Σάββατο, Απριλίου 04, 2009

Αν μ’ αγαπάς έλα να κάνουμε έρωτα


Άκουσες ποτέ τη φωνή σου στο σκοτάδι και δεν την αναγνώρισες;
Ήταν τότε που είχες κουφαθεί,που σώπαινες για όλα. Και τώρα τι;
Πέρασες στην αντίπερα όχθη κι άρχισες τις φαμφάρες και τους αλαλαγμούς, μέσα στην κραιπάλη και την ασυδοσία και άντε πάλι από την αρχή, η μοίρα σου είναι να ζεις, να γράφεις και να γυρίζεις, και μόνο αντάλλαγμα για την καλή σου τύχη, είναι το αίμα σου, που φτύνεις κάθε τόσο.

Με ακούς; Κρυώνω, μη με χαϊδεύεις άλλο πια με παραμύθια, είπαμε είμαι καλή παραμυθού, κρατάω εγώ αυτή την ιδιότητα, μην με χαϊδεύεις με λέξεις, τις ξέρω καλύτερα από σένα. Δεν είμαι τόσο ροκ όσο νόμιζες, κι όταν κρυώνω ψάχνω εσένα κι όχι τη γάτα μου την Περσεφόνη. Κρυώνω, θέλω να χωθώ κάτω από τα ζεστά μου σκεπάσματα μέχρι να έρθει η αγκαλιά σου ή το καλοκαίρι, και το δεύτερο θα’ ρθει πρώτο, γιατί εσύ πας με τα πόδια… Κι εκείνο το βράδυ του Αυγούστου που θα επιστρέψεις, ενώ θα κάθομαι στην άμμο και θα μετράω τα αστέρια, θα’ ρθεις και θα μου ψιθυρίσεις:

«Γουστάρω που όταν κλαίω δεν ρωτάς το γιατί
Γιατί εσύ ξέρεις πως ο πόνος μου έχει αιτία τυφλή
Γουστάρω σαν γατούλα όταν μου παίζεις κρυφτό
Κι όταν φοβάμαι μην σε χάσω να μου λες σ' αγαπώ»


Κι ενώ θα σου χαμογελώ με αυτή την ηλίθια φάτσα που παίρνω όταν σε βλέπω, θα με σπρώξεις με τα ρούχα στη θάλασσα κι εγώ θα σου φωνάζω «σ’ αγαπάω βλαμμένο», κι όταν οι βρεγμένες πατούσες μου αγγίξουν την άμμο, θα μου πεις, κόψε τα άρλεκιν και το sex and the city , θα στραβοπατήσω θα πέσω και τότε σηκώνοντας το βλέμμα μου προς τον ουρανό, θα δω πάλι την φάτσα του Γιώργου να μου λέει: «Είδες άμμο και νόμισες πως είναι ακρογιαλιά.... Έρημος ήταν δικιά μου ..... Έρημος, ξύπνα…»

Υ.Σ (Τελικά ακυρώθηκε μέχρι νεοτέρας η Γλασκώβη και τα κοκορέτσια, δεν θα προλάβω να πατήσω το πόδι μου στην Αθήνα και 2 Μαΐου αναχωρώ για Άμστερνταμ, είναι οριστικό και αμετάκλητο με τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο ήδη χρεωμένα στην κάρτα και ότι μα ότι κι αν γίνει αυτό το ταξίδι δεν αναβάλλεται, χρειάζομαι επειγόντως διακοπές από τις διακοπές, δηλαδή δουλειά, ε κι αφού αυτή την κουτσοβρήκαμε, είπα να πάω ταξίδια, με βλέπω από την πρώτη μέρα να τρώω πόδι, δεν πειράζει ας μην κάνω καριέρα, θα παντρευτώ έναν άντρα στις εκπτώσεις που να έχει μια!)

Υ.Σ 2 Στο gcast, παίζει Λένα Πλάτωνος –Έλα να κάνουμε έρωτα
Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα
Στο δωματιο 457
με τα φωτα αναμμενα,τα ματια ανοιχτα

Ζομπι,
εκτοπλασματα-ανθρωποι
ζομπι,ζομπι
οι νεκροι μου συγκατοικοι
που μ'εχουν χτισει
σε μια πολη απανθρωπη,σκοτεινη
ζομπι,ζομπι
που τη ζωη μας οριζουνε
που μας κυκλωνουν και που σχεδον μας αγγιζουνε
στη χωρα των ζομπι
κανε κατι να μεινουμε ζωντανοι
ζωντανοι


Αν μ'αγαπας ελα να κανουμε ερωτα(2)
ελα τωρα που σε θελω,σε θελω πολυ
δεν υπαρχει τιποτ' αλλο για μενα στη γη,
μοναχα εσυ
το δικο σου το κορμι
αγορι μου μου μη μιλας
αλλα γδυσου αν μ'αγαπας

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ειναι αυτη η ... συγκινηση που ψαχνουμε σαν τον Διογενη με το φανάρι για να κρατηθουμε ζωντανοι..

Sophia Choleva είπε...

αχ ;)

UNKNOWN είπε...

Καλημέρα, με λένε Έμμα. Είμαι εδώ για να καταθέσω για τον ξόρκι που γνώρισα στο διαδίκτυο και με βοήθησε να σώσω τον γάμο μου που έχει ήδη καταρρεύσει. Τον γνώρισα διαδικτυακά και το όνομά του είναι UDAMA ADA, μου είπε να μην ανησυχώ για τον άντρα μου ότι πρέπει να τον εμπιστευτώ ότι ο σύζυγός μου θα επιστρέψει σε μένα εντός 2 ημερών, κάτι που έκανα και πήρα τα αντικείμενα που χρειαζόταν για να κάνει ξόρκι εγώ, τώρα είμαι χαρούμενη για άλλη μια φορά γιατί ο άντρας μου είναι εδώ δίπλα μου και είμαστε ξανά ευτυχισμένοι μαζί. Θέλω να πω ότι ο Θεός να σας ευλογεί άφθονα αμήν. μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του μέσω ( +27 65 897 8226 ) ή μέσω email στο ( udamaada@gmail.com ). Είπε ότι θεραπεύει επίσης κάθε είδους ασθένεια που μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του για περισσότερες λεπτομέρειες.

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...