Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Πάει και με το φόρεμα μου :p Τελικά ο Ιούνης δεν τελείωσε στη Φλώρινα! Τι μέρα κι αυτή; Πόσα χιλιόμετρα σε ένα εικοσιτετράωρο πια να αντέξω; Εδώ που τα λέμε έχω κάνει πολλά περισσότερα από τα σημερινά μέσα σε 24 ώρες :) Ας ξεκινήσω από τα ευχάριστα και θα συνεχίσω μόνο με αυτά, γιατί μόνο τέτοια έχω για σήμερα Καταρχάς και το βασικότεροοοοο  ΈΓΡΑΨΑ ΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑ Α α α α α! !! !! Άααααρα διακοπές... Χμμμμ έχω και μια διπλωματική το ξέχασα... Επίσης εκδόθηκααααα κοίτα να δεις το λέω και χαίρομαι, χεχεχε Κυκλοφορώ σε χρώμα καρπουζί και για περισσότερες λεπτομέρειες Λεξηtanil ISSN 1792-1066 Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας   Εντάξει όταν εκδίδεσαι μόνος/η ξέρουμε τι είσαι όταν το κάνεις με παρέα;

Και κάπως έτσι θα τελειώσει ο Ιούνης, εδώ στη Φλώρινα με το δροσερό αεράκι  και το  μισάνοιχτο  παράθυρο, που αλλού στο γνώριμο δωμάτιο 210.

Tennessee Williams [JIM lights a cigarette and leans indolently back on his elbows smiling at LAURA with a warmth and charm which lights her inwardly with altar candles. She remains by the table, picks up a piece from the glass menagerie collection, and turns it in her hands to cover her tumult .] JIM [ after several reflective puffs on his cigarette ]: What have you been doing since high school?  [ She seems not to hear him .]  Huh?  [LAURA looks up .]  I said what have you done since high school, Laura?  LAURA: Nothing much.  JIM: You must have been doing something these six long years.  LAURA: Yes.  JIM: Well, then, such as what?  LAURA: I took a business course at business college –  JIM: How did that work out?  LAURA: Well, not very – well – I had to drop out, it gave me – indigestion –  [JIM laughs gently .]  JIM: What are you doing now?  LAURA: I don’t do anything –...

Συνειρμικός λόγος και λυρικότητα του λόγου Sarah Kane Psychosis 4.48 At 4.48   when sanity visits   for one hour and twelve minutes I am in my right mind.   When it has passed I shall be gone again,   a fragmented puppet, a grotesque fool.   Now I am here I can see myself   but when I am charmed by vile delusions of happiness,   the foul magic of this engine of sorcery,   I cannot touch my essential self.   Why do you believe then and not now?   Remember the light and believe the light.   Nothin matters more.   Stop judging by appearances and make a right judgment. - It's all right. You will get better. - Your disbelief cures nothing.   Look away from me.

Φλώρινα 8 Απριλίου 2012 Ξενοδοχείο Hellinis - Δωμάτιο 210 Crave by Sarah Kane "And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy's and talk about the day and type your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don't listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you're sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the the programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kis...

δΕΊΤΕ εΔΏ   by sophie_jamaica υ.σ το παραπάνω blog, το δημιούργησα για να συγκεντρωθούν όλες οι εργασίες που εκπονήθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος "δικτυακές και πολυμεσικές εφαρμογές της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση" στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών Δημιουργικής γραφής του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Τροπαιούχος σημαδιών. Εσωτερικών ή εξωτερικών; Εσωτερικών. Αδιάψευστος μάρτυρας το εικοσιεξάχρονο κορμί μου, δυο σημάδια όλα κι όλα κι αυτά μου τα προκάλεσε άλλος. Ήμουνα ήσυχο παιδάκι, δεν έκανα ποτέ ταρζανιές, έτσι έλεγε η μαμά. Ο αδερφός μου είχε άλλη άποψη. Εκείνος ήταν εξάλλου ο υπαίτιος και των δυο. Το πρώτο σημάδι το απέκτησα το 1993 , όταν ήμουνα οχτώ χρονών και ο αδερφός μου έντεκα. Είχε γυρίσει από μια μονοήμερη σχολική εκδρομή, κουβαλώντας ένα σουγιά, όταν με φώναξε να πάω στο δωμάτιο του. Πήρα ένα σουγιά και θέλω να δω αν κόβει, μου είπε. Τότε εγώ χαμογέλασα και του άπλωσα το δεξί μου χέρι. Έβγαλε το σουγιά κι άρχισε να μου κόβει τον καρπό! Αυτό ήταν ,μετά την διαπεραστική τσιρίδα μου ήρθαν τα κλάματα όταν αντίκρισα το αίμα στο χέρι μου ενώ εκείνος χαμογελούσε με ευχαρίστηση! Το άλλο έγινε πολύ αργότερα, ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι στην κρεβατοκάμαρα των γονιών μας στο χωριό. Ήμασταν ξαπλωμένοι και οι δυο, εκείνος έλυνε σταυρόλεξο κι εγώ τον πείραζα εκλιπαρών...

"Τα τρόπαια" είναι ένα project, που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος "Δικτυακές και πολυμεσικές εφαρμογές της Λογοτεχνίας στην εκπαίδευση" , στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.  Διδάσκουσα του μαθήματος είναι η κ. Σοφία Νικολαίδου . Το όλο project στηρίχτηκε στην ιδέα του Daniel Meadows δείτε σχετικά  εδώ  αλλά και   εδώ  καθώς και  εδώ .  Θέλω να ευχαριστώ τον Γιώργο Μεταξιώτη, που ήταν εκείνος που μου έδωσε τα φώτα του και βοήθησε να γεννηθεί η ιδέα για "Tα τρόπαια", καθώς και τον Γιώργο Δαβλέρη που εμφανίζεται στο βίντεο υποδυόμενος τον αδερφό μου και τον Αχιλλέα Βασιλόπουλο ,για την πολύτιμη βοήθεια του στη φωτογράφιση. Κείμενο : Σοφία Χολέβα Μοντάζ: Σοφία Χολέβα Υποσημείωση: Ενδέχεται να υπάρξουν μετατροπές καθώς το project δεν βρίσκεται ακόμα στο τελικό στάδιο. 

Salvador Dali  Αγαπώ τα ταξίδια, τους δρόμους, την ποίηση. Αγαπώ τα βιβλία, τις γάτες, την ελευθερία. Αγαπώ το καλό φαγητό, τη μουσική και το γράψιμο. Αγαπώ την μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ. Αγαπώ τα τρένα, τα αεροδρόμια, τους σ τ α θ μ ο ύ ς. Γράφω ταξιδεύοντας σε ράγες. Αφήνω πίσω μου μια Αθήνα που αγαπώ, μια Αθήνα που έκτισα με τις δικές μου αναμνήσεις. Σε λίγες μέρες θα ξανάρθω για να πετάξω απευθείας για την Αθήνα του Βορρά. Το στοίχημα απλό. Αρκεί να μη χαθείς, αρκεί να αντιληφθείς, ότι οι οποιεσδήποτε α σ φ ά λ ε ι ε ς στη ζωή μας, δεν έχουν να κάνουν και με την πληρότητα μας. Αλλαγή προοπτικής λοιπόν και λιγότερες εξαρτήσεις κάθε είδους, ίσως αυτό να μας φέρει πιο κοντά στην ελευθερία. Άραγε ελεύθερος, νιώθεις πλήρης; Αγαπώ και το διάβασμα … Μεγάλο πράγμα η γνώση της απόλαυσης , μα κι αυτή θέλει μια κάποια πείρα, μια αναζήτηση και μια τριβή με τα μέσα και τα έξω. Θέλω κι άλλα ταξίδια κι άλλες διαδρομές άλλες μυρωδιές κι άλλα όνειρα. Κάπως έτσι θέλω να ζήσω...

Χμμμ... Κατεβαίνω Αθήνα... Θα διασχίζω πάλι την Ιπποκράτους ,τώρα θα'ναι για καλό σκόπο:)

9-10-11/12/2011 1) Οι άνθρωποι μερικές φορές μπορούνε να γίνουν τόσο υπέροχοι όσο σκατένιοι και αν είναι τις υπόλοιπες μέρες. 2) Μπορείς να ρωτήσεις κάποιον να σου επαναλάβει κάτι το οποίο δεν έχει πει ακόμα. 3) Τα βράδια όταν περπατάς δίπλα στον Σακουλέβα και πας για καλό φαγητό στους «Δερβίσηδες» πρέπει να φοράς γάντια… 4) Ο Παπαδιαμάντης έχει μεταφράσει και Στόκερ «Ο Πύργος του Δράκουλα- Εκδόσεις Κιχλή 2011» εξού και η φόνισσα μετά- (ευτυχώς φέτος ήταν έτος Παπαδιαμάντη και έπεσαν κονδύλια αλλιώς δεν θα το ξέραμε ακόμα)! – βέβαια αν δεν υπήρχε ο  Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος  τα κονδύλια τίποτα δεν θα κάνανε 5) Οι επιστροφές με τον Τρύφωνα από τη Φλώρινα για Θεσσαλονίκη είναι πάντα ανατρεπτικές και υπέροχες. 6) Μετά τα Μάλγαρα ευτυχώς έχει ένα παρκινγκ και  ήρθε και μας μάζεψε η express service 7) Ίσως κάποτε μπορέσω να αποκτήσω κι εγώ αγγλική προφορά 8) Η επόμενη μου εργασία(μεγάληηηη) για το μάθημα της μετάφρασης θα είναι το Porno του Irvie Welsh ...

Ποιος καλός άνθρωπος θα μου τα μεταφράσει το αργότερο μέχρι την Παρασκευή που τα θέλω; Χωρίς διλήμματα και επιπλοκές, να μου στείλει μια ωραία λογοτεχνική μετάφραση. Εεεε και θέλω γλώσσα λογοτεχνίας, όχι γλώσσα μετάφρασης, αυτή την κάνω και μόνη μου, χεχε… Τεσπά το έχω ρίξει στο διάβασμα στο παραπέντε για να δω  πως στο καλό  γίνεται η καλή λογοτεχνική μετάφραση. Μάλλον δεν θα πάρω διπλωματική πάνω στη μετάφραση αν και ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να αλλάξω γνώμη μέχρι το τέλος, έτσι όπως κάνω πάνταααα…. Μετάφραση Πεζογραφίας Αποσπάσματα Λογοτεχνικών Κειμένων The Oregon Trail             A low undulating line of sandhills bounded the horizon before us. That day we rode ten consecutive hours, and it was dusk before we entered the hollows and gorges of these gloomy little hills. At length we gained the summit, and the long expected valley of the Platte lay before us. We all drew rein, and gathered on the top of the hill, sa...

Μερικές φορές είναι κάποιες εικόνες, σκέψεις, αναμνήσεις- κολλημένες στο μυαλό μου- που ακόμα κι αν ξεχνώ για μέρες- είναι ώρες - συνήθως βραδινές- που έρχονται και μου στροβιλίζουν το μυαλό. Σήκω να γράψεις για μας μου φωνάζουν, θέλουμε να βγούμε από το κεφάλι σου, θέλουμε να γίνουμε λέξεις, να μας πληκτρολογήσεις και να μας ποστάρεις, μόνο τότε θα ησυχάσουμε. Να όπως απόψε που –πάλι θα ξαγρυπνήσω- μα δεν πειράζει- έχω καιρό να το κάνω και να πω την αλήθεια, μου έλειψε… Ήταν Οκτώβρης. Είχα ανέβει στη Φλώρινα για το πρώτο μου μάθημα. Δεύτερο έτος πια, τελειόφοιτη- και όχι πια ψαρωμένη. Αυτό είναι- το βρήκα. Μην ψαρώνετε  με τη ζωή, απλά αυτή είναι πιο παλιά από εμάς και ξέρει.   Εκείνο το ΠΣΚ ΣΤΗ Φλώρινα, όπως και κάθε ΠΣΚ εκεί, όταν έφτασε στο τέλος του, με βρήκε λίγα εικοσιτετράωρα μεγαλύτερη, λίγο πιο σοφή και στο αυτοκίνητο ενός συμφοιτητή μου- που είχε την καλοσύνη να με αδειάσει στη Θεσσαλονίκη. Εκείνο το απόγευμα Κυριακής- ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΦΛΩΡΙΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΠΟ ΕΓΝΑΤΙΑ-Ο...

Πριν κάποιους μήνες, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη με φουλ καύσωνα για την ορκωμοσία της φίλης μου Αικατερίνης που πήρε το πτυχίο της στη Νομική. Εκεί είχαμε μαζευτεί φίλοι και γνωστοί, κάποιους από τους οποίους είχα και χρόνια να τους δω. Πάνω στην κουβέντα, τι κάνεις, που είσαι, πως περνάς, πως άλλαξες, που χάθηκες κλπ, ήρθε η συζήτηση και στο μεταπτυχιακό που κάνω στη Φλώρινα. Ακούς Κώστα, η Σοφία κάνει το μεταπτυχιακό που θέλεις να κάνεις κι εσύ, του λέει ο κοινός μας γνωστός κι αφού μας συστήνει, ανοίγουμε μια μικρή κουβεντούλα περί του θέματος. Εδώ στην Ελλάδα το κάνεις , με ρωτάει ο τύπος κι αφού του εξηγώ τι και πως, με σνομπ ύφος, μου απαντάει πως εκείνος θέλει να πάει για αντίστοιχες σπουδές στην Αγγλία. Για την σνομπαρία δεν τον αδικώ, έχουμε μάθει και ίσως κι έτσι να είναι, πως οτιδήποτε ξένο και ειδικά στην εκπαίδευση είναι καλύτερο. Και καλά θα κάνεις, του λέω, απλά για μένα η γλώσσα και ειδικά σε αυτό το αντικείμενο παίζει μεγάλο ρόλο, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα κα...

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΗΜΗΡΓΙΟΥΚΗ ΓΡΑΦΗ «Ιστορία της ευρωπαϊκής και της νεοελληνικής λογοτεχνίας» Διδάσκουσα: Σοφία Νικολαΐδου Κριτική :  Κώστας Ταχτσής , Το τρίτο στεφάνι , εκδόσεις Εξάντας 1987 Όταν το  1962, ο Ταχτσής  πούλησε ένα σπίτι στην Πλάκα, για να εκδώσει , Το τρίτο στεφάνι , κανείς δε  περίμενε ό,τι θα κατεδάφιζε με αυτό του το έργο, τα παραδοσιακά κριτήρια συγγραφείς του  μυθιστορήματος. Αυτός ίσως να ήταν και ο λόγος που άργησε να αναγνωριστεί από την κριτική. Αρχικά χαρακτηρίστηκε ως ένα ρεαλιστικό, νατουραλιστικό έργο, μάλλον κοινότοπο και ασήμαντο . Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από την αγγλική μετάφραση του μυθιστορήματος και την έκδοση του από τις εκδόσεις Penguin(1969), για να αρχίσει σταδιακά να αναγνωρίζεται ως μοντερνιστικό κείμενο και ως ορόσημο της μεταπολεμικής μας λογοτεχνίας. Ο Ταχτσής κατέγραψε και αφηγήθηκε με αριστουργηματικό τρόπο, μέσα από παραληρηματικούς μονολόγους τις ζωές...