Αθήνα

Έφτασα Αθήνα κι αυτή τη φορά δεν είναι για λίγο, γιούπι! Προς το παρόν σαν την άστεγη, μένω από εδώ και από εκεί, ευτυχώς είπαμε έχω πολλούς φίλους, και είμαι στο τρέξιμο για στέγη. Αφού γύρισα σχεδόν όλη την Ελλάδα σαν τσιγγανόπουλο, κάτι βέβαια που έκανα πάντα προσπαθώντας συνέχεια από κάτι να ξεφύγω, που αν και πάντα ήξερα τι ήταν αυτό, πάντα γυρνούσα εκεί!
Έτσι έγινε και με την Αθήνα, όσο κι αν προσπάθησα να την απαρνηθώ, τελικά με ρούφηξε! Βλέπω Power of ten και τη Σταυρούλα την Κεντιέ την συμφοιτήτρια μου να παίζει και να σκίζει, Βούλα είσαι Θεά! Κερδίζει κιόλας, Θεά ρε Θεά …Πότε θα πάμε Τζαμάικα; Χα-χα-χα
Για άλλη μια φορά η ίδια διαδρομή Πύργος-Αθήνα και αν και είχα τόσο καιρό να την κάνω, σαν να μην άλλαξε τίποτα , το μανάρι εισπράκτορας ανέβηκε κλασσικά στα διόδια του Ρίου, η στάση στο Αίγιο κλασσική.
Αύριο έχει καφέ με την Χαρά στο Θησείο και αραγκλαμαντάν γιατί μια Κυριακή μας έμεινε. Τώρα μόλις παραγγείλαμε καλαμάκια από το «Σκουφά&Ομήρου meat bar»και είμαι σίγουρη ότι θα μου φέρουν σουβλάκια , και όχι καλαμάκια του φραπέ όπως μου φέρανε την προηγούμενη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη και με κορόιδευαν… Τελικά η Βούλα κέρδισε 100 ευρώ, χαχαχα με 100 ευρώ πάμε για σουβλάκια στην αρχή και για την Τζαμάικα βλέπουμε! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο!

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό