Εarthquake

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, για το πραγματικό σας ενδιαφέρον, αλλά από το πρωί μου σπάσατε τα νεύρα με τόσα τηλέφωνα, ο αδερφός μου λοιπόν είναι μια χαρά,ζει και βασιλεύει και δεν έπαθε τίποτα από το σεισμό.

Εικοσιεπτά νεκροί και τριάντα αγνοούμενοι είναι ο προσωρινός απολογισμός της ισχυρής σεισμικής δόνησης που σημειώθηκε τα ξημερώματα στην επαρχία Αμπρούτσο της κεντρικής Ιταλίας, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά, σύμφωνα με την ιταλική αστυνομία και την υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας.

Μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο SkyTG24, ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και διόρισε τον επικεφαλής της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας Γκουίντο Μπερτολάζο συντονιστή των επιχειρήσεων διάσωσης.

Ο Μπερλουσκόνι ανέβαλε την προγραμματισμένη για σήμερα επίσκεψή του στη Μόσχα και αναχώρησε για την Λ'Ακουίλα, την πόλη των 60.000 κατοίκων που επλήγη περισσότερο από το σεισμό και όπου εντοπίστηκε το επίκεντρο του σεισμού σε βάθος 5 χιλιομέτρων.

"Ανέβαλα το ταξίδι στη Μόσχα γιατί θεωρώ πως η κατάσταση είναι τέτοια που η παρουσία του αρχηγού της κυβέρνησης στην περιοχή θα είναι χρήσιμη", τόνισε ο ιταλός πρωθυπουργός.

"Θα πρέπει να περιμένουμε ότι τα θύματα θα είναι πολλά, το ίδιο και οι τραυματίες και τα κτίρια που κατέρρευσαν", τόνισε ο επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος εκτιμά πως θα χρειαστεί "πολύς χρόνος" για να επουλωθούν οι πληγές της καταστροφής.

Σύμφωνα με την Πολιτική Προστασία, περισσότερα από δέκα χιλιάδες σπίτια και κτίρια κατέρρευσαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές από τον σεισμό των 5,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ

Το ιστορικό κέντρο της Λ'Ακουίλα επλήγη ιδιαίτερα. Μια εκκλησία κατέρρευσε, καθώς και τμήμα της φοιτητικής εστίας. Επίσης ένα νοσοκομείο εκκενώθηκε για το φόβο των μετασεισμών.

Πολλοί κάτοικοι της πόλης άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη φοβούμενοι πιθανούς μετασεισμούς, μετέδωσε δημοσιογράφους του Γαλλικού Πρακτορείου. Με βαλίτσες και κουβέρτες, εκατοντάδες άνθρωποι κατευθύνονται προς τις εξόδους της πόλης.

Όπως μετέδωσε ανταποκριτής του Γαλλικού Πρακτορείου η πρόσβαση στην πόλη είναι πολύ δύσκολη, ενώ συνεργεία διάσωσης με ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους ερευνούν τα ερείπια για τον εντοπισμό των αγνοουμένων.

Πολλές χώρες πρόσφεραν βοήθεια στην Ιταλία ανακοίνωσε ο Αγκοστίνο Μιότζο ένας από τους επικεφαλής της υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας.

"Προς το παρόν δεν έχουμε ανάγκη βοήθειας από χώρες του εξωτερικού", τόνισε ο ίδιος στο πρακτορείο Ansa.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, το Ισραήλ, αλλά και η ΕΕ προσφέρθηκαν να βοηθήσουν.

Όπως διευκρίνισαν τα συνεργεία διάσωσης, η περιοχή που διεξάγονται οι επιχειρήσεις εκτείνεται σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων γύρω από την πόλη της Λ'Ακουίλα.

Ο σεισμός έγινε αισθητός, εκτός από την κεντρική Ιταλία, και στη Ρώμη.

Το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο είχε ανακοινώσει πως το μέγεθος του σεισμού είναι 6,3 βαθμοί. Οι ιταλικές αρχές ανακοίνωσαν από την πλευρά τους πως το μέγεθος είναι 5,8.

Αγνοείται Ελληνας φοιτητής

Μια ελληνίδα φοιτήτρια τραυματίστηκε και νοσηλεύεται εκτός κινδύνου και ο αδελφός της αγνοείται δήλωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Θ Κασσίμης στην τηλεόραση της ΝΕΤ, τονίζοντας ότι ή ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη βρίσκεται σε ετοιμότητα για τη βοήθεια των Ελλήνων φοιτητών που έχουν ανάγκη από έγγραφα ή άλλη βοήθεια.

Οι ελληνικές διπλωματικές αρχές επίσης οργανώνονται για την επιστροφή των ελλήνων φοιτητών προς την Ελλάδα εφόσον το επιθυμούν, ενώ για τον σκοπό αυτό υπάρχει προσφορά της Aegean για δωρεάν μεταφορά τους.

Ο κ Κασσίμης τόνισε επίσης ότι ένα C 130 είναι σε ετοιμότητα προκειμένου να αναχωρήσει ανά πάσα στιγμή μεταφέροντας διασώστες προς την πληγείσα περιοχή (100 χιλιόμετρα βόρεια της Ρώμης) εφόσον ζητηθεί από την ιταλική πλευρά.

Δηλώσεις Γ.Κουμουτσάκου

Δεν υπάρχουν ως τώρα Ελληνες μεταξύ των βεβαιωμένων θυμάτων από τον σεισμό που σημειώθηκε τη νύχτα βόρεια της Ρώμης, δήλωσε το πρωί σε τηλεοπτικό σταθμό ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος.

Ο εκπρόσωπος πρόσθεσε ότι υπάρχει συνεχής επαφή μεταξύ των επικεφαλής των υπηρεσιών πολιτικής προστασίας Ελλάδας και Ιταλίας, ώστε να υπάρχει ταχύς και ευέλικτος δίαυλος επικοινωνίας και ανταλλαγής πληροφοριών. Βοήθεια παρέχουν και και οι διπλωματικές μας αρχές στην Ιταλία.

Η υπουργός Εξωτερικών Ν. Μπακογάννη, η οποία βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη για τη σύνοδο κορυφής της "Συμμαχίας Πολιτισμών", είχε τηλεφωνική συνομιλία με τον Ιταλό ομόλογό της κ.Φράνκο Φρατίνι στον οποίο εξέφρασε την ετοιμότητα της ελληνικής πλευράς να παράσχει βοήθεια, με ειδικές σωστικές μονάδες, εφόσον της ζητηθεί.
www.ana-mpa.gr

Γυρίσματα-Λάρισα

Και μια είδηση που σας την λέω καθυστερημένα αφού το ξέρω εδώ και κανά μήνα,έρχονται οι scorpions στη Λάρισα και δεν είναι ψέμα!

Την Τετάρτη 8 Ιουλίου, οι Scorpions θα έρθουν στη Λάρισα, στο Αλκαζάρ για μια και μοναδική συναυλία!

Αν μ’ αγαπάς έλα να κάνουμε έρωτα

Άκουσες ποτέ τη φωνή σου στο σκοτάδι και δεν την αναγνώρισες;
Ήταν τότε που είχες κουφαθεί,που σώπαινες για όλα. Και τώρα τι;
Πέρασες στην αντίπερα όχθη κι άρχισες τις φαμφάρες και τους αλαλαγμούς, μέσα στην κραιπάλη και την ασυδοσία και άντε πάλι από την αρχή, η μοίρα σου είναι να ζεις, να γράφεις και να γυρίζεις, και μόνο αντάλλαγμα για την καλή σου τύχη, είναι το αίμα σου, που φτύνεις κάθε τόσο.

Με ακούς; Κρυώνω, μη με χαϊδεύεις άλλο πια με παραμύθια, είπαμε είμαι καλή παραμυθού, κρατάω εγώ αυτή την ιδιότητα, μην με χαϊδεύεις με λέξεις, τις ξέρω καλύτερα από σένα. Δεν είμαι τόσο ροκ όσο νόμιζες, κι όταν κρυώνω ψάχνω εσένα κι όχι τη γάτα μου την Περσεφόνη. Κρυώνω, θέλω να χωθώ κάτω από τα ζεστά μου σκεπάσματα μέχρι να έρθει η αγκαλιά σου ή το καλοκαίρι, και το δεύτερο θα’ ρθει πρώτο, γιατί εσύ πας με τα πόδια… Κι εκείνο το βράδυ του Αυγούστου που θα επιστρέψεις, ενώ θα κάθομαι στην άμμο και θα μετράω τα αστέρια, θα’ ρθεις και θα μου ψιθυρίσεις:

«Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί
Γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή
Γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό
Κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λες σ' αγαπώ»

Κι ενώ θα σου χαμογελώ με αυτή την ηλίθια φάτσα που παίρνω όταν σε βλέπω, θα με σπρώξεις με τα ρούχα στη θάλασσα κι εγώ θα σου φωνάζω «σ’ αγαπάω βλαμμένο», κι όταν οι βρεγμένες πατούσες μου αγγίξουν την άμμο, θα μου πεις, κόψε τα άρλεκιν και το sex and the city , θα στραβοπατήσω θα πέσω και τότε σηκώνοντας το βλέμμα μου προς τον ουρανό, θα δω πάλι την φάτσα του Γιώργου να μου λέει: «Είδες άμμο και νόμισες πως είναι ακρογιαλιά.... Έρημος ήταν δικιά μου ..... Έρημος, ξύπνα…»

Υ.Σ (Τελικά ακυρώθηκε μέχρι νεοτέρας η Γλασκώβη και τα κοκορέτσια, δεν θα προλάβω να πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα και 2 Μαΐου αναχωρώ για Άμστερνταμ, είναι οριστικό και αμετάκλητο με τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο ήδη χρεωμένα στην κάρτα και ότι μα ότι κι αν γίνει αυτό το ταξίδι δεν αναβάλλεται, χρειάζομαι επειγόντως διακοπές από τις διακοπές, δηλαδή δουλειά, ε κι αφού αυτή την κουτσοβρήκαμε, είπα να πάω ταξίδια, με βλέπω από την πρώτη μέρα να τρώω πόδι, δεν πειράζει ας μην κάνω καριέρα, θα παντρευτώ έναν άντρα στις εκπτώσεις που να έχει μια!)

Υ.Σ 2 Στο gcast, παίζει Λένα Πλάτωνος –Έλα να κάνουμε έρωτα
Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
Στο δωματιο 457
με τα φωτα αναμμενα,τα ματια ανοιχτα

Ζομπι,
εκτοπλασματα-ανθρωποι
ζομπι,ζομπι
οι νεκροι μου συγκατοικοι
που μ'εχουν χτισει
σε μια πολη απανθρωπη,σκοτεινη
ζομπι,ζομπι
που τη ζωη μας οριζουνε
που μας κυκλωνουν και που σχεδον μας αγγιζουνε
στη χωρα των ζομπι
κανε κατι να μεινουμε ζωντανοι
ζωντανοι


Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα(2)
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

Κάτι από τα παλιά

Θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω, η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη, σαν μια μπόρα, ούτε που πρόλαβα να αρχίσω,ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα, είμαι συλλέκτης, μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου,στιγμές. Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν,όπως θέλουν αυτά, η ζωή ξέρει..
Αφιερωμένο

Όλα αλλάζουν

Βουτιά από ψηλά

Σε τέσσερεις μήνες από σήμερα κλείνω τα 24, κι αντί να πάω μπροστά, πάω πίσω.. Είδα ότι δεν έχει τίποτα παραπέρα και έκανα πισωγυρίσματα, τώρα τελευταία αισθάνομαι και ενεργώ σαν έφηβη, ο παλιμπαιδισμός θα κυριαρχήσει είπαμε!24 λοιπόν και τι έχω κάνει μέχρι τώρα; Εεεε όχι και πολλά πράγματα είναι η αλήθεια, αλλά όσα έκανα ήταν ουσιαστικά και έχω μαζέψει μέχρι τώρα ένα σωρό ιστορίες για να λέω στα γεράματα, στους ζιγκολό που θα πληρώνω για να έρχονται μαζί μου, γιατί εγγόνια δεν παίζει να καταφέρω να αποκτήσω! Αυτά είναι, είμαι με αναμμένα κάρβουνα και καρφιά στον κώλο, περιμένω απαντήσεις που δεν έρχονται, περίμενε και περίμενε και θα σου πούμε, κοντεύω να τρελαθώ, η μάνα να φωνάζει ότι γέρασα, εγώ να νιώθω πως μόλις γεννήθηκα, καλό και το λιώσιμο και το ατελείωτο κάψιμο των τελευταίων ημερών, αλλά και κάθε μέρα μέχρι και το κάψιμο στο τέλος καταντάει ρουτίνα! Έρχονται και κάτι ώρες που νιώθω μοναξιές κοιτάζομαι στον καθρέφτη μου χαμογελάω και ξανά από την αρχή.. Στο gcast έβαλα Ενδελέχεια και Βουτιά από ψηλά, και γύρισα τότε το Μάη του 1998 σε εκείνο το σπίτι στην Λειτοχώρου, στην Παπάφη, ο Θανάσης, η Ελίνα κι εγώ να χτυπιόμαστε με το συγκεκριμένο τραγούδι, τι χρόνια κι αυτά…

Ο δρόμος μας,τυφλός της πιάτσας παραπαίδι.
Τα όνειρα υπόσχεση ρουφιάνου θυρωρού.
Στα τάστα της κιθάρας οργή που περισσεύει
σα φόνος που σχεδιάστηκε στη σκέψη ενός μωρου.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Τα λόγια,χαρτζιλίκι από μισθό της πείνας
που ωμά καταναλώθηκε χωρίς ανταμοιβή.
Τα μάτια σου,προάστιο χαμένο της Αθήνας,
που κυνηγά τη φήμη του σε ό,τι κι αν συμβεί.

Ό,τι φτιάχνω κι ό,τι χάλασα,
βουτιά από ψηλά σε μολυβένια θάλασσα.

Η δύναμη που ξέπεσε και έγινε κατάρα.
Η φήμη που απλώθηκε και έγινε λοιμός.
Η πίκρα πως κατάγεται απ'τη δική μας φάρα
μας έπεισε και έγινε αφέντης τιμωρός

(Δεν άφησα για πολύ το Βουτιά από ψηλά, γιατί είπα να μου αφιερώσω το «Γύρισε στη φύση» από τους Ψόφιους Κοριούς, μιας και κάπως έτσι βλέπω να καταλήγει η κάθοδος μου στην Αθήνα, με επιστροφή στη φύση! Αφιερωμένο)

Αντίο Κώστα

Διάλεξε μέρα να φύγει ο Κωνσταντίνος Σμυρνής ο Μεγάλος Δάσκαλος, πρωταπριλιά, για να νομίζουμε όλοι ότι ο θάνατος του είναι μια κακόγουστη φάρσα κι όμως δεν είναι, ίσως ο μοναδικός καθηγητής που άξιζε και που μου άφησε κάτι στη σχολή. Αντίο Κώστα

Συντάκτης : Χρήστος Λαμπράκης


Έφυγε σε ηλικία 57 χρόνων, μετά από πολύμηνη μάχη με την επάρατο νόσο ο Κώστας Σμυρνής, νοσηλευόμενος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Υπήρξε ένας εκ των μόνιμων καθηγητών του τμήματος Πληροφορικής και ΜΜΕ διδάσκοντας το μάθημα "Εισαγωγή στα ΜΜΕ", Β εξαμήνου.

Ο Κώστας Σμυρνής γεννήθηκε το 1952 στα Σαβάλια Ηλείας. Η χούντα τον βρίσκει φοιτητή της ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα. Ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση με το προσωνύμιο «πράχτορας» που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε στρατευμένος στις γραμμές της ανανεωτικής αριστεράς. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών στην ΑΣΟΕΕ έλαβε πτυχίο οικονομικών επιστημών στο Παρίσι, όπου και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία. Ανακηρύχθηκε διδάκτορας της κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ήταν καθηγητής στο ΑΤΕΙ Πάτρας.
Υπήρξε συγγραφέας των βιβλίων «Εργατική είδηση και Εργαζόμενοι» και «Αθύρματα των ΜΜΕ». Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία δημοσιεύοντας την ποιητική συλλογή «Το έρμα», τη συλλογή «Λαϊκά παραμύθια» και το σπονδυλωτό αφήγημα «Καλοκαιρινή απορία του φεγγαριού». Υπήρξε επίσης συνεργάτης στις εφημερίδες «Αυγή» και «Εποχή».

Η κηδεία του Κώστα Σμυρνή θα γίνει αύριο, (Πέμπτη 2 Απριλίου) στα Σαβάλια.

Ολόκληρη η σπουδαστική κοινότητα, αλλά και το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό του Ιδρύματος εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κώστα Σμυρνή.

Για το θάνατο του Κώστα Σμυρνή ο Δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Ο θάνατος του παλιού και καλού φίλου Κώστα Σμυρνή μας έχει γεμίσει με θλίψη. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε ως αφοσιωμένο και ανιδιοτελή αγωνιστή της αριστεράς, ως σημαντικό διανοητή και πεζογράφο, ως οξεία και άγρυπνη συνείδηση που διατηρούσε ταυτόχρονα μια βαθιά ανθρώπινη τρυφερότητα, αλλά και σαν τον άνθρωπο με τον οποίο πορευτήκαμε μαζί από τα χρόνια της δικτατορίας μέχρι το τέλος του. Εκφράζω στους οικείους του θερμά συλλυπητήρια».


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝ

ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΜΥΡΝΗ

Στον Κώστα Σμυρνή

Με τους συντρόφους που σε χαλεπούς καιρούς ενώσαμε την ανάσα μας και τις αγωνίες μας.

Με συντρόφους που μοιραστήκαμε τις σκληρές και δύσκολες μέρες που η ιστορία του λαού μας κατέγραψε.

Η απώλειά του δεν είναι απλά απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου. Είναι η απώλεια ενός κομματιού από τον εαυτό μας, από το κορμί μας, από την ψυχή μας.

Είναι η συσκότιση ενός τμήματος του μυαλού μας.

Σύντροφε Κώστα,

Γεια σου.

Μας πλήγωσε ο «Πράκτορας»
Ο σύντροφός και φίλος μας Κώστας Σμυρνής – ο «Πράκτορας»- έφυγε χθες βράδυ. Με πλούσια αντιστασιακή δράση, στέλεχος του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτερικού, και του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργάτης της «Εποχής».
Ανήσυχο πνεύμα μετά τις σπουδές του στην ΑΣΟΕΕ συνεχίζει στο Παρίσι, ολοκληρώνοντας τις σπουδές του ως διδάκτορας κοινωνιολογίας. Εργαζόταν ως καθηγητής στο ΤΕΙ Πάτρας.
Ο Πράκτορας θα μας λείψει. Θα μας λείψει η ανιδιοτέλεια του, η λαϊκότητα του, η θυμοσοφία του, η αγωνιστικότητα που πάντα συνέχιζε από την εποχή της Δικτατορίας.
Η νεανική του σκέψη και συμπεριφορά του Πράκτορα, είναι μεγαλύτερη απώλεια για τους νέους. Τουλάχιστον υπάρχουν τα γραπτά και οι ιστορίες γύρω απ’ αυτόν.
Η ΑΚΟΑ τον αποχαιρετά με αγάπη και συντροφικότητα, στέλνοντας συλλυπητήρια στην γυναίκα και τη κορούλα του, στη μάνα του και στις αδελφές του.

H EΠΟΧΗ

Μάκης Μπαλαούρας

http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=31211

Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι

Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι κατά το οι φίλοι μας τα ζώα είναι μια κακιά φάρα, περίεργη και χωρίς καθόλου μπέσα. Δεν ξέρω τι χρειάζεται για να γίνεις καλός δημοσιογράφος, παλιά καλοί δημοσιογράφοι ήταν οι σπουδαγμένοι, που είχαν βγάλει μια νομική, μια φιλοσοφική, αρκετοί ερχόντουσαν και από τις θετικές επιστήμες είχαν διαβάσει και πέντε βιβλία ξέρανε να μιλάνε ελληνικά και καμιά ξένη γλώσσα, αυτοί ήταν η μειοψηφία.Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, ήταν με το ζόρι απόφοιτοι λυκείου, που αφού είχαν αποτύχει να γίνουν οτιδήποτε άλλο, πήγανε για γιατροί και δεν τους βγήκε, έγιναν δημοσιογράφοι…

Το επίπεδο στο επάγγελμα(στο λειτούρημα,θέλω να πω,χα-χα)ήταν και παραμένει χαμηλό, και το επίπεδο δεν μπορεί να το ανεβάσει μόνο η μόρφωση. Μετά το 1992 αν δεν κάνω λάθος άνοιξαν στην Ελλάδα οι Πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας , το 2003 άνοιξαν και Τεχνολογικής εκπαίδευσης τρομάρα τους, και γέμισε ο κόσμος από ιδιωτικές σχολές, το αποτέλεσμα το ίδιο. Έχω γνωρίσει νέα παιδιά στο χώρο, πανέξυπνα που οι γνώσεις τους με τρόμαζαν, απλά όλα αυτά πήγαιναν στα σκουπίδια, αφού στα παραδοσιακά μέσα αυτά που χρειάζεται να ξέρεις, είναι πέντε μανιέρες, να είσαι γρήγορος και να λιώνεις σόλες.

Εξάλλου το γνωστό μότο δημοσιογράφος γίνεσαι με το να βγεις στο πεζοδρόμιο είναι γεγονός, γιατί παπαριές σου μαθαίνουν στην σχολή, μόνο δημοσιογραφία δεν το λες αυτό και δεν σας κρύβω ότι μέσα μου αρχίζω να μετανιώνω που δεν πήγα στην Ιταλία να σπουδάσω νομική που ήθελε να με στείλει ο πατέρας μου, όσο να’ ναι χτυπάει καλύτερα να λες ότι είσαι τελειόφοιτος νομικής σπουδαγμένος στα εξωτερικά, να μην τελειώσεις ποτέ και να έρθεις να κάνεις τον δημοσιογράφο στην Ελλάδα, παρά να λες είμαι πτυχιούχος του τμήματος Πληροφορικής&Μ.Μ.Ε του ΤΕΙ Πάτρας, στο παράρτημα του Πύργου Ηλείας. Ποτέ δεν είναι αργά λέω να πάω να κάνω μια εγγραφή, για το πρεστίζ μου ρε γαμώτο!

Την δημοσιογραφία την μαθαίνεις μόνο στην πράξη, στην τριβή ,στην δουλειά, κι εκεί δεν τους νοιάζει, αν είσαι αστροφυσικός, παπάς , πουτάνα ή καντηλανάφτης , αρκεί να το έχεις στο αίμα σου και ακόμα και ταλέντο να μην έχεις αρκεί να γίνεις αλήτης και ρουφιάνος, γιατί δημοσιογραφία και ενημέρωση αυτό είναι στην Ελλάδα. (Πάντα και παντού υπάρχουν, εξαιρέσεις και φωτεινά παραδείγματα)

Όλοι μπορούν να δημοσιογραφούν όποιος θέλει δηλαδή, αρκεί να το έχει μεράκι και λίγο ψώνιο κι ας είναι κτηνίατρος , μπετατζής, αεροπόρος, πάντα γελούσα με τον πατέρα μου που μου έλεγε ότι πρέπει να κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα σαν κλάδος, χρόνια ανακατεμένος με τον συνδικαλισμό, νόμιζε πως όπως αυτός είναι φαρμακοποιός και φαρμακείο μπορεί να ανοίξει μόνο όποιος έχει τελειώσει φαρμακευτική , ότι έτσι είναι και με την δημοσιογραφία, χαχαχαχα!
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι άμα δεν χορτάσατε μην με καταριέστε …

Υπάρχουν ταλαντούχα νέα παιδιά, με τρομερές γνώσεις που ξέρουν πολλά από όλα και όχι λίγο από όλα, που ασχολήθηκαν ή και εξακολουθούν να ασχολούνται με την δημοσιογραφία, για όσους έχουν τελειώσει κάτι άλλο και απλά κάνουν τους δημοσιογράφους δεν φοβάμαι, τους βλέπω μετά αφού κάνουν την καύλα τους πάνε γίνονται δάσκαλοι, δικηγόροι και γιατροί, έχουν την καβάτζα από πίσω, αυτούς που λυπάμαι και είναι πολλοί είναι οι συνάδελφοι μου, που έφτυσαν αίμα να περάσουν σε μια Πανεπιστημιακή σχολή Δημοσιογραφίας με μεγάλη βάση, να έχουν τρομερές γνώσεις και να καθόμαστε έξω με αρχιτεκτόνισσες και να τους μειώνουν ασύστολα, αυτό μου μαυρίζει την καρδιά. Αυτό με κάνει να λέω ναι οι δημοσιογράφοι είναι μια σκατό φάρα που αν μπεις και δουλέψεις θες δεν θες θα γίνεις κι εσύ σαν τα μούτρα τους, αλλά δεν δέχομαι πως όλοι οι δημοσιογράφοι και πόσο μάλλον η νέα γενιά είναι όλοι, άχρηστοι και αμόρφωτοι.

Έτσι κι αλλιώς δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που βρισκόμουν στο αυτοκίνητο του πρώτου ξαδέρφου μου, που είναι γιατρός, που ήταν μαζί με την αδερφή του, που είναι συμβολαιογράφος και μην το ψάχνετε στο σόι μου έχουμε και πυρηνικούς φυσικούς, να μου λέει για το πόσο μαλάκες και άχρηστοι είναι οι δημοσιογράφοι και η δουλειά τους είναι ένα τίποτα και πως νομίζουν ότι έχουν εξουσία, κλπ, κλπ(εγώ είμαι δημοσιογράφος και εκείνη την περίοδο δούλευα και σε εφημερίδα και μου έβριζε και φίλους μου) Να ήταν η πρώτη φορά; Πάντα πρέπει να υπερασπίζομαι τον κλάδο, όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιώργος δημοσιογράφος γίνεται όποιος δεν κάνει τίποτα και κάθεται και γράφει τι κάνουν οι άλλοι… Όσο βγαίνει στο γυαλί ο Κακαουνάκης, ο Τριανταφυλλόπουλος , ο Τράγκας κλπ, και όχι ο φίλος μου ο Κώστας, τόσο και χειρότερη δημοσιογραφία θα έχουμε , και όσο περισσότερο μένει ο Κακαουνάκης και οι άλλοι στην τηλεόραση , τόσο μεγαλώνει μέσα μου ο φόβος, ότι όταν βγει στο γυαλί ο φίλος μου ο Κώστας θα γίνει μια κακιά απομίμηση τους.

Υ.Σ Στο gcast παίζει το τραγούδι «Μέντορες» από τους «Μαύρη Μαγιονέζα»

Δεν θέλω τίποτα σπουδαίο τελικά

Φωτογραφία του Ανδρέα Φραγκιουδάκη- Ιανουάριος 2009 «Ελληνικό» Πύργος Ηλείας

Μόνη στο σπίτι στριφογυρνώ στο καναπέ και αρνούμαι να πάω στο κρεβάτι μου,δεν υπάρχει εξάλλου κάποιο αντικείμενο σε ολόκληρο τον πλανήτη που να το προσδιορίζω ως κρεβάτι μου! Μάταια προσπαθώ να κοιμηθώ, ανοίγω φως, ανοίγω ψυγείο, ανοίγω μπύρα, στρίβω τσιγάρο μπας και εξευμενίσω αυτές τις παλιό αναμνήσεις που κάνανε άγρια εισβολή στο μυαλουδάκι μου και με τρελάνανε και κάνω βαθιά βουτιά στον καναπέ…

Ηὕρηκα γιατί είχα πέσει σε ανίατη χλαπάτσα τόσο καιρό!!! Από τα τσουτσεκικά μου χρόνια, μάλωνα με φίλους , συγγενείς κλπ για την μη απολυτότητα… Ποτέ στη ζωή μου από παιδάκι ακόμα δεν θεώρησα τίποτα απόλυτο, ακόμα κι αν κάποια πράγματα φαινόντουσαν τόσο δεδομένα, εγώ αρνούμουνα πεισματικά να τα δεχτώ, δεν μου άρεσαν τα δεδομένα, δεν τα γούσταρα πως το λένε και έτσι πορεύτηκα στη ζωή μου μέχρι πριν από δυο χρόνια περίπου, που φοβήθηκα πολύ και έβαλα τη ζωή μου κάτω από απολυταρχικές , απόλυτες καταστάσεις, ανελεύθερες, πιεστικές κι αν σε μερικούς τους γουστάρει το όλο σκηνικό, εμένα με παρέλυσε ολοκληρωτικά, μια γουλιά ξανθιάς μπύρας και συνεχίζω την αυτοψυχανάλυση μου..

Διάβαζα ένα άρθρο ενός συναδέλφου και αναρωτήθηκα γιατί, γιατί από το 2005 γράφω αυτό εδώ το blog, γιατί έχω ξεράσει τόσες φορές τα εσώψυχα μου εδώ, γιατί ανεβάζω φωτογραφίες μου, γιατί γράφω σενάρια, ειδήσεις, απόψεις, γιατί έφτιαχνα βιντεάκια, γιατί; Από ματαιοδοξία, από ανάγκη για αυτοπροβολή; Δεν ξέρω γιατί, ξέρω μόνο ότι αυτό με κάνει και νιώθω καλά, ίσως με κάνει να γλιτώνω και τα λεφτά του ψυχολόγου, ξέρω μόνο,πως όταν με βλέπετε να γράφω ασύστολα ακόμα κι αν είναι μαλακίες, αν βλέπετε ότι ανεβάζω φωτογραφίες κι ότι χαμογελάω,σημαίνει ότι είμαι καλά, όταν δεν γράφω να με προσέχετε εκεί παίζει χοντρό πρόβλημα.

Καθετί απόλυτο γεννιέται για να ζήσει την ολέθρια καταστροφή, ίσως να μην νιώσω ποτέ στη ζωή μου ολοκληρωμένη, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσω να δεχτώ στο πετσί μου τα ολοκληρωτικά,(πειράζει που νιώθω ήδη;) για μένα δεν υπάρχουν… Έτσι κι εγώ σε αυτή ακριβώς τη φάση βρίσκομαι, είμαι ένα συντρίμμι μετά από την κατάρρευση του απολυταρχικού καθεστώτος που είχα επιβάλει στη ζωή μου. Οι παρενέργειες είναι πολλές και οι πληγές ακόμα μεγαλύτερες, αφού έπιασα τον εαυτό μου να λέει θα φέρω το κρεβάτι μου από την Λάρισα στην Αθήνα, χαχαχα… Τόσα χρόνια, με τόσα απόλυτα, έμειναν κατάλοιπα και θα κλείσω με κάτι από magic de spell «Δεν θέλω τίποτα σπουδαίο τελικά, μόνο εσένα και τραγούδια ηλεκτρικά»

Υ.Σ Άνοιξα κι άλλη μπύρα, αυτή τη φορά μαύρη!


Σκυλούκος στο πλοίο για Αίγινα από τον Loon που πήγε εκεί Καθαρά Δευτέρα και μου την αφιέρωσε ενώ εγώ είχα 40 πυρετό!

To gcast παίζει Mala vida -Mano negra

"Ο "Κόσμος" με άλλη ματιά..."

http://troktiko.blogspot.com/2009/03/blog-post_558.html

Διαβάστε εδώ για τον κ. Τόλη, μου το έστειλαν με email, ήμουνα κι εγώ θύμα του, πρέπει να γίνει κάτι…

Υ.Σ(Τι βρίσκεις όταν ψάχνεις… wipe out-underground ’97-ΠΟΠ+ΡΟΚ Συλλογή 2ο τραγουδιών, το cd πέφτει τυχαία στα χέρια μου, ενώ κάτι έψαχνα που ποτέ δεν βρήκα κλασσικά, ανέβασα στο gcast το κομμάτι 16 από Αντίδραση και το ομότιτλο τραγούδι τους, το αφιερώνω σε μένα που έπαψα να αντιδράω εδώ και χρόνια…)

Σάββατο βράδυ με Γιώργο Δαβλέρη, σκνίπα…

Παλιά μου τέχνη κόσκινο



Η σούρα φαίνεται στο μάτι



Τα δυο μεγάλα κεφάλια



Jah love’s gorilaki

Τον Γιώργο τον ξέρω από τον Ιούλιο του 1999,από τότε έχουμε χαθεί άπειρες φορές,τόσες δηλαδή όσες και ξαναβρεθήκαμε.Χθες βγήκαμε τα δυο μπακούρια και τα ήπιαμε λίγο παραπάνω.O Γιώργος δηλαδή,εγώ άντεξα γιατί και την Παρασκευή είχα γυρίσει σπίτι τελειωμένη,μετά από μια απίστευτη βραδιά με την Κατερίνα στο Graal.Ο έτερος Γιώργος Κατσαρός έμεινε σπίτι για να…και ο ξάδερφος Μιχάλης έπαιζε Playstation,η βραδιά ήταν μεγάλη.Eίχα χρόνια να ρίξω τόσο γέλιο,σήμερα έκλεισε σινεμαδάκι και μετά κάψιμο,όλα βαίνουν καλώς…

Υ.Σ Όπου Γιώργος και μάλαμα (μεγάλος μύθοςςςς)

http://nrgradio.webs.com/

http://nrgradio.webs.com/

http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/

http://www.myteipat.gr/cms/

Γιώργος Ευσταθίου και δεν συμμαζεύετε, συντονιστείτε για ένα απολαυστικό μασάζ στα αυτιά σας, το αλάνι μας, δέχεται και αφιερώσεις 24 ώρες το 24ώρο ή μάλλον όχι, κάποιες ώρες κοιμάται, τρώει, κάνει έρωτα, βγαίνει έξω, έχει μάθημα στη σχολή(και πηγαίνει το καλό που του θέλω), πολυάσχολος τύπος, μούρη σας λέω…

Ένας τρελαμένος εξ Ύδρας ορμώμενος, τελών έφηβος εν Κορυδαλλό και νυν διαμένων εν Πύργω Ηλείας που τζαμάρει διαρκώς …
Κιθαριστής φοβερός, τώρα τελευταία παίζει τον ρόλο του μπασίστα, εύχομαι με επιτυχία σε νεοσυσταθείσα μπάντα… Γιώργος Ευσταθίου και τα μαλλιά στα κάγκελα, αρκετά σε έγλειψα δώσε καμιά ώρα να κάνω εκπομπή στο nrgradio, θα σε παίζω Manu Chao

Welcome to Tijuana
Welcome to Tijuana
Tequila, sexo y marihuana
Welcome to Tijuana
Con el coyote no hay aduana

(Ααααα είναι και άπαιχτος dj και κάνει και εκπομπή 12:00-2:00 στον best 103,3, αλλά η μεγαλύτερη ιδιότητα που έχει κατακτήσει μέχρι τώρα στη ζωή του είναι άλλη, είναι γκόμενος της φίλης μου της Τάνιας, το νου σου....

Ντίρλααααα

Τρέλα, δεύτερη μέρα ντίρλα, αυτά είναι …..Hit the road Jack, με Δαβλέρη αγκαλιά δύο μέτρα παλικάρι λιάρδα να το σέρνω, πρώτα hobo , μετά φαί στα all day και μετά Αχούρι και μετά στο Audi να τρέχουμε με χίλιααααααα, δεν φοβάμαι τίποτα, η μέρα μεγαλώνει η ώρα άλλαξε, όλα πάνω μου άλλαξαν ο bill_hol πετάει για Ρώμη κι εγώ πετάω ψηλά, αγγίζω τα σύννεφά , τρέλαααα ρεεεεε, να πάνε να γαμηθούν όλα, αύριο πάμε «Σπιτάκι» και Βελίκα για τρέλες, αν ξυπνήσουμε…. Περιμένω να ανεβάσεις τις καμένες φωτό μας στο fb… Jah love’s sophie_jamaica

Coffee time with soprano Elena Gatza in Larissa

Έλενα,παιδί κι αυτό,μεγάλη ιστορία,κάποτε θα γίνει φίρμα,με έστηνε,από εδώ κι από εκεί για φωτογραφίες κι εγώ άλλο που δεν ήθελα,ψωνάρα του κερατά.Προσπαθούσε να με πείσει να πάω μαζί της Βαρκελώνη και Βαλένθια στις 20 του Απρίλη,ενώ η Μυρσίνη περιμένει να της πάω το κοκορέτσι στη Γλασκώβη,κι εγώ να έχω πρώτη φορά λεφτά στη ζωή μου και να μην ξέρω που να τα ξοδέψω.
Κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα,περιμένω απάντηση από Αθήνα για μια δουλειά,κι ακόμα ούτε φωνή, ούτε ακρόαση,μπορεί να πάει και μετά το Πάσχα,μπορεί να πάρω και τον μπούλο(πούλο)και άντε πάλι στο ψάξιμο.Η kath, οκτώ του μήνα την κάνει κι αυτή για Ισπανία με όλα τα ρεμάλια από Θεσσαλονίκη,ζηλεύω…Ο Lori,γκαταλείπει το Λονδίνο και γυρνάει Φλωρεντία άπραγος,σπούδαζε σκηνοθεσία θεάτρου,έψαχνε δουλειά Λονδίνο,κι εκεί δύσκολα τα πράγματα,καλοκαίρι θα έρθει Ελλάδα,μακάρι,γιατί έτσι είχε πει και πέρυσι κι ακόμα τον περιμένω…Του μαθαίνω ελληνικά μέσω facebook και έχουμε πλάκα,όταν τον ρώτησα αν ξέρει καμία ελληνική λέξη,έμεινα έκπληκτή όταν μου έγραψε,”zito i epanastasi”!Ποιος στα μαθαίνει αυτά τον ρώτησα και που απάντησε ο stefanos , ήμουνα σίγουρη!
Viva la revoluzione!

Σκοτεινά μονοπάτια…

Μια φορά και έναν καιρό…

Ξύπνησε από τον εφιάλτη και προσπαθούσε να πατήσει και πάλι στη γη,να συνηθίσει το δέρμα της,τόσα χρόνια είχε μπει σε ένα άλλο πετσί,η εναλλαγή την τρόμαξε,τόσα χρόνια κλειδωμένη σε εκείνο το απαίσιο δωμάτιο,έψαχνε να βρει εκείνον που την είχε φυλακίσει και τον βρήκε νεκρό δίπλα της.Χαρμολύπη…

Προσπάθησε να σηκωθεί,μάταια,τα πόδια της είχαν ατροφήσει.Τόσα χρόνια δεμένη σε εκείνο το απαίσιο κρεβάτι,όλα απαίσια ήταν εκεί,όλα,εκτός από εκείνον,που αν και στην αρχή της φαινότανε ο πιο σιχαμερός από όλα,στο τέλος τον αγάπησε γιατί δεν είχε και τίποτα άλλο να αγαπήσει.

Στην πορεία της ζωής της έζησε «ξεσπώντας»,και δεν αγάπησε ποτέ κανέναν πραγματικά, γιατί τριγύρω της όλα εξακολούθησαν να είναι απαίσια μα υπήρχαν τόσοι για να αγαπήσει που δεν κοίταξε κανέναν τους.Πολλοί ήταν εκείνοι που πόθησαν το κορμί,το σάπιο μυαλό της , τις αρρωστημένες ιστορίες της, άντρες, γυναίκες, αγάπησαν την εξουσία που είχε στο μυαλό τους,τη φήμη του ονόματος της,δεν ξέρω τι θαύμαζαν,ούτε εκείνη κατάλαβε ποτέ,ήξερε πώς είχε ένα μαγικό τρόπο να παγιδεύει τους ανθρώπους στην αγκαλιά της και μετά να τους πληγώνει,να τους πνίγει σαν κουνέλια,να τους τρώει.

Δεν έμαθε ποτέ γιατί εκείνος ο γέρικος άντρας την φυλάκισε,λίγο πριν πεθάνει ένας περαστικός της είπε,πως ο μύθος λέει,πως την φυλάκισε από την πολλή αγάπη του για εκείνη,άλλοι λένε πως δεν την φυλάκισε ποτέ,μα η αγάπη του,για εκείνη φάνταζε φυλακή. Η γυναίκα χωρίς καρδιά,η γυναίκα που δεν αγάπησε ποτέ κανέναν εκτός από τον εαυτό της φώναζαν,ενώ εκείνη άναβε τσιγάρο και άκουγε Reed…

Πεθαίνω,έτσι ψιθύρισε στον εαυτό της,πεθαίνω μόνη,όπως έζησα μόνη,όλοι κάνανε λάθος,ίσως φταίω κι εγώ,πάντα έδειχνα στους ανθρώπους το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πραγματικά ήθελα από αυτούς.Τόσοι γιατροί,τόσα φάρμακα,τόσες συνεδρίες, ψυχολόγοι και ψυχίατροι,μα δεν κατάφερα ποτέ,αυτό που όλοι εσείς μπορείτε,να μιλάτε και να σας καταλαβαίνουν.

Όχι δεν φταίνε οι άλλοι που δεν με καταλάβαιναν, μα να, όταν ήθελα σε κάποιον να πω σ’ αγαπάω, του έλεγα έλα να γαμηθούμε, όταν ήθελα να πω σε κάποιον σε έχω ανάγκη, του έλεγα βρήκα άλλον, όταν ήθελα μια αγκαλιά,έβριζα και κλωτσούσα,δεν φταίνε οι άλλοι,εγώ δεν κατάφερα ποτέ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους και κανένας ειδικός δεν κατάφερε ποτέ να με βοηθήσει,τώρα που τελειώνω,θέλω να πω σε όλους σας,ότι αγάπησα εκείνον τον άντρα και ας έλεγα σε όλους σας ότι τον μισούσα,θέλω να σας πω ότι οι αγκαλιές μου άρεσαν πιο πολύ από το σεξ,μα το σεξ πονούσε λιγότερο,θέλω να σας πω,πως φοβόμουνα μια ζωή να ξεγυμνωθώ μπροστά σας για να μην δείτε τις ραγάδες της καρδιάς μου…

Αφιερωμένο

Free

Free like the river
Flowin' freely through infinity
Free to be sure of
What I am and who I need not be
Free from all worries
Worries prey on oneself's troubled mind
Freer than the clock's hands
Tickin' way the times
Freer than the meaning of free that man defines
Life running through me
Till I feel my father God has called

Me having nothin'
But possessing riches more than all
And I'm free
To be nowhere
But in every place I need to be
Freer than a sunbeam
Shinning through my soul
Free from feelin' heat or knowing bitter cold
Free from conceiving the beginning
For that's the infinite start

I'm gone - gone but still living
Life goes on without a beating heart

Free like a vision
That the mind of only you can see

Freer than a raindrop
Falling from the sky
Freer than a smile in a baby's sleepin' eyes

I'm free like a river
Flowin' freely to infinity
I'm free to be sure of what
I am and who I need not be
I'm much freer - like the meaning of the word free that
crazy man defines
Free - free like the vision that
The mind of only you are ever gonna see
Free like the river my life
Goes on and on through infinity

Ελεύθερη, τυχοδιώκτρια, όπως ήμουνα πάντα, κι ας είχα κοιμηθεί…

Live your myth in Athens

Αθήνα το τελευταίο βράδυ, αύριο φεύγω για τη μαμά πατρίδα..

Βρίσκομαι στην πιο αμήχανη περίοδο της ζωής μου,έγιναν όλα τόσο γρήγορα,τόσο μα τόσο γρήγορα,δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ένας φίλος, μου έλεγε ότι τίποτα δεν έγινε γρήγορα, απλά εγώ εδώ και τόσο καιρό είχα αφήσει τα θέλω μου και είχα πέσει σε λήθαργο. Ίσως έχει δίκαιο, δεν ξέρω,η ζωή μου είναι κουλουβάχατα κι από την άλλη ίσως είναι και μερικές από τις πιο κουραστικές και ευτυχισμένες μέρες μου.Κάνω μια νέα αρχή,μια αρχή που ήθελα να γίνει εδώ και ένα χρόνο,ένα χρόνο μετά πραγματοποιείται και ίσως να ήρθε και η ώρα του να γίνει.

Νιώθω ελεύθερη, νιώθω ότι έχω αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά και είμαι έτοιμη να την γ_____ πατόκορφα! Τελευταίο βράδυ στο σπίτι της Χαράς,πάρε το κρεβάτι σου μου είπε και έλα να συγκατοικήσουμε,δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες θα το δοκιμάσω,τουλάχιστον για αρχή λοιπόν, θα συγκατοικήσω με μια τρελή Γιαννιώτισσα, που η ιστορία μας κρατάει χρόνια από εποχές Πύργου,το δοκιμάζουμε και βλέπουμε.Ανεβαίνω Λάρισα, μαζεύω τα πραγματάκια μου,τις αφίσες του Bob και κατεβαίνω,γιατί αν δεν το κάνω τώρα,ξέρω ότι δεν θα το κάνω ποτέ.

Κατεβαίνω τώρα που επιτέλους οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες,και όλα είναι μαζί μου. Ξέρω ότι η Αθήνα είναι ένα μπουρδέλο ίσως το κατάλληλο τοπίο για να πλαισιώσει την αμήχανη ζωή μου, με αδιάφορους και απρόσωπες φάτσες, που ακόμα κι αν πεθαίνεις στη μέση του δρόμου κανείς δεν σταματάει να σε βοηθήσει.Τόσα χρόνια εξάλλου στον Πύργο, στον δικό μου παράδεισο, στη δικιά μου Τζαμάικα , με τις ατελείωτες αμμουδιές,τον απίστευτο ήλιο, τους χαλαρούς ρυθμούς,και το απίστευτό αραλίκι,έρχομαι αντιμέτωπη με την ενήλικη ζωή μου πια, τη δουλειά,τα ένσημα, το τρέξιμο, τα βάσανα και την λαχανιασμένη ανάσα, κάτι όμως μέσα μου, λέει ότι το μεγάλο πάρτι τώρα αρχίζει.

Αύριο ταξίδι για Λάρισα με το τρένο, θα έχω τόσο χρόνο όσο χρειάζεται να αλλάξω γνώμη και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνω,γιατί όταν παίρνω αποφάσεις τις παίρνω μαχαίρι(λέμε τώρα). Τώρα δεν έχω περιθώρια για πισωγυρίσματα αρχές του άλλου μήνα πρέπει ήδη να έχω φέρει το κρεβάτι μου εδώ,τον Τζίμη, την τζαμαϊκανή σημαία μου,και το ψηφιδωτό του Bob,και όποιος αντέξει.(να πάρω στρώμα με νερό;)

Τι Απρίλης θα είναι κι αυτός ; Ψεύτης όπως όλοι…

Αθήνα

Έφτασα Αθήνα κι αυτή τη φορά δεν είναι για λίγο, γιούπι! Προς το παρόν σαν την άστεγη, μένω από εδώ και από εκεί, ευτυχώς είπαμε έχω πολλούς φίλους, και είμαι στο τρέξιμο για στέγη. Αφού γύρισα σχεδόν όλη την Ελλάδα σαν τσιγγανόπουλο, κάτι βέβαια που έκανα πάντα προσπαθώντας συνέχεια από κάτι να ξεφύγω, που αν και πάντα ήξερα τι ήταν αυτό, πάντα γυρνούσα εκεί!
Έτσι έγινε και με την Αθήνα, όσο κι αν προσπάθησα να την απαρνηθώ, τελικά με ρούφηξε! Βλέπω Power of ten και τη Σταυρούλα την Κεντιέ την συμφοιτήτρια μου να παίζει και να σκίζει, Βούλα είσαι Θεά! Κερδίζει κιόλας, Θεά ρε Θεά …Πότε θα πάμε Τζαμάικα; Χα-χα-χα
Για άλλη μια φορά η ίδια διαδρομή Πύργος-Αθήνα και αν και είχα τόσο καιρό να την κάνω, σαν να μην άλλαξε τίποτα , το μανάρι εισπράκτορας ανέβηκε κλασσικά στα διόδια του Ρίου, η στάση στο Αίγιο κλασσική.
Αύριο έχει καφέ με την Χαρά στο Θησείο και αραγκλαμαντάν γιατί μια Κυριακή μας έμεινε. Τώρα μόλις παραγγείλαμε καλαμάκια από το «Σκουφά&Ομήρου meat bar»και είμαι σίγουρη ότι θα μου φέρουν σουβλάκια , και όχι καλαμάκια του φραπέ όπως μου φέρανε την προηγούμενη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη και με κορόιδευαν… Τελικά η Βούλα κέρδισε 100 ευρώ, χαχαχα με 100 ευρώ πάμε για σουβλάκια στην αρχή και για την Τζαμάικα βλέπουμε! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο!

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Εξόντωση

Μαζί με το Σοφάκι από την Πάτρα, μπροστά από το περίπτερο, ζητάω από τον γαμάτο περιπτερά να μου δώσει φιλτράκια swan, ενώ η Σοφία πεθαίνει από υπογλυκαιμίες και ορμάει στο περίπτερο για να πάρει όλες τις σοκολάτες που έχει, ο περιπτεράς ακούει τον σύντομα διάλογο μας:
-Ρε συ τι να πάρω; (Όλη τη σειρά kinder, όλες τις σοκολάτες της Kraft, κλπ, κλπ
Την κοιτάζω με άγριο ύφος και της λέω…)
- Εσύ δεν είπες ότι θα κάνεις δίαιτα;
- Άντε γαμήσου μωρή…
Ο περιπτεράς βάζει τα γέλια, ενώ η Σόφια του λέει αυτά, και ένα camel μαλακό, ο περιπτεράς της δίνει τα camel και κρατάει τις σοκολάτες, βάζει τα γέλια και λέει δεν στις δίνω, κάνεις δίαιτα, ξεραινόμαστε όλοι στα γέλια ενώ η Σοφία με κοιτάει αγριεμένη, θα δεις τι θα πάθεις κωλόπαιδο… Φεύγουμε από το περίπτερο με μια σακούλα σοκολάτες και προχωράμε σαν μουρλές, ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι, τέσσερεις ώρες ύπνος, ατελείωτα χιλιόμετρα, ένα 10 στην πτυχιακή, ιστορίες για αγρίους, επιστημονικές κοινότητες και συνέδρια, μέχρι και επαγγελματικές συναντήσεις, αγγούρια, λουλούδια και μυστήρια.. Πάμε στην κάβα για κρασιά, ξέρω ότι απόψε δεν θα κοιμηθώ, ξέρω ότι μετά θα τα σπάσουμε στο memfis, ξέρω ότι αύριο έχω πάλι ταξίδι, ξέρω ότι οι επόμενες μέρες στην Αθήνα θα έχουν και πάλι τρέξιμο.. Στο δρόμο πάει να μας πατήσει ο Σοφοκλής με το αυτοκίνητο, ανοίγει το παράθυρο και φωνάζει, τι κάνεις εσύ εδώ; Στην Θεσσαλονίκη σε είχα αφήσει τελευταία φορά, του φωνάζω σαν τρελή ακαταλαβίστικα πράγματα και είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω, κρατιέμαι από τη Σοφία…
Φτάνουμε σπίτι, ξεραίνομαι στο κρεβάτι, πεθαίνω…

Δεν ξέρω

Σε καλό να μου βγει τόση χαρά, μα η ξινίλα από τα ξύδια δεν λέει να φύγει με τίποτα, τρώω τους λουκουμάδες με μέλι της Τάνιας και ξέρω ότι το μοναδικό που έχω καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή μου, είναι να έχω καλούς φίλους που να με αγαπάνε, όσα χιλιόμετρα και αν μας χωρίζουν και όσο καιρό κι αν έχουμε να κάνουμε αγκαλιά, κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι σαν να ήταν χθες η τελευταία μέρα που χωρίσαμε, κάθε φορά που αγκαλιαζόμαστε νιώθουμε τόσα πολλά…(όλοι οι φίλοι μου μαγειρεύουν καλά, εκτός από μένα)

Είμαι μόνη στο σπίτι της, αυτή είναι στου Γιώργου και θα κάνουν αγκαλιές, είναι δύσκολο να είσαι μόνος σε «ξένο» σπίτι, βέβαια μόνο ξένο δεν είναι με τόσες ατελείωτες βραδιές που έχω περάσει εδώ… Θυμάμαι πάντα ότι ήμουν μοναχικός τύπος, κι όσο κι αν μερικές φορές είναι σκληρό και περίεργο όπως απόψε που νιώθω απίστευτα μόνη, ξέρω πως είναι ένας δρόμος που ακόμα κι όταν δεν θέλω να τον διαλέξω εγώ, με διαλέγει εκείνος. Ξέρω ότι πολλούς τους τρομάζει , ξέρω ότι έδιωξα ανθρώπους που με αγαπούσαν από κοντά μου, μόνο και μόνο γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πόσο δύσκολο μου είναι μερικές φορές, να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, τους πόνους μου, τα μέσα μου.
Ξέρω ότι αυτό είναι εγωιστικό, ξέρω ότι έρχονται ώρες που χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, μα όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, είμαι εγώ! Είμαι πτώμα από την κούραση, ξέρω πως αύριο ξημερώνει μια πολύ δύσκολη μέρα, ξέρω πως πρέπει να κοιμηθώ, κι όμως φοβάμαι, ξέρω ότι δεν περιμένω τίποτα κι όση ελευθερία μου δημιουργεί αυτό, άλλη τόση ανασφάλεια μου φορτώνει στην πλάτη. Κλείνω το κεφάλι μου ανάμεσα από τα πόδια μου, κλείνω τα μάτια, σβήνω το φως , απόψε όπως και κάθε βράδυ θα κοιμηθώ μόνη, τελευταίο τσιγάρο.
Καληνύχτα Σοφία

Πρόσκαιρη βροχή όπως και η χαρά μου;

Τσουπ, καλώς τους, ήρθαν και πάλι αυτοί οι περίεργοι Τζαμαϊκανοί ρυθμοί, που παίζουν μπλουζ μέσα στην κοιλιά μου!

Τελειώνω…

Ας είναι καλά ο φίλος μου ο Ανδρέας, που αν και μας χωρίζουν κάμποι, βουνά και θάλασσες ,κάθεται πάντα και με αφουγκράζεται(τρελαμένος Χανιώτης).
Τελικά η χαρά δεν κρύβεται , είπαμε θα γίνει ο κουμπάρος μου έκλεισε αυτό, τον γαμπρό όλο και από κάποιο δρόμο θα τον μαζέψουμε!

Ποιος ξέρει; Μετά από τόση ξεραΐλα και ανομβρία , μου φτάνει μόνο που πρόλαβα να πάρω δυο τζούρες απ’ το βρεγμένο χώμα…

Τόσα χρόνια γκαντεμιάς έσπασαν με το που πάτησα το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη, ε γιατί δεν εξηγείτε αλλιώς , να χτυπιέσαι τόσο καιρό για να πετύχεις κάποιους στόχους όλα να πάνε από το κακό στο χειρότερο, και μέσα σε μια εβδομάδα να λύνονται όλα, φαίνεται έπρεπε να κάνω αυτό το ευχέλαιο στην Σαλόνικα για να λυθούν τα μάγια, έπρεπε να ξανάπαω μετά από τόσα χρόνια αποχής, κάτι μου λέει ότι τώρα θα πηγαίνω πιο συχνά !
Χοροπηδάω σαν το κατσίκι, πίνω πολύ αλκοόλ τον τελευταίο καιρό, μόνο που αυτή τη φορά δεν θέλω τίποτα να ξεχάσω ! Έγινα πάλι το καλό τρελό, χολεβάκι- χαμουνάκι που έλεγε και ο Κώστας από την Επταπυργίου πριν πέντε χρόνια κάπου στο γεντί κουλέ ! Travel girl η sophie_jamaica επανήλθε γουστάρωωωωωωω!
Δεν πρόλαβα να ξαποστάσω και αύριο φεύγω πάλι, για το νότο, Αθήνα-Πύργο σου έρχομαι(θα πάω κι αλλού, αλλά δεν λέω που, θα είναι έκπληξή, θα σκάσω μύτη αθόρυβα !)

Έλα πάμε όλοι μαζί…

Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..

Ναι, ναι κοντεύουν δυο χρόνια τώρα κι ακόμα δεν είχα παρουσιάσει την πτυχιακή, χα-χα-χα κι όμως ήρθε η ώρα, κι όσο για την Αθήνα, σσσς μη λες τίποτα ένα σου λέω μόνο, αν μου κάτσει, έρχομαι σε κλέβω και πάμε Jamaica!

Υ.Σ Γουστάρω τρελά και κολασμένα, αλλά μην το πεις ούτε του παπά

rasta4eye.mp3 - skaribas

Μίλα

Κορίτσι πάψε να κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου, ναι κορίτσι σε σένα μιλάω.
Κοίτα το μπαλάκι στο πετάξανε κι όσο κι αν σου είναι δυσάρεστο ήρθε η ώρα να το πιάσεις.. Πιάσε το γαμημένο το μπαλάκι για μια και μοναδική φορά, πέτα το εκεί που θες εσύ να πάει, και σε παρακαλώ μην βρεις πάλι άλλοθι, δεν υπάρχει . Πάψε να υποκρίνεσαι κάτι που δεν είσαι, σου μιλάω μ’ακούς ; Για μια φορά σου ζητάω να πας στο δωμάτιο, κλείσε τα πατζούρια και ούρλιαξε ρε γαμώτο για μια φορά, στο ζητάω σαν χάρη. Τι άλλο θες ; Το κατάλαβαν όλοι, μέχρι και ο πατέρας σου που σου απλώνει το χέρι, όχι για να σε κρατήσει κοντά του, αλλά να σε βοηθήσει να απογειωθείς, μην αφήνεις το χέρι αυτό, φύγε και μίλα για μια φορά πραγματικά, τι φοβάσαι; Μήπως τρομάξεις τους άλλους ; Ναι ξέρω ότι φοβάσαι, μίλα γαμώ την τρέλα μου, ο χαμένος δεν έχει τίποτα να χάσει.

I wanna love you and treat you right

Κλείνω τα μάτια, μα μάταια περιμένω πως θα έρθεις σαν αεράκι, να μου χαϊδέψεις το πρόσωπο, να με φιλήσεις στα μάτια… Να ήξερες πόσο λυτρωτικό είναι αυτό για μένα, σε αυτά τα μάτια που κουβαλούν τόσο θλίψη που δεν είδες, με κάδρο τους μαύρους κύκλους μου, και τις πρόωρες ρυτίδες. Πόσο θα ήθελα να νιώσω ξανά τα χείλη σου, να μου φιλούν τα μάτια , χωρίς λέξεις, μόνο ανάσες. Μα είμαι τρελή, ένα χαμένο κορμί, σημαδεμένη παντού σε μυαλό και ψυχή. Το παίζω άνετη, αλάνι και τα σχετικά, μα κάπου μέσα μου βαθιά είμαι αυτή η γυναίκα που θέλει ασφάλεια και μια αγκαλιά. Μονάχα αυτή τη φορά που δεν ζήτησα τίποτα, πήρα τόσα πολλά, κλείσανε τους δρόμους πρωινό Κυριακής, οι καμπάνες λυσσάξανε κι εγώ ήμουνα μαστουρωμένη από την τόση χαρά… Τόσες νύχτες έμεινα ξάγρυπνη, δίχως να μου περάσει ποτέ από το μυαλό, πως κάτι τόσο αναπάντεχο θα μου έδινε την λύση σε όλα αυτά που με κράτησαν πίσω και με έκαναν για τόσα χρόνια καταθλιπτικιά, μην σκέφτεσαι, ζήσε την κάθε στιγμή και όλα θα πάνε καλά….

Kαταθλιπτικιά

Επιστροφή Λάρισα , ανοίγω μπύρα στρίβω τσιγάρο σηκώνω μανίκια και δεν θα σας πω τίποτα για τη Salonika, γιατί κινδυνεύω ,omerta! Στρίμωξα μες στα μπαγκάζια, και διακόσια κιλά ξενύχτι, γέλιο, κουλά και αναπάντεχα, ζω ξανά μετά από τόσα χρόνια φυλακής, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Πήρα σοβαρές αποφάσεις, πέντε μέρες «ξεμπουρντάλεμα» στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετές, ναι τελικά κάποια στιγμή θα βγάλω λεφτά γράφοντας, μέχρι τότε τρώω του μπαμπά και ναι κάποια που είχα κρατήσει στη καβάτζα για Τζαμάικα.

Έντεκα χρονών στη Λάρισα όταν η Μάχη με την Μαρία, σε μια γιορτή, σε κάποια γενέθλια μου έφεραν έναν κολοκύθα για κουμπαρά, δραχμές τότε, μετά ευρά, σκοπός να μαζέψω λεφτά να πάω στην Τζαμαικά, ο κολοκύθας έσπασε με το που βρήκα τον πρώτο μου γκόμενο κι έφαγα όλα τα λεφτά της Τζαμάικας σε τηλεκάρτες !

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει happy end, αφού στη ζωή υπάρχει σπάνια, ξέρω όμως πως είναι να χαμογελάς και να είσαι αγκαλιά με ανθρώπους που αγαπάς. Η Θεσσαλονίκη μου έκανε καλό σε πολλά και το κυριότερο ότι μέσα στη χλαπάτσα μου έδωσε μια απίστευτή δύναμη να γίνω αισιόδοξη ξανά, και γιατί να μην είμαι αφού τα πράγματα καλύτερα δεν γίνονται, τελικά μήπως να κρατήσω τον τίτλο της δημοσιογραφίνας, μου πάει τελικά, αν είναι να συμβιβαστώ το αφήνω για αργότερα. Η ανάσα παντόφλα από τα τόσα στριφτά , πετάω ψηλά –ψηλά, κούνα τον κώλο σου sophie_jamaica η ευκαιρία είναι μπροστά, σταμάτα να τρως τα λεφτά του μπαμπά, το φαρμακείο είναι για άλλη δουλειά, γάμα την από τα μαλλιά, πριν είναι αργά τώρα που μπορείς… Σήκω φύγε….

Jah love’s sophie_jamaica !

Υ.Σ Δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία, αλλά έβγαλα τα εσώψυχα μου στο Θερμαϊκό, αυτό είναι αρκετό!

Κάποτε θα'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Κάποτε ήρθανε, μου χάιδεψαν τα μαλλιά και μου είπαν πως με πιστεύουνε και πως με αγαπούν κι εγώ ήμουνα παιδί και τους πίστεψα, και με πούλησαν , και ναι ήρθαν οι καιροί που έχει σβήσει το κερί στην καταιγίδα , κι εγώ κλείνω την πόρτα και βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά. Υπάρχει πιο χαμηλά από εδώ ;

Τσάι γιασεμιού

Σου 'φερνα στρείδια απ' το ασπρονήσι,
σου 'φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ' είχαν συνηθίσει σε φασολάδες και τουρλού.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια που δεν τα πρόσεξες ποτέ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Μια ευκαιρία τελευταία, που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία, για να μη χάσεις ένα ματς.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπας μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.

IEEE

ΑΕΛ ΚΟΨΙΔΙΑ ΚΑΙ ΛΙΩΣΙΜΟ ΣΤΑ ΞΥΔΙΑ.

Σήμερα θα γίνει της jamaicas:PP Άσε τον άλλο να τρώει σπανάκια, η χοληστερίνη στα τέρματα, το Σάββατο όλοι στο Stage !

My friend's got a girlfriend
man he hates that bitch
he tells me every day
He says "Man I really gotta lose my chick
in the worst kind of way"

She sits on her ass
he works his hands to the bone
to give her money every payday
but she wants more dinero just to stay at home

Well my friend
You gotta say

I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job

I guess all his money, well it isn't enough
to keep heer bill collectors at bay
I guess all his money, well it isn't enough
cause that girl's got expensive taste

I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job

Well I guess it ain't easy doing nothing at all
But hey man free rides just don't come
along every day

Let me tell you about my other friend now
my friend's got a boyfriend
man she hates that dick
she tells me every day
he wants more dinero just to stay at home
well my friendyou gotta say
I won't pay, I won't pay ya, no way
why don't you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job

I wont give you your money
always pray
why dont you get a job
say no way, say no way, no way
why don't you get a job

hey thats something everyone can enjoy

Το βιντεάκι είναι αφιερωμένο στη χθεσινή Eurovision

AFRICA TO JAMAICA

Μιλούσα στο Facebook με το Μιχάλη, όταν με έπιασε ένα αναπάντεχο και ξαφνικό, κόψιμο , αυτό ήταν , με το που πήγα στην χέστρα από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα, όλα θόλωσαν τριγύρω μου , όλα μαύρισαν ξαφνικά ….
Ένιωθα, τα κρύα μαύρα πλακάκια στο σβέρκο μου, (μη βάλετε μαύρα πλακάκια στο μπάνιο, δε λέει είναι συνέχεια γεμάτα άλατα, ποιος να τα καθαρίσει…)
Όταν συνήλθα, ο Μιχάλης είχε βγει, σήμερα έχει στο blow, reggae party και θέλω να πάω με τρέλα και δεν σηκώνει κανένας το τηλέφωνο, αλλά κι εγώ με όλα τα ρεμάλια που κάνω παρέα ακόμα θα κοιμούνται ή θα με αποφεύγουν !
Σας φιλώ στα αυτιά , αν όχι σήμερα την Τσικνοπέμπτη θα πάρω την Καθ και θα πάμε blow στανταράκι !

Όταν πήρα την απόφαση να γράψω

Πήρα την απόφαση να ξαναγράψω, αφήνοντας τον εαυτό μου ελεύθερο να καταγράψει στο word ότι μπούρδα μου έρθει στο κεφάλι.

Ξεκινάω…

Θέλω να γίνω συγγραφέας .
Μη γελάτε, αλήθεια., είναι η καινούργια λόξα μου, τις άλλες μου τις τουφεκίσανε, καιρός ήταν!

Ο Bukowski λέει πως για να γίνεις συγγραφέας :

« Δεν έχεις παρά να γαμήσεις ένα σεβαστό αριθμό γυναικών
ωραίων γυναικών
και να γράψεις κάμποσα υποφερτά ερωτικά ποιήματα.»

Μαλακίες όσα λέει ο Bukowski και όλοι οι άλλοι

Τα έχω κάνει όλα αυτά και άλλα τόσα…
Αλλάζει το φύλλο βέβαια, χα-χα-χα (ήταν ωραίοι;)
καιιιιιι καλύτερα τεκίλα, η μπίρα είναι μόνο για όσους πάσχουν από πέτρα!!!!

Γιατί δεν έχω γίνει ακόμα συγγραφέας;

Ξυπνάω τα απογεύματα, τα ξύνω μέχρι να ματώσουν, στέλνω βιογραφικά, παντού, βέβαια αδιαφορώ για οποιαδήποτε δημοσιογραφική θέση, σας είπα θέλω να νοικιάσω επιτέλους δικό μου σπίτι και να έχω χρόνο να γράφω, πίπα κώλο και στο τσάμπα, δεν έχει, το βρέφος- δημοσιογράφος , πέθανε πριν καν να ακουστεί το πρώτο του κλάμα.

Μου είπαν να πάω στα μαθήματα δημιουργικής γραφής που κάνει ο Λαμπρούλης εδώ στη Λάρισα, αν σου πω ότι λυπάμαι να δώσω τα 30 ευρώ το πιστεύεις; Δεν μπορεί; θα παίζει κανένα καλό γκομενάκι ; Σκέφτομαι να πάω καμιά μέρα να δω τι παίζει, αν έχει κανένα καλό κομμάτι χαλάλι τα 30 ευρώ στον Κωστάκη, γιατί αλλιώς δεν παίζει.

Βιογραφικά και ξανά βιογραφικά και μαλακίες , βιογραφικά στη Λάρισα, βιογραφικά στην Αθήνα, βιογραφικά στη Θεσσαλονίκη, στα μισά με παίρνουν και στο τέλος λέω εγώ ότι βρήκα κάτι άλλο, γιατί στην πραγματικότητα δεν γουστάρω, το βλέπω τέλος, εκτός από τις αρπαχτές στα μαθήματα για ecdl που κάνω, θα ανοίξω καμιά επιχείρηση, και καλά να είναι οι πρόγονοι που προνόησαν και για μένα το ρεμάλι.

Από δημιουργικότητα; Χειρότερα δεν γίνεται… Από δουλειά σκατά…. Γι αυτό το έριξα στα ταξίδια, αλήθεια αυτή είναι η πόρτα διαφυγής όταν δεν υπάρχει, δημιουργικότητα, δουλειά, ζωή …

Θεσσαλονίκη, Θερμαϊκός , ώρα για αναδιοργάνωση, όσο για την μαύρη κατάθλιψη, αποχωρεί σιγά-σιγά, αφήνοντας τα σημάδια της …

Αφού δεν μπορώ να γίνω τίποτα άλλο, αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα πιο δημιουργικό από το να γράφω, θα γίνω συγγραφέας , και θα ζω από κάτι άλλο!
Τον είδες αυτόν στην Άρτα που του έφαγε τα αρχίδια ; Είδες αδικίες;

Σε αυτούς κρέμονται, τα δαγκώνεις , αιμορραγούν και φαίνονται ;

Εμένα ξέρεις πόσες φορές με έχουν ευνουχίσει;

Το καλό με εμένα είναι ότι ξαναφυτρώνουν, όχι τα αρχίδια καλέ …

«κάν' το μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
αλλιώς, μην το κάνεις.
αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος
σου καίει μέσα σου
τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.

όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνει
από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.

άλλος τρόπος δεν υπάρχει. δεν υπάρχει.

δεν υπήρξε ποτέ.»

Γείτων , γράψε …

Υ.Σ 01, τι ωραίες εποχές????Πόσα τεύχη έχω ακόμα κρατημένα, ψψψψψψ??

ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, του Τσάρλς Μπουκόφσκι

Δεν έχεις παρά να γαμήσεις ένα σεβαστό αριθμό γυναικών
ωραίων γυναικών
και να γράψεις κάμποσα υποφερτά ερωτικά ποιήματα.
Μη σε νοιάζει για την ηλικία σου
και για τα νιόβγαλτα ταλέντα.
Πίνε απλώς περισσότερη μπύρα
μπύρα, πολλή μπύρα
και πήγαινε στον ιππόδρομο τουλάχιστον
μια φορά την εβδομάδα
και παίρνε τα
αν μπορείς.
Είναι δύσκολο να μάθεις να τα παίρνεις
όλοι οι άσχετοι είναι υποψήφιοι χασούρες.
Και μην ξεχνάς τον Μπράμς σου
και τον Μπαχ σου
και την μπύρα σου.
Μην πολυκουράζεσαι.
Να κοιμάσαι μέχρι αργά το απόγευμα.
Απόφευγε τις πιστωτικές κάρτες.
Τέλος πάντων, πλήρωνε τοις μετρητοίς.
Να θυμάσαι πως δεν υπάρχει μαλακία
σ' αυτόν τον κόσμο που να κάνει πάνω από πενήντα δολάρια
(το 1977).
Αν έχεις τη δυνατότητα ν' αγαπήσεις,
αγάπησε πρώτα τον εαυτό σου
μα έχε πάντα υπ' όψη σου την πιθανότητα
μιας ολοκληρωτικής αποτυχίας
-είτε δίκαιη είναι η αιτία της
είτε άδικη-
μια πρόωρη εμπειρία θανάτου δεν είναι
απαραίτητα κακή.
Μείνε μακριά από εκκλησίες και μπαρ και μουσεία
και να καιροφυλαχτείς
σαν αράχνη-
ο χρόνος είναι σταυρός του καθενός,
συμπεριλαμβανομένων
της αποπομπής
της αποτυχίας
της προδοσίας
όλης της σχετικής σαβούρας.
Κρατήσου με τη μπύρα.
Η μπύρα τρέφει αδιάκοπα το αίμα,
η μπύρα είναι σύντροφος πιστός.
Πάρε μια μεγάλη γραφομηχανή
και καθώς τα βήματα έρχονται και φεύγουν
κάτω απ' το παράθυρό σου
πάλεψέ την άγρια, δώσ' της να καταλάβει.
Βάρα στο ψαχνό.
Και να θυμάσαι τις παλιοκαραβάνες
που πάλεψαν γερά,
τον Χεμινγουέη, τον Σελίν, τον Ντοστογιέφσκι, τον Χάμσουν.
Αν νομίζεις πως αυτοί
δεν τρελάθηκαν
δίχως γυναίκα
δίχως φαΐ
δίχως ελπίδα
δεν είσαι ώριμος ακόμη.
Πιες περισσότερη μπύρα,
υπάρχει καιρός.
Κι αν δεν υπάρχει,
καλά είναι κι έτσι.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας

αν δεν βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
αν δεν έρθει απρόσκλητο
απ' την καρδιά
κι απ' το μυαλό
κι από το στόμα
κι από τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη
του υπολογιστή σου
και την κοιτάζεις με τις ώρες
και γέρνεις σαν καμπούρης
πάνω από τη γραφομηχανή σου,
γυρεύοντας με κόπο
τις λέξεις που δεν έρχονται,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά
ή
για τη δόξα,
άσ' το καλύτερα.
αν το κάνεις
γιατί νομίζεις πως θα ρίξεις
γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι εκεί πέρα
και γράφεις
τα ίδια και τα ίδια,
μην το κάνεις.
αν ζορίζεσαι
όταν σκέφτεσαι να το κάνεις,
τότε να μην το κάνεις.
αν προσπαθείς να γράψεις
όπως κάποιος άλλος,
ξέχνα το.
άσ' το καλύτερα.

αν μπορείς να περιμένεις
να βγει από μέσα σου
μουγκρίζοντας,
τότε περίμενε υπομονετικά.
Κι αν δεν βγει μ' έναν βαθύ βρυχηθμό,
κάνε κάτι άλλο.
αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις
στη γυναίκα,
στην γκόμενα
στον γκόμενο,
στους γονείς σου
ή σε οποιονδήποτε άλλο,
δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας.

μη γίνεις σαν όλους αυτούς τους γραφιάδες,
μη γίνεις σαν τόσους και τόσους
που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς,
μη γίνεις γελοίος, πληκτικός,
φαντασμένος, μην αφήσεις
την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει.

οι βιβλιοθήκες του κόσμου
έχουν τρελαθεί
στο χασμουρητό
με το σινάφι σου.
μην προστεθείς κι εσύ σ' αυτούς.
μην το κάνεις.
αν δεν πετάγεται απ' την ψυχή σου
σαν πύραυλος,
άσ' το καλύτερα.

κάν' το μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς,
θ' αυτοκτονήσεις ή θα σκοτώσεις.
αλλιώς, μην το κάνεις.
αν δεν νιώσεις πως ο ήλιος
σου καίει μέσα σου
τα σπλάχνα,
μην το κάνεις.

όταν στ' αλήθεια έρθει η ώρα,
κι αν έχεις το χάρισμα,
θα γίνει
από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει ή να σβήσει.

άλλος τρόπος δεν υπάρχει. δεν υπάρχει.

δεν υπήρξε ποτέ.


Charles Bukowski ( μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου )

Why Bob Marley Should Not Have Acted As His Own Attorney

Ο Λαρισαίος

Χάσαμε το τρένο

Τρέλα η ζωή είναι τρέλα όσο σκέφτομαι ότι το Πάσχα θα ανηφορίσω με ένα κοκορέτσι στον ώμο για Γλασκώβη και ότι σε μια εβδομάδα θα ανέβω στη Θεσσαλονίκη μετά από 2 χρόνια που την απαρνήθηκα. Ναι δυο χρόνια, γιατί δεν μετράω τις φορές που πήγαινα στο Μακεδονίας κατευθείαν για να φύγω, ούτε για λίγες ώρες που είχα ανέβει στο μέγαρο.

Έχασα πολύτιμο χρόνο και τώρα τρέχω και δεν φτάνω, υποτίθεται ότι ανεβαίνω για να βρω δουλειά, αλλά ας μην πω γιατί ανεβαίνω, χα-χα-χα!

Το τρένο το χάσαμε, δε μπορεί κάποιο άλλο θα περνάει ….

My new look !!!

12 Χρόνια χωρίς τον Αντώνη Παραρά

Ροχαλητό

Σσσς, κάνε ησυχία και θα ακούσεις…

Θα ακούσεις να σέρνω τα πόδια στο διάδρομο,να μπαίνω στο μπάνιο,
στην κουζίνα,στο καθιστικό.
Να ανοίγω το ψυγείο κι ενώ είναι γεμάτο,
εγώ το βλέπω αδειανό,ασφυκτικά κενό

Κάνε ησυχία και θα ακούσεις το μελωδικό ροχαλητό,
μέρα και νύχτα καθώς παραδίνομαι στην γαλήνη του ύπνου,
όταν ξυπνώ, πονώ…

Φτάνει πια, μπαίνω στη μπανιέρα, να καθαγιαστώ από τη βρομιά,
να καθαρίσω την παραιτησιά,
πόσο ακόμα θα πενθώ για τα χαμένα χρόνια.

Ακούς, με κατατρέχουν τα νερά….

Δεν μου πάει η μάσκα της θλιμμένης που φορώ,
αύριο δεν βλέπω, σήμερα δεν ζω, χθες σκοτωμένο.
Μάτια πρησμένα, πόσα κολλύρια να βρω,
μπας και δω τη φάτσα στον καθρέφτη,
να με φτύσω για την τόση ομορφιά, μη ματιαστώ

σ.χ

Μοντελάρα

34 μοντέλα στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών


Πρόσληψη 34 μοντέλων στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών για το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009 με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου για τις ανάγκες των εργαστηρίων Zωγραφικής, Γλυπτικής και Xαρακτικής.

Oι υποψήφιοι μπορούν να υποβάλουν τις αιτήσεις τους στο Tμήμα Προσωπικού της Σχολής (κ. Zαμάνη Nίκο τηλ. 210-3897120) μαζί με τα παρακάτω δικαιολογητικά:

1. Aίτηση
2. Bιογραφικό σημείωμα
3. Φωτοτυπία ταυτότητας
4. Yπεύθυνη δήλωση του N. 1599/86 ότι δεν εκκρεμεί ποινική καταδίκη εις βάρος τους.

Ναι ναι ναι είμαι η κατάλληλη και θα πάρω τη θέσηηη,χα-χα-χα… Απαπα μαλακία αυτό να ψάχνεις να βρεις δουλειά και τίποτα, μήπως έχετε κανένα μπάρμπα από την Κορώνη να μου τον δανείσετε για λίγο, να με τακτοποιήσει και εμένα πουθενά το κακόμοιρο; Αλλά μην ανησυχείτε , 34 θέσεις είναι αυτές , δεν μπορεί θα θέλουνε και ένα αναγεννησιακό μοντέλο,χα-χα-χα-χα!!!!

Προσοχή στο διάκενο

Προσπαθώ να γεμίσω το κενό, κι αυτό το γαμημένο δε λέει να γεμίσει με τίποτα. Τι πίνω, τι καπνίζω, τι αδειάζω τασάκια, τι πάω για ψώνια, πάω θέατρο, πάω στη βιλάρα του Μιχάλη και παίζουμε όλοι μαζί trivial, γελάμε και κατεβάζουμε τα Jameson σαν μεταλαβιά, τίποτα…. Όταν είμαι με κόσμο είναι καλά, ξεχνιέμαι, προσποιούμε, αλλά έλα μου που έρχονται εκείνες οι ύπουλες ώρες που μένω μόνη μου με τη Σοφία. Σκατά, τελικά είμαι πολύ ανυπόφορη δεν με αντέχω ούτε λεπτό…

Έρχονται κι αυτές οι γαμημένες σκέψεις στο μυαλό και τρελαίνομαι περπατάω μόνη στο δρόμο και με πιάνουν τα κλάματα, κάνω ότι χαζεύω βιτρίνες για να μην βλέπουν οι περαστικοί ότι τα έμπηξα πάλι…σκατά…Κάνω σαν κακό πρεζάκι, στριφογυρνάω στο κρεβάτι, κλαίω, πονάω δεν μπορώ να κοιμηθώ με τίποτα, δεν τρώω τίποτα, είναι το μόνο καλό σε αυτή την ιστορία, τουλάχιστον στο τέλος θα μείνω στιλάκι!

Αρνούμαι πεισματικά να κάνω οτιδήποτε, το μόνο που με νοιάζει είναι να βρω κόσμο για να πάω για καφέ και ποτό και όταν όλοι δεν μπορούν, φρικάρω, κάθομαι σπίτι και οι σκέψεις έρχονται και με χαϊδεύουν απειλητικά, με γλείφουν, με τσιμπάνε . Κλείνω το φως, δαγκώνω την κουβέρτα κλαίω, η τηλεόραση παίζει μαλακίες, μέχρι που με παίρνει ο ύπνος.

Δεν θέλω να γυρίσω στην δουλειά , ούτε να βρω κάποια άλλη, δεν θέλω να μείνω εδώ, μα ούτε και να πάω πουθενά. Εκτός από το αδυνάτισμα το δεύτερο καλό, είναι ότι αρχίζω να ξαναδένομαι με το πληκτρολόγιο μου, κι αν για μένα το γράψιμο πάντα ήταν σαν το ποδήλατο, τώρα μετά από τόσο καιρό ζορίζομαι, δεν μπορώ να γράψω, με πετάει συνέχεια κάτω, και η σέλα με ενοχλεί, σαν ο κώλος μου να φάρδυνε μετά από τόσα χρόνια, που έμεινα ανέραστη με τη ζωή. Κλειδώθηκα στον εαυτό μου, κι αν κάποτε τα πήγαινα καλά με την πάρτη μου, τώρα δεν μπορώ να τα βρω με τίποτα, τόσα ψέματα, τόσος φόβος, τόση υποκρισία, τόσο κλάμα, με διέγραψα, ψάχνω τόσες μέρες να με βρω, να βρω τη sophie_jamaica, που τα περνούσαμε τόσο καλά δυο μας και η Jamaica πουθενά, όσες φορές έκανε να βγει στην επιφάνεια εγώ την έπνιγα, τώρα συνειδητοποίησα ότι την σκότωσα, την κυοφορώ ακόμα, μα είναι σαν ένα νεκρό παιδί μες στην κοιλιά μου.

Πρέπει να γεννήσω το πεθαμένο μου παιδί, πρέπει να κλάψω γι αυτό, να βρω ξανά τις γόνιμες μου μέρες και να το παλέψω για μια καινούργια Jamaica, για κάτι καινούργιο, προς το παρόν πάω να πάρω κανένα δερμάτινο να πνίξω τον πόνο μου.

Lost Control

Life has betrayed me once again,
I accept some things will never change.
I've let your tiny minds magnify my agony,
and it's left me with a chem'cal dependency for sanity.

Yes, I am falling... how much longer till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?

I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control.

Βλέπω εδώ και χρόνια το ίδιο όνειρο, έχω ακουμπήσει την κάνη στο μέτωπο σου, είμαι ιδρωμένη το ίδιο κι εσύ, φοβάμαι, το ίδιο κι εσύ, κρατάς στο χέρι σου ένα περίστροφο, το οπλίζεις. Ακουμπάς την κάνη του στο ιδρωμένο μέτωπο μου, φοβάμαι… Μετά ξυπνάω και ποτέ δεν θυμάμαι ποιος είσαι, το ίδιο όνειρο τα τελευταία πέντε έξι χρόνια, φοβάμαι πως μια από αυτές τις μέρες δεν θα ξυπνήσω, ήρθε η ώρα να σε αντιμετωπίσω, έστω να δω το πρόσωπο σου, λίγο πριν σκοτωθούμε και οι δυο… Ξύπνησα γεμάτη αίματα, τα δάχτυλα είχαν κολλήσει πάνω στα τάστα, όπως τότε που έπαιζα στην κιθάρα το Forgotten hopes από τους Anathema:
Hey you rotting in your alcoholic shell
Banging on the walls of your intoxicated mind
Do you ever wonder why you were left alone
As your heart grew colder and finally turned to stone

Did I punish you for dreaming?
Did I break your heart and leave you crying?
Do you ever dream of escaping...
Don't you ever dream of escaping?

Pathetic oblivion
Forgotten hopes buried in your soul's lonely grave
Pathetic oblivion
Remember how you were before you locked your heart away

Did I punish you for dreaming?
Did I break your heart and leave you crying?
Do you ever dream of escaping...
Don't you ever dream of escaping?
Τρέμω, αιμορραγώ μα δεν μπορώ να σταματήσω να σου τραγουδάω
Did I punish you for dreaming?
Did I break your heart and leave you crying?
Do you ever dream of escaping...
Don't you ever dream of escaping?
Υ.Σ Ευχαριστώ το Μιχάλη, τον Γιώργο, τον Άκη και τον Αχιλλέα που ήταν δίπλα μου

Σσσς…. Ησυχία Κοιμάμαι

Παραμονή Χριστουγέννων έφυγα από την εφημερίδα γιατί δεν είχανε να μου δώσουνε δεκάρα τσακιστεί, την Παρασκευή και μια μέρα πριν φύγω για Πάτρα, ο διευθυντής με κάλεσε να πιούμε καφέ και μου ζήτησε να γυρίσω πίσω, του είπα θα το σκεφτώ, μου ζήτησε μέχρι την Δευτέρα να του απαντήσω, του απάντησα Κυριακή.

Προέκυψαν κάτι τρεξίματα με Πύργο, οι αγρότες έκλεισαν τους δρόμους, ο Θωμάς τραγουδούσε live στην Καβάτζα, ήπια 3 κάβες μαυροδάφνη, καθάριζα το σπίτι της Τάνιας, γύριζα την Πάτρα με τη Σοφία, άρχισε το καρναβάλι, έκοψα το φαί άρχισα το κάπνισμα, έχασα πέντε κιλά, πίναμε depon max με τον Ανδρέα, μετρούσαμε τις άσπρες τρίχες μας, γελούσαμε με τα 24 γενέθλια μας που έρχονται.

Γνώρισα τον γκόμενο της Τάνιας, όπου νοίκιασε το σπίτι που έμενε η Γοριδάρη. Το κουδούνι γράφει ακόμα το όνομα μου στον Πύργο, ο Κούτρας μας είδε και μας αποκαλούσε φαντάσματα, ο Χρήστος με έψαχνε για το blog, ο Κώστας αναρωτιότανε Σοφία, σοφάκι σε πήρε το αυλάκι;

Ο Γιώργος έκλαιγε, εγώ πονούσα. Δεν έτρωγα τίποτα, έπινα, και κάπνιζα ότι πίνεται και ότι καπνίζεται. Ο Θανάσης έκανε προπόνηση στο χόκεϊ επί χόρτου, ο Βαγγέλης μάζευε το χόρτο, ο Θανάσης παράτησε το jumpnews, το ίδιο κι εγώ, μου είπε παίξε μπάλα κι εγώ λιποθύμησα.

Στη γραμματεία ήταν εξυπηρετικοί, έτριψα τα μάτια μου να δω αν είναι αλήθεια, ρώτησα πότε θα μας δώσουνε τα πτυχία, μου είπανε του αγίου πούτσου ανήμερα. Ζήλεψα, μίλησα με τη Δέσποινα μου είπε πήγε στην Αθήνα, το ίδιο και η Χαρά και η Αρχόντισσα και τόσοι άλλοι, κι εγώ ήμουν ακόμα εδώ ανήμπορη να κοιμηθώ.
Έκλαιγα και ο μαύρος κύκλος από την αϋπνία δεν έλεγε να φύγει… Είδα τη Βούλα, και μου είπε πως όταν πάω στην Αθήνα να περάσω από τη Νίκαια να μου δώσει η μάνα της φανταστική τυρόπιττα που κάνει, τα έσπασα στην Καβάτζα με τον Ανδρέα τον ναύτη, τη Βούλα, τη Δέσποινα και τον γκόμενο της τον οδοντίατρο και αφιέρωσαν σε μια Σοφία το «Τι σου’ κανα και πίνεις τσιγάρο στο τσιγάρο….»

Ένα βράδυ πήρα πάλι τη Λένα και πήγαμε στην Αμαλιάδα, έτρωγα παστίτσιο και πίναμε πάλι μέχρι το πρωί, ενώ βλέπαμε στο youtube το τελευταίο επεισόδιο από τους «Δύο ξένους», κάψιμο. Ο πονοκέφαλος δεν έλεγε να φύγει, όσο περνούσαν οι μέρες οι ημικρανίες όλο και φουντώνανε και κόντευα να τρελαθώ, έπρεπε να τους γράψω όλους στα αρχίδια μου αλλά δεν μπορούσα.

Έφυγα από Πύργο χθες στη μία το μεσημέρι, έφτασα μέχρι Διακοφτό, κατεβήκαμε από το τρένο, μπήκαμε σε λεωφορεία του ΟΣΕ, φτάσαμε στο Κιάτο, μπήκα στον προαστιακό έφτασα σταθμό Λαρίσης στις 6 το απόγευμα, έκανα 5 ώρες, από Πύργο για να φτάσω Αθήνα, κατέβηκα περίμενα μισή ώρα με το ρολόι στην ουρά για να βγάλω εισιτήριο να φύγω με τον 7:30 για Λάρισα ο Γιώργος ήθελε να έρθει να με δει, δούλευε και δεν πρόλαβε.

Έβγαλα το προτελευταίο εισιτήριο που υπήρχε μου έπιασαν τον κώλο ήταν intercity και δεν το ήξερα, κάπνιζα στο σταθμό Λαρίσης, θα πάω Αθήνα είπα. Στον Διευθυντή απάντησα πως δεν μπορώ να γυρίσω για κανένα μήνα, αλλά μέσα μου ξέρω ότι δεν θέλω να γυρίσω ούτε στην εφημερίδα ούτε στη Λάρισα, μπήκα στο τρένο και αποχαιρέτησα την Αθήνα και άφησα όσα αγαπώ πίσω μου. Είμαι ένα ράκος, κάθισα δίπλα με ένα ωραίο παλικάρι που με βοήθησε να ταχτοποιήσω τα μπαγκάζια μου, κοιμήθηκα και ονειρευόμουν καλύτερες μέρες, μέρες που να μπορώ να χωράω στα ρούχα μου, στις μουσικές μου, μέρες που θα γελάω όπως παλιά, μέρες που θα κλαίω για μικροπράγματα, μέρες ήρεμες δικιές μου.

Με πήρες τηλέφωνο και έκλαιγες, δεν μπορούσα να κλάψω άλλο, έφτασα έντεκα παρά στη Λάρισα, ήρθε και με πήρα ο αδερφός μου με τη μάνα μου, πήγαμε και πήραμε κάτι να φάω από το Dallas στον Άγιο Κωνσταντίνο, γύρισα σπίτι, έκανα μπάνιο και έπεσα για ύπνο, έκλεισα το φως και πήρα αγκαλιά τον Τζίμη.

Σήμερα ξύπνησα στις 2, ήπια καφέ, έλιωσα στο pc, πρέπει να πάρω αποφάσεις, πολλές και σημαντικές, πρέπει να φύγω από τη Λάρισα, αλλά όχι σήμερα, όχι τώρα, σήμερα δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Το τηλέφωνο δεν χτύπησε ούτε μια φορά, η μάνα μου χτύπησε την πόρτα από το δωμάτιο μου μπήκε μέσα και μου είπε ότι θα έκλει
νε εισιτήρια για το Θεσσαλικό Θέατρο αν θέλω να πάω, της είπα ναι, έξω βράδιασε και δεν νιώθω τίποτα, σήμερα δεν θα βγω από το σπίτι, ούτε αύριο, κάποια μέρα, αλλά όχι σήμερα.


Υ.Σ
Όταν θα'ρθείς να με ξεθάψεις απ'τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν

JUMP NEWS

JUMPNEWS
JUMPNEWS
JUMPNEWS
Ανοίξαμε και σας περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες και με ότι άλλο τέλος πάντων θέλετε εσείς να αφήσουμε ανοιχτό !!!! Ακόμα είμαστε στην αρχή και πολλά πράγματα θέλουν βελτίωση σε όλα τα επίπεδα… Αλλά το jumpnews είναι τόσο homemade όσο δεν πάει . Είμαστε σαν το γλυκό του κουταλιού που έφτιαχνε η γιαγιά σας , καλή και η black forest , αλλά πάντα το σπιτικό έχει άλλη αξία! Αυτή η σελίδα μυρίζει ιδρωτίλα Θανάση Κανταρά και ολίγον τι από το δικό μου ιδρώτα αναμεμιγμένο με το θεσπέσιο αποσμητικό μου!!!
Χαίρομαι πάρα πολύ, όλα τώρα αρχίζουν, είμαστε μόνο δυο, πρέπει οπωσδήποτε να γίνουμε περισσότεροι!

Καλά μην μπείτε ακόμα, σε δυο τρις μέρες… Το Σάββατο φεύγω πάω Πάτρα για την επίσημη έναρξη του καρναβαλιού κι εγώ ως μέγας καρνάβαλος δεν θα μπορούσα να λείψω, υπόσχομαι να βγάλω πολλέςςς φωτό και να τις ανεβάσω στο jumpnews:P

Έρχομαι