Αν μ’ αγαπάς έλα να κάνουμε έρωτα
Άκουσες ποτέ τη φωνή σου στο σκοτάδι και δεν την αναγνώρισες; Ήταν τότε που είχες κουφαθεί,που σώπαινες για όλα. Και τώρα τι; Πέρασες στην αντίπερα όχθη κι άρχισες τις φαμφάρες και τους αλαλαγμούς, μέσα στην κραιπάλη και την ασυδοσία και άντε πάλι από την αρχή, η μοίρα σου είναι να ζεις, να γράφεις και να γυρίζεις, και μόνο αντάλλαγμα για την καλή σου τύχη, είναι το αίμα σου, που φτύνεις κάθε τόσο. Με ακούς; Κρυώνω, μη με χαϊδεύεις άλλο πια με παραμύθια, είπαμε είμαι καλή παραμυθού, κρατάω εγώ αυτή την ιδιότητα, μην με χαϊδεύεις με λέξεις, τις ξέρω καλύτερα από σένα. Δεν είμαι τόσο ροκ όσο νόμιζες, κι όταν κρυώνω ψάχνω εσένα κι όχι τη γάτα μου την Περσεφόνη. Κρυώνω, θέλω να χωθώ κάτω από τα ζεστά μου σκεπάσματα μέχρι να έρθει η αγκαλιά σου ή το καλοκαίρι, και το δεύτερο θα’ ρθει πρώτο, γιατί εσύ πας με τα πόδια… Κι εκείνο το βράδυ του Αυγούστου που θα επιστρέψεις, ενώ θα κάθομαι στην άμμο και θα μετράω τα αστέρια, θα’ ρθεις και θα μου ψιθυρίσεις: «Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς τ...