Αγνώστου πατρός

Έχω κλείσει μια δεκαετία που δουλεύω σε δημόσιες υπηρεσίες και ελεγκτικές αρχές και έτσι είχα αρκετές φορές πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα διάφορων ανθρώπων. Σε αυτά τα δέκα χρόνια το Α.Π. σε μια ταυτότητα δεν είναι το σύνηθες, ούτε ο μέσος όρος αλλά ούτε και τόσο σπάνιο όσο πίστευα.  Μετά σκέφτηκα και όλα αυτά τα επίσημα έγγραφα που κουβαλάμε σε αυτή τη ζωή από απολυτήριο δημοτικού μέχρι διδακτορικό, παντού γράφει ΤΟΥ, το ΤΗΣ ανύπαρκτο που στην τελική αν κάτι είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή συνήθως είναι αυτό το ΤΗΣ και εξηγούμε.

Ας συμφωνήσουμε ως κοινωνία ότι ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει έτσι κι αλλιώς πλέον και νομικά μπορείς να έχεις και δυο επίθετα ή και μόνο το επίθετο της μάνας και ότι θες κι αν δε θες το κάνεις και Χαλακατεβάκης. Δεν είμαι της άποψης να παίρνουμε και πεντακόσια ονόματα σαν τους μεξικανούς αλλά αν ας πούμε παίρνουμε το επίθετο του πατέρα σε όλα τα άλλα έγγραφα ας παίρνουμε αυτό το ΤΗΣ, αν ντε και καλά πρέπει κάτι να παίρνουμε δηλαδή. Όμως για το ΤΗΣ αργήσαμε είναι κι αυτό πλέον ξεπερασμένο από τη στιγμή που και τα ομoφυλόφιλα ζευγάρια έγιναν ορατά στην κοινωνία, όχι στη δικιά μας ακόμα βέβαια καθολικά αλλά προς τα εκεί οδεύουμε και καλά κάνουμε. Γι αυτό και μπήκε το ΓΟΝΕΑΣ1 και ΓΟΝΕΑΣ2, σκεφτείτε ένα ομόφυλο ζευγάρι δύο γυναικών δεν έχουν ούτε ένα ΤΟΥ να μπει. Ψιλά γράμματα για κάποιους ουσιαστικά για κάποιους άλλους...