Κοινωνικός αποκλεισμός των αναπηρών και των οικογενειών τους, βιωμένος σε πρώτο πρόσωπο.
Πάνε έντεκα χρόνια από τότε που πέθανε ο μεγαλύτερος αδερφός μου ο Θανάσης και με αφορμή την καταγγελία του Στρατή Γαλανού για τον αποκλεισμό του από τηλεπαιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις, σχετικά με την αναπηρία και την ελληνική κοινωνία. Φυσικά και τα ανάπηρα άτομα είναι αποκλεισμένα από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό και κατ' επέκταση από όλη την ελληνική κοινωνία και είναι αποκλεισμένα με όλους τους τρόπους, όχι μόνο πρακτικά αφού δεν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές- υποδομές κλπ αλλά δεν υπάρχει καν ορατότητα για αυτούς, λες κι αν κάνουμε πως δεν τους βλέπουμε θα πάψουν να υπάρχουν και δεν άλλαξε και τίποτα ουσιαστικά ως προς αυτό. Αν τώρα υπάρχει μια υποτυπώδεις επαγρύπνηση και ορατότητα έχει να κάνει κυρίως με το ότι κάποιες οικογένειες αποφάσισαν να εκθέσουν τις ζωές τους και τις δυσκολίες τους μέσω των κοινωνικών δικτύων και επειδή ίσως κάποιοι πιο προβεβλημένοι στο ευρύ κοινό ορμώμενοι από το προσωπικό τους βίωμα βγήκαν να μ...