Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ(ΦΛΩΡΙΝΑ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΡΑΦΗ Η φωτογραφία τραβήχτηκε σήμερα 29/5/2011 (φωτογράφος Τρύφων Σημάδης), μετά το τέλος του μαθήματος(Ποίηση και στιχουργική) που είχαμε με τον Αλκίνοο "Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά αύριο βράδυ θα 'ναι αργά"

Open your eyes and look within: Are you satisfied with the life you're living?

Καλωσήρθες Καλοκαίρι!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΗΜΗΡΓΙΟΥΚΗ ΓΡΑΦΗ «Ιστορία της ευρωπαϊκής και της νεοελληνικής λογοτεχνίας» Διδάσκουσα: Σοφία Νικολαΐδου Κριτική :  Κώστας Ταχτσής , Το τρίτο στεφάνι , εκδόσεις Εξάντας 1987 Όταν το  1962, ο Ταχτσής  πούλησε ένα σπίτι στην Πλάκα, για να εκδώσει , Το τρίτο στεφάνι , κανείς δε  περίμενε ό,τι θα κατεδάφιζε με αυτό του το έργο, τα παραδοσιακά κριτήρια συγγραφείς του  μυθιστορήματος. Αυτός ίσως να ήταν και ο λόγος που άργησε να αναγνωριστεί από την κριτική. Αρχικά χαρακτηρίστηκε ως ένα ρεαλιστικό, νατουραλιστικό έργο, μάλλον κοινότοπο και ασήμαντο . Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από την αγγλική μετάφραση του μυθιστορήματος και την έκδοση του από τις εκδόσεις Penguin(1969), για να αρχίσει σταδιακά να αναγνωρίζεται ως μοντερνιστικό κείμενο και ως ορόσημο της μεταπολεμικής μας λογοτεχνίας. Ο Ταχτσής κατέγραψε και αφηγήθηκε με αριστουργηματικό τρόπο, μέσα από παραληρηματικούς μονολόγους τις ζωές...

Κ άθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, όλα τα παράθυρα κλειστά. Χαζεύω τη φωτό στην επιφάνεια εργασίας.Αποκλείω κάθε σενάριο επιτυχοευτυχίας.Σκέφτηκα χιλιάδες πλάνα επιβίωσης.Με φαντάστηκα σαλιγκαροτρόφο, μανιταροκαλλιεργητή,με τσάπα στο χέρι, μέσα σε ελαιώνες και αμπέλια. Φαντάστηκα μια ζωή που προχωράει. Ο νους μου όλο τρέχει και όλο κάπου χάνεται, ψάχνει φως κι εγώ είμαι ακόμα εδώ. Γυρίζω και κοιτάω τους τοίχους, και σε αυτή την απογραφή ζω στο πατρικό μου.Τα λεφτά που μάζεψα από την τελευταία μου δουλειά συνεχώς μειώνονται. Έκανα χωρίς τύψεις, δώρο στον εαυτό μου πολυτέλειες. Κάθε μέρα πηγαίνω σε ένα spa ενός πεντάστερου ξενοδοχείου, όλη αυτή η ψευδαίσθηση της χλίδας  με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο χαμένη και οι καφέδες με τους φίλους το ίδιο. Γ κουγκλάρω προορισμούς για ταξίδια, ούτε αυτό μου κάνει κέφι.Διαβάζω συνεχώς, πάω σε συνέδρια, κάνω εργασίες για το μεταπτυχιακό. Ευτυχώς το άλλο πσκ θα πάω Φλώρινα και ταξιδάκι στην Οχρίδα, να ανασάνω λίγο, να ονειρευτώ. Μ...

13/5/2011 Το δεύτερο βιντεάκι αν και παλιό το αφιερώνω στον ξάδερφο Χρυσόστομο :P

Σαν σήμερα πέθανε ο αγαπημένος μου Bob Marley το 1981 . Έζησε μόλις τριάντα έξι χρόνια αλλά κι αυτά ήταν υπεραρκετά για να τραγουδήσει τους ακόλουθους στίχους : One love, one heart Let’s get together and feel allright! Όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο, στην Αθήνα σφάζονται για κάμερες, οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, η γενιά μου ή μεταναστεύει ή μένει άνεργη ή τρώει ακόμα από τα λεφτά του μπαμπά που λιγοστεύουν. Η χώρα δεν πάει για φούντο γιατί ήδη έχει φουντάρει και το χειρότερο από όλα  είναι ότι βλέπεις κάποιους αιώνια βολεμένους επειδή τώρα τους μπήκε λιγουλάκι  αγγουράκι και στη δική τους κωλοτρυπίδα  να μας σπάνε τα παπάρια για επανάσταση. Εντάξει δε λέω δεν είναι ώρα για τέτοια, όχι εσύ φταις λιγότερο, εσύ περισσότερο γιατί στο τέλος θα βρεθούμε να πλακωνόμαστε αναμεταξύ μας πάλι και άκρη δε θα βγάλουμε. Κάθε εποχή ανήκει στη γενιά της , απλά στο τώρα άλλος ήπιε , άλλος έφαγε και άλλως πληρώνει . Δεν είναι η πρώτη φορά μην τρελαθούμε , ο κόσμος πέρασε ...

Φωτογραφία από την εποχή της καριέρας μου στο μπαλέτο : P Ετών 5 ! Κυριακή πρωί, γιορτή της μητέρας, μακριά από την δικιά μου όχι για πολύ και οι πρώτες φωνούλες που ακούω χορωδιακά με το που ανοίγω τα μάτια μου ενώ κοντεύει  μεσημέρι :πρώτη φωνή νοικοκυρά, δεύτερη καθαρίστρια, συναυλιακός χώρος το μπαλκόνι κάτω από την κρεβατοκάμαρα του καλού μου. Έπονται κινήσεις καθημερινές ή μάλλον όχι τόσο αφού δεν έχω το  laptop   μου εδώ. Νομίζω ότι η δεύτερη κίνηση που κάνω αφού ξυπνήσω  είναι να ανοίξω  laptop και μετά να βάλω καφέ. Το τσιγάρο το έκοψα πόσο θα ήθελα να μπορούσα να έκανα το ίδιο και με την καφεΐνη. Μέχρι να μεταφερθώ στον καναπέ του καθιστικού στο τραπέζι έχω από όλα, Κυριακάτικες, κρουασάν, μπόλικη καφεΐνη και ένα υπέροχο ήλιο να φωτίζει το διαμπερές δωμάτιο.Το κινητό στο τραπεζάκι δονείται κι εγώ το αγνοώ, ενώ λίγο αργότερα θα το χρησιμοποιήσω για τις ευχές στη  μητέρα που έχει και τα γενέθλια της. Θυμάμαι πως πολλές φορές συμπίπτουν αυτές οι ...