XS-S-M-L-XL-XXL-XXXL…

Βρείτε μου επιτέλους έναν κόσμο να χωράω… Θα περιτριγυρίζομαι ή από πανηλίθιους ή από διάνοιες!Mέση κατάσταση δεν υπάρχει;

Ανεξάρτητος νους

Παρατηρώ υποσυνείδητα τα πάντα γύρω μου και θέλω να γράψω γι αυτά έτσι όπως φιλτράρονται από τα μέσα μου.

Μερικές φορές κάνω διαλείμματα για να παρατηρήσω κι αυτά. Κάποτε είχα γράψει πως δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι έχουν αυτή τη βλακώδη κατ'εμέ ανάγκη να ανήκουν κάπου και η Μαριλένα μου υπενθύμισε τον Αριστοτέλη και τη φράση του που έλεγε ότι για να είναι κανείς μόνος του πρέπει να είναι ή Θεός ή θηρίο.

Έχω υπάρξει σε συλλογικότητες και δεν είχα ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα συνεργασίας ή ασυνεννοησίας, ούτε είχα ποτέ ηγετικές τάσεις . Έβρισκα όμως πάντα την κατάλληλη στιγμή και αποχωρούσα διακριτικά γιατί όσες φορές κι αν προσπάθησα δεν ένιωθα ποτέ καλά ως μέλος οποιασδήποτε ομάδας.

Ξέρω ότι αυτή μου η στάση μου έχει κοστίσει και συνεχίζει να μου κοστίζει πολλά αλλά καμία ομάδα μέχρι στιγμής δεν μπόρεσε να με εκφράσει καλύτερα από ότι το κάνει ο ίδιος μου ο εαυτός.

Δεν έχω καμία ψευδαίσθηση «ανεξαρτησίας» ή «ελευθερίας» αφού τίποτα από τα δυο δεν υπάρχει ουσιαστικά στην «αστική» ζωή μου. Δεν είναι η ώρα να το αναλύσω αλλά όπως έχω πει πολλές φορές «ελεύθερος» δεν είναι κανένας μας. Για παράδειγμα πίστευα ότι αν έχω δουλειά θα κάνω περισσότερα ταξίδια από αυτά που έκανα σαν άνεργη. Λάθος, μπορεί να έχω περισσότερα χρήματα αλλά έχω πολύ λιγότερο χρόνο, οπότε σχεδόν κάνω περίπου τα ίδια που έκανα και τότε που αν και είχα άπλετο χρόνο, δεν είχα λεφτά αλλά έκανα οικονομίες και μάζευα λεφτά από εδώ και από εκεί για ένα ταξίδι κ.ο.κ Όσο για την ανεξαρτησία δεν πιστεύω πως υπάρχει κανένας «ανεξάρτητος νους», ακόμα κι αν δεν υπήρχαν μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέχρι και ο τόπος και ο τρόπος που μεγαλώνει κανείς του δημιουργεί μια άποψη για τη ζωή!

Μπορώ να διαθέσω άνετα τον εαυτό μου και τα προσόντα του αν μου ζητηθεί σε μια ομάδα, ως μια ξεχωριστή μονάδα, μπορώ να συνυπάρξω και να συνεργαστώ με άλλες μονάδες αλλά δεν μπορώ με τίποτα να θεωρήσω τον εαυτό μου μέλος οποιασδήποτε ομάδας ,μεταξύ μας μακάρι να μπορούσε να υπήρχε μια ομάδα που να μπορούσα να αισθάνομαι μέλος της, αλλά για να είμαι ειλικρινής μόνο η οικογένεια μου,μου παρέχει αυτή την πολυτέλεια, πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή!

Εν ολίγοις δεν θέλω να ανήκω πουθενά, ούτε να εκπροσωπούμαι από κανέναν , άσχετα αν αυτό γίνεται θέλω δεν θέλω.

Είμαι ευτυχής μέσα στα περιθώρια της μοναδικής μου ιδιότητας, αυτής του ανθρώπου. Έχω γνωρίσει από κοντά τα «καλά» και τα «κακά» της συλλογικότητας και με αυτό το κείμενο δεν προσπαθώ να σας πείσω για κάτι απλά να σας πω πως αισθάνομαι.

Κλείνοντας θέλω να εκφράσω το σεβασμό μου , στους ανθρώπους που μετέχουν σε συλλογικότητες που είτε τα καταφέρνουν ή έστω το προσπαθούν,κάνουν κάτι εποικοδομητικό για τους εαυτούς τους αλλά και για όλους μας αλλά και παράλληλα να εκφράσω την απεριόριστη αηδία μου για όλες εκείνες που για μένα δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Όπως και να’ χει έχω το δικαίωμα να είμαι ένας γκρινιάρης μόνος στη γωνιά μου,μόνο που δεν ξέρω αν τελικά είναι δικαίωμα ή αν μεθοδευμένα όλα αυτά τα χρόνια με έκαναν να μισήσω τις συλλογικότητες γιατί οι μονάδες είναι πιο εύκολες να πέσουν όπως και να έχει νιώθω τόσο υπέροχα στη γωνία μου, άντε ξεκουμπιστείτε από εδώ!

Πέντε χρόνια τώρα, πόσα τέτοια έχω απαντήσει Θεέ μου;

10 πράγματα που αγαπώ:

10. Τα βιβλία..
09. Τα ταξίδια
08. Τον έρωτα
07. Το γράψιμο
06. Το καλοκαίρι
05. Τις Γάτες
04. Τη reggae
03. Την κιθάρα μου
02. Τον Γιάννη
01. Την οικογένεια μου

(αγαπάω και άλλα, αυτά απλά μου ήρθαν πρώτα στο μυαλό)

1) Τι σου φτιάχνει τη διάθεση;

Ο Γιάννης όταν τον βλέπω, τα αναπάντεχα ταξίδια και το γαλακτομπούρεκο από το Κοσμικόν
2) Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

Καλαμάρι γεμιστό!

3) Τι σε κεντρίζει στον άλλον;

Το μυαλό του

4) Αγαπημένος τόπος διακοπών;

Τζαμάικα,Σαντορίνη και Μαγιόρκαμπος

5) Μία σχολική πλάκα που θα σου μείνει αξέχαστη;

Χμμμ πλάκα δεν ήτανε αλλά η αποβολή του φίλου μου του Γιάννη Κ.

6) Τι μάρκα υπολογιστή έχεις;

Βασικά αυτή την περίοδο δεν έχω δικό μου υπολογιστή, ο δικός μου είναι κάπου πακεταρισμένος και αγνοώ και το που… Θα ήθελα όμως να μου κάνουν δώρο ένα MacBook pro

7) Ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία σου;

Το φαί

8) Ποιος είναι ο πιο εκνευριστικός γείτονας, συνάδελφος, συμφοιτητής ;

Πέρασαν διάφοροι τέτοιοι από τη ζωή μου κατά καιρούς, τώρα πια τους βλέπω όλους υπέροχους!

Δαγκώνω μια κουρού

Δαγκώνω μια κουρού.Είμαι στη δουλειά.Σκέφτομαι γιατί όλο αυτό.Γράφω και ξαναγράφω λες και θα βγει κάτι.Τίποτα δεν βγαίνει.Δεν ξέρω αν σας αρέσει το γράψιμο μου ή όχι και ούτε έχει σημασία αν με ενδιαφέρει η γνώμη σας,σημασία έχει ότι αυτή μου η ανάγκη είναι σχεδόν καθημερινή.

Λένε πως όσοι γράφουν,συνήθως έχουν ένα θέμα που κρατάει από την παιδική τους ηλικία .Δεν το ήξερα.Τώρα καταλαβαίνω γιατί όσοι με γνώριζαν μέσω του γραψίματος με ρωτούσαν επίμονα αν είχα τραυματικές εμπειρίες από την παιδική μου ηλικία.Το αρνιόμουνα και όλοι λέγανε μα δεν μπορεί,δεν γίνεται,κάποιο θέμα πρέπει να υπάρχει, ένα φυσιολογικό παιδί λύνει τα θέματα του στην καθημερινή ζωή,όχι μέσα από το γράψιμο.

Μήπως μικρή ήσουν χοντρό παιδάκι και σε κορόιδευαν,με ρώτησε κάποτε ο Μ;
Χμ οκ πάντα ήμουνα «Αγάπη μου,μεγέθυνα το παιδί μας»,ειδικά η φωτογραφία από το νηπιαγωγείο τα λέει όλα,δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ποια είναι η νηπιαγωγός μιας κι εγώ είμαι σχεδόν στο ίδιο ύψος με τη δασκάλα μου(τη μαμά του Γεωργούλη είχα νηπιαγωγό)ενώ όλα τα άλλα φυσιολογικά παιδάκια ερχότανε μέχρι το γόνατο μου.

Πάντα ήμουνα πολύ ψηλό και τροφαντό παιδάκι για την ηλικία μου,νομίζω μόνο στο λύκειο ήρθα στα ίσια με τα υπόλοιπα παιδιά αλλά από πολύ μικρή είχα πολύ πιο σοβαρά θέματα να λύσω ώστε να με ενοχλεί,το αν με κορόιδευαν τα άλλα παιδάκια,που δεν με κορόιδευαν.

Για μένα η μαύρη τρύπα μου υπήρχε από τότε που γεννήθηκα και χάθηκα μέσα σε αυτήν όταν στη δευτέρα δημοτικού η κολλητή μου η Μαρούλα άνοιξε μια πόρτα,από τότε άρχισαν όλα και από τότε άρχισα να γράφω και δεν σταμάτησα ούτε λεπτό μέχρι σήμερα.

Ακόμα θυμάμαι που έδινα κουκλοπαραστάσεις με τη φίλη μου τη Βάσω(έγινε μεγάλο πουτανάκι όταν μεγάλωσε) στην πιλοτή της πολυκατοικίας μας, έγραφα όλους τους διαλόγους για το κουκλοθέατρο μας και βαθυστόχαστα ποιηματάκια για ένα παιδί της ηλικίας μου. Φυσικά και είχαμε και είσοδο για όποιον ήθελε να έρθει να μας δει και ακόμα θυμάμαι την κυρία Φανή που μένει από κάτω μας (η μεγαλύτερη κουτσουμπόλα της πολυκατοικίας) να λέει «Σιγά μην τα έγραψε Αυτό»!

Η αλήθεια είναι ότι εκείνη η πόρτα από τότε για μένα έμεινε κλειστή και δυσκολεύομαι αφάνταστα να την ανοίξω,είναι κλειστή από τα οχτώ μου χρόνια,ίσως είναι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορώ και δεν θέλω να αντιμετωπίσω ούτε καν με το να γράψω γι αυτό, που μεταξύ μας συγγραφικά πιστεύω θα με ανέβαζε δέκα φορές πιο πάνω από τα αυτά που γράφω σήμερα.

Νομίζω ότι η ώρα του να το αντιμετωπίσω πλησιάζει,σε λίγες μέρες κλείνω τα εικοσιπέντε.

Η κουρού τελείωσε ρουφάω μια τζούρα καφέ,ξέρω ότι αν είχα καταφέρει και το είχα αντιμετωπίσει νωρίτερα τώρα ίσως και να γελούσα,νομίζω ότι τα πιο σκληρά πράγματα στη ζωή πρέπει να αντιμετωπίζονται με χιούμορ αλλιώς δεν αντιμετωπίζονται καθόλου.
Η μυρωδιά του νοσοκομείου δεν με ενοχλεί καθόλου πια,να σου πω την αλήθεια ούτε καν που την μυρίζω,μετά από ένα χρόνο εδώ,συνήθισα μέχρι και την μυρωδιά της αρρώστιας.

Τώρα που είπα αρρώστια,θυμίστε μου μια μέρα να γράψω για τις "μη αρτιμελείς αγάπες μου".Σας είπα,πάντα είχα θέματα...

Me

18/06/2010 15:49

Δανικοί ερεθισμοί

Θέλεις να μάθεις ποια είμαι ; Πρώτον να ξέρεις ότι γράφω αυτό το κείμενο γιατί δανείστηκα την έμπνευση ενός περιέργου ξωτικού που γνώρισα κάποτε …
Ποτέ δεν έχω γράψει με δανεισμένη έμπνευση. Μα τι λέω; Όλα δανεικά είναι τελικά κι αν μ’αρέσει να γράφω το οφείλω στους ερεθισμούς μου , στους δανεικούς ερεθισμούς μου…

Αν θέλεις να μάθεις για μένα άσε με να κεράσω πρώτη εγώ, μόνο μη με αφήσεις να σε κερνάω για πάντα , όταν δεν σου μιλάω για τη δουλειά σημαίνει ότι δεν κάνω κάτι που να μου δίνει την δυνατότητα να κομπάζω γι αυτό κι όταν μιλάω γι αυτή ακατάπαυστα σε παρακαλώ διέκοψε με, με τρόπο .

Ρώτησε με για τη ζωή μου, που τελικά την έφτιαξα και με έφτιαξε κι εκείνη και θα σου μιλάω με τις ώρες για τις απίστευτες ονειρικές στιγμές μου, για τους ανθρώπους και τα ξωτικά που πέρασαν από μέσα της , είμαι πραγματικά περήφανη για τη ζωή που έχω ζήσει μέχρι τώρα, της έδωσα πολλή αγάπη και πολλά λάθη κι αυτή μου το ανταπέδωσε με παραμύθι….


Μη με ρωτάς για την οικογένεια μου , θα σου πω αν θέλω , ότι και όσα θέλω. Μη με ρωτάς για τις κρυφές πληγές μου και μην ψάχνεις γι αυτές , έχω περισσότερα κρυφά μυστικά από όσα νομίζεις , κι ο λόγος ; Μη με κοιτάξεις με συμπόνια , θα σε μισήσω, κι αν σου μιλήσω απλά σώπα, μόνο να αλαφρύνω θέλω κι αν ποτέ το κάνω σε σένα, θα σημαίνει ότι θα σ’ αγαπάω πραγματικά , σπάνιο αλλά συμβαίνει …

Άφησε με να σε πλησιάσω και θα σε ακούω για ώρες , θα σου σταθώ και θα σε συμβουλεύσω γιατί πάντα θα μου το ζητάς ακόμα κι όταν από μέσα μου θα λέω, όχου μωρέ, κάνε μαζί μου ένα τσιγάρο στο διάλειμμα από τη δουλειά , χαμογέλα μου όταν με βλέπεις πεσμένη ….

Δεν νομίζω ότι ποτέ θα μάθεις για μένα , δεν θα σου πω τίποτα για εκείνον, εκείνος είναι μόνο για μένα και με κάνει ευτυχισμένη κάθε φορά που ανοίγω τα μάτια και τον βλέπω δίπλα μου να μου χαμογελάει, είμαι ευτυχισμένη ….

drama queen

Υπάρχει μέσα μου μια ανεξάντλητη πηγή πόνου. Μπορώ να μη κλάψω μπροστά στη θέαση των πιο αποτρόπαιων πράξεων, μπορώ να γελοιοποιήσω με κακόγουστο τρόπο τον μεγαλύτερο ανθρώπινο πόνο, όμως κάθε φορά που θα αγγίξω την (πληγή-πηγή μου), θα περάσουν μέρες για να σταματήσω τα κλάματα .

Θα γινόμουνα μια υπέροχη drama queen ,αφού έχω την κρυφή τέχνη των δακρίων στο τσεπάκι, τουναντίον είμαι γνωστή στον περίγυρο μου για το χιούμορ μου καφρικο ή μη. Το χιούμορ είναι το μακιγιάζ των θλιμμένων, κι εγώ έχω ξεμείνει από μαντιλάκια ντεμακιγιάζ .

Βιώνω τη ζωή μου πάντα σε έναν τόνο πιο ψηλό από ότι φτάνω, με κίνδυνο να την γεμίσω με παραφωνίες και τα κατάφερα. Σήμερα όμως τραγουδώ τη μελωδία της ευτυχίας γιατί βρήκα μια αγκαλιά για να κλαίω

Τυχερός άνθρωπος για μένα,είναι αυτός που μπορεί και κλαίει ακόμα, αλλά όχι από πόνο από ανάγκη. Δεν ντρέπομαι να ξεγυμνώνομαι μπροστά σου, ήρθε η ώρα να με δεις πραγματικά γυμνή.

Ανοικοδόμησε με

Σε ισοπεδώνω , με ισοπεδώνεις , μας ισοπεδώνει, σε ισοπεδώνουμε, μας ισοπεδώνετε, μας ισοπεδώνουν και κάθε μέρα κάτι εξοφλούμε. Μην μένεις στη γη, σκάψε την , βάλε θεμέλια, σε παρακαλώ πίστεψε σε μένα για να ανοικοδομηθώ σε ικετεύω.

Κάθε φορά που θα ρίχνουν λάσπη για μένα και θα με κατηγορούν , ακόμα και οι πιο αγαπημένοι σου,υπερασπίσου με, εσύ πάρε τη λάσπη τους και σπείρε χόρτα στην αυλή μας ,δώσμου να ξεδιψάσω με αγάπη,τούτη την ώρα δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο εκτός από σένα κι από τη δύναμη των βλεφάρων σου όταν βλέπεις εφιάλτες, στήριξε με, θαύμασε με , αποθέωσε με , γιατί κάθε μέρα , σε ισοπεδώνω , με ισοπεδώνεις , μας ισοπεδώνει, σε ισοπεδώνουμε, μας ισοπεδώνετε, μας ισοπεδώνουν και κάθε μέρα κάτι εξοφλούμε…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΝΙΤΖΑ !

…. Επανέρχομαι δριμύτερη και συνεχίζω από το «Ξέρεις ποια είμαι εγώ πως με λένε και η σκούφια μου από πού κρατάει» ακάθεκτη! «….Είχα βέβαια την κακή ιδέα ένα ταλέντο που είχα κι εγώ να πάω να το κάνω επάγγελμα! Όλα τα παιδάκια ξέρανε από μικρά την κλίση τους, εγώ πάλι ακόμα την ψάχνω και ψάχνομαι γενικά, αν και είπαμε στο γράψιμο τα πάμε καλά και είπα να σπουδάσω δημοσιογραφιλίκι, αν και ήμουν από τους πρώτους που φώναξαν! ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ…» Είμαι λοιπόν μια wannabe δημοσιογράφος. Ποιο ταλέντο είπα να κάνω επάγγελμα τελικά ; Το ταλέντο της αλητείας, της ρουφιανιάς ή το επάγγελμα, για να μην πω λειτούργημα του δημοσιογράφου (εδώ γελάνε) !
Σαν ράτσα εμείς οι Έλληνες, αν όχι όλοι για να μην θιχτείτε, αρκετοί από εμάς την ρουφιανιά την έχουμε λίγο πολύ στο αίμα μας, αλλά δεν νομίζω ότι το πρόβλημα επικεντρώνεται στη χώρα μας, παντού τα ίδια σκατά…. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, είναι ένα βιντεάκι που είχαν κάνει εν έτη 1996 στο Comfuzio,το «ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΝΙΤΖΑ.»
Όποιος είχε την τύχη να το δει και να το θυμάται μπορεί πολύ καλά να καταλάβει τι εννοώ. Βέβαια για να πάμε και στο σήμερα, τίποτα το ιδιαίτερο δεν έχει αλλάξει ίσα-ίσα με λύπη μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Ξέρω το θέμα που πάω να αναλύσω έχει καταντήσει τσίχλα που την έχουμε μασήσει όλοι. Σας υπόσχομαι να μην αναλωθώ στο θέμα για πολύ . Τώρα όσο αναφορά εμένα αγαπητοί μου, δεν ξέρω αν βαδίζω ή αν παραπατώ, δε λέω καλά τα γράφω, καλά τα λέω, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκεί έξω και που τα γράφουν και που τα λένε καλύτερα από εμένα και προπάντων από αυτούς που αποκαλούνται δημοσιογράφοι. Το σημαντικότερο βέβαια είναι ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που όχι απλά τα λένε καλά, αλλά έχουν και κάτι ουσιαστικό να μας πούνε , κάτι που δεν θα υποτιμάει τη νοημοσύνη κανενός, για μένα εκεί είναι όλη η ιστορία. Για αυτό καμιά φορά αναρωτιέμαι που πάω ξυπόλητη στα αγκάθια; Μπορεί να μην κάνω για αυτό το επάγγελμα, γιατί δυστυχώς η μανούλα μου δεν με προίκισε με το ταλέντο ούτε της αλητείας, ούτε της ρουφιανιάς, κι αν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα πάω εγώ και κάποιοι άλλοι που μπορεί κι αυτοί να με ακολουθήσουν με το σταυρό στο χέρι, να αλλάξουμε την δημοσιογραφική πραγματικότητα, μάλλον γελιέμαι οικτρά .Από την άλλη αν αντιμετώπιζα με αυτό το σκεπτικό όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω μας, του τύπου έλα μωρέ τώρα , που πάω να τα βάλω εγώ με το σύστημα, το καλύτερο που θα είχα να κάνω θα ήταν να αυτοκτονήσω. Όχι δεν σκοπεύω να γίνω ήρωας ούτε να αρχίσω καμία επανάσταση, απλώς έχω συνείδηση κι αυτή τουλάχιστον κατάφερα να την κρατήσω καθαρή κι αυτό θα παλεύω στη ζωή μου να κάνω. Ίσως είναι η μόνη λύση για μια λιγότερο άρρωστη κοινωνία . Καμιά φορά σκεφτόμουν ,τι ωραία θα ήτανε να είχαμε όλοι μας βήμα στα μέσα, ανεξαιρέτως μόρφωσης, φύλου, ιδιότητας, and so on ….Κι εκεί που το σκεφτόμουνα που λέτε, να που έμαθα πως μερικοί άνθρωποί το έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν και το ξαναδοκιμάζουν και τώρα κι αυτή τη φορά θα είμαι κι εγώ μέσα σ’ αυτούς . Η ιστορία ξεκινάει λίγο περίεργα … Ήταν ένα πρωινό Δευτέρας γύρω στις 10, που παρόλο που είχα 2 ώρες πριν εργαστήριο, η τσίμπλα στο μάτι ήταν ακόμα εκεί. Αφού η ώρα μου είχε περάσει ανιαρά με το να κάνω δελτία τύπου στο Publisher με την Πατρινιά καθηγήτρια να τονίζει το χαρακτηριστικό λι κάθε φορά που μας έλεγε delete και Publisher, άλλο να σας το γράφω κι άλλο να το ακούτε. Είχα πάρει λοιπόν το δρόμο της επιστροφής για να συνεχίσω τον υπνάκο μου χωρίς τα λι της εν λόγω καθηγήτριας. Βγαίνοντας από την είσοδο της σχολής ήταν κάτι τύποι που μοίραζαν κάτι φυλλάδια, κι έτσι έδωσαν σε μένα και σε ένα συμφοιτητή μου, που ήμασταν μαζί (γεια σου ρε Βαγγελάκη μανιταράνθρωπε…)
Για να είμαι ειλικρινής στην αρχή νόμισα πως θα είναι από κανένα κόμμα, γιατί γίνονται διάφορα τελευταία με τα κόμματα στη σχολή μας . Έλα μου όμως που δεν ήταν… Μια πρόσκληση για μια εκδήλωση ήταν τελικά, το μόνο που παρατήρησα ήταν ότι είχε μετά μπουφέ και ποτό, τότε ακόμα νόμιζα πως ήταν ο μόνος λόγος που άξιζε τον κόπο να πάω για να σπαταλήσω το απόγευμα εκείνης της Δευτέρας μου. Όταν γύρισα σπίτι για καλή μου τύχη είπα να το διαβάσω, να λοιπόν τη είχα στα χέρια μου εκείνη τη Δευτέρα:

ΤΩΡΑ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ,
ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ
ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ


«ΗΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» είναι ο τίτλος αλλά και ο στόχος ενός ειδικού προγράμματος που υποστηρίζεται ενεργά από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση και το Δήμο Πηνείας.

Η εφαρμογή του ξεκινά από σήμερα με την ενημέρωση πολιτών και φορέων.
Η παραγωγή και η μετάδοση των εκπομπών θα ξεκινήσει το Νοέμβριο του 2005.

Η ουσία του προγράμματος αποτελεί μια τολμηρή καινοτομία. Πολίτες, κάτοικοι του νομού, Ηλείοι της Διασποράς, φοιτητές της σχολής Πληροφορικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Α.Τ.Ε.Ι Πάτρας με έδρα τον Πύργο Ηλείας ,όπως και οι φορείς του νομού, προσκαλούνται να ανταποκριθούν στην πρόσκληση και το περιεχόμενο τριών λέξεων. Συμμετέχω, εκφράζομαι, δημιουργώ!

Πολίτες, φοιτητές και φορείς καλούνται να δημιουργήσουν, με υποστήριξη που θα τους παρέχεται, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά προγράμματα! Κατακτούν δηλαδή τη δυνατότητα να μετατοπιστούν από τη θέση του παθητικού δέκτη σ’ εκείνη του πομπού μηνυμάτων.

Τα προγράμματα που θα παράγουν πολίτες, φοιτητές και οι φορείς τους θα μεταδίδονται καθημερινά από συμβεβλημένους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που δέχονται να παραχωρήσουν προς χρήση, στις δυνάμεις της τοπικής κοινωνίας ,τις ραδιοτηλεοπτικές τους συχνότητες, που εκπέμπουν σε όλη την Πελοπόννησο και στη Δυτική Ελλάδα.

Αποκτούν έτσι οι πιο δημιουργικές δυνάμεις του νομού μας ,οι συλλογικές εκφράσεις του τόπου μας ,τη δυνατότητα να δημιουργήσουν και να εκπέμπουν προγράμματα λόγου, διαλόγου, πολιτισμού, ψυχαγωγίας ,ενημέρωσης ,ανθρώπινης επικοινωνίας .

Η νέα γενιά, η εκπαιδευτική κοινότητα στο σύνολο της, σπουδαστές, μαθητές, εκπαιδευτικοί αποκτούν, για πρώτη φορά, τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν για εκπαιδευτικούς λόγους την υποδομή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης !
Αποκτούν την δυνατότητα να ενσωματώσουν στην εκπαιδευτική δημιουργία τη
Δύναμη του ήχου και της εικόνας !


Νέες και νέοι κατακτούν νέα πεδία δημιουργίας και έκφρασης ,γόνιμης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου τους με την παραγωγή δικών τους μουσικών και ψυχαγωγικών ή ενημερωτικών προγραμμάτων. Αποκτούν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν και να στείλουν μήνυμα σε χιλιάδες ακροατές και τηλεθεατές .

Για τη συμμετοχή κάθε ενδιαφερόμενου, φυσικού προσώπου, ομάδας, φορέα ,κλπ.
Αρκεί ένα τηλεφώνημα και μια συνάντηση με την ομάδα στήριξης αυτής της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας .Για επικοινωνία ,συνάντηση και ενημέρωση καλέστε καθημερινά πρωί και απόγευμα στο τηλέφωνο 26210 37146.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ



19:00 Έναρξη Εκδήλωσης
19:10 Χαιρετισμός δημάρχου Πηνείας Βασίλη Παπαδόπουλου
19:15 Εισαγωγική τοποθέτηση Νομάρχη Ηλείας Παναγιώτη Δημητουλόπουλου
με θέμα: ‘Αυτοδιοίκηση, Θεσμός συμμετοχής, δημοκρατίας ,δημιουργίας’
19:30 Ομιλία Πολυδεύκη Παπαδόπουλου με θέμα: ‘Ανακαλύπτοντας την τοπική επικοινωνία’
19:45 Ομιλία Γιάννη Δράκου με θέμα: Η σημασία του προγράμματος και η εφαρμογή του στην πράξη.
20:15 Τοποθετήσεις-διάλογος
21:00 Συζήτηση-Ποτό –Μπουφές!


ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
Ο κ. Πολυδεύκης Παπαδόπουλος είναι σύμβουλος Επικοινωνίας- Δημοσιογράφος ,Επιστημονικός συνεργάτης του τμήματος Μ.Μ.Ε του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σύμβουλος Μ.Μ.Ε, ελληνικών και διεθνών οργανισμών, σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και συντελεστής του προγράμματος .


Ο κ. Γιάννης Δράκος είναι σύμβουλός επικοινωνίας -πολιτικός αναλυτής . Σύμβουλος οργανισμών, διευθυντής του Political and Financial Forecast, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας μελέτης και εφαρμογών σύγχρονης επικοινωνίας «ΕΠΙΡΡΟΗ Α.Ε» οργανωτής της ελεύθερης δημοτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα και συντονιστής του προγράμματος.

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στις 31/10/05 στις 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο Της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας .

Και να που πήγα και δεν έμεινα μόνο στον μπουφέ. Περιττό να σας πω ότι ανέβηκα και μίλησα μπροστά σε πολύ κόσμο, χωρίς να έχω ετοιμάσει τίποτα, ξεπέρασα και τις ανασφάλειες μου και να που είπα και πάρα πολλά , γιατί χρόνια υπήρχε αυτό μέσα στο μυαλό μου.. Θέλουμε εναλλακτικά μέσα λοιπόν , από τότε κάναμε αρκετές συναντήσεις , άνθρωποι κάθε ηλικίας και είδα πόσα πολλά είχαμε να πούμε, κι ας είχαμε όλοι διαφορετικές αφετηρίες. Νιώθω την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Δράκο που ήταν εκείνος που έκανε την δημοτική ραδιοφωνία στην Ελλάδα και που επιχείρησε το ίδιο πρόγραμμα και παλαιότερα στο 9,84, την Έλλη που είναι παιδίατρος και η πιο δραστήρια γυναίκα που έχω γνωρίσει, το Βασίλη τελειόφοιτο μαθηματικό και όλα τα παιδία της ομάδας ,που βρέθηκαν στο δρόμο μου, που παρόλο που ξέρουν πολλοί περισσότερα από εμάς ποτέ δεν μας αντιμετώπισαν με σνομπισμό, ίσα-ίσα κάθε φορά βλέπω τη λαχτάρα στα μάτια τους να μας δώσουν τα φώτα τους… Αχ, να ξέρατε πόσα πολλά έχω να σας πω γι’ αυτό , αλλά άλλη φορά αρκετά σας κούρασα ήδη. Στις 19 του μήνα τελικά βγαίνουμε στον αέρα, έχω μια απερίγραπτη χαρά που ένα όνειρο μου τελικά πραγματοποιείται , βέβαια από την άλλη έχω και μια επιφύλαξη για το τι θα γίνει στην πορεία κι αν αυτό το πρόγραμμα θα λειτουργήσει. Είπαμε Beware the Greeks beaving premious ή αλλιώς Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες ! Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι το ίδιο πρόγραμμα θα ξεκινήσει από το 2006 και στους νομούς Λαρίσης – Μαγνησίας.
Ουφ κουράστηκα το μόνο που με σώζει είναι το υστερόγραφό!




Υ.Σ Ημερομηνία: 18 - 19 Νοεμβρίου στο GAGARIN (Παρ + Σαβ)Artists/Groups: THE WAILERS Διοργάνωση: Stereomatic