Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Το όνειρο  Σκέφτομαι μερικές φορές  πως βρέθηκα εδώ, εδώ που είμαι σήμερα. Τι μεσολάβησε όλα αυτά τα χρόνια; Άραγε η ζωή μου ήταν προδιαγεγραμμένη; Κι αν όχι, μήπως απλά ο χαρακτήρας μου και οι καταστάσεις που έζησα, την διαμόρφωσαν; Όσα βήματα έχω κάνει μέχρι εδώ, περίμενα ότι θα τα έκανα ή διαρκώς εξέπληττα τον εαυτό μου και τους άλλους; Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μου δεν είχα ξεκάθαρους στόχους, ποτέ δεν έκανα μακροπρόθεσμα πλάνα ζωής αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο, μέσα μου ήξερα, σαν να είχα διαλέξει τον τρόπο που έζησα μέχρι εδώ. Το δικό μου μέλλον μπορούσα τελικά να το προβλέψω, ότι έγινα και ότι έκανα μέχρι τώρα, μέσα μου το ήξερα πολύ πριν μου συμβεί. Αρά τι είμαι μέντιουμ ; Έχω πνευματικό χάρισμα; Σίγουρα όχι, απλά αν όλοι μας καθόμασταν και ακούγαμε τα μέσα μας, αν βλέπαμε λίγο πιο προσεκτικά  τις κινήσεις μας και πως αντιδρούμε στα πράγματα, πάνω-κάτω θα ξέραμε. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, τις καταστάσεις που μας περιβάλλ...

Απ’το παράθυρο του δωματίου μου, χαζεύω το απέναντι μπαλκόνι. Μια ασπρόμαυρή γάτα ισορροπεί πάνω στα κάγκέλα . Εκπαιδευμένη. Τι να πεις ; Αιλουροειδές . Το κάνει με άνεση, πριν πραγματοποιήσει το μεγάλο της σάλτο προς το μπολ της. Ευτυχώς το δικό της είναι ακόμα γεμάτο. Ωραίο μεσημέρι Πέμπτης, ζεστό και ηλιόλουστο από αυτά   που ανυπομονείς να τελειώσεις από τη δουλειά. Από τη δουλειά, λέμε τώρα… Αν είσαι τυχερός κι έχεις μια τέτοια. Τις έχω ξαναζήσει αυτές τις μέρες. Τότε τις έλεγα «οι μέρες της πιτζάμας». Τώρα νομίζω πως θα τις ονομάσω «μέρες εγκλωβισμού». Όλα κυλούν αργά και σταθερά προς το χειρότερο κι αν και δεν καταλαβαίνω και πολλά από οικονομικούς όρους, τις επιπτώσεις τους   τις βλέπω πάνω μου. Παρατηρώ τη γειτονιά μου από το κλειστό τζάμι. Δε θέλω να το ανοίξω, εξάλλου μένω στον δεύτερο. Τα σκουπίδια αγγίζουν τον πρώτο, η μπόχα θα ορμήξει   αμέσως στα ρουθούνια μου . Μου λείπουν εικόνες για να περιγράψω, ζωή για να εξιστορήσω. Εντάξει από μυρωδιές δεν έχω πα...