Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο , μη μιλάς θα φύγω σένα τέταρτο ..
Το τέταρτο αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό, εδώ και αρκετές μέρες, καθώς τα δευτερόλεπτα έσπρωχναν τα λεπτά κι αυτά με τη σειρά τους σχημάτιζαν τις ώρες , και οι μέρες κυλούσαν .
Αγνοούσα κι ακόμα αγνοώ τι γίνεται τριγύρω μου, στο σπίτι πια δεν μπαίνει οποιοδήποτε έντυπο μέσο , η τηλεόραση είναι απλά διακοσμητική , το ράδιο κλειστό , μόνο από το pc , παίζουν καμιά φορά τραγούδια σε διαρκή επανάληψη , όπως τώρα αυτό από τους Wasp –Sleeping (In the fire…) Φτάνω στο σημείο να πω , το μακάρι να είχαμε συνέχεια εξεταστική… Ακούγεται μαζοχιστικό , αλλά πότε δεν μου άρεσαν τα μαζοχιστικά , για να μην μου αρέσουν τώρα ;
Περνούν ολόκληρα εικοσιτετράωρα , και με βρίσκουν να κοιμάμαι τις μισές ώρες , τις άλλες μισές βρίσκομαι χωμένη μέσα σε βιβλία και σημειώσεις , το φαγητό έρχεται αυτή την περίοδο όχι εξ’ ουρανού αλλά από ένα όροφο πιο κάτω, λες και είναι τόσο υποχρεωμένοι σε μένα που ψάχνουν κάποιο τρόπο , να με ξεχρεώσουν …
Χαμένη από τον κόσμο , το σπίτι μου είναι αυτό που με βλέπει διαρκώς και το τηλέφωνο είναι η μόνη ηλεκτρική συσκευή , που δουλεύει περισσότερο αυτές τις μέρες , δε σταματά να χτυπά και ειδικά τα βράδια πριν κοιμηθώ , για μια καληνύχτα που έρχεται από μακριά .
Τα ευχάριστα νέα , έρχονται καθημερινά , καθώς ακολουθώ τη συνηθισμένη διαδρομή σχολή-σπίτι , σπίτι-σχολή . Όσο να’ ναι όταν βλέπεις αποτελέσματα που όχι μόνο σε πάνε παρακάτω αλλά είναι και αρκετά πιο μακριά από τη βάση παίρνεις κουράγιο για να συνεχίζεις, είναι κι αυτό ένα συναίσθημα χαράς που απουσίασε αρκετό καιρό .
Τους τελευταίους μήνες πνιγόμουνα από το άγχος της σκέψης, το είχα αφήσει να εισβάλει στη ζωή μου και μέρα με τη μέρα με εξουθένωνε .
Καμιά φορά η πραγματικότητα είναι καλύτερη από ότι την φανταζόμαστε. Με το μυαλό διογκώνουμε πράγματα και καταστάσεις , και αγχωνόμαστε για αυτό που θα έρθει που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πως θα περάσει από πάνω μας . Κατάφερα να καταργήσω τη σκέψη , και να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό . Κι όμως είναι τόσο όμορφα αυτή την περίοδο , δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν ,κοιμάμαι διαβάζοντας και ξυπνάω για να ξαναδιαβάσω , άντε μου κάνω κι ένα καφέ και πάντα προνοώ να υπάρχουν αρκετά τσιγάρα στο σπίτι .
Σε σύγκριση με τους τελευταίους μήνες που πέρασαν για μένα αυτό είναι πολυτέλεια . Ναι μένει μόνο μια εβδομάδα και μετά τέλος , τουλάχιστον για την πρώτη εξεταστική, που αν συνεχίσω έτσι μου φαίνεται πως δεν θα υπάρξει και δεύτερη, και μετά η φυγή … Δε τη σκέφτομαι , είναι από τις μοναδικές στιγμές που χαίρομαι το τώρα μου, δεν χρειάζεται να ξεφύγω από κάπου ή από κάτι για να νιώσω καλά , δεν τη σκέφτομαι , ξέρω ότι υπάρχει και πλησιάζει , μα καμία αίσθηση δε μου κάνει .
Δεν με κυριεύει η βαρεμάρα αλλά μια ακατανίκητη επιθυμία να τα καταφέρω έστω σε έναν τομέα της ζωής μου , το ξέρω ακούγεται γελοίο ακόμα και σε μένα την ίδια που το γράφω , αλλά δε βλέπω την ώρα να τελειώσω αυτό το κείμενο και να πιάσω και πάλι τα βιβλία .
Υ.Σ Ι Αύριο γράφω στη μία , πάρε να με ξυπνήσεις κατά τις δώδεκα , και στείλε το συνηθισμένο μήνυμα , πλέον έχει γίνει γούρι .
Υ.Σ ΙΙ Όσο διαβάζω θα ακούω το Νικολάκη στο www.phoenix-radio.gr
VENI –VIDI- VICI
Το τέταρτο αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό, εδώ και αρκετές μέρες, καθώς τα δευτερόλεπτα έσπρωχναν τα λεπτά κι αυτά με τη σειρά τους σχημάτιζαν τις ώρες , και οι μέρες κυλούσαν .
Αγνοούσα κι ακόμα αγνοώ τι γίνεται τριγύρω μου, στο σπίτι πια δεν μπαίνει οποιοδήποτε έντυπο μέσο , η τηλεόραση είναι απλά διακοσμητική , το ράδιο κλειστό , μόνο από το pc , παίζουν καμιά φορά τραγούδια σε διαρκή επανάληψη , όπως τώρα αυτό από τους Wasp –Sleeping (In the fire…) Φτάνω στο σημείο να πω , το μακάρι να είχαμε συνέχεια εξεταστική… Ακούγεται μαζοχιστικό , αλλά πότε δεν μου άρεσαν τα μαζοχιστικά , για να μην μου αρέσουν τώρα ;
Περνούν ολόκληρα εικοσιτετράωρα , και με βρίσκουν να κοιμάμαι τις μισές ώρες , τις άλλες μισές βρίσκομαι χωμένη μέσα σε βιβλία και σημειώσεις , το φαγητό έρχεται αυτή την περίοδο όχι εξ’ ουρανού αλλά από ένα όροφο πιο κάτω, λες και είναι τόσο υποχρεωμένοι σε μένα που ψάχνουν κάποιο τρόπο , να με ξεχρεώσουν …
Χαμένη από τον κόσμο , το σπίτι μου είναι αυτό που με βλέπει διαρκώς και το τηλέφωνο είναι η μόνη ηλεκτρική συσκευή , που δουλεύει περισσότερο αυτές τις μέρες , δε σταματά να χτυπά και ειδικά τα βράδια πριν κοιμηθώ , για μια καληνύχτα που έρχεται από μακριά .
Τα ευχάριστα νέα , έρχονται καθημερινά , καθώς ακολουθώ τη συνηθισμένη διαδρομή σχολή-σπίτι , σπίτι-σχολή . Όσο να’ ναι όταν βλέπεις αποτελέσματα που όχι μόνο σε πάνε παρακάτω αλλά είναι και αρκετά πιο μακριά από τη βάση παίρνεις κουράγιο για να συνεχίζεις, είναι κι αυτό ένα συναίσθημα χαράς που απουσίασε αρκετό καιρό .
Τους τελευταίους μήνες πνιγόμουνα από το άγχος της σκέψης, το είχα αφήσει να εισβάλει στη ζωή μου και μέρα με τη μέρα με εξουθένωνε .
Καμιά φορά η πραγματικότητα είναι καλύτερη από ότι την φανταζόμαστε. Με το μυαλό διογκώνουμε πράγματα και καταστάσεις , και αγχωνόμαστε για αυτό που θα έρθει που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πως θα περάσει από πάνω μας . Κατάφερα να καταργήσω τη σκέψη , και να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό . Κι όμως είναι τόσο όμορφα αυτή την περίοδο , δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν ,κοιμάμαι διαβάζοντας και ξυπνάω για να ξαναδιαβάσω , άντε μου κάνω κι ένα καφέ και πάντα προνοώ να υπάρχουν αρκετά τσιγάρα στο σπίτι .
Σε σύγκριση με τους τελευταίους μήνες που πέρασαν για μένα αυτό είναι πολυτέλεια . Ναι μένει μόνο μια εβδομάδα και μετά τέλος , τουλάχιστον για την πρώτη εξεταστική, που αν συνεχίσω έτσι μου φαίνεται πως δεν θα υπάρξει και δεύτερη, και μετά η φυγή … Δε τη σκέφτομαι , είναι από τις μοναδικές στιγμές που χαίρομαι το τώρα μου, δεν χρειάζεται να ξεφύγω από κάπου ή από κάτι για να νιώσω καλά , δεν τη σκέφτομαι , ξέρω ότι υπάρχει και πλησιάζει , μα καμία αίσθηση δε μου κάνει .
Δεν με κυριεύει η βαρεμάρα αλλά μια ακατανίκητη επιθυμία να τα καταφέρω έστω σε έναν τομέα της ζωής μου , το ξέρω ακούγεται γελοίο ακόμα και σε μένα την ίδια που το γράφω , αλλά δε βλέπω την ώρα να τελειώσω αυτό το κείμενο και να πιάσω και πάλι τα βιβλία .
Υ.Σ Ι Αύριο γράφω στη μία , πάρε να με ξυπνήσεις κατά τις δώδεκα , και στείλε το συνηθισμένο μήνυμα , πλέον έχει γίνει γούρι .
Υ.Σ ΙΙ Όσο διαβάζω θα ακούω το Νικολάκη στο www.phoenix-radio.gr
VENI –VIDI- VICI
