Αθήνα το τελευταίο βράδυ, αύριο φεύγω για τη μαμά πατρίδα..
Βρίσκομαι στην πιο αμήχανη περίοδο της ζωής μου,έγιναν όλα τόσο γρήγορα,τόσο μα τόσο γρήγορα,δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ένας φίλος, μου έλεγε ότι τίποτα δεν έγινε γρήγορα, απλά εγώ εδώ και τόσο καιρό είχα αφήσει τα θέλω μου και είχα πέσει σε λήθαργο. Ίσως έχει δίκαιο, δεν ξέρω,η ζωή μου είναι κουλουβάχατα κι από την άλλη ίσως είναι και μερικές από τις πιο κουραστικές και ευτυχισμένες μέρες μου.Κάνω μια νέα αρχή,μια αρχή που ήθελα να γίνει εδώ και ένα χρόνο,ένα χρόνο μετά πραγματοποιείται και ίσως να ήρθε και η ώρα του να γίνει.
Νιώθω ελεύθερη, νιώθω ότι έχω αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά και είμαι έτοιμη να την γ_____ πατόκορφα! Τελευταίο βράδυ στο σπίτι της Χαράς,πάρε το κρεβάτι σου μου είπε και έλα να συγκατοικήσουμε,δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες θα το δοκιμάσω,τουλάχιστον για αρχή λοιπόν, θα συγκατοικήσω με μια τρελή Γιαννιώτισσα, που η ιστορία μας κρατάει χρόνια από εποχές Πύργου,το δοκιμάζουμε και βλέπουμε.Ανεβαίνω Λάρισα, μαζεύω τα πραγματάκια μου,τις αφίσες του Bob και κατεβαίνω,γιατί αν δεν το κάνω τώρα,ξέρω ότι δεν θα το κάνω ποτέ.
Κατεβαίνω τώρα που επιτέλους οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες,και όλα είναι μαζί μου. Ξέρω ότι η Αθήνα είναι ένα μπουρδέλο ίσως το κατάλληλο τοπίο για να πλαισιώσει την αμήχανη ζωή μου, με αδιάφορους και απρόσωπες φάτσες, που ακόμα κι αν πεθαίνεις στη μέση του δρόμου κανείς δεν σταματάει να σε βοηθήσει.Τόσα χρόνια εξάλλου στον Πύργο, στον δικό μου παράδεισο, στη δικιά μου Τζαμάικα , με τις ατελείωτες αμμουδιές,τον απίστευτο ήλιο, τους χαλαρούς ρυθμούς,και το απίστευτό αραλίκι,έρχομαι αντιμέτωπη με την ενήλικη ζωή μου πια, τη δουλειά,τα ένσημα, το τρέξιμο, τα βάσανα και την λαχανιασμένη ανάσα, κάτι όμως μέσα μου, λέει ότι το μεγάλο πάρτι τώρα αρχίζει.
Αύριο ταξίδι για Λάρισα με το τρένο, θα έχω τόσο χρόνο όσο χρειάζεται να αλλάξω γνώμη και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνω,γιατί όταν παίρνω αποφάσεις τις παίρνω μαχαίρι(λέμε τώρα). Τώρα δεν έχω περιθώρια για πισωγυρίσματα αρχές του άλλου μήνα πρέπει ήδη να έχω φέρει το κρεβάτι μου εδώ,τον Τζίμη, την τζαμαϊκανή σημαία μου,και το ψηφιδωτό του Bob,και όποιος αντέξει.(να πάρω στρώμα με νερό;)
Τι Απρίλης θα είναι κι αυτός ; Ψεύτης όπως όλοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου