Τεχνολογία ή Λογοτεχνία ;

Ζώ μια διαφορετική παραμονή Χριστουγέννων . Έχοντας γυρίσει λοιπόν, ύστερα από την λιγοήμερη απόδραση μου στη Θεσσαλονίκη έχω όρεξη να μπω πάλι στα βαθιά .
Επέστρεψα στη πόλη μου, που τείνει να μετουσιωθεί σε μια τεράστια καφετέρια ,χαλαρωμένη ,ξεαγχωμένη και πάνω από όλα με την ελπίδα πως όλα όπως και αν έρθουν, τα έχω μάθει πια καλά και ξέρω να τα χειριστώ .
Μεγάλες δηλώσεις κι όμως έτσι νιώθω. Σίγουρη. Μέχρι τώρα μάθαινα μέσα από τα λάθη,ίσως τώρα πια έγινα περισσότερο οπαδός της άποψης του προλαμβάνειν !
Δεν παρέλειψα ούτε σήμερα τους καθιερωμένους καφέδες , τις συζητήσεις άνευ σημασίας απλά έτσι να γίνονται για να σκοτώνουμε την ώρα μας , ούτε την επιστροφή μου με τοπικό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα με βαγόνι που έχουν για τον προαστιακό στην πρωτεύουσα και εδώ το έβαλαν για 150 χιλιόμετρα απόσταση. Δεν πρέπει να παραπονιέμαι , έπρεπε να νιώθουμε και περηφάνια που μας έβαλαν τέτοιο τρένο, άσχετα βέβαια που γινόταν της κακομοίρας, καθότανε ο ένας πάνω στον άλλο. Εγώ ήμουν και από τους προνομιούχους που είχαν θέση δεν πρέπει να φωνάζω. Δε λες πάλι καλά που έφτασε στην ώρα του, κάτι είναι κι αυτό!
Μήπως τελικά δεν έγινα μόνο οπαδός του προλαμβάνειν; Το τελευταίο διάστημα , παρατηρώ τον εαυτό μου να αλλάζει συνεχώς και έχει πλάκα! Ετοίμαζα τόσο καιρό φαίνεται το καινούργιο πιο εξελιγμένο μοντέλο Σοφία 2006!
Οι συνήθειες μου το τελευταίο διάστημα αλλάζουν και παίρνουν στροφή 180 μοιρών . Δε λέω , κάποιες συνήθειες είναι διαχρονικές και δύσκολα αλλάζουνε, είτε είναι καλές είτε όχι.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τι συνήθιζα να κάνω τέτοιες μέρες άλλες χρονιές(συνήθως έκανα ότι και τον υπόλοιπο χρόνο-διακοπές …..) αλλά σίγουρα, δεν θα με έβρισκε η παραμονή των Χριστουγέννων, με τα βιβλία στο χέρι να διαβάζω από τώρα για την εξεταστική κι όταν λέω να διαβάζω να το εννοώ. Ούτε θα μπορούσα να φανταστώ ούτε καν πριν λίγους μήνες ότι θα γινόμουνα φαν αναγνώστρια του Ram, αλλά τελικά θέλετε είτε πείστηκα , ότι λογοτεχνία και τεχνολογία είναι οι ίδιες λέξεις , είτε πάλι λόγω σπουδών, αναγκάστηκα κατά κάποιων τρόπο να το διαβάζω , γιατί μερικές φορές νόμιζα ότι ήθελα λεξικό για να παρακολουθήσω ένα μάθημα , είτε γιατί οι άνθρωποί πια που συναναστρέφομαι είναι μπροστά από την εποχή τους σε αυτούς τους τομείς , οπότε καλά θα ήτανε να ξέρω κι εγώ πέντε πράγματα να πω σε μια συζήτηση, και στην τελική αν θέλετε , ναι όντως γουστάρω να διαβάζω αυτό το περιοδικό, γιατί με κέρδισε γιατί θέλω να το ξεκοκαλίσω και όχι να το ξεφυλλίσω και δεν νιώθω ότι σκοτώνω την ώρα μου αλλά ότι μαθαίνω και ενημερώνομαι για πράγματα που όντως με ενδιαφέρουν και με αφορούν .
Επίσης τα περασμένα χρόνια νόμιζα, ότι αγαπούσα και με αγαπούσαν περισσότεροι άνθρωποι από ότι φέτος , αλήθεια είναι όμως, ότι τόσα χρόνια τα Χριστούγεννα ούτε έπαιρνα , ούτε έδινα και σε κανέναν δώρα. Τα δώρα φέτος δεν θα τα βρω κάτω από το δέντρο αλλά τα περισσότερα κατέφθασαν ήδη στο σπίτι μου με κούριερ. Αυτό δείχνει πως κατάφερα να κάνω αληθινές σχέσεις με ανθρώπους που βρίσκονται ακόμα και αρκετά χιλιόμετρα μακριά από μένα, και να φανταστείτε ότι πριν λίγους μήνες ήμουν θερμός υποστηριχτής της άποψης ότι η απόσταση σκοτώνει την αγάπη !
Εντάξει ακόμα πιστεύω πως η απόσταση σκοτώνει πολλά γιατί εξαποστάσεως δεν λειτουργεί αν το σκεφτείτε ούτε καν το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης, πόσο μάλλον οι άνθρωποι, κι όμως η απόσταση δεν μπορεί να νικήσει την αγάπη, όχι αυτή. Κάποια πράγματα όμως παρέμειναν ίδια.. Ας πούμε τα κιλά μου στη ζυγαριά ,σε σχέση με πέρυσι, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτό είναι καλό. Αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι μέσα στο καλοκαίρι , λόγω ενός χωρισμού είχα χάσει 8 κιλάκια, (εντάξει δεν είπα να γίνω όπως το καλοκαίρι δεν χρειαζόταν να χάσω και τόσα, 3 κιλά ήταν αρκετά για να έρθω στα ίσια μου,) άρχισα αργά και σταθερά να τα παίρνω. Οπότε, καταλαβαίνετε… Δυστυχώς δεν έχω με κανέναν να χωρίσω τίποτα πια οπότε κάθε βράδυ γιαουρτάκι! Το ξέρω αμαρτία Χριστουγεννιάτικα, αλλά αν θέλω τουλάχιστον να μην πάρω κι άλλα, θέλει προσοχή! Κάθε χρόνο συνήθιζα να βάζω κιλά τα Χριστούγεννα και τώρα από την προηγούμενη βδομάδα αρχίζω να χάνω καλό κι αυτό!
Μια αξία που δεν άλλαξε είναι το σινεμά στη ζωή μου, συνήθως στις γιορτές το τιμάω και με το παραπάνω μέχρι στιγμής βέβαια μόνο το «Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο» είδα, το προηγούμενο Σάββατο , αλλά που θα πάει προβλέπεται φάω αρκετό ποπ-κόρν ακόμα ! Αυτό που δεν συνήθιζα είναι να πάω σε παραστάσεις του Θεσσαλικού, όχι ότι δεν έχω πάει , αλλά εντάξει δεν ήταν και από τις προτεραιότητες μου. Προέκυψε όμως μια καλή ευκαιρία και θα πάω τελικά να δω «Το Σώσε» του Μάικλ Φρέιν . Επίσης συνήθως εγώ έπαιρνα κόσμο για να βγούμε έξω ή να κάνουμε το οτιδήποτε και τώρα με ψάχνουν αυτοί! Το καλύτερο βέβαια είναι ότι έμαθα με ωραιότατο τρόπο να λέω όχι σε ότι δεν γουστάρω και να κάνω πλέον τις επιλογές μου χωρίς να γίνομαι έρμαιο των διαθέσεων των φίλων ,στενών, συγγενών ή αγαπητικών. Από την άλλη κατάφερα να βγάλω τελείως τα ψέματα από τη ζωή μου! Ναι , μπορεί η αλήθεια να πονάει , αλλά νιώθω ήδη πιο ελεύθερη κοντά της .
Συνήθως δεν εκτιμούσα τις γιορτές γιατί δεν σήμαιναν και τίποτα ιδιαίτερο για μένα ! Κάθε μέρα για μένα παλιότερα ήταν μια γιορτή :)Αυτές οι λίγες στιγμές πια που μπορώ να κάνω ότι θέλω , να μην νοιαστώ για τίποτα εκτός από το τι συνολάκι θα φορέσω,για μένα πια είναι σκέτη πολυτέλεια. Τον τελευταίο καιρό δεν υπήρχε επιλογή , να πω πως τη μια στιγμή θα τρέξω και την άλλη θα προχωρήσω σημειωτόν, έπρεπε συνέχεια να τρέχω. Νομίζω ότι πια έμαθα για το 2006 να κάνω τζόκιν !

Υ.Σ Χρόνια πολλά σε όλους εορτάζοντες και μη !