Κυριακή, Σεπτεμβρίου 12, 2010

ποδόσφαιρο του δρόμου

Περπατούσα στο δρόμο και είχα τις μαύρες μου,το μόνο που παρακαλούσα ήταν να είχαν ξεπρηστεί τα μάτια μου από το κλάμα.Έφτανα στο σπίτι παραφορτωμένη με κυριακάτικες και μια ταινία για το βράδυ,όχι από αυτές που δίνουν δώρο οι εφημερίδες.Είχα περάσει ένα υπέροχο σαββατοκύριακο,είχα πάει στον πιο βροχερό γάμο της ζωής μου, είχα ένα στομάχι παντόφλα από όσα είχαμε κατεβάσει την προηγούμενη νύχτα,ήμουνα πραγματικά τόσο ευτυχισμένη ,όταν τους άφησα να μου γαμήσουν την ψυχολογία.Γιατί άραγε;

Ξάφνου λίγο πριν φτάσω σπίτι μια μπάλα ποδοσφαίρου με πλησίαζε απειλητικά,στην αρχή είπα να την αποφύγω να ανέβω στο πεζοδρόμιο και να την αφήσω στην τρελή πορεία της , αλλά σε κλάσματα του δευτερολέπτου αποφάσισα να την σταματήσω στα πόδια μου με ένα μαγικό τρόπο και να την δώσω πάσα στον πιτσιρικά που έτρεχε για να έρθει να την πιάσει.Απίστευτο κοντρόλ φώναξε ένας άλλος πιτσιρικάς συμπαίκτης του στο ποδόσφαιρο του δρόμου, ενώ εκείνος με κοίταξε,μου χαμογέλασε και μου είπε,σας ευχαριστώ!Δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ένιωσα,χαμογέλασα και μετά αναστέναξα,αυτή η μικρή στιγμή έφτανε για να σπάσει τη μέσα μου μαυρίλα…

Είπα να έγραφα κάτι σχετικά με την πολυτάραχη ερωτική ζωή του ξάδερφου Χρυσόστομου ,που τον τελευταίο καιρό μέσα σε όλα τα άλλα έχει γκόμενα μια ιταλίδα,μάνα,χήρα μπάτσου,που ρουφάει όλη την ώρα κόκα … Είχε ξενερώσει μαζί της γιατί την τελευταία φορά που του έπαιρνε πίπα στο αυτοκίνητο του,είχε χτυπήσει το κινητό της και ήταν ο εξάχρονος γιος της Gianfranco,όταν εκείνη του είπε να κλείσει γιατί την φώναζε το αφεντικό της,έκλεισε το κινητό και συνέχισε ατάραχη να του παίρνει πίπα. Αλήθεια όταν γίνεσαι μάνα πρέπει να βάλεις σε δεύτερη μοίρα τις ανάγκες σου (δες πίπες) ή πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου όπως έκανες και πριν(να παίρνεις πίπες δηλαδή); Δεν ξέρω. Μάλλον κάπου στη μέση βρίσκεται η λύση αλλά δεν έχω καμία όρεξη να γράψω για τη χήρα του Χρυσόστομου!

Άλλο ένα υπέροχο σαββατοκύριακο τελείωσε, από αύριο εργασία και χαρά και δεν έχω άλλη υπομονή πρέπει να προχωρήσουν τα πράγματα,να πάω παρακάτω,πλησιάζει η ώρα για να γυρίσω ακόμα μια σελίδα … Βάζω dvd ,κλείνω φως,κάνε ησυχία τώρα,μου ψιθύρισα,όλα θα αλλάξουν

2 σχόλια:

Menelaos Gkikas είπε...

θα ξεκινήσω το σχόλιό μου με αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην προσωπική σου περιγραφή για τους ποιητές για να σου δώσω να καταλάβεις όχι μόνο τη χρησιμότητα αλλά το καθεστώς. ξεκινάω από εκεί που λες, τους άφησα να μου γαμήσουν την ψυχολογία. υπάρχει και ένα άλλο καθεστώς που επιβάλλεται από την αστική εμπορική τάξη, το κυνηγητό ή να το θέσω ωμά με κάτι που γνωρίζω. να κυνηγάμε τα κείμενα. πρέπει να μάθουμε να στεκόμαστε σε ένα συγκεκριμένο σημείο. η σωστή φιλοσοφία δεν μπορεί να έχει δεκάδες σημεία αναφοράς αλλά πολλές και διαφορετικές όψεις του ίδιου στην ουσία πράγματος. εγώ προσωπικά δεν θα προσπαθήσω ποτέ να πω αυτό που έχω δει σε κάτι τραγικά παραδείγματα στην κοινωνία. να σου πουλάνε ότι θέλουν και να σε γαμάνε όπως θέλουν επειδή και μόνο δεν έχεις την ταυτότητα να αποδείξεις την αρρώστια τους, την ψυχανωμαλία τους ή την εμπάθειά τους σε εφιάλτες. σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι να περνάς καλά και πολλά φιλιάαααα!

Sophia Choleva είπε...

δεν έχεις και άδικο, κι εσύ Μενέλαε να προσέχεις και να περνάς το χρόνο σου όσο καλύτερα μπορείς...

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...