Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Όχι μόνο σε επιμέρους κριτήρια αλλά και στο σύνολο πάνω από 90,ακόμα και σε κάποια 100%. Χαρά και ευγνωμοσύνη.      Έτοιμη την επόμενη φορά να αξιολογηθώ όχι πια από ανθρώπινη αλλά από τεχνητή νοημοσύνη!  

Εργασία για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων στο μάθημα ΔΗΔ23 Βασικές Αρχές Διοίκησης  Χολέβα Σοφία 15-06-2019  ΕΙΣΑΓΩΓΗ Στο πρώτο μέρος της παρούσας εργασίας θα παραθέσουμε τους λόγους για τους οποίους οι περισσότεροι διευθυντές του δημοσίου στην Ελλάδα καθώς και η κ. ΑΚ της συνθήκης της εργασίας μας, θεωρούν την αξιολόγηση ως το δυσκολότερο κομμάτι των καθηκόντων τους . Στη συνέχεια θα εξετάσουμε ένα συχνό φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες και δεν είναι άλλο από αυτό που ο εκάστοτε προϊστάμενος αξιολογεί όλους τους υπαλλήλους του με την ίδια και συνήθως μέτρια βαθμολογία. Παράλληλα θα δούμε και τους λόγους για τους οποίους αυτό συμβαίνει κατά την εκτίμηση μας. Στο τρίτο μέρος της εργασίας μας και από τη θέση του Διευθυντή πλέον που προΐσταται του εν λόγω προϊσταμένου θα δούμε σε τι ενέργειες θα πρέπει να προβούμε από τη μεριά μας ώστε να καταστήσουμε τη διαδικασία της αξιολόγησης πιο δίκαιη και αντικειμενική. Τέλος στο τέταρτο και...

Αναρωτηθήκατε ποτέ αν κρίθηκε και σε ποιο βαθμό κρίθηκε ένας άνθρωπος ο οποίος έγινε πατέρας; Σκεφτείτε τώρα τη μάνα και μην πάτε μακριά από το προπατορικό αμάρτημα μέχρι τον Φρόυντ για όλα φταίει η μάνα και γενικότερα η γυναίκα, κουβαλάμε αιώνων σαβούρες στις μήτρες μας. Όσο στέκομαι στο πλευρό της γυναίκας που δεν θέλει να γίνει μάνα και στηρίζω αυτή την επιλογή της με όλο μου το είναι άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο στέκομαι στο πλευρό της γυναίκας που έγινε μάνα  και νιώθει τον χλευασμό και την ειρωνεία της ίδιας κοινωνίας που της έπρηξε τα συκώτια να γίνει μάνα.  Απελευθερωθείτε από ρόλους και από στερεότυπα εύκολα γράφετε πανδύσκολα γίνεται απλά σας παρακαλώ μην έχετε δεύτερες σκέψεις για τις επιλογές σας επειδή σας το λένε άλλοι, είμαι σίγουρη ότι όλοι μας έχουμε μια εσωτερική φωνή που ξέρει καλύτερα για εμάς, άσχετα αν οι περισσότεροι δεν την ακούν καν και όσοι την ακούν πολλές φορές κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τους λέει επειδή ακριβώς παραπλανούνται ή πιστ...

Στην εποχή της εικόνας, των social,των influencers, του Tik Tok, των YouTubers και των mainstream ψυχοφαρμάκων, το να γράφεις τις σκέψεις σου σε ένα blog φαντάζει απαρχαιώμενο κι αν κάποτε οι bloggers γνωρίσαμε δόξες τώρα τα περισσότερα blog μοιάζουν απλά με εγκαταλελειμμένα σπίτια που κάποιος τα άφησε βιαστικά με όλα τα υπάρχοντά του αφήνοντας μέσα κάτι απ' την ψυχή του. Έτσι κάθονται και χάσκουν οι αναρτήσεις μιας παλιάς ζωής που πέρασε, γιατί κακά τα ψέματα φίλοι μου πάει σχεδόν μια εικοσαετία από τότε που ήμασταν της μόδας. Πρόσφατα μια συνάδελφος με ρώτησε αν γράφω ακόμα στο blog, της είπα βεβαίως, μόνο που συνήθως δεν τα ανεβάζω πια στα social, της είπα! Γιατί πόση προσοχή να τραβήξεις και γιατί να την τραβήξεις σε μια εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι πια δεν διαβάζουν ούτε καν το tide στην τουαλέτα; Όσοι θέλουν θα ψάξουν και θα βρουν και θα διαβάσουν, σε βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, εφημερίδες, blogs, το διάβασμα ήταν ανέκαθεν ένα μοναχικό σπορ εξάλλου. Έτσι κι εγώ εξακολουθ...

Του χρόνου τέτοια εποχή δε θα'χω εξεταστική!!! Εκτός κι αν έχω ξεκινήσει τίποτα άλλο 😂

Θέα έξω απ'το παράθυρο και μέσα σοκαλατα, καφές και διάβασμα... 

Βαρέθηκα να καλύπτω τις ανεπάρκιες των άλλων όλα στο φως και να δούμε πόσοι θα πέσουν απ'τα σύννεφα! Κάποτε έγραφα, οποίοι νομίζουν ότι κρεμόμαστε από τα αρχίδια τους να τα κόψουν να πέσουμε τώρα πια άλλαξαν τα πράγματα κόβω εγώ τα δικά μου μαλάκες μπας και πέσετε επιτέλους... 

Έχω κλείσει μια δεκαετία που δουλεύω σε δημόσιες υπηρεσίες και ελεγκτικές αρχές και έτσι είχα αρκετές φορές πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα διάφορων ανθρώπων. Σε αυτά τα δέκα χρόνια το Α.Π. σε μια ταυτότητα δεν είναι το σύνηθες, ούτε ο μέσος όρος αλλά ούτε και τόσο σπάνιο όσο πίστευα.  Μετά σκέφτηκα και όλα αυτά τα επίσημα έγγραφα που κουβαλάμε σε αυτή τη ζωή από απολυτήριο δημοτικού μέχρι διδακτορικό, παντού γράφει ΤΟΥ, το ΤΗΣ ανύπαρκτο που στην τελική αν κάτι είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή συνήθως είναι αυτό το ΤΗΣ και εξηγούμε. Ας συμφωνήσουμε ως κοινωνία ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει έτσι κι αλλιώς πλέον και νομικά μπορείς να έχεις και δυο επίθετα ή και μόνο το επίθετο της μάνας και ότι θες κι αν δε θες το κάνεις και Χαλακατεβάκης. Δεν είμαι της άποψης να παίρνουμε και πεντακόσια ονόματα σαν τους μεξικανούς αλλά αν ας πούμε παίρνουμε το επίθετο του πατέρα σε όλα τα άλλα έγγραφα ας παίρνουμε αυτό το ΤΗΣ, αν ντε και καλά πρέπει κάτι να παίρνουμε δηλαδή. Όμως για το ΤΗΣ αργήσα...

Το να μας μιλάνε για εργασιακή ζούγκλα τσουτσέκια που από επιλογή δούλεψαν για πρώτη φορά στα σαράντα γιατί μέχρι τότε περνούσαν εφηβεία και τώρα πια μπορεί να πιάσαν την καλή με ζιγκολίκια και να φτύνουνε με άνεση την εργασία στην Ελλάδα με μια επίφαση μαγκιάς λέγοντας μας στην ουσία ότι όσοι μείναμε εδώ χάσαμε την επαγγελματική και την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Ε όχι ρε ψευτόμαγκες. Την κρατάμε με νύχια και με δόντια και ναι μπορεί να ζούμε σε ένα κράτος μπουρδέλο αλλά αν κάποιος σου ζητήσει να του εξηγήσεις τι είναι κράτος είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχεις ιδέα. Η αμορφωσιά που επικρατεί δεν περιγράφεται. Αντε γιατί τα έχω πάρει με  τους δήθεν κριτές των πάντων. Κοιτάξτε τον κωλο σας ρε και άστε τις κωλοτρυπιδες των άλλων. Με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό που όλοι στην Ελλάδα κρίνουμε πάντα όλους τους άλλους και δεν βλέπουμε ποτέ την καμπούρα μας, αν την βλέπαμε θα μου πεις ίσως και να είχαμε και ένα κάπως καλύτερο κράτος. Τα γράφω όλα αυτά από την ασφάλεια της αποστηρωμένης θέσης μου...

Κατεβαίνοντας στην αποθήκη μιας και άρχισα από τώρα να ξανά πακετάρω τα χριστουγεννιάτικα, τόσο δημιουργικά περνάω την άδεια μου, βρέθηκα μπροστά σε αυτές τις υπέροχες γόβες που φόρεσα τελευταία φορά προ δεκαετίας σε ένα μασκέ πάρτυ που διοργανώθηκε σε ένα δικηγορικό γραφείο κοντά στο μητρικό μου και ούτε που θυμάμαι πως βρέθηκα εκεί!  Kαθώς η βραδιά περνούσε ευχάριστα και το ποτό μου είχε τελειώσει κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για ανεφοδιασμό και τότε ο μοναδικός τύπος εκεί μέσα που δεν ήταν μασκαράς με σταμάτησε ρωτώντας με αν φορούσα αυτές τις γόβες και στην καθημερινή μου ζωή ή της είχα βάλει μόνο για να υποδυθώ τη Minnie Mouse! Η στιχομυθία δεν κράτησε πολύ, εγώ απάντησα μόνο για την περίσταση, αυτός απoκρίθηκε κρίμα και εκεί τελείωσε η ιστορία. Έφτιαξα το ποτό μου και κατευθύνθηκα πάλι προς το πλήθος! Η αλήθεια είναι πως του είχα πει εν μέρει ψέματα, πρώτη φορά εκείνες τις γόβες της είχα φορέσει στην ορκωμοσία του αδερφού μου όταν τελείωσε τη φαρμακευτική και ίσω...

Πρωινό Τσιγάρο Και να φανταστείς ότι χθες είχαμε πάει στη Μακρινίτσα...

Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική. [1905, 1913*] Κ.Π. Καβάφης

Η αλήθεια είναι ότι συγκινήθηκα γιατί δεν το είχα φανταστεί ποτέ ότι λόγια που είχα γράψει θα γινότανε πανό... 

Όλοι οι φίλοι μας πέρασαν τα σύνορα για τις γιορτές, ε δεν θα μπορούσαμε εμείς να μείνουμε απέξω 😂❄️⛄🎄 #Austriarules

Μπήκε και το 2023 και το άσμα εξακολουθεί να είναι διαχρονικό... "σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε" κι έχω την εντύπωση ότι υπήρξα για καιρό παρεξηγημένη από κάμποσους εκεί έξω και καλά έκανα αφού δεν είχα καμία διάθεση να εξηγηθώ αλλά ούτε και να με καταλάβουν επιφανειακοί, προσποιητοί, φιγουρατζήδες, δήθεν, ξενέρωτοι, αμόρφωτοι, μαλάκες και δεν θα το κάνω ούτε το 2023 παίδες!