Δεν θέλω τίποτα σπουδαίο τελικά

Φωτογραφία του Ανδρέα Φραγκιουδάκη- Ιανουάριος 2009 «Ελληνικό» Πύργος Ηλείας

Μόνη στο σπίτι στριφογυρνώ στο καναπέ και αρνούμαι να πάω στο κρεβάτι μου,δεν υπάρχει εξάλλου κάποιο αντικείμενο σε ολόκληρο τον πλανήτη που να το προσδιορίζω ως κρεβάτι μου! Μάταια προσπαθώ να κοιμηθώ, ανοίγω φως, ανοίγω ψυγείο, ανοίγω μπύρα, στρίβω τσιγάρο μπας και εξευμενίσω αυτές τις παλιό αναμνήσεις που κάνανε άγρια εισβολή στο μυαλουδάκι μου και με τρελάνανε και κάνω βαθιά βουτιά στον καναπέ…

Ηὕρηκα γιατί είχα πέσει σε ανίατη χλαπάτσα τόσο καιρό!!! Από τα τσουτσεκικά μου χρόνια, μάλωνα με φίλους , συγγενείς κλπ για την μη απολυτότητα… Ποτέ στη ζωή μου από παιδάκι ακόμα δεν θεώρησα τίποτα απόλυτο, ακόμα κι αν κάποια πράγματα φαινόντουσαν τόσο δεδομένα, εγώ αρνούμουνα πεισματικά να τα δεχτώ, δεν μου άρεσαν τα δεδομένα, δεν τα γούσταρα πως το λένε και έτσι πορεύτηκα στη ζωή μου μέχρι πριν από δυο χρόνια περίπου, που φοβήθηκα πολύ και έβαλα τη ζωή μου κάτω από απολυταρχικές , απόλυτες καταστάσεις, ανελεύθερες, πιεστικές κι αν σε μερικούς τους γουστάρει το όλο σκηνικό, εμένα με παρέλυσε ολοκληρωτικά, μια γουλιά ξανθιάς μπύρας και συνεχίζω την αυτοψυχανάλυση μου..

Διάβαζα ένα άρθρο ενός συναδέλφου και αναρωτήθηκα γιατί, γιατί από το 2005 γράφω αυτό εδώ το blog, γιατί έχω ξεράσει τόσες φορές τα εσώψυχα μου εδώ, γιατί ανεβάζω φωτογραφίες μου, γιατί γράφω σενάρια, ειδήσεις, απόψεις, γιατί έφτιαχνα βιντεάκια, γιατί; Από ματαιοδοξία, από ανάγκη για αυτοπροβολή; Δεν ξέρω γιατί, ξέρω μόνο ότι αυτό με κάνει και νιώθω καλά, ίσως με κάνει να γλιτώνω και τα λεφτά του ψυχολόγου, ξέρω μόνο,πως όταν με βλέπετε να γράφω ασύστολα ακόμα κι αν είναι μαλακίες, αν βλέπετε ότι ανεβάζω φωτογραφίες κι ότι χαμογελάω,σημαίνει ότι είμαι καλά, όταν δεν γράφω να με προσέχετε εκεί παίζει χοντρό πρόβλημα.

Καθετί απόλυτο γεννιέται για να ζήσει την ολέθρια καταστροφή, ίσως να μην νιώσω ποτέ στη ζωή μου ολοκληρωμένη, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσω να δεχτώ στο πετσί μου τα ολοκληρωτικά,(πειράζει που νιώθω ήδη;) για μένα δεν υπάρχουν… Έτσι κι εγώ σε αυτή ακριβώς τη φάση βρίσκομαι, είμαι ένα συντρίμμι μετά από την κατάρρευση του απολυταρχικού καθεστώτος που είχα επιβάλει στη ζωή μου. Οι παρενέργειες είναι πολλές και οι πληγές ακόμα μεγαλύτερες, αφού έπιασα τον εαυτό μου να λέει θα φέρω το κρεβάτι μου από την Λάρισα στην Αθήνα, χαχαχα… Τόσα χρόνια, με τόσα απόλυτα, έμειναν κατάλοιπα και θα κλείσω με κάτι από magic de spell «Δεν θέλω τίποτα σπουδαίο τελικά, μόνο εσένα και τραγούδια ηλεκτρικά»

Υ.Σ Άνοιξα κι άλλη μπύρα, αυτή τη φορά μαύρη!


Σκυλούκος στο πλοίο για Αίγινα από τον Loon που πήγε εκεί Καθαρά Δευτέρα και μου την αφιέρωσε ενώ εγώ είχα 40 πυρετό!

To gcast παίζει Mala vida -Mano negra

"Ο "Κόσμος" με άλλη ματιά..."

http://troktiko.blogspot.com/2009/03/blog-post_558.html

Διαβάστε εδώ για τον κ. Τόλη, μου το έστειλαν με email, ήμουνα κι εγώ θύμα του, πρέπει να γίνει κάτι…

Υ.Σ(Τι βρίσκεις όταν ψάχνεις… wipe out-underground ’97-ΠΟΠ+ΡΟΚ Συλλογή 2ο τραγουδιών, το cd πέφτει τυχαία στα χέρια μου, ενώ κάτι έψαχνα που ποτέ δεν βρήκα κλασσικά, ανέβασα στο gcast το κομμάτι 16 από Αντίδραση και το ομότιτλο τραγούδι τους, το αφιερώνω σε μένα που έπαψα να αντιδράω εδώ και χρόνια…)

Σάββατο βράδυ με Γιώργο Δαβλέρη, σκνίπα…

Παλιά μου τέχνη κόσκινο



Η σούρα φαίνεται στο μάτι



Τα δυο μεγάλα κεφάλια



Jah love’s gorilaki

Τον Γιώργο τον ξέρω από τον Ιούλιο του 1999,από τότε έχουμε χαθεί άπειρες φορές,τόσες δηλαδή όσες και ξαναβρεθήκαμε.Χθες βγήκαμε τα δυο μπακούρια και τα ήπιαμε λίγο παραπάνω.O Γιώργος δηλαδή,εγώ άντεξα γιατί και την Παρασκευή είχα γυρίσει σπίτι τελειωμένη,μετά από μια απίστευτη βραδιά με την Κατερίνα στο Graal.Ο έτερος Γιώργος Κατσαρός έμεινε σπίτι για να…και ο ξάδερφος Μιχάλης έπαιζε Playstation,η βραδιά ήταν μεγάλη.Eίχα χρόνια να ρίξω τόσο γέλιο,σήμερα έκλεισε σινεμαδάκι και μετά κάψιμο,όλα βαίνουν καλώς…

Υ.Σ Όπου Γιώργος και μάλαμα (μεγάλος μύθοςςςς)

http://nrgradio.webs.com/

http://nrgradio.webs.com/

http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/
http://nrgradio.webs.com/

http://www.myteipat.gr/cms/

Γιώργος Ευσταθίου και δεν συμμαζεύετε, συντονιστείτε για ένα απολαυστικό μασάζ στα αυτιά σας, το αλάνι μας, δέχεται και αφιερώσεις 24 ώρες το 24ώρο ή μάλλον όχι, κάποιες ώρες κοιμάται, τρώει, κάνει έρωτα, βγαίνει έξω, έχει μάθημα στη σχολή(και πηγαίνει το καλό που του θέλω), πολυάσχολος τύπος, μούρη σας λέω…

Ένας τρελαμένος εξ Ύδρας ορμώμενος, τελών έφηβος εν Κορυδαλλό και νυν διαμένων εν Πύργω Ηλείας που τζαμάρει διαρκώς …
Κιθαριστής φοβερός, τώρα τελευταία παίζει τον ρόλο του μπασίστα, εύχομαι με επιτυχία σε νεοσυσταθείσα μπάντα… Γιώργος Ευσταθίου και τα μαλλιά στα κάγκελα, αρκετά σε έγλειψα δώσε καμιά ώρα να κάνω εκπομπή στο nrgradio, θα σε παίζω Manu Chao

Welcome to Tijuana
Welcome to Tijuana
Tequila, sexo y marihuana
Welcome to Tijuana
Con el coyote no hay aduana

(Ααααα είναι και άπαιχτος dj και κάνει και εκπομπή 12:00-2:00 στον best 103,3, αλλά η μεγαλύτερη ιδιότητα που έχει κατακτήσει μέχρι τώρα στη ζωή του είναι άλλη, είναι γκόμενος της φίλης μου της Τάνιας, το νου σου....

Ντίρλααααα

Τρέλα, δεύτερη μέρα ντίρλα, αυτά είναι …..Hit the road Jack, με Δαβλέρη αγκαλιά δύο μέτρα παλικάρι λιάρδα να το σέρνω, πρώτα hobo , μετά φαί στα all day και μετά Αχούρι και μετά στο Audi να τρέχουμε με χίλιααααααα, δεν φοβάμαι τίποτα, η μέρα μεγαλώνει η ώρα άλλαξε, όλα πάνω μου άλλαξαν ο bill_hol πετάει για Ρώμη κι εγώ πετάω ψηλά, αγγίζω τα σύννεφά , τρέλαααα ρεεεεε, να πάνε να γαμηθούν όλα, αύριο πάμε «Σπιτάκι» και Βελίκα για τρέλες, αν ξυπνήσουμε…. Περιμένω να ανεβάσεις τις καμένες φωτό μας στο fb… Jah love’s sophie_jamaica

Coffee time with soprano Elena Gatza in Larissa

Έλενα,παιδί κι αυτό,μεγάλη ιστορία,κάποτε θα γίνει φίρμα,με έστηνε,από εδώ κι από εκεί για φωτογραφίες κι εγώ άλλο που δεν ήθελα,ψωνάρα του κερατά.Προσπαθούσε να με πείσει να πάω μαζί της Βαρκελώνη και Βαλένθια στις 20 του Απρίλη,ενώ η Μυρσίνη περιμένει να της πάω το κοκορέτσι στη Γλασκώβη,κι εγώ να έχω πρώτη φορά λεφτά στη ζωή μου και να μην ξέρω που να τα ξοδέψω.
Κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα,περιμένω απάντηση από Αθήνα για μια δουλειά,κι ακόμα ούτε φωνή, ούτε ακρόαση,μπορεί να πάει και μετά το Πάσχα,μπορεί να πάρω και τον μπούλο(πούλο)και άντε πάλι στο ψάξιμο.Η kath, οκτώ του μήνα την κάνει κι αυτή για Ισπανία με όλα τα ρεμάλια από Θεσσαλονίκη,ζηλεύω…Ο Lori,γκαταλείπει το Λονδίνο και γυρνάει Φλωρεντία άπραγος,σπούδαζε σκηνοθεσία θεάτρου,έψαχνε δουλειά Λονδίνο,κι εκεί δύσκολα τα πράγματα,καλοκαίρι θα έρθει Ελλάδα,μακάρι,γιατί έτσι είχε πει και πέρυσι κι ακόμα τον περιμένω…Του μαθαίνω ελληνικά μέσω facebook και έχουμε πλάκα,όταν τον ρώτησα αν ξέρει καμία ελληνική λέξη,έμεινα έκπληκτή όταν μου έγραψε,”zito i epanastasi”!Ποιος στα μαθαίνει αυτά τον ρώτησα και που απάντησε ο stefanos , ήμουνα σίγουρη!
Viva la revoluzione!

Σκοτεινά μονοπάτια…

Μια φορά και έναν καιρό…

Ξύπνησε από τον εφιάλτη και προσπαθούσε να πατήσει και πάλι στη γη,να συνηθίσει το δέρμα της,τόσα χρόνια είχε μπει σε ένα άλλο πετσί,η εναλλαγή την τρόμαξε,τόσα χρόνια κλειδωμένη σε εκείνο το απαίσιο δωμάτιο,έψαχνε να βρει εκείνον που την είχε φυλακίσει και τον βρήκε νεκρό δίπλα της.Χαρμολύπη…

Προσπάθησε να σηκωθεί,μάταια,τα πόδια της είχαν ατροφήσει.Τόσα χρόνια δεμένη σε εκείνο το απαίσιο κρεβάτι,όλα απαίσια ήταν εκεί,όλα,εκτός από εκείνον,που αν και στην αρχή της φαινότανε ο πιο σιχαμερός από όλα,στο τέλος τον αγάπησε γιατί δεν είχε και τίποτα άλλο να αγαπήσει.

Στην πορεία της ζωής της έζησε «ξεσπώντας»,και δεν αγάπησε ποτέ κανέναν πραγματικά, γιατί τριγύρω της όλα εξακολούθησαν να είναι απαίσια μα υπήρχαν τόσοι για να αγαπήσει που δεν κοίταξε κανέναν τους.Πολλοί ήταν εκείνοι που πόθησαν το κορμί,το σάπιο μυαλό της , τις αρρωστημένες ιστορίες της, άντρες, γυναίκες, αγάπησαν την εξουσία που είχε στο μυαλό τους,τη φήμη του ονόματος της,δεν ξέρω τι θαύμαζαν,ούτε εκείνη κατάλαβε ποτέ,ήξερε πώς είχε ένα μαγικό τρόπο να παγιδεύει τους ανθρώπους στην αγκαλιά της και μετά να τους πληγώνει,να τους πνίγει σαν κουνέλια,να τους τρώει.

Δεν έμαθε ποτέ γιατί εκείνος ο γέρικος άντρας την φυλάκισε,λίγο πριν πεθάνει ένας περαστικός της είπε,πως ο μύθος λέει,πως την φυλάκισε από την πολλή αγάπη του για εκείνη,άλλοι λένε πως δεν την φυλάκισε ποτέ,μα η αγάπη του,για εκείνη φάνταζε φυλακή. Η γυναίκα χωρίς καρδιά,η γυναίκα που δεν αγάπησε ποτέ κανέναν εκτός από τον εαυτό της φώναζαν,ενώ εκείνη άναβε τσιγάρο και άκουγε Reed…

Πεθαίνω,έτσι ψιθύρισε στον εαυτό της,πεθαίνω μόνη,όπως έζησα μόνη,όλοι κάνανε λάθος,ίσως φταίω κι εγώ,πάντα έδειχνα στους ανθρώπους το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πραγματικά ήθελα από αυτούς.Τόσοι γιατροί,τόσα φάρμακα,τόσες συνεδρίες, ψυχολόγοι και ψυχίατροι,μα δεν κατάφερα ποτέ,αυτό που όλοι εσείς μπορείτε,να μιλάτε και να σας καταλαβαίνουν.

Όχι δεν φταίνε οι άλλοι που δεν με καταλάβαιναν, μα να, όταν ήθελα σε κάποιον να πω σ’ αγαπάω, του έλεγα έλα να γαμηθούμε, όταν ήθελα να πω σε κάποιον σε έχω ανάγκη, του έλεγα βρήκα άλλον, όταν ήθελα μια αγκαλιά,έβριζα και κλωτσούσα,δεν φταίνε οι άλλοι,εγώ δεν κατάφερα ποτέ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους και κανένας ειδικός δεν κατάφερε ποτέ να με βοηθήσει,τώρα που τελειώνω,θέλω να πω σε όλους σας,ότι αγάπησα εκείνον τον άντρα και ας έλεγα σε όλους σας ότι τον μισούσα,θέλω να σας πω ότι οι αγκαλιές μου άρεσαν πιο πολύ από το σεξ,μα το σεξ πονούσε λιγότερο,θέλω να σας πω,πως φοβόμουνα μια ζωή να ξεγυμνωθώ μπροστά σας για να μην δείτε τις ραγάδες της καρδιάς μου…

Αφιερωμένο

Free

Free like the river
Flowin' freely through infinity
Free to be sure of
What I am and who I need not be
Free from all worries
Worries prey on oneself's troubled mind
Freer than the clock's hands
Tickin' way the times
Freer than the meaning of free that man defines
Life running through me
Till I feel my father God has called

Me having nothin'
But possessing riches more than all
And I'm free
To be nowhere
But in every place I need to be
Freer than a sunbeam
Shinning through my soul
Free from feelin' heat or knowing bitter cold
Free from conceiving the beginning
For that's the infinite start

I'm gone - gone but still living
Life goes on without a beating heart

Free like a vision
That the mind of only you can see

Freer than a raindrop
Falling from the sky
Freer than a smile in a baby's sleepin' eyes

I'm free like a river
Flowin' freely to infinity
I'm free to be sure of what
I am and who I need not be
I'm much freer - like the meaning of the word free that
crazy man defines
Free - free like the vision that
The mind of only you are ever gonna see
Free like the river my life
Goes on and on through infinity

Ελεύθερη, τυχοδιώκτρια, όπως ήμουνα πάντα, κι ας είχα κοιμηθεί…

Live your myth in Athens

Αθήνα το τελευταίο βράδυ, αύριο φεύγω για τη μαμά πατρίδα..

Βρίσκομαι στην πιο αμήχανη περίοδο της ζωής μου,έγιναν όλα τόσο γρήγορα,τόσο μα τόσο γρήγορα,δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ένας φίλος, μου έλεγε ότι τίποτα δεν έγινε γρήγορα, απλά εγώ εδώ και τόσο καιρό είχα αφήσει τα θέλω μου και είχα πέσει σε λήθαργο. Ίσως έχει δίκαιο, δεν ξέρω,η ζωή μου είναι κουλουβάχατα κι από την άλλη ίσως είναι και μερικές από τις πιο κουραστικές και ευτυχισμένες μέρες μου.Κάνω μια νέα αρχή,μια αρχή που ήθελα να γίνει εδώ και ένα χρόνο,ένα χρόνο μετά πραγματοποιείται και ίσως να ήρθε και η ώρα του να γίνει.

Νιώθω ελεύθερη, νιώθω ότι έχω αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά και είμαι έτοιμη να την γ_____ πατόκορφα! Τελευταίο βράδυ στο σπίτι της Χαράς,πάρε το κρεβάτι σου μου είπε και έλα να συγκατοικήσουμε,δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες θα το δοκιμάσω,τουλάχιστον για αρχή λοιπόν, θα συγκατοικήσω με μια τρελή Γιαννιώτισσα, που η ιστορία μας κρατάει χρόνια από εποχές Πύργου,το δοκιμάζουμε και βλέπουμε.Ανεβαίνω Λάρισα, μαζεύω τα πραγματάκια μου,τις αφίσες του Bob και κατεβαίνω,γιατί αν δεν το κάνω τώρα,ξέρω ότι δεν θα το κάνω ποτέ.

Κατεβαίνω τώρα που επιτέλους οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες,και όλα είναι μαζί μου. Ξέρω ότι η Αθήνα είναι ένα μπουρδέλο ίσως το κατάλληλο τοπίο για να πλαισιώσει την αμήχανη ζωή μου, με αδιάφορους και απρόσωπες φάτσες, που ακόμα κι αν πεθαίνεις στη μέση του δρόμου κανείς δεν σταματάει να σε βοηθήσει.Τόσα χρόνια εξάλλου στον Πύργο, στον δικό μου παράδεισο, στη δικιά μου Τζαμάικα , με τις ατελείωτες αμμουδιές,τον απίστευτο ήλιο, τους χαλαρούς ρυθμούς,και το απίστευτό αραλίκι,έρχομαι αντιμέτωπη με την ενήλικη ζωή μου πια, τη δουλειά,τα ένσημα, το τρέξιμο, τα βάσανα και την λαχανιασμένη ανάσα, κάτι όμως μέσα μου, λέει ότι το μεγάλο πάρτι τώρα αρχίζει.

Αύριο ταξίδι για Λάρισα με το τρένο, θα έχω τόσο χρόνο όσο χρειάζεται να αλλάξω γνώμη και είμαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνω,γιατί όταν παίρνω αποφάσεις τις παίρνω μαχαίρι(λέμε τώρα). Τώρα δεν έχω περιθώρια για πισωγυρίσματα αρχές του άλλου μήνα πρέπει ήδη να έχω φέρει το κρεβάτι μου εδώ,τον Τζίμη, την τζαμαϊκανή σημαία μου,και το ψηφιδωτό του Bob,και όποιος αντέξει.(να πάρω στρώμα με νερό;)

Τι Απρίλης θα είναι κι αυτός ; Ψεύτης όπως όλοι…

Αθήνα

Έφτασα Αθήνα κι αυτή τη φορά δεν είναι για λίγο, γιούπι! Προς το παρόν σαν την άστεγη, μένω από εδώ και από εκεί, ευτυχώς είπαμε έχω πολλούς φίλους, και είμαι στο τρέξιμο για στέγη. Αφού γύρισα σχεδόν όλη την Ελλάδα σαν τσιγγανόπουλο, κάτι βέβαια που έκανα πάντα προσπαθώντας συνέχεια από κάτι να ξεφύγω, που αν και πάντα ήξερα τι ήταν αυτό, πάντα γυρνούσα εκεί!
Έτσι έγινε και με την Αθήνα, όσο κι αν προσπάθησα να την απαρνηθώ, τελικά με ρούφηξε! Βλέπω Power of ten και τη Σταυρούλα την Κεντιέ την συμφοιτήτρια μου να παίζει και να σκίζει, Βούλα είσαι Θεά! Κερδίζει κιόλας, Θεά ρε Θεά …Πότε θα πάμε Τζαμάικα; Χα-χα-χα
Για άλλη μια φορά η ίδια διαδρομή Πύργος-Αθήνα και αν και είχα τόσο καιρό να την κάνω, σαν να μην άλλαξε τίποτα , το μανάρι εισπράκτορας ανέβηκε κλασσικά στα διόδια του Ρίου, η στάση στο Αίγιο κλασσική.
Αύριο έχει καφέ με την Χαρά στο Θησείο και αραγκλαμαντάν γιατί μια Κυριακή μας έμεινε. Τώρα μόλις παραγγείλαμε καλαμάκια από το «Σκουφά&Ομήρου meat bar»και είμαι σίγουρη ότι θα μου φέρουν σουβλάκια , και όχι καλαμάκια του φραπέ όπως μου φέρανε την προηγούμενη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη και με κορόιδευαν… Τελικά η Βούλα κέρδισε 100 ευρώ, χαχαχα με 100 ευρώ πάμε για σουβλάκια στην αρχή και για την Τζαμάικα βλέπουμε! Φιλιά στις γλάστρες, χαιρετισμούς στο πιάνο!

Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Εξόντωση

Μαζί με το Σοφάκι από την Πάτρα, μπροστά από το περίπτερο, ζητάω από τον γαμάτο περιπτερά να μου δώσει φιλτράκια swan, ενώ η Σοφία πεθαίνει από υπογλυκαιμίες και ορμάει στο περίπτερο για να πάρει όλες τις σοκολάτες που έχει, ο περιπτεράς ακούει τον σύντομα διάλογο μας:
-Ρε συ τι να πάρω; (Όλη τη σειρά kinder, όλες τις σοκολάτες της Kraft, κλπ, κλπ
Την κοιτάζω με άγριο ύφος και της λέω…)
- Εσύ δεν είπες ότι θα κάνεις δίαιτα;
- Άντε γαμήσου μωρή…
Ο περιπτεράς βάζει τα γέλια, ενώ η Σόφια του λέει αυτά, και ένα camel μαλακό, ο περιπτεράς της δίνει τα camel και κρατάει τις σοκολάτες, βάζει τα γέλια και λέει δεν στις δίνω, κάνεις δίαιτα, ξεραινόμαστε όλοι στα γέλια ενώ η Σοφία με κοιτάει αγριεμένη, θα δεις τι θα πάθεις κωλόπαιδο… Φεύγουμε από το περίπτερο με μια σακούλα σοκολάτες και προχωράμε σαν μουρλές, ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πηγούνι, τέσσερεις ώρες ύπνος, ατελείωτα χιλιόμετρα, ένα 10 στην πτυχιακή, ιστορίες για αγρίους, επιστημονικές κοινότητες και συνέδρια, μέχρι και επαγγελματικές συναντήσεις, αγγούρια, λουλούδια και μυστήρια.. Πάμε στην κάβα για κρασιά, ξέρω ότι απόψε δεν θα κοιμηθώ, ξέρω ότι μετά θα τα σπάσουμε στο memfis, ξέρω ότι αύριο έχω πάλι ταξίδι, ξέρω ότι οι επόμενες μέρες στην Αθήνα θα έχουν και πάλι τρέξιμο.. Στο δρόμο πάει να μας πατήσει ο Σοφοκλής με το αυτοκίνητο, ανοίγει το παράθυρο και φωνάζει, τι κάνεις εσύ εδώ; Στην Θεσσαλονίκη σε είχα αφήσει τελευταία φορά, του φωνάζω σαν τρελή ακαταλαβίστικα πράγματα και είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω, κρατιέμαι από τη Σοφία…
Φτάνουμε σπίτι, ξεραίνομαι στο κρεβάτι, πεθαίνω…

Δεν ξέρω

Σε καλό να μου βγει τόση χαρά, μα η ξινίλα από τα ξύδια δεν λέει να φύγει με τίποτα, τρώω τους λουκουμάδες με μέλι της Τάνιας και ξέρω ότι το μοναδικό που έχω καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή μου, είναι να έχω καλούς φίλους που να με αγαπάνε, όσα χιλιόμετρα και αν μας χωρίζουν και όσο καιρό κι αν έχουμε να κάνουμε αγκαλιά, κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι σαν να ήταν χθες η τελευταία μέρα που χωρίσαμε, κάθε φορά που αγκαλιαζόμαστε νιώθουμε τόσα πολλά…(όλοι οι φίλοι μου μαγειρεύουν καλά, εκτός από μένα)

Είμαι μόνη στο σπίτι της, αυτή είναι στου Γιώργου και θα κάνουν αγκαλιές, είναι δύσκολο να είσαι μόνος σε «ξένο» σπίτι, βέβαια μόνο ξένο δεν είναι με τόσες ατελείωτες βραδιές που έχω περάσει εδώ… Θυμάμαι πάντα ότι ήμουν μοναχικός τύπος, κι όσο κι αν μερικές φορές είναι σκληρό και περίεργο όπως απόψε που νιώθω απίστευτα μόνη, ξέρω πως είναι ένας δρόμος που ακόμα κι όταν δεν θέλω να τον διαλέξω εγώ, με διαλέγει εκείνος. Ξέρω ότι πολλούς τους τρομάζει , ξέρω ότι έδιωξα ανθρώπους που με αγαπούσαν από κοντά μου, μόνο και μόνο γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πόσο δύσκολο μου είναι μερικές φορές, να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, τους πόνους μου, τα μέσα μου.
Ξέρω ότι αυτό είναι εγωιστικό, ξέρω ότι έρχονται ώρες που χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο, μα όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, είμαι εγώ! Είμαι πτώμα από την κούραση, ξέρω πως αύριο ξημερώνει μια πολύ δύσκολη μέρα, ξέρω πως πρέπει να κοιμηθώ, κι όμως φοβάμαι, ξέρω ότι δεν περιμένω τίποτα κι όση ελευθερία μου δημιουργεί αυτό, άλλη τόση ανασφάλεια μου φορτώνει στην πλάτη. Κλείνω το κεφάλι μου ανάμεσα από τα πόδια μου, κλείνω τα μάτια, σβήνω το φως , απόψε όπως και κάθε βράδυ θα κοιμηθώ μόνη, τελευταίο τσιγάρο.
Καληνύχτα Σοφία

Πρόσκαιρη βροχή όπως και η χαρά μου;

Τσουπ, καλώς τους, ήρθαν και πάλι αυτοί οι περίεργοι Τζαμαϊκανοί ρυθμοί, που παίζουν μπλουζ μέσα στην κοιλιά μου!

Τελειώνω…

Ας είναι καλά ο φίλος μου ο Ανδρέας, που αν και μας χωρίζουν κάμποι, βουνά και θάλασσες ,κάθεται πάντα και με αφουγκράζεται(τρελαμένος Χανιώτης).
Τελικά η χαρά δεν κρύβεται , είπαμε θα γίνει ο κουμπάρος μου έκλεισε αυτό, τον γαμπρό όλο και από κάποιο δρόμο θα τον μαζέψουμε!

Ποιος ξέρει; Μετά από τόση ξεραΐλα και ανομβρία , μου φτάνει μόνο που πρόλαβα να πάρω δυο τζούρες απ’ το βρεγμένο χώμα…

Τόσα χρόνια γκαντεμιάς έσπασαν με το που πάτησα το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη, ε γιατί δεν εξηγείτε αλλιώς , να χτυπιέσαι τόσο καιρό για να πετύχεις κάποιους στόχους όλα να πάνε από το κακό στο χειρότερο, και μέσα σε μια εβδομάδα να λύνονται όλα, φαίνεται έπρεπε να κάνω αυτό το ευχέλαιο στην Σαλόνικα για να λυθούν τα μάγια, έπρεπε να ξανάπαω μετά από τόσα χρόνια αποχής, κάτι μου λέει ότι τώρα θα πηγαίνω πιο συχνά !
Χοροπηδάω σαν το κατσίκι, πίνω πολύ αλκοόλ τον τελευταίο καιρό, μόνο που αυτή τη φορά δεν θέλω τίποτα να ξεχάσω ! Έγινα πάλι το καλό τρελό, χολεβάκι- χαμουνάκι που έλεγε και ο Κώστας από την Επταπυργίου πριν πέντε χρόνια κάπου στο γεντί κουλέ ! Travel girl η sophie_jamaica επανήλθε γουστάρωωωωωωω!
Δεν πρόλαβα να ξαποστάσω και αύριο φεύγω πάλι, για το νότο, Αθήνα-Πύργο σου έρχομαι(θα πάω κι αλλού, αλλά δεν λέω που, θα είναι έκπληξή, θα σκάσω μύτη αθόρυβα !)

Έλα πάμε όλοι μαζί…

Είμαι απ’ τον Πύργο , κι εγώ απ’ τη Καλαμάτα
Κάτω απ’ τo αυλάκι , με λένε Λιάκο , με λένε Τάκη ….

Ο μπαμπάς μου είναι απ’ τον Πύργο, νομό Ηλείας
Από την πηγή της χασισοποτείας , αν είσαι ντόπιος
Θα με νιώσεις απευθείας, όπως και ο γιος της θειάς
μου της Μαρίας.

Όπου πω , ότι είμαι από τον Πύργο ,
με κοιτάνε καλά-καλά και από εκεί
και πέρα με βλέπουν στραβά, στραβά-Αλέξης
πάρε μια ανάσα πριν τα παίξεις , πυργιώτικα
τσιγάρα θα σε πάνε μακριά …..


Στο χωρίο, μου κάνανε τρελό προξενιό
Μια κοπελιά, με δύο σπίτια καλά,
αρκετά στρέμματα, τίγκα λάδι και ελιά
αλλά, άλλαξε γνώμη μόλις είδε τατουάζ ..

Λοιπόν σεβασμός στην Καλαμάτα,
Έχουν κάτω απ’ το αυλάκι και στην Κρήτη μάγκα,
Κόρινθο-Ναύπλιο-Τρίπολη και Πάτρα ,κάνετε τα
Κουμάντα σας και βγάζετε κιλά …
Ντουμάνια σαν αυτά ταξιδεύουν Ολλανδία.
Πύργος –Καλαμάτα είναι άλλη κατηγορία
Την πίνουν οι τουρίστες και μας κάνουν την κυρία

Ένα –δυο τρεις , τρία –δυο μια
Τζούρα φτάνει πούστη για να πάθεις
Αμνησία , πάντοτε μπλεξίματα με την αστυνομία
Είμαι από τον Πύργο και σε παρακαλώ,
Ποτέ σου μην το δεις αυτό σαν κάτι κακό…..

Ναι, ναι κοντεύουν δυο χρόνια τώρα κι ακόμα δεν είχα παρουσιάσει την πτυχιακή, χα-χα-χα κι όμως ήρθε η ώρα, κι όσο για την Αθήνα, σσσς μη λες τίποτα ένα σου λέω μόνο, αν μου κάτσει, έρχομαι σε κλέβω και πάμε Jamaica!

Υ.Σ Γουστάρω τρελά και κολασμένα, αλλά μην το πεις ούτε του παπά

rasta4eye.mp3 - skaribas

Μίλα

Κορίτσι πάψε να κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου, ναι κορίτσι σε σένα μιλάω.
Κοίτα το μπαλάκι στο πετάξανε κι όσο κι αν σου είναι δυσάρεστο ήρθε η ώρα να το πιάσεις.. Πιάσε το γαμημένο το μπαλάκι για μια και μοναδική φορά, πέτα το εκεί που θες εσύ να πάει, και σε παρακαλώ μην βρεις πάλι άλλοθι, δεν υπάρχει . Πάψε να υποκρίνεσαι κάτι που δεν είσαι, σου μιλάω μ’ακούς ; Για μια φορά σου ζητάω να πας στο δωμάτιο, κλείσε τα πατζούρια και ούρλιαξε ρε γαμώτο για μια φορά, στο ζητάω σαν χάρη. Τι άλλο θες ; Το κατάλαβαν όλοι, μέχρι και ο πατέρας σου που σου απλώνει το χέρι, όχι για να σε κρατήσει κοντά του, αλλά να σε βοηθήσει να απογειωθείς, μην αφήνεις το χέρι αυτό, φύγε και μίλα για μια φορά πραγματικά, τι φοβάσαι; Μήπως τρομάξεις τους άλλους ; Ναι ξέρω ότι φοβάσαι, μίλα γαμώ την τρέλα μου, ο χαμένος δεν έχει τίποτα να χάσει.

I wanna love you and treat you right

Κλείνω τα μάτια, μα μάταια περιμένω πως θα έρθεις σαν αεράκι, να μου χαϊδέψεις το πρόσωπο, να με φιλήσεις στα μάτια… Να ήξερες πόσο λυτρωτικό είναι αυτό για μένα, σε αυτά τα μάτια που κουβαλούν τόσο θλίψη που δεν είδες, με κάδρο τους μαύρους κύκλους μου, και τις πρόωρες ρυτίδες. Πόσο θα ήθελα να νιώσω ξανά τα χείλη σου, να μου φιλούν τα μάτια , χωρίς λέξεις, μόνο ανάσες. Μα είμαι τρελή, ένα χαμένο κορμί, σημαδεμένη παντού σε μυαλό και ψυχή. Το παίζω άνετη, αλάνι και τα σχετικά, μα κάπου μέσα μου βαθιά είμαι αυτή η γυναίκα που θέλει ασφάλεια και μια αγκαλιά. Μονάχα αυτή τη φορά που δεν ζήτησα τίποτα, πήρα τόσα πολλά, κλείσανε τους δρόμους πρωινό Κυριακής, οι καμπάνες λυσσάξανε κι εγώ ήμουνα μαστουρωμένη από την τόση χαρά… Τόσες νύχτες έμεινα ξάγρυπνη, δίχως να μου περάσει ποτέ από το μυαλό, πως κάτι τόσο αναπάντεχο θα μου έδινε την λύση σε όλα αυτά που με κράτησαν πίσω και με έκαναν για τόσα χρόνια καταθλιπτικιά, μην σκέφτεσαι, ζήσε την κάθε στιγμή και όλα θα πάνε καλά….

Kαταθλιπτικιά

Επιστροφή Λάρισα , ανοίγω μπύρα στρίβω τσιγάρο σηκώνω μανίκια και δεν θα σας πω τίποτα για τη Salonika, γιατί κινδυνεύω ,omerta! Στρίμωξα μες στα μπαγκάζια, και διακόσια κιλά ξενύχτι, γέλιο, κουλά και αναπάντεχα, ζω ξανά μετά από τόσα χρόνια φυλακής, δεν μετανιώνω για τίποτα!

Πήρα σοβαρές αποφάσεις, πέντε μέρες «ξεμπουρντάλεμα» στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετές, ναι τελικά κάποια στιγμή θα βγάλω λεφτά γράφοντας, μέχρι τότε τρώω του μπαμπά και ναι κάποια που είχα κρατήσει στη καβάτζα για Τζαμάικα.

Έντεκα χρονών στη Λάρισα όταν η Μάχη με την Μαρία, σε μια γιορτή, σε κάποια γενέθλια μου έφεραν έναν κολοκύθα για κουμπαρά, δραχμές τότε, μετά ευρά, σκοπός να μαζέψω λεφτά να πάω στην Τζαμαικά, ο κολοκύθας έσπασε με το που βρήκα τον πρώτο μου γκόμενο κι έφαγα όλα τα λεφτά της Τζαμάικας σε τηλεκάρτες !

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει πάντα να υπάρχει happy end, αφού στη ζωή υπάρχει σπάνια, ξέρω όμως πως είναι να χαμογελάς και να είσαι αγκαλιά με ανθρώπους που αγαπάς. Η Θεσσαλονίκη μου έκανε καλό σε πολλά και το κυριότερο ότι μέσα στη χλαπάτσα μου έδωσε μια απίστευτή δύναμη να γίνω αισιόδοξη ξανά, και γιατί να μην είμαι αφού τα πράγματα καλύτερα δεν γίνονται, τελικά μήπως να κρατήσω τον τίτλο της δημοσιογραφίνας, μου πάει τελικά, αν είναι να συμβιβαστώ το αφήνω για αργότερα. Η ανάσα παντόφλα από τα τόσα στριφτά , πετάω ψηλά –ψηλά, κούνα τον κώλο σου sophie_jamaica η ευκαιρία είναι μπροστά, σταμάτα να τρως τα λεφτά του μπαμπά, το φαρμακείο είναι για άλλη δουλειά, γάμα την από τα μαλλιά, πριν είναι αργά τώρα που μπορείς… Σήκω φύγε….

Jah love’s sophie_jamaica !

Υ.Σ Δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία, αλλά έβγαλα τα εσώψυχα μου στο Θερμαϊκό, αυτό είναι αρκετό!

Κάποτε θα'ρθουν

Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν σ' αγαπούν
και πως σε θένε
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν
Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Κάποτε ήρθανε, μου χάιδεψαν τα μαλλιά και μου είπαν πως με πιστεύουνε και πως με αγαπούν κι εγώ ήμουνα παιδί και τους πίστεψα, και με πούλησαν , και ναι ήρθαν οι καιροί που έχει σβήσει το κερί στην καταιγίδα , κι εγώ κλείνω την πόρτα και βυθίζομαι όλο και πιο βαθιά. Υπάρχει πιο χαμηλά από εδώ ;

Τσάι γιασεμιού

Σου 'φερνα στρείδια απ' το ασπρονήσι,
σου 'φτιαχνα τσάι γιασεμιού,
Μα εσένα σ' είχαν συνηθίσει σε φασολάδες και τουρλού.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Πρόσεχες πάντα στα πλακάκια κάθε σκουπίδι και λεκέ,
και είχα στο βάζο λουλουδάκια που δεν τα πρόσεξες ποτέ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.

Μια ευκαιρία τελευταία, που είχε απομείνει πια για μας,
κι αυτή την έχασες μοιραία, για να μη χάσεις ένα ματς.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπά μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπάς μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.

Πάω πίσω λοιπόν στη μαμά μου, στην κάμαρά μου την παιδική,
μήπως βρω το χρυσό πρίγκηπα μου, που τον εψάχνω εδώ και μια ζωή.
Κι όταν μπω στα γαλάζια σεντόνια, ο πρίγκηπας μου θα είναι εκεί,
θα φοράει τη δικιά σου κολόνια και θα φιλάει, όπως φιλάς εσύ.