Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα

Πάρτε τα όπλα και καθαρίστε τους ! Εγώ προς το παρόν θα πάρω την σφουγγαρίστρα μου και θα τους καθαρίσω όλους….τους χώρους του σπιτιού μου. Ξύπνησα με όρεξη για καθαριότητα σήμερα, πρέπει είπα να κόψω το κάπνισμα και πρέπει με κάτι να ασχοληθώ ,έχω βέβαια πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το καθάρισμα , αλλά είπαμε αυτά τα ανέλαβε ο κόκορας προσωρινός ! Πολλές φορές είπα πως θα το έκοβα αλλά σκατά , μετά από δυο ώρες θα καπνίζω και πάλι είναι πρωί ακόμα και έχω αντέξει χωρίς τσιγάρο ! Όπως μου είπε και ο συνεπιβάτης –συνταξιδιώτης μου από τον τέταρτο της πολυκατοικίας που κατεβαίναμε μαζί με το ασανσέρ ο κ. Παντελής, «κουράγιο» αλλά στα ζακυνθινά από ότι μου είπε γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα ,φαντάσου με το που με είδε, μου είπε κουράγιο στα ζακυνθινά. Τόσο πολύ κουρασμένη φαίνομαι πια; Κατά τα άλλα είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό Δευτέρας που προσπαθώ να φερθώ στον εαυτό μου όσο πιο ήπια μπορώ, γιατί πλέον χρήζω ειδικής μεταχείρισης.. Μια σπίθα να μου βάλεις θα ανατιναχτώ ολόκληρη και θα ανοίξω στον ουρανό σαν πολύχρωμο πυροτέχνημα. Η άνοδος μου στον ουρανό εντυπωσιακή, μα όταν θα πέσω θα ψάχνω να βρω και πάλι τα κομμάτια μου για να αναδιοργανωθώ, αλλά εκεί βρίσκεις τα όρια σου την ώρα που θα ανατιναχτείς .Τι νόημα θα είχε να ήμασταν πάντα ευτυχισμένοι ,να κάναμε πάντα ότι κάναμε κάθε χρόνο, να αγαπούσαμε συνέχεια τους ίδιους ανθρώπους ! Δεν ανησυχώ ,γιατί τελικά για μένα δεν μετριέσαι από τις επιτυχίες αλλά από τα λάθη και κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως μερικά ελαττώματα δεν θα καταφέρεις ποτέ να τα διορθώσεις –συγνώμη, μαμά! Το υπέροχο Σαββατοκυριακάκι μου , μου έδωσε να καταλάβω καλά κάτι , ότι έμεινα μακριά από τον κόσμο τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο, ότι μου δημιούργησα τύψεις ,ενοχές, υπαρξιακές κρίσεις και κάλεσα τον εαυτό μου να αντιμετωπίσει οτιδήποτε φοβάται ή νόμιζε ότι δεν είναι ικανός να κάνει. Πώς λέγεται αυτό; Τέλος εποχής . Τελευταίος μήνας του χρόνου και ούτε που με νοιάζει να κάνω κανένα απολογισμό για την περασμένη χρονιά, αλήθεια έχω περάσει και καλύτερα χρόνια! Εδώ και αρκετό καιρό έχουν πέσει οι τίτλοι τέλους . Τέλος εποχής. Είναι το καθαρτήριο προτού ξαναβγείς στον κόσμο περισσότερο ισορροπημένος ψυχολογικά και έτοιμος να ξαναγεννηθείς για ακόμα μια φορά ! Φεύγει και το 2005, ακόμα δεν μπήκαμε στο Δεκέμβρη κι εγώ βιάζομαι να την διώξω την κωλοχρονιά , γιατί βρίσκομαι στα πρόθυρα υπερκόπωσης και ότι λάμπει γύρω μου είναι τεχνητό . Δεν θα κατασκηνώσω στις γιορτές μπροστά από την τηλεόραση τρώγοντας πίτσες και βλέποντας το δελτίο καιρού, αν και για λίγο θα το κάνω κι αυτό, μου έλειψε! Τι να πρωτοκάνω σε 3 βδομάδες !!! Αλλά θα περπατάω σε ένα κατασκότεινο δάσος σφυρίζοντας ένα χαρούμενο σκοπό χωρίς να φοβάμαι . Θα κάνω μια βουτιά στον ωκεανό χωρίς να πέσω στα σαγόνια του Καρχαρία . Θα φιλήσω στο στόμα ένα βάτραχο που πιθανόν να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα! (Αν και τον έχω βρει τον πρίγκιπα μου , πριν πέντε μήνες καθισμένο σε μια πολυθρόνα του Castello στο Ηράκλειο, κι όμως είχα ερωτευτεί μια πλάτη ενός ξένου , μονό αυτό μπορούσα να δω την πλάτη του , που από τότε και στο εξής δεν μου την γύρισε ποτέ κι όμως εγώ το πρώτο που είχα ερωτευτεί ήταν η πλάτη του ….) Ξέρω πια ότι φοράω αλεξίσφαιρό στις κακίες και τη ζήλια του κόσμου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και ο Ράμπο! Το τρίπτυχο που αναβοσβήνει με νέον γράμματα αυτή την εποχή στη ζωή μου λέει «Ανάγκη για Ουσιαστικές –Έντονες –Μεταμορφωτικές Σχέσεις που φτάνουν μέχρι το μεδούλι» Πάθος για σεξουαλική αποφόρτιση. Η δημιουργικότητα μου κοχλάζει και νιώθω και πάλι ζωντανή, αν και είναι μέρες που ξέρω ότι νιώθεις όπως κι εγώ ! Πως δηλαδή; Ότι περιστοιχίζεσαι από μεγάλους μαλάκες και δεν θέλεις να ξέρεις κανέναν μας . Είναι απολύτως φυσιολογικό το ίδιο σκεφτόμαστε κι εμείς για σένα ! « Ταν τάααν… Παρακαλώ ένα χειροκρότημα»