι, τι χρόνια κι αυτά…

Ο δρόμος μας,τυφλός της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρου.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Τα λόγια,χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου,προάστιο χαμένο της Αθήνας,
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ'τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός

(Δεν άφησα για πολύ το Βουτιά από ψηλά, γιατί είπα να μου αφιερώσω το «Γύρισε στη φύση» από τους Ψόφιους Κοριούς, μιας και κάπως έτσι βλέπω να καταλήγει η κάθοδος μου στην Αθήνα, με επιστροφή στη φύση! Αφιερωμένο)

Αντίο Κώστα

Διάλεξε μέρα να φύγει ο Κωνσταντίνος Σμυρνής ο Μεγάλος Δάσκαλος, πρωταπριλιά, για να νομίζουμε όλοι ότι ο θάνατος του είναι μια κακόγουστη φάρσα κι όμως δεν είναι, ίσως ο μοναδικός καθηγητής που άξιζε και που μου άφησε κάτι στη σχολή. Αντίο Κώστα

Συντάκτης : Χρήστος Λαμπράκης


Έφυγε σε ηλικία 57 χρόνων, μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατο νόσο ο Κώστας Σμυρνής, νοσηλευόμενος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Υπήρξε ένας εκ των μόνιμων καθηγητών του τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ διδάσκοντας το μάθημα "Εισαγωγή στα ΜΜΕ", Β εξαμήνου.

Ο Κώστας Σμυρνής γεννήθηκε το 1952 στα Σαβάλια Ηλείας. Η χούντα τον βρίσκει φοιτητή της ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα. Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση με το προσωνύμιο «πράχτορας» που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε στρατευμένος στις γραμμές της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών στην ΑΣΟΕΕ έλαβε πτυχίο οικονομικών επιστημών στο Παρίσι, όπου και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ήταν καθηγητής στο ΑΤΕΙ Πάτρας.
Υπήρξε συγγραφέας των βιβλίων «Εργατική είδηση και Εργαζόμενοι» και «Αθύρματα των ΜΜΕ». Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας την ποιητική συλλογή «Το έρμα», τη συλλογή «Λαϊκά παραμύθια» και το σπονδυλωτό αφήγημα «Καλοκαιρινή απορία του φεγγαριού». Υπήρξε επίσης συνεργάτης στις εφημερίδες «Αυγή» και «Εποχή».

Η κηδεία του Κώστα Σμυρνή θα γίνει αύριο, (Πέμπτη 2 Απριλίου) στα Σαβάλια.

Ολόκληρη η σπουδαστική κοινότητα, αλλά και το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό του Ιδρύματος εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κώστα Σμυρνή.

Για το θάνατο του Κώστα Σμυρνή ο Δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Ο θάνατος του παλιού και καλού φίλου Κώστα Σμυρνή μας έχει γεμίσει με θλίψη. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε ως αφοσιωμένο και ανιδιοτελή αγωνιστή της αριστεράς, ως σημαντικό διανοητή και πεζογράφο, ως οξεία και άγρυπνη συνείδηση που διατηρούσε ταυτόχρονα μια βαθιά ανθρώπινη τρυφερότητα, αλλά και σαν τον άνθρωπο με τον οποίο πορευτήκαμε μαζί από τα χρόνια της δικτατορίας μέχρι το τέλος του. Εκφράζω στους οικείους του θερμά συλλυπητήρια».


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ

ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΜΥΡΝΗ

Στον Κώστα Σμυρνή

Με τους συντρόφους που σε χαλεπούς καιρούς ενώσαμε την ανάσα μας και τις αγωνίες μας.

Με συντρόφους που μοιραστήκαμε τις σκληρές και δύσκολες μέρες που η ιστορία του λαού μας κατέγραψε.

Η απώλειά του δεν είναι απλά απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Είναι η απώλεια ενός κομματιού από τον εαυτό μας, από το κορμί μας, από την ψυχή μας.

Είναι η συσκότιση ενός τμήματος του μυαλού μας.

Σύντροφε Κώστα,

Γεια σου.

Μας πλήγωσε ο «Πράκτορας»
Ο σύντροφός και φίλος μας Κώστας Σμυρνής – ο «Πράκτορας»- έφυγε χθες βράδυ. Με πλούσια αντιστασιακή δράση, στέλεχος του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού, και του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργάτης της «Εποχής».
Ανήσυχο πνεύμα μετά τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ συνεχίζει στο Παρίσι, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ως διδάκτορας κοινωνιολογίας. Εργαζόταν ως καθηγητής στο ΤΕΙ Πάτρας.
Ο Πράκτορας θα μας λείψει. Θα μας λείψει η ανιδιοτέλεια του, η λαϊκότητα του, η θυμοσοφία του, η αγωνιστικότητα που πάντα συνέχιζε από την εποχή της Δικτατορίας.
Η νεανική του σκέψη και συμπεριφορά του Πράκτορα, είναι μεγαλύτερη απώλεια για τους νέους. Τουλάχιστον υπάρχουν τα γραπτά και οι ιστορίες γύρω απ’ αυτόν.
Η ΑΚΟΑ τον αποχαιρετά με αγάπη και συντροφικότητα, στέλνοντας συλλυπητήρια στην γυναίκα και τη κορούλα του, στη μάνα του και στις αδελφές του.

H EΠΟΧΗ

Μάκης Μπαλαούρας

http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=31211

Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι

Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι κατά το οι φίλοι μας τα ζώα είναι μια κακιά φάρα, περίεργη και χωρίς καθόλου μπέσα. Δεν ξέρω τι χρειάζεται για να γίνεις καλός δημοσιογράφος, παλιά καλοί δημοσιογράφοι ήταν οι σπουδαγμένοι, που είχαν βγάλει μια νομική, μια φιλοσοφική, αρκετοί ερχόντουσαν και από τις θετικές επιστήμες είχαν διαβάσει και πέντε βιβλία ξέρανε να μιλάνε ελληνικά και καμιά ξένη γλώσσα, αυτοί ήταν η μειοψηφία.Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, ήταν με το ζόρι απόφοιτοι λυκείου, που αφού είχαν αποτύχει να γίνουν οτιδήποτε άλλο, πήγανε για γιατροί και δεν τους βγήκε, έγιναν δημοσιογράφοι…

Το επίπεδο στο επάγγελμα(στο λειτούρημα,θέλω να πω,χα-χα)ήταν και παραμένει χαμηλό, και το επίπεδο δεν μπορεί να το ανεβάσει μόνο η μόρφωση. Μετά το 1992 αν δεν κάνω λάθος άνοιξαν στην Ελλάδα οι Πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας , το 2003 άνοιξαν και Τεχνολογικής εκπαίδευσης τρομάρα τους, και γέμισε ο κόσμος από ιδιωτικές σχολές, το αποτέλεσμα το ίδιο. Έχω γνωρίσει νέα παιδιά στο χώρο, πανέξυπνα που οι γνώσεις τους με τρόμαζαν, απλά όλα αυτά πήγαιναν στα σκουπίδια, αφού στα παραδοσιακά μέσα αυτά που χρειάζεται να ξέρεις, είναι πέντε μανιέρες, να είσαι γρήγορος και να λιώνεις σόλες.

Εξάλλου το γνωστό μότο δημοσιογράφος γίνεσαι με το να βγεις στο πεζοδρόμιο είναι γεγονός, γιατί παπαριές σου μαθαίνουν στην σχολή, μόνο δημοσιογραφία δεν το λες αυτό και δεν σας κρύβω ότι μέσα μου αρχίζω να μετανιώνω που δεν πήγα στην Ιταλία να σπουδάσω νομική που ήθελε να με στείλει ο πατέρας μου, όσο να’ ναι χτυπάει καλύτερα να λες ότι είσαι τελειόφοιτος νομικής σπουδαγμένος στα εξωτερικά, να μην τελειώσεις ποτέ και να έρθεις να κάνεις τον δημοσιογράφο στην Ελλάδα, παρά να λες είμαι πτυχιούχος του τμήματος Πληροφορικής&Μ.Μ.Ε του ΤΕΙ Πάτρας, στο παράρτημα του Πύργου Ηλείας. Ποτέ δεν είναι αργά λέω να πάω να κάνω μια εγγραφή, για το πρεστίζ μου ρε γαμώτο!

Την δημοσιογραφία την μαθαίνεις μόνο στην πράξη, στην τριβή ,στην δουλειά, κι εκεί δεν τους νοιάζει, αν είσαι αστροφυσικός, παπάς , πουτάνα ή καντηλανάφτης , αρκεί να το έχεις στο αίμα σου και ακόμα και ταλέντο να μην έχεις αρκεί να γίνεις αλήτης και ρουφιάνος, γιατί δημοσιογραφία και ενημέρωση αυτό είναι στην Ελλάδα. (Πάντα και παντού υπάρχουν, εξαιρέσεις και φωτεινά παραδείγματα)

Όλοι μπορούν να δημοσιογραφούν όποιος θέλει δηλαδή, αρκεί να το έχει μεράκι και λίγο ψώνιο κι ας είναι κτηνίατρος , μπετατζής, αεροπόρος, πάντα γελούσα με τον πατέρα μου που μου έλεγε ότι πρέπει να κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα σαν κλάδος, χρόνια ανακατεμένος με τον συνδικαλισμό, νόμιζε πως όπως αυτός είναι φαρμακοποιός και φαρμακείο μπορεί να ανοίξει μόνο όποιος έχει τελειώσει φαρμακευτική , ότι έτσι είναι και με την δημοσιογραφία, χαχαχαχα!
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι άμα δεν χορτάσατε μην με καταριέστε …

Υπάρχουν ταλαντούχα νέα παιδιά, με τρομερές γνώσεις που ξέρουν πολλά από όλα και όχι λίγο από όλα, που ασχολήθηκαν ή και εξακολουθούν να ασχολούνται με την δημοσιογραφία, για όσους έχουν τελειώσει κάτι άλλο και απλά κάνουν τους δημοσιογράφους δεν φοβάμαι, τους βλέπω μετά αφού κάνουν την καύλα τους πάνε γίνονται δάσκαλοι, δικηγόροι και γιατροί, έχουν την καβάτζα από πίσω, αυτούς που λυπάμαι και είναι πολλοί είναι οι συνάδελφοι μου, που έφτυσαν αίμα να περάσουν σε μια Πανεπιστημιακή σχολή Δημοσιογραφίας με μεγάλη βάση, να έχουν τρομερές γνώσεις και να καθόμαστε έξω με αρχιτεκτόνισσες και να τους μειώνουν ασύστολα, αυτό μου μαυρίζει την καρδιά. Αυτό με κάνει να λέω ναι οι δημοσιογράφοι είναι μια σκατό φάρα που αν μπεις και δουλέψεις θες δεν θες θα γίνεις κι εσύ σαν τα μούτρα τους, αλλά δεν δέχομαι πως όλοι οι δημοσιογράφοι και πόσο μάλλον η νέα γενιά είναι όλοι, άχρηστοι και αμόρφωτοι.

Έτσι κι αλλιώς δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που βρισκόμουν στο αυτοκίνητο του πρώτου ξαδέρφου μου, που είναι γιατρός, που ήταν μαζί με την αδερφή του, που είναι συμβολαιογράφος και μην το ψάχνετε στο σόι μου έχουμε και πυρηνικούς φυσικούς, να μου λέει για το πόσο μαλάκες και άχρηστοι είναι οι δημοσιογράφοι και η δουλειά τους είναι ένα τίποτα και πως νομίζουν ότι έχουν εξουσία, κλπ, κλπ(εγώ είμαι δημοσιογράφος και εκείνη την περίοδο δούλευα και σε εφημερίδα και μου έβριζε και φίλους μου) Να ήταν η πρώτη φορά; Πάντα πρέπει να υπερασπίζομαι τον κλάδο, όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιώργος δημοσιογράφος γίνεται όποιος δεν κάνει τίποτα και κάθεται και γράφει τι κάνουν οι άλλοι… Όσο βγαίνει στο γυαλί ο Κακαουνάκης, ο Τριανταφυλλόπουλος , ο Τράγκας κλπ, και όχι ο φίλος μου ο Κώστας, τόσο και χειρότερη δημοσιογραφία θα έχουμε , και όσο περισσότερο μένει ο Κακαουνάκης και οι άλλοι στην τηλεόραση , τόσο μεγαλώνει μέσα μου ο φόβος, ότι όταν βγει στο γυαλί ο φίλος μου ο Κώστας θα γίνει μια κακιά απομίμηση τους.

Υ.Σ Στο gcast παίζει το τραγούδι «Μέντορες» από τους «Μαύρη Μαγιονέζα»