Σήμερα έχει πάλι μια ηλιόλουστη μέρα,που όμως δεν θα χαρώ,κλεισμένη σε τέσσερεις τοίχους,κυκλοθυμική όπως πάντα,είμαι και πάλι στις μαύρες μου,ε κι όλο up-up δεν λέει,τουλάχιστον είναι ακόμα δημιουργικά.Μου αφιερώνω την τραγουδάρα του Πασχαλίδη, Πεθαμένες καλησπέρες
Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ' της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυό σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Το τραγούδι υπάρχει στο gcast
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πασχαλίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πασχαλίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Σας καλημερίζω όλους , από την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ , από την πιο υγρή, καυτή και ιδρωμένη πόλη του πλανήτη , μα φυσικά από την βασίλ...
-
Όλα είναι δρόμος και κυρίως ανηφορικός γιατί καλά τα Yolo αλλά κάποια στιγμή μπαίνεις στην πραγματική ζωή και καταλαβαίνεις (...) είτε μπεις...