Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο .

Δεκαπέντε χρόνια χωρίς τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Σαν σήμερα του Αγίου Νικολάου το 1990 μας αποχαιρέτησε ένας πρίγκιπας. Μέχρι πέρυσι ελάχισους Νίκους και Νικολέτες ήξερα , και να που φέτος έχει γεμίσει ο κατάλογος μου από Νικολάδες και Νικολέτες . Και να που σήμερα έχω γυρίσει στο σπίτι με το ηθικό πεσμένο μέχρι το πάτωμα ,βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω κι ας είχα ομπρέλα .Άμα πάρει απόφαση να βρέξει εδώ στα νοτιοδυτικά ,όχι απλά δεν σταματάει αλλά ρίχνει καρεκλοπόδαρα κανονικά και με το νόμο ! Δέχομαι καθημερινά χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση και δεν ξέρω που να φορτώσω τις ευθύνες, για το γεγονός ότι καθημερινά βρίσκομαι να περπατάω πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί . Όχι δεν θα τις φορτώσω σε μένα και όχι γιατί είμαι ευθυνόφοβη αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι τυπική και συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις μου ,με αποτέλεσμα να μην έχω χρόνο να πάρω μια ανάσα . Λογικά όχι απλά δικαιούμαι ένα διάλλειμα, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να επιβραβευθώ και για όλη αυτή τη συνέπεια . Δεν ξέρω αν φταίει ο Κρόνος , αλλά όπως με είχαν προειδοποιήσει τα άστρα μέχρι τον Ιούνιο θα μου γαμιέται ο φίλτατος Δίας . Πες πως τα άστρα πότε δεν τα παίρνεις και στα σοβαρά αν και πολύ θα με βόλευε να ρίξω όλο το φταίξιμο στον Κρόνο ! Το πρώτο χτύπημα ήταν αυτό στο άκουσμα πώς η εξεταστική και τα εργαστήρια ξεκινάνε 9 του μηνός με το καλημέρα σας δηλαδή , όποτε πρέπει να έχω επιστρέψει εδώ 2-3/1 το αργότερο. Το δεύτερο χτύπαμα το δέχτηκα σήμερα , γιατί μέχρι χθες ήξερα ότι κλείνουμε στις 16 κι όμως το κλείνουμε το μαγαζί στις 23, επισημαίνοντας και οι περισσότεροι καθηγητές ότι την τελευταία βδομάδα θα μας πούνε όλα τα καλά ! Κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να τα αντιμετωπίσω όλα με στωικότητα . Ακόμα και χθες που έχασα ολόκληρη εργασία !Ναι το έκανα κι αυτό .. Είχα γράψει περίπου 15 σελίδες στο word πήγα να κάνω ένα copy-paste από ένα άλλο κείμενο και μέσα στη νύστα μου έκλεισα το έγγραφο που έγραφα χωρίς να έχω υποθηκεύσει απολύτως τίποτα. Τόσες ώρες δουλείας χαμένες , κι όμως πήγα και κοιμήθηκα . Το συμπέρασμα είναι ότι ακυρώνονται οποιαδήποτε σχέδια είχα, δέκα μέρες μου μένουν και όχι τρεις εβδομάδες , μέσα στις όποιες δέκα μέρες ούτε το σπίτι μου δεν θα προλάβω να δω και προς Θεού ποιος είπε ότι θα καταλάβω Χριστούγεννα . Επειδή με το να γκρινιάζω δεν βγαίνει απολύτως τίποτα, ούτε με το να νοσταλγώ τις παλιές καλές μου μέρες και τον παλιό καλό τεμπέλικο εαυτό μου , το μόνο που μου απομένει είναι να ζήσω το τώρα μου έτσι όπως έχει και να κάνω υπομονή και κουράγιο όπως είπε και ο κ. Παντελής . Δυστυχώς ο χρόνος με πιέζει αφόρητα , και ήδη νιώθω τρομερές τύψεις που αντί να ασχοληθώ με τις τρέχουσες υποχρεώσεις μου εγώ κάθομαι και γράφω αυτό το μπλοκ. Αλλά είπαμε, τελικά μερικά χούγια δεν κόβονται !!! Όλα και όλοι περιμένουν από εμένα. Από το σπίτι , τα ρούχα, το φαί ,τις εργασίες , τα αγγλικά ,το διάβασμα , τα κοινόχρηστα , το ενοίκιο, τη Δ.Ε.Η , τον ΟΤΕ, την εκπομπή , μέχρι τους φίλους και αυτούς που βρίσκονται κοντά, μα πόσο μάλλον αυτούς που βρίσκονται μακριά και γκρινιάζουν πως έχουμε μήνες να βρεθούμε και γιατί δεν πάω να περάσουμε Χριστούγεννα στην Αράχοβα, γιατί δεν πάω στο Ρέθυμνο, στην Αθήνα ,στη Χαλκίδα, γιατί δεν πάω στη Θεσσαλονίκη κ.λ.π Μακάρι να μπορούσα να πάω παντού κι όμως τελικά δεν μπορώ να πάω ούτε μέχρι την τουαλέτα. Κάπου εδώ κλείνω κι αυτό το μπλοκ ,με την ευχή να έρθουν καλύτερες και λιγότερο πιεσμένες μέρες στη ζωή μου . Εύχομαι σε όσες και όσους γιορτάζουν σήμερα να είναι πάντα καλά και να περάσουν τη μέρα της γιορτή τους όσο ξέγνοιαστα και καλύτερα μπορούνε .
Δεν θα μπορούσα να κλείσω το σημερινό μπλοκ χωρίς τους παρακάτω στίχους :

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου κι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές !
Παύλος Σιδηρόπουλος