 |
| Ο Μύλος του παππά- Λάρισα |
Ήρθε το 2017 με χατζάρες έξω και πυρετό μέσα, ήρθε και με ρίζωσε στο σπίτι για τα καλά, μια η άδεια, μια οι αποκλεισμοί από τα χιόνια, αν και πριν με χτυπήσει ο πυρετός με υπεράνθρωπες προσπάθειες έφτανα στη δουλειά που δεν είχαμε ούτε θέρμανση αλλά ούτε νερό πουθενά και με τρομακτικούς γυρισμούς από αυτή που στην αρχή είχανε λίγη πλάκα με χιλιάδες χαζοφωτογραφίες στο χιόνι αλλά στο τέλος κατάντησαν μια ταλαιπωρία!
 |
| Α' Αρχαίο θέατρο Λάρισας |
Κάπως έτσι μπήκε το δεκαεφτά με επίσημη ενδυμασία την πιτζάμα, με χουχουλιάρικα πρωινά με καφέ στον καναπέ, με Μάρκες , με σπασμένο κρεβάτι, με φίλους στο σπίτι και με πολλές ζημιές σε αυτό αλλά όχι από τον χιονιά! Οι περισσότεροι στη θέση μου μπορεί να δυσανασχετούσαν από την κλεισούρα και το έχω ζήσει κι εγώ στο παρελθόν αυτό το αίσθημα της μούχλας και της απραξίας αλλά επειδή τα τελευταία τρία χρόνια γαμιέμαι καθημερινώς στη δουλειά , μπορώ να σας πω άνετα ότι χρειάζομαι ακόμα ένα τρίμηνο για να μπορώ να πατσίσω το καθημερινό γαμήσι για να πω ότι θα μπουχτίσω από το καθησιό, μια και δυο βδομάδες δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα!
Έτσι το απολαμβάνω ακόμα και τώρα που ψήνομαι στον πυρετό , θυμάμαι να βουλιάζουν οι μπότες στο χιόνι κι εγώ να γλιστρώ να περιμένω το αστικό να με σώσει από το κρύο. Έξω είναι όλα χιονισμένα με μια απίστευτη παγωνιά κι ένα ήλιο λαμπρό, κάθομαι στο μέσα δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου με το τεράστιο σιδερένιο κρεβάτι κάτω από δυο παπλώματα και το laptop αγκαλιά με μια ανεμπόδιστη θέα στις χιονισμένες στέγες και νιώθω λες και κέρδισα το λαχείο την Τετάρτη ή κάτι τέτοιο που σου δίνει μια απερίγραπτη χαρά!
