Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι

Οι φίλοι μας οι δημοσιογράφοι κατά το οι φίλοι μας τα ζώα είναι μια κακιά φάρα, περίεργη και χωρίς καθόλου μπέσα. Δεν ξέρω τι χρειάζεται για να γίνεις καλός δημοσιογράφος, παλιά καλοί δημοσιογράφοι ήταν οι σπουδαγμένοι, που είχαν βγάλει μια νομική, μια φιλοσοφική, αρκετοί ερχόντουσαν και από τις θετικές επιστήμες είχαν διαβάσει και πέντε βιβλία ξέρανε να μιλάνε ελληνικά και καμιά ξένη γλώσσα, αυτοί ήταν η μειοψηφία.Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, ήταν με το ζόρι απόφοιτοι λυκείου, που αφού είχαν αποτύχει να γίνουν οτιδήποτε άλλο, πήγανε για γιατροί και δεν τους βγήκε, έγιναν δημοσιογράφοι…

Το επίπεδο στο επάγγελμα(στο λειτούρημα,θέλω να πω,χα-χα)ήταν και παραμένει χαμηλό, και το επίπεδο δεν μπορεί να το ανεβάσει μόνο η μόρφωση. Μετά το 1992 αν δεν κάνω λάθος άνοιξαν στην Ελλάδα οι Πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας , το 2003 άνοιξαν και Τεχνολογικής εκπαίδευσης τρομάρα τους, και γέμισε ο κόσμος από ιδιωτικές σχολές, το αποτέλεσμα το ίδιο. Έχω γνωρίσει νέα παιδιά στο χώρο, πανέξυπνα που οι γνώσεις τους με τρόμαζαν, απλά όλα αυτά πήγαιναν στα σκουπίδια, αφού στα παραδοσιακά μέσα αυτά που χρειάζεται να ξέρεις, είναι πέντε μανιέρες, να είσαι γρήγορος και να λιώνεις σόλες.

Εξάλλου το γνωστό μότο δημοσιογράφος γίνεσαι με το να βγεις στο πεζοδρόμιο είναι γεγονός, γιατί παπαριές σου μαθαίνουν στην σχολή, μόνο δημοσιογραφία δεν το λες αυτό και δεν σας κρύβω ότι μέσα μου αρχίζω να μετανιώνω που δεν πήγα στην Ιταλία να σπουδάσω νομική που ήθελε να με στείλει ο πατέρας μου, όσο να’ ναι χτυπάει καλύτερα να λες ότι είσαι τελειόφοιτος νομικής σπουδαγμένος στα εξωτερικά, να μην τελειώσεις ποτέ και να έρθεις να κάνεις τον δημοσιογράφο στην Ελλάδα, παρά να λες είμαι πτυχιούχος του τμήματος Πληροφορικής&Μ.Μ.Ε του ΤΕΙ Πάτρας, στο παράρτημα του Πύργου Ηλείας. Ποτέ δεν είναι αργά λέω να πάω να κάνω μια εγγραφή, για το πρεστίζ μου ρε γαμώτο!

Την δημοσιογραφία την μαθαίνεις μόνο στην πράξη, στην τριβή ,στην δουλειά, κι εκεί δεν τους νοιάζει, αν είσαι αστροφυσικός, παπάς , πουτάνα ή καντηλανάφτης , αρκεί να το έχεις στο αίμα σου και ακόμα και ταλέντο να μην έχεις αρκεί να γίνεις αλήτης και ρουφιάνος, γιατί δημοσιογραφία και ενημέρωση αυτό είναι στην Ελλάδα. (Πάντα και παντού υπάρχουν, εξαιρέσεις και φωτεινά παραδείγματα)

Όλοι μπορούν να δημοσιογραφούν όποιος θέλει δηλαδή, αρκεί να το έχει μεράκι και λίγο ψώνιο κι ας είναι κτηνίατρος , μπετατζής, αεροπόρος, πάντα γελούσα με τον πατέρα μου που μου έλεγε ότι πρέπει να κατοχυρώσουμε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα σαν κλάδος, χρόνια ανακατεμένος με τον συνδικαλισμό, νόμιζε πως όπως αυτός είναι φαρμακοποιός και φαρμακείο μπορεί να ανοίξει μόνο όποιος έχει τελειώσει φαρμακευτική , ότι έτσι είναι και με την δημοσιογραφία, χαχαχαχα!
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι άμα δεν χορτάσατε μην με καταριέστε …

Υπάρχουν ταλαντούχα νέα παιδιά, με τρομερές γνώσεις που ξέρουν πολλά από όλα και όχι λίγο από όλα, που ασχολήθηκαν ή και εξακολουθούν να ασχολούνται με την δημοσιογραφία, για όσους έχουν τελειώσει κάτι άλλο και απλά κάνουν τους δημοσιογράφους δεν φοβάμαι, τους βλέπω μετά αφού κάνουν την καύλα τους πάνε γίνονται δάσκαλοι, δικηγόροι και γιατροί, έχουν την καβάτζα από πίσω, αυτούς που λυπάμαι και είναι πολλοί είναι οι συνάδελφοι μου, που έφτυσαν αίμα να περάσουν σε μια Πανεπιστημιακή σχολή Δημοσιογραφίας με μεγάλη βάση, να έχουν τρομερές γνώσεις και να καθόμαστε έξω με αρχιτεκτόνισσες και να τους μειώνουν ασύστολα, αυτό μου μαυρίζει την καρδιά. Αυτό με κάνει να λέω ναι οι δημοσιογράφοι είναι μια σκατό φάρα που αν μπεις και δουλέψεις θες δεν θες θα γίνεις κι εσύ σαν τα μούτρα τους, αλλά δεν δέχομαι πως όλοι οι δημοσιογράφοι και πόσο μάλλον η νέα γενιά είναι όλοι, άχρηστοι και αμόρφωτοι.

Έτσι κι αλλιώς δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που βρισκόμουν στο αυτοκίνητο του πρώτου ξαδέρφου μου, που είναι γιατρός, που ήταν μαζί με την αδερφή του, που είναι συμβολαιογράφος και μην το ψάχνετε στο σόι μου έχουμε και πυρηνικούς φυσικούς, να μου λέει για το πόσο μαλάκες και άχρηστοι είναι οι δημοσιογράφοι και η δουλειά τους είναι ένα τίποτα και πως νομίζουν ότι έχουν εξουσία, κλπ, κλπ(εγώ είμαι δημοσιογράφος και εκείνη την περίοδο δούλευα και σε εφημερίδα και μου έβριζε και φίλους μου) Να ήταν η πρώτη φορά; Πάντα πρέπει να υπερασπίζομαι τον κλάδο, όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Γιώργος δημοσιογράφος γίνεται όποιος δεν κάνει τίποτα και κάθεται και γράφει τι κάνουν οι άλλοι… Όσο βγαίνει στο γυαλί ο Κακαουνάκης, ο Τριανταφυλλόπουλος , ο Τράγκας κλπ, και όχι ο φίλος μου ο Κώστας, τόσο και χειρότερη δημοσιογραφία θα έχουμε , και όσο περισσότερο μένει ο Κακαουνάκης και οι άλλοι στην τηλεόραση , τόσο μεγαλώνει μέσα μου ο φόβος, ότι όταν βγει στο γυαλί ο φίλος μου ο Κώστας θα γίνει μια κακιά απομίμηση τους.

Υ.Σ Στο gcast παίζει το τραγούδι «Μέντορες» από τους «Μαύρη Μαγιονέζα»