Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Τελευταία μέρα και για φέτος , επιβάλλεται το happy end! Μια τέτοια χρονιά σαν το 2005 θα έπρεπε να έχει ένα συγκλονιστικό ανεπανάληπτο τέλος , κι όμως όσο συγκλονιστικό κι αν ήταν το 2005 βλέπω να ρίχνει αυλαία ήσυχα και απλά ! Αυτή η χρονιά ξεκίνησε με εμένα πάνω σε ένα τρένο με προορισμό του την Αθήνα , και μετά από λίγες ώρες ολομόναχη έπαιρνα από τους Αμπελόκηπους το μετρό για Δουκίσσης Πλακεντίας –Αεροδρόμιο κι έτσι βρέθηκα στο Ελ. Βενιζέλος . Όχι Άννα. Δεν ήμουνα εγώ για αεροπλάνα. Δεν θα έφευγα εγώ , όπως και δεν έφυγα και ποτέ , ήμουν εκεί και περίμενα τον Υιό του Θεού το μονογενή!! Τολμώ να πω ότι μέσα στο 2005 έφαγα τρομερή αναβάθμιση , μέχρι και τη στάχτη από τα τσιγάρα μου στα τασάκια του Φουαγιέ της Λυρικής έριξα ! Αυτή η χρονιά με ερωτεύτηκε και την ερωτεύτηκα κι εγώ! Με απογείωσε , με κολάκεψε, με ταπείνωσε , με πρόδωσε, με απογοήτευσέ , με προσγείωσε και με έκανε να απογειωθώ ξανά ! Ήταν μια χρονιά του υπερθετικού . Μεγάλη αγάπη, μεγάλες στιγμές , μαζί με μεγάλους α...

Άκουγα για κρίσεις πανικού ,για ανθρώπους που σιγά-σιγά τα χάνουν , για άλλους που δεν τα είχανε καλά με τον εαυτό τους και άλλα πολλά κι αλήθεια δεν μπορούσα να τα καταλάβω, γιατί δεν τα είχα νιώσει ποτέ μου, με το χέρι στην καρδιά .. Αλλά σιγά-σίγα άρχισαν να εμφανίζονται όλο και περισσότερες μέρες σαν τη σημερινή στη ζωή μου, που όλα μου πάνε στραβά κι από ότι θέλω γίνεται συνεχώς το αντίθετο λες και κάποιος βάλθηκε να με εξοντώσει! Σήμερα ξύπνησα με την χειρότερη διάθεση όχι ότι κοιμήθηκα και καλά , από το άγχος ξεφυσούσα όλο το βράδυ και γυρνούσα σαν το αρνί στο κρεβάτι. Από τη μία η μηχανή που χάλασε, να τρέχω στο Γερμανό με τους ηλίθιους υπαλλήλους του, που σου χαμογελάνε πάντα, και σου μιλάνε λες και σε ξέρανε και από χθες , δεν έχω κέφια για γέλια κύριε μου, μπα σε καλό. Να ψάχνω σαν την τρελή card reader, για να μου στρίψει τελείως να κάνω κι ένα format στη μηχανή να σβηστούν όλες οι φωτογραφίες και από sophie_jamaica να γίνω sophie_serajevo, και να νιώθω πως όλοι σήμερα θέλο...

Είχα πιει μονάχα μια γουλιά και ξάφνου βρέθηκα στην αγκαλιά του! Το χαμόγελο του ζεστό έφτανε μέχρι τα αυτιά ,είχα τόσα χρόνια να τον δω αλήθεια.. Ο άντρας που με φιλούσε σταυρωτά ήταν ο Γιώργος απ’τα καλύτερα παιδιά , γι’αυτό και παρεξηγημένος ! Μετά από τόσο καιρό απουσίας δεν υπήρχε τίποτα κοινό στον ορίζοντα προς συζήτηση κι όμως υπήρχε μια γλυκιά αγάπη και έκπληξη στα μάτια μας . Έσπασε την αμηχανία και άρχισε να σχολιάζει το Room’s , το καινούργιο μπαράκι στη Βενιζέλου στο οποίο και βρισκόμασταν, το έθαβε κανονικά όπως κάνει συνήθως με όλους και με όλα, το ότι μου είπε ότι έλαμπα εκείνο το βράδυ με έκανε όντως να λάμπω γιατί καλή κουβέντα από το στόμα του ακούς μια φορά στα 30 χρόνια !Δεν περίμενα να τον δω είναι αλήθεια από τότε που πέθανε και η μητέρα του έγινε πλέον μόνιμος κάτοικός Αθηνών και δεν πατούσε το πόδι του στη Λάρισα! Όταν τον ρώτησα τι κάνει, χωρίς σκέψη μου απάντησε! Ζω τη ζωή μου στην Αθήνα Σοφάκι ! Πάει κι αυτός είπα από μέσα μου, άλλος ένας ημιτανσίον βέρος Αθη...

Κι όμως χρονιάρες μέρες , νομίζω πως είμαστε ο λαός με την ασθενέστερη μνήμη! Πριν λίγο καιρό πανικός με τα πτηνά και σήμερα οι περισσότεροι τσακίσαμε από μια κότα ή γαλοπούλα γεμιστή ή όχι ! Κοίτα να δεις βρε παιδί μου.. Βέβαια αν θέλω να μιλήσω για την αφεντιά μου, ποτέ δεν ήμουν φαν του κοτόπουλου , αλλά και τότε που γινότανε ο χαμός εγώ εξακολουθούσα να τρώω και μου τι λέγανε. Να δω σήμερα τι φάγανε όλοι αυτοί ! Χρόνια πολλά και επίσημα και ανήμερα Χριστουγέννων, το κλίμα εδώ όπως το περίμενα ! Ξύπνησα φάγαμε οικογενειακά ξανακοιμήθηκα, βέβαια μέσα στον ύπνο μου με πήραν και καμία δεκαριά άτομα για χρόνια πολλά, ούτε γιορτή να είχα και σε λίγο θα ετοιμαστώ γιατί έχουν κλείσει τραπέζι στο «Καφωδείο» .. Για να εξηγηθώ το καφωδείο είναι και γαμώ τα ρεμπετάδικα, έχω υπέροχές αναμνήσεις και χαλάλι ότι χρήμα κι αν μου φύγει απόψε! Τύψεις νιώθω μόνο για χθες … Χθες γύρισα το πρωί γιατί ήμουν σε γνωστό μπουζουκερί της Λάρισας πρώτο τραπέζι πίστα ,έτοιμη να πεθάνω από τις αναθυμιάσεις λες...

Ζώ μια διαφορετική παραμονή Χριστουγέννων . Έχοντας γυρίσει λοιπόν, ύστερα από την λιγοήμερη απόδραση μου στη Θεσσαλονίκη έχω όρεξη να μπω πάλι στα βαθιά . Επέστρεψα στη πόλη μου, που τείνει να μετουσιωθεί σε μια τεράστια καφετέρια ,χαλαρωμένη ,ξεαγχωμένη και πάνω από όλα με την ελπίδα πως όλα όπως και αν έρθουν, τα έχω μάθει πια καλά και ξέρω να τα χειριστώ . Μεγάλες δηλώσεις κι όμως έτσι νιώθω. Σίγουρη. Μέχρι τώρα μάθαινα μέσα από τα λάθη,ίσως τώρα πια έγινα περισσότερο οπαδός της άποψης του προλαμβάνειν ! Δεν παρέλειψα ούτε σήμερα τους καθιερωμένους καφέδες , τις συζητήσεις άνευ σημασίας απλά έτσι να γίνονται για να σκοτώνουμε την ώρα μας , ούτε την επιστροφή μου με τοπικό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα με βαγόνι που έχουν για τον προαστιακό στην πρωτεύουσα και εδώ το έβαλαν για 150 χιλιόμετρα απόσταση. Δεν πρέπει να παραπονιέμαι , έπρεπε να νιώθουμε και περηφάνια που μας έβαλαν τέτοιο τρένο, άσχετα βέβαια που γινόταν της κακομοίρας, καθότανε ο ένας πάνω στον άλλο. Εγώ ήμουν και από ...

Σας στέλνω την καλησπέρα μου και τις ευχές μου για να περάσετε υπέροχα αυτά τα Χριστούγεννα , μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάτε, από τη νύφη του βορά ! Το σκηνικό γνώριμο πια, όπου κι αν πάω όπου κι αν ταξιδέψω(με κίνδυνο της ζωής μου και τον συνεπιβατών μου….) δεν μπορώ να αντισταθώ στην πρόκληση ενός πληκτρολογίου, το ακούω πάντα να με καλεί, να με προστάζει να γράψω! Λοιπόν ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό… Τελικά πρέπει να μου απαγορεύσουνε την πρόσβαση στα μεταφορικά μέσα κάθε είδους, γιατί καλά εγώ πλέον το έχω πάρει πρέφα ότι η γκαντεμιά είναι συνώνυμο του ονόματος μου, και έχω μάθει και στην ταλαιπωρία και σε όλο τα κουλά απρόοπτα που μου συμβαίνουν στα ταξίδια μου , αλλά οι έρμοι οι συνεπιβάτες μου δεν φταίνε σε τίποτα. Ειλικρινά άμα κάτσω και γράψω όλες τις βλάβες τις οποίες έχω ζήσει σε μέσα μεταφοράς γράφω βιβλίο!(δεν είναι κακή ιδέα, θα γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Οι βλάβες της ζωής μου»!!! ). Ευτυχώς που δεν έχω ανέβει ακόμα σε αεροπλάνο, και έτσι που το βλέπω ούτε θα το επ...

Ταξιδεύω με εισιτήριο το χρόνο και συνεπιβάτη μου το φθόνο που έλεγε και ο Μιχάλης Λεάνης δια στόματος Μιχάλη Μούτα . Γράφω ταξιδεύοντας αν και συνήθως γράφοντας ταξιδεύω. Σας γράφω με τα παραδοσιακά μέσα στυλό και χαρτί διασχίζοντας την όμορφη Πάτρα , καθισμένη σε μια λάθος θέση και αγναντεύω τη γέφυρα , που σε λίγο θα περάσω και θα αφήσω πίσω μου την Πελοπόννησο . Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω πάνω σε ένα λεωφορείο, γιατί συνήθως τα ταξίδια μου ήταν μακρινά και ας ήταν τα περισσότερα εντός Ελλάδας . Τελευταία φορά που έγραφα πάνω σε ένα λεωφορείο , θυμάμαι πως αγνάντευά το κάστρο του Πλαταμώνα . Τότε άφηνα πίσω μου τη Θεσσαλονίκη με προορισμό μου την Αχαϊκή πρωτεύουσα . Τώρα όμως περνάω τα τούνελ που μου θυμίζουν Ιταλία και Angona ,λες και κάνεις την ίδια διαδρομή από το λιμάνι της Angona για Camerino και Urbino και από το λιμάνι της Πάτρας για Πύργο και Ολυμπία . Αυτή τη φορά όμως επιστρέφω και η διαδρομή γνωστή. Πάτρα- Ρίο- Αντίρριο – Ναύπακτος-Γαλαξίδι- Ιτέα- Άμφισσα- Γραβιά...

«Μια από αυτές τις νύχτες που ονειρεύεσαι ασημένια τρένα, θα ανάψω μια φωτιά και θα με δεις να τρέχω δίχως φρένα. Θα κάψω αυτό τον χάρτινό ουρανό.» Η έμπνευση μου τις τελευταίες μέρες είναι υποτονική , αλλά ευτυχώς είναι η μόνη ! Δεν υπάρχει πια τίποτα για να παραπονεθώ. Ο καιρός της αναχώρησης μου έφτασε, σε δυο μέρες θα ταξιδεύω και όσο θα απομακρύνομαι από δω θα ανακουφίζομαι, θα παίρνω βαθιές ανάσες , το διάλλειμα που ζητούσα τόσο καιρό έφτασε . Υποψιάζομαι ότι θα λείψω καιρό από τις έγνοιες ,από το άγχος της καθημερινότητας , από τα πρέπει , από το μπλοκ ! Πρώτη φορά εκτιμώ τόσο ένα διάλλειμα :) Χμ! Τέλεια με περιμένει ένα γεμάτο ψυγείο, το πορτοφόλι μου κι αυτό περιμένει να γεμίσει , και όχι δεν θα πω τα κάλαντα σε κανέναν : Ρ Θα δω τόσους ανθρώπους που μου έλειψαν πραγματικά , βέβαια δεν θα αποφύγω να δω κι άλλους τόσους που μου είναι εντελώς αδιάφορη η παρουσία τους , αλλά τι να κάνουμε όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι! Θα σπαταλάω το χρόνο μου σε πολύ σημαντικά πράγματα. Θα ξεσκίζ...

Σας ενημερώνουμε ότι ο λέβητας χάλασε και θα τον αντικαταστήσουμε. Για καμιά εβδομάδα δεν θα έχετε καλοριφέρ και προβλέπεται να τον δαγκώσετε από το κρύο . Τώρα που χάλασε ο καιρός και βρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα! Εδώ ταιριάζει το «Καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι!» Επιστράτευσα ότι υπήρχε σε ηλεκτρικό καλοριφέρ, ηλεκτρικές σόμπες , και τα σχετικά . Εξάλλου σε μια εβδομάδα προβλέπεται να βρίσκομαι στη μαμά πατρίδα Λάρισα για ανεφοδιασμό και μετά θα ανηφορίσουμε και στα πιο βόρεια ! Πλησιάζει η στιγμή που θα πιω τον καλύτερο φραπέ , στη φραπέ πρωτεύουσα του σύμπαντος . Στη Λάρισα δηλαδή και συγκεκριμένα στη πλατεία ταχυδρομείου , που έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση φραπέ στον κόσμο και έχει πάρει χρυσό μετάλλιο από τη Nestle ! Κάθε ώρα, κάθε στιγμή , από τις 7 το πρωί έως τις 3 το βράδυ, ο σωστός Λαρισαίος ρουφάει … Πολύς φραπές, πολύ νυφοπάζαρο, πολύ μπανιστήρι ! Όλα μεγάλα, παχιά και υπερβολικά ! Αυτή είναι η Λάρισα , αυτοί είμαστε οι Λαρισαίοι !. Η πόλη, ο παράξ...

Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι! Μωρέ το καλό το παλικάρι μπορεί να ξέρει κι άλλο μονοπάτι και λιγότερο δύσκολο και όχι τόσο ανηφορικό όπως το μονοπάτι που διάλεξα εγώ , αλλά από ότι ήδη αχνοφαίνεται καλός έκανα και πήρα την ανηφόρα ! Αλάνι για μένα, όποιος κάθεται και του έρχονται όλα όπως τα θέλει ! Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα που λέει και ο Ρίτσος. Τόσο καιρό σας παραπονιόμουνα , και μετά συγχωρήσεως, σας τα είχα πρήξει συνέχεια με τα ίδια και τα ίδια. Σας έλεγα ότι μου βγαίνει η πίστη , ότι δεν έχω χρόνο να ανασάνω και όλα τα σχετικά ! Αλλά από ότι ήδη κατάλαβα, όλο αυτό είχε κάποιο νόημα . Ας ξεκινήσουμε από τη σχολή, που μου έφαγε το συκώτι .Ένα μάθημα το έχω περάσει και με βαθμό το Δημιουργικό σχεδιασμό Μακέτας ,από τώρα !Βέβαια για να μπορώ να λέω τώρα ότι το πέρασα μου έσπασε η χολή ,έπαθα 2-3 κρίσεις πανικού για να τα προλάβω όσα ήθελα ο Στεργίου, κι αυτός όντως ζητούσε εξωφρενικά πράγματα σε ελάχιστο χρόνο! Ακόμα και ένα εργαστήριο που θα βαθμολογηθούμε με αρνητ...

Who can say where the road goes, where the day flows, only time, and who can say if your love grows as your heart chose, only time… Αγαπημένοι και ταλαιπωρημένοι μου αναγνώστες, η sophie_jamaica είναι εδώ για να σας δώσει κουράγιο και να δείτε πως υπάρχουν και χειρότερα εκεί έξω ! Σας γράφω με ανοιχτή μπαλκονόπορτα και ας είναι Δεκέμβρης ,πέρα από το ότι έχει ζέστη δεν άνοιξα τα παράθυρα γιατί έχω εξάψεις και ούτε περνάω την κλιμακτήριο! Ναι ο καιρός εδώ είναι ανώμαλος όπως και ο τόπος και οι άνθρωποι ,αλλά αυτό εμένα ποτέ δεν με πείραξε γιατί ποτέ κι εγώ δεν θεωρούμουνα και από τους πολύ νορμάλ, λίγο τρελή, λίγο νιαου-νιαου, λίγο νεκρόφιλη, όλα τα είχα ! Σήμερα στις αποθήκες του ΟΣΕ πίσω ακριβώς από το σπίτι μου έχουν συναυλία κάτι συγκροτήματα από τη σχολή και όχι μόνο, και παίζουν καλά ροκάκια ! Δεν αξιώθηκα να πάω αν και με τραβούσαν γιατί έκανα την εργασία του Παναγιωτόπουλου, περί Διαχείρισης Ανθρωπίνων Πόρων και τα σχετικά! Μπορεί να μου βγήκε η πίστη ,αλλά πάλι έγραψα η ρουφιάν...

Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Σαν σήμερα του Αγίου Νικολάου το 1990 μας αποχαιρέτησε ένας πρίγκιπας. Μέχρι πέρυσι ελάχισους Νίκους και Νικολέτες ήξερα , και να που φέτος έχει γεμίσει ο κατάλογος μου από Νικολάδες και Νικολέτες . Και να που σήμερα έχω γυρίσει στο σπίτι με το ηθικό πεσμένο μέχρι το πάτωμα ,βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω κι ας είχα ομπρέλα .Άμα πάρει απόφαση να βρέξει εδώ στα νοτιοδυτικά ,όχι απλά δεν σταματάει αλλά ρίχνει καρεκλοπόδαρα κανονικά και με το νόμο ! Δέχομαι καθημερινά χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και δεν ξέρω που να φορτώσω τις ευθύνες, για το γεγονός ότι καθημερινά βρίσκομαι να περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί . Όχι δεν θα τις φορτώσω σε μένα και όχι γιατί είμαι ευθυνόφοβη αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι τυπική και συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις μου ,με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο να πάρω μια ανάσα . Λογικά όχι απλά δικαιούμαι ένα διάλλειμα, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να επιβραβευθώ και για όλη αυτή τη συνέπεια . Δεν ξέρω αν φταίει ο Κρόνος...

Πάρτε τα όπλα και καθαρίστε τους ! Εγώ προς το παρόν θα πάρω την σφουγγαρίστρα μου και θα τους καθαρίσω όλους….τους χώρους του σπιτιού μου. Ξύπνησα με όρεξη για καθαριότητα σήμερα, πρέπει είπα να κόψω το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχοληθώ ,έχω βέβαια πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το καθάρισμα , αλλά είπαμε αυτά τα ανέλαβε ο κόκορας προσωρινός ! Πολλές φορές είπα πως θα το έκοβα αλλά σκατά , μετά από δυο ώρες θα καπνίζω και πάλι είναι πρωί ακόμα και έχω αντέξει χωρίς τσιγάρο ! Όπως μου είπε και ο συνεπιβάτης –συνταξιδιώτης μου από τον τέταρτο της πολυκατοικίας που κατεβαίναμε μαζί με το ασανσέρ ο κ. Παντελής, «κουράγιο» αλλά στα ζακυνθινά από ότι μου είπε γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα ,φαντάσου με το που με είδε, μου είπε κουράγιο στα ζακυνθινά. Τόσο πολύ κουρασμένη φαίνομαι πια; Κατά τα άλλα είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό Δευτέρας που προσπαθώ να φερθώ στον εαυτό μου όσο πιο ήπια μπορώ, γιατί πλέον χρήζω ειδικής μεταχείρισης.. Μια σπίθα να μου βάλεις θα ανατιναχτώ ολόκληρη και θα α...

Αποφάσισα να τα φορτώσω σιγά-σιγά, λίγα-λίγα στον κόκορα !Φοβάμαι μήπως το παρακάνω, αλλά εντάξει δεν τα έχω φορτώσει όλα ακόμα, πάνω στο καημένο κοκοράκι. Όχι τίποτα άλλο, να μην με γιουχάρουνε οι ζωόφιλοι … Απίστευτο κι όμως αληθινό είχα 2 μήνες να φύγω βράδυ από το σπίτι μου και να γυρίσω ξημερώματα ,με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη ,μια σακούλα με μια κρέπα από το Αλαντίν στο χέρι, με το στόμα μου ξερό από τα δυο πακέτα τσιγάρα και τα ατελείωτα Johnnie cola, τις μπύρες, τα ούζα και τα διάφορα κερασμένα σφυνάκια, σχηματίζοντας οχταράκια μέχρι να πάω στο μπάνιο και πέφτοντας ξερή για ύπνο με τα ρούχα ! Τελικά το να ξεφύγεις είναι εύκολο ακόμα και χωρίς να κάνεις ούτε ένα βήμα πιο μακριά από εκεί που είσαι ! Τι χορός ήταν αυτός χθες, απίστευτός και ατελείωτος , τι ξύδια μαγικά που με απελευθέρωσαν και μου θύμισαν τον παλιό καλό μου εαυτό! Φταίει βέβαια και η παρέα , οι καβαλιέροι μου και τα 4 μαγαζιά που αλλάξαμε, ξεκινώντας από χώρους με heavy metal ρυθμούς για να καταλήξουμε σε 2 μπο...

Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-oh I wanna be sedated Just get me to the airport put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insaneI can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go....Just put me in a wheelchair and put me on a plane Hurry hurry hurry before I go insane I can't control my fingers I can't control my brain Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go I wanna be sedated Nothin' to do and no where to go-o-o I wanna be sedated Just put me in a wheelchair get me to the show Hurry hurry hurry before I go loco I can't control my fingers I can't control my toes Oh no no no no no Twenty-twenty-twenty four hours to go...Just put me in a wheelchair...Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-ba-bamp-ba I wanna be sedated Ba-ba-bamp-ba ba-ba-b...

Ήρθε η ώρα για μια βουτιά στον ωκεανό του πενταγράμμου …. Κι όμως εκεί δεν υπάρχει τίποτα , μονάχα μια μελωδική σιωπή !!! Δεν υπάρχει ούτε οξυγόνο , μα δεν το έχω ανάγκη. Εκπαιδευτικά στο να μην πνίγομαι , κι από τη μύτη να με πιάσεις ,δεν θα σκάσω ... Ξαποσταίνω για λίγο πάνω στον υποβρύχιο καναπέ μου, όλο το δωμάτιο είναι γεμάτο από υπέροχες νότες (τι κομματάρα είναι αυτή που παίζει τώρα ;Αχ τι μου θύμισε….)κι όταν ανεβαίνω στο ταβάνι πιάνομαι από αυτές , σαν σε απομεινάρια κάποιου πλοίου που μόλις βυθίστηκε, για να ξεκουραστώ. Φως δεν υπάρχει πουθενά, μονάχα κάτι κεριά επιμένουν να καίνε ακόμα … Τα μαλλιά και το δέρμα μου υγρά και απαλά , οι πόροι του κορμιού μου ανοιχτοί και εκτεθειμένοι . Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει, πως κολυμπούσα για ώρες , κι όμως είναι έντονη και χαλαρωτική η ευωδιά από το αφρόλουτρο Παπουτσάνη , και από το σαμπουάν Elvive της L’oreal !!! Απόλυτη ηρεμία, χαλααααααάρωση …. Βρέχω τα χείλη μου , με λίγο Johnnie on the rocks, θα μπορούσε να μοιάζει και...

Τελικά δεν άντεξα. Τόση πίεση, τόσο άγχος… Ο εαυτός μου με εκδικείται … Εκεί που ήμουν μια χαρά, τελείως ξαφνικά άρχισαν κάτι αφόρητοι πόνοι στην καρδιά και εδώ και 2 ώρες σχεδόν κλαίω ασταμάτητα, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος . Ελπίζω κάποια στιγμή να ηρεμήσω. Αύριο είναι μια δύσκολή μέρα και πρέπει οπωσδήποτε να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου. Από τις 8:30 το πρωί μέχρι τις 5:30 το απόγευμα δε θα μπω σπίτι μου, ούτε μετά τις 5:30 θα μπω γιατί έχω δώσει τα κλειδιά σε μια φίλη για να βγάλει τα ματιά της, μετά πρέπει να κάνουμε κι άλλο πιλότο και ούτε ξέρω πότε θα μπω σπίτι μου… Την Κυριακή θα γράφω όλη τη μέρα … Ειλικρινά δεν αντέχω άλλο.. Φταίω κι εγώ, τον τελευταίο καιρό έχω αφήσει τους πάντες και τα πάντα να με καβαλήσουν .Στο προηγούμενο μπλοκ ήμουν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού ! Ε , τώρα τον έπαθα….. Ο λόγος που γράφω τώρα εδώ είναι γιατί είναι 4 το πρωί όσους έπαιρνα τηλέφωνο όλοι κοιμόντουσαν στο msn δεν είναι κανείς για να μιλήσω. Πότε θα έρθει εκείνη η Παρασκευή;Δεν α...