Ηδονή

Ω! Τι σύγχυση τελικά που επικρατεί στη θολούρα , όταν δεν μπορείς να δεις καθαρά μπροστά σου, είτε από έρωτα, είτε από θυμό , είτε από πιοτό; Τι αγαλλίαση νιώθει η ψυχή σου , όταν λιάζεται γυμνή μπρος στον καθαρό ουρανό ; Όταν η ομίχλη αποχωρεί και μένεις μόνος, με τις απλές όμορφες καθημερινές στιγμές σου, με την καρδιά σου ντυμένη με ζεστασιά , κλείνοντας μέσα της τους λίγους εκλεκτούς που κατάφεραν με κόπο να μπούνε μέσα της και να μείνουν για πάντα… Τι όμορφο να κρατάς λόγια αγαπημένων ανθρώπων στην αγκαλιά σου που νόμιζες ότι σε πρόδωσαν, μα τώρα που όλα ανθίζουν μέσα σου ξανά, βλέπεις ότι απλά ο πόνος δεν ήταν τίποτα άλλο , παρά αυτά τα λόγια που έμπηγαν βαθιά μέσα στη σάρκα σου τις ρίζες τους κι έμειναν μέσα σου για τόσο καιρό και σιγά- σιγά ανθίζουν μεγαλώνουν… Πια τα βλέπεις ολοφάνερα να ορθώνονται μπροστά σου και αυτή η ευτυχία που σε πλημμυρίζει μπροστά στη θέαση τους , δεν είναι τίποτα άλλο από την κατάκτηση τόσο περίεργων και συνάμα αληθινών συναισθημάτων ! Ναι –ναι είναι η πρώτη φορά που κατακτάς την αλήθεια , η πρώτη φορά που βλέπεις πως δεν εξαπατήθηκες , πως δεν χρειάζεται να πάρεις τα λόγια σου πίσω… Πλέον βλέπεις καθαρά και δεν έχεις την ανάγκη να ζεις μέσα σε παραμύθια. Η πραγματικότητα σε πλήγωσε καθώς πάλευες να μη χάσεις την αλήθεια , καθώς πάλευες στα κύματα του έρωτα, νόμιζες πως έκανες και πάλι λάθος κι όμως αυτά τα λόγια ήταν ότι πιο αληθινό είχες ακούσει ποτέ . Τώρα πια δεν θες να κρατήσεις τίποτα θες απλά να τους φωνάξεις δυνατά να προχωρήσουν μπροστά , ναι οι πορείες σας είναι τόσο διαφορετικές , θες όσο τίποτα να ανοίξουν τα φτερά τους να κατακτήσουν όλα όσα ονειρεύονται και δεν έχει σημασία αν εσύ απλώς παρακολουθείς από μακριά , θες να τους φωνάξεις πως μια από τις βαλίτσες τους έχει μέσα την ολοκληρωτική αγάπη σου, τους τι δίνεις απλόχερα δε θες τίποτα άλλο για να προχωρήσεις , δεν θες τίποτα άλλο για να είσαι ευτυχισμένος , μονάχα να ξέρεις πως όσο μακριά κι αν πετάνε σε άλλους ορίζοντες από τους δικούς σου είναι δικοί σου, είναι ολότελα δικοί σου… Ναι κι απέμεινες γεμάτος από αγάπη , γεμάτος από πρωτόγνωρα συναισθήματα που το πλήρωμα του χρόνου στα φανέρωσε , δεν έχεις τίποτα να αγκαλιάσεις το βράδυ όταν θα πέσεις για ύπνο , μα η αγκαλιά σου είναι γεμάτη .. Και τι κι αν η απογοήτευση σε κυριαρχεί από τις μικρές καθημερινές σου αποτυχίες… Τώρα πια κατέχεις την αναγνώριση τους , τώρα πια κατάφερες να τους κάνεις να δούνε πραγματικά ποιος είσαι . Ότι πιο απλό , πιο καθημερινό , πιο αγνό , πιο αληθινό πλάσμα κράτησαν ποτέ τους… Ναι , νιώθεις μια πληρότητα μια ολοκλήρωση , μια δικαίωση, κάτι σου αναστατώνει τις αισθήσεις σαν να λούζεσαι με Herbal , σαν να ηδονίζεσαι τρώγοντας μια Kinder σοκολάτα (χα-χα-χα)! Θέλεις να γελάσεις δυνατά μα δίπλα είναι ώρα κοινής συνουσίας και δε θέλεις να νομίζουνε πως γελάς με τους οργασμούς τους , πως χλευάζεις κάτι που σου λείπει γιατί στο στόμα σου λιώνει ένα soft king Αλλατίνη με κομμάτια πραγματικής σοκολάτας έχεις στο στόμα σου μια πραγματική ηδονή και εδώ δεν χωράνε ζήλιες , θέλεις να ενώσεις τους αναστεναγμούς ηδονής σου με των διπλανών … Κάποτε αναρωτήθηκαν σε κάποια παραλία πως θα μπορούσες να τσακίσεις τρία ολόκληρα cookies , μα τώρα νιώθεις πως κολυμπάς μέσα σε εκατοντάδες από αυτά ενώ τελετουργικά από πάνω σε περιχύνουν με πραγματική λαχταριστή σοκολάτα γάλακτος … Απόλυτη ηδονή σε βρίσκει ξαναμμένο , μετά επικρατεί σιγή και ξέρεις πια πως ήρθε η ώρα να ανάψεις κι εσύ τσιγάρο όπως οι από δίπλα …

Τα παραμύθια της Χαλιμάς ….

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη.. Δώστης κλότσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινήσει….
Η ιστορία μου μιλά για δυο παραμυθάδες που περνούσανε πάντα καλά, μα ο ένας τους είχε και μπελάδες . Χόμπι άλλο δεν είχανε στον καθαρό αέρα ο ένας ερωτευότανε και ο άλλος «μαδούσε» κάθε μέρα …
Τι τα παραμύθια της γιαγιάς , τι της Χαλιμάς από τις «Χίλιες και μια νύχτες», τι τα δικά μου ; Χμ… Έχετε αναρωτηθεί ποτέ , ποια να είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού παραμυθά; Δεν ξέρω. Σίγουρα υπάρχουμε πολλοί εκεί έξω αλλά σκόρπιοι . Υπάρχει λοιπόν η ράτσα του ρεαλιστή παραμυθά που ωθείτε προς την πώληση παραμυθιών φυκιών και κορδελών με απώτερους σκοπούς , όχι και τόσο ανιδιοτελείς και ρομαντικούς. Εκείνος ξέρει ότι στα παραμυθία του δεν υπάρχει happy end και είναι ο μόνος πρωταγωνιστής που το γνωρίζει, όλους τους άλλους τους νανουρίζει ώστε να κοιμούνται στον ύπνο του δικαίου !Η ανάγκη του λοιπόν , να καταφέρει τους εκάστοτε σκοπούς του , τον κάνει να καλλιεργεί αρκετά το ταλέντο του παραμυθά, με τρέλα και κορδέλα . Υπάρχει όμως και μια δεύτερη κατηγορία παραμυθάδων … Αυτών που πουλάνε παραμύθια, αλλά που τα πιστεύουν κι όλας..
Ναι τελικά ξέρω και το πουλάω καλά το παραμύθι, είναι ένα από τα ταλέντα μου , το κακό είναι ότι εντάσσομαι σε αυτούς που τρώνε το δικό τους παραμύθι !
Ναι αγαπητή, με ρώτησες πως καταφέρνω να κάνω το μαύρο- άσπρο. Ίσως να μην υπάρχει κανένας άλλος λόγος εκτός από την ανάγκη μου απλά και μόνο να το δω άσπρο . Είμαι απλώς μια ωραία κοιμωμένη που δεν με ξύπνησε κάποιο φιλί ενός πρίγκιπα, αλλά ένας εφιάλτης που με προσγείωσε απότομα αλυσοδεμένη πάνω στην πραγματικότητα, μια κοκκινοσκουφίτσα που έπεσε θύμα του λύκου που ήτανε δικό της δημιούργημα. Δεν είμαι τίποτα άλλο παρά ένα αθώο θύμα των παραμυθιών μου ,όσοι πιστέψουν στα παραμύθια μου και με ακολουθήσουν ή θα ζήσουν τον όλεθρο και θα καταρρεύσουν μαζί με μένα αγκαλιά ή κάποια νύχτα θα τους φιλήσω και από βάτραχοι θα ξυπνήσουν πρίγκιπες σε έναν ολότελα ονειρεμένο κόσμο που θα μας ανήκει και τότε αυτός θα γυρνάει μόνο έτσι όπως θέλουμε εμείς !!!
Το καλύτερο θα ήτανε να περιμέναμε κάτι που έρχεται, αλλά από την άλλη είναι ψυχοφθόρο να περιμένεις κάτι που δεν έρχεται άρα το καλυτερότερο είναι να μην περιμένεις τίποτα …Και ενώ το φως και το σκοτάδι ενώνονται , καθώς ξεμακραίνω , με παγωμένες ανάσες, μην έχοντας τρόπο να προφυλάξω τα χέρια μου από το κρύο, αφήνω πίσω μου το σταθμό κι ενώ οι φίλοι μου επιβιβάζονται για άλλη μια φορά στο τρένο που φεύγει για την πολιτιστική πρωτεύουσα , προς αναζήτηση κάποιου εισιτηρίου συναυλίας , εγώ ακολουθώ τα βήματα μου … Από αύριο η αναδιοργάνωση μου ψιθυρίζω , φτάνω στο σπίτι πέφτω για ύπνο προσμένοντας το αύριο…
Και το χθες ξημέρωσε το σήμερα και είχε αυταπάτες όποιος νόμιζε πως σήμερα ακόμα ζει το παραμύθι ...

Και ζήσαμε εμείς καλά μα αυτοί καλύτερα …..

nano-nano-nano...

Κάπου εκεί ανάμεσα στο mini αφιέρωμα στο Μητροπάνο και στο repeat του «Δεν υπάρχω» από Τρύπες … «…Είμαι δικιά σου , είμαι ολότελα δικιά σου , κάνε με ότι θες , σκίσε με , κάψε με , γάμα με, γάμα με όσο θες , όπως θες , κατέβασε με στης ψυχής σου τον πάτο … Δε μιλάω, δεν γελάω, δεν πονάω, κατέβασε με στης ψυχής σου τον πάτο, έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχω…», έχοντας μερακλώσει πια για τα καλά , τραγουδούσα ...
« Τόσα δίνω.. Πόσα θες; Πόσαααααα; … Στα apple store πουλάν αυτό που θες !!!» Και κάπου εκεί ξέχασα και πάλι τους στίχους όπως τότε που το τραγουδούσαμε παρέα κάπου στην Εγνατία και πάλι άκρη δεν βγάζαμε …
Τώρα νιώθω σαν τον Σαίξπηρ , όταν έγραφε« Παλιότερα χαλούσαμε χρόνο , τώρα ο χρόνος χαλάει εμένα …»
αλλά με μια παραλλαγή « Παλιότερα χαλούσαμε χρήμα, τώρα το χρήμα και οι δόσεις , χαλάνε εμένα !!!» Ναι μόλις έκανα μια αγορά , μετά από τόσο καιρό θα αποχτήσω κι εγώ ένα μαύρο ωραιότατο iPodaki nano , αυτό ήδη μου κάνει μικρό ας μην γράψω και το υποκοριστικό του!
Και ναι τολμώ να πω , ότι είμαι πανευτυχής , βέβαια τι μου χρειαζότανε εμένα τώρα αυτό το πράγμα ; Είναι ένα άλλο ερώτημα, αλλά όχου …. Μια ζωή πήγαινα ενάντια στον υπερκαταναλωτισμό ασυνείδητα βέβαια αλλά το έκανα, ούτε ακριβά γούστα είχα , ούτε ακριβά σπορ ! Όσο για τη λέξη gadget, πριν κανένα χρόνο μη σου πω αγνοούσα και την ύπαρξη της .Μέχρι και τα κινητά που έχω κατά καιρούς είναι συνήθως αυτά που βγάζει προς απόσυρση, ο σε αντίθεση με μένα, γκατζετάκιας bro μου!
Εξάλλου εντάξει , όταν θυμάμαι την φίλτατη Αικατερίνη που είχε δώσει 140 ευρώ για να αγοράσει απλός ένα τοσοδούλικο επώνυμο τσαντάκι , ε εντάξει , με πιάνει ίλιγγος ,έτσι γουστάρω και θέλω να μου κάνω κι εμένα μια φορά ένα δώρο βρε αδερφέ, εξάλλου τι είναι ένας δικός μου λογαριασμός ΟΤΕ, ούτε ένα iPod !!! Τουλάχιστον αυτό θα πιάσει τόπο ! Έτσι καλύπτω κι εγώ τα κενά μου με ένα iPod !
Μην το γελάς καθόλου , αυτή η αγορά ήδη με έκανε άλλο άνθρωπο. Μου χάρισε ένα υπέροχο χαζοχαρούμενο χαμόγελο , μου χάρισε ένα καινούργιο όνειρο στα προσεχώς , «Η συνάντηση με ένα iPod»
Σήμερα δίνω και το τελευταίο μάθημα και δεν έχω διαβάσει τίποτα απολύτως , αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, είπαμε τώρα το μόνο που έχει σημασία είναι το iPod! Τελείωσε κι αυτό το πανηγύρι , άντε και εις άλλα με υγεία , δεν θριαμβολογώ ακόμα ήδη έχω κοπεί σε δύο , αλλά είπαμε, αυτά είναι λεπτομέρειες …
Και ναι τα κατάφερα , θα πέσω για ύπνο και δεν θα σκέφτομαι τίποτα, ούτε τα χρέη, ούτε τους λογαριασμούς , ούτε το κρύο, ούτε τα μαθήματα, ούτε τα αποτελέσματα , ούτε ακόμα και σένα , απόψε θα σε απατήσω με ένα nano !!!! Πριν κοιμηθώ ας προσευχηθώ στον Jah και στον Santa Bob γονυπετής , για να φέρει πιο πολύ χιόνι για την Παρασκευή , να δούμε και μια άσπρη μέρα βρε αδερφέ , υγεία και λίγα λεφτάκια και όλα τα άλλα τα βολεύουμε !


Υ.Σ Η ΕΨΑ κατέκλεισε τον Πύργο , όπου κι αν πάω, παντού ψυγεία έψα μέχρι και στο καινούργιο γαμάτο μπουγατσάδικο, αν θες να πιεις μια λεμοναδίτσα βρε αδερφέ δεν έχεις άλλη επιλογή μόνο έψα πουλάνε εκεί… Έλεος …

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα;;;;;;

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Εντάξει το παραδέχομαι ότι όχι απλά κρύωσα ,τον δάγκωσα για τα καλά με έπιασε και ο λαιμός μου και αυτή τη φορά , δεν μπορώ να βγάλω μιλιά! Χα-χα, όμως εγώ επιμένω και θα σας εκδικηθώ..
Ναι-ναι εσάς που προστρέξατε να χαρείτε και να πείτε , ουαού !
Δεν θα μας τα πρήζει άλλο αυτή … Είπα ότι δεν μπορώ να μιλήσω και ναι είναι λίγο πίκρα , αλλά μπορώ ακόμα να γράφω, δεν έπεσα σε κώμα ! (Όχι ρε γαμώτο !) Είναι μεσημεράκι και περιμένω με αγωνία το φαγητό από κάτω! Όπως σας έχω πει τα γερόντια του τετάρτου αποφάσισαν ξαφνικά πως από εδώ και πέρα θα με ταΐζουν, ένα ευχαριστώ είναι λίγο ! Ξέρεις τι είναι να έχεις φαγητό και τι φαγητό νοστιμότατο μέσα στην εξεταστική έτοιμο στο πιάτο μαγειρευτό και τζάμπα … Την έχω καταβρεί σου λέω …
Σήμερα ξύπνησα με ένα χάλια λαιμό με πρησμένα μάτια , από το ring tone του κινητού μου που δεν μπορούσε να είναι κανένα άλλο εκτός από το One Love του Bob Marley . Κι αυτή τη φορά κάποιος μου έκανε πλάκα όπως και χθες το βράδυ, αρχίζω και υποψιάζομαι πως δεν είναι λάθος .. Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν τα δάκρια στα μάτια μου, λες και όλο το βράδυ καθώς κοιμόμουνα , έκλαιγα…
Ναι θυμάμαι , χθες ονειρεύτηκα , πάνε χρόνια που έχω να δω όνειρο και μάλιστα τόσο έντονο, συνήθως κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου και στον ύπνο μου και στον ξύπνιο μου …. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν κάτι παραμυθένιο, μα ούτε και εφιάλτης , ήταν μια ονειρική πραγματικότητα, με λίγο σιρόπι αληθινής .Μια όψη της ζωής μου που θα μπορούσε να είναι και έτσι , αν κάποια πράγματα δεν είχαν συμβεί .
Ποιος ξέρει τι ήθελε να μου πει το υποσυνείδητο μου; Πες πως όλα τα κατάλαβα αλλά αυτή η γυναίκα που ήταν και αρκετά συγκεκριμένη στο όνειρο γιατί φορούσε μαύρα, γιατί μου είπε πως δεν μου πάνε τα κοντά μαλλιά και γιατί συνέχεια άσπριζαν τα δικά της ;
Άνοιξα το παράθυρο μου από το δωμάτιο να πάρω και λίγο καθαρό αέρα, για να αφήσω τα όνειρα στο μαξιλάρι μου, και τι να δω ακόμα κι εδώ στα νοτιοδυτικά ο ουρανός έριχνε μια υποψία χιονιού ! Όχι τίποτα άλλο, να φανταστείς ο Οδυσσέας συμμαθητής μου από τα Αγγλικά, τριάντα χρονών άνθρωπος , μου έλεγε ότι εδώ έχει να δει χιόνι από τότε που αυτός έπαιζε ακόμα με τα playmobil του.
Αλήθεια από πότε έχει να ρίξει τέτοιο χιόνι και να αποκλειστούν μέχρι και στην εθνική οδό; … Χμ, τώρα θυμάμαι κάποιες κουβέντες του παππού , άρε παππού τελικά μια μέρα σε εγκατέλειψαν όλοι και έμεινες μόνος σου , να καπνίζεις το ναργιλέ σου στο γεντικουλέ … Όλο ιστορίες ήσουνα , έλεγες κι έλεγες ωραία παραμυθία και το κακό είναι ότι εγώ σε άκουγα με προσοχή …

Και καθώς βυθίζω το φασκόμηλό μου με συμπάθεια στην κούπα με τον Taz , γυρνάω στο παρελθόν μου και το παρακολουθώ , πολλές τραγικές ειρωνείες μαζεμένες βλέπω…Καθώς εγώ άραζα στον καναπέ του παππού από τα τότε Continent κι ο Μπαρμπακώτσος δούλευε στον υπολογιστή, κάπου στην Επταπυργίου απέναντι από το Γεντικουλέ στη Θεσσαλονίκη , χτύπησε το τηλέφωνο , μπορεί να είχα ζήσει πολλές φορές τη σκηνή αυτή , αλλά γιατί να θυμάμαι το συγκεκριμένο τηλεφώνημα ;
Ήταν αρχές του 2004, μπορεί να ήτανε και σαν σήμερα και εγώ ακόμα περνούσα ξέγνοιαστά τις μέρες μου στη Θεσσαλονίκη .Ποιος να μου έλεγε σήμερα ότι θα είχα ζήσει τόσα πράγματα, ποιος να μου έλεγε ότι εκείνο το τηλεφώνημα μπορεί να άλλαζε και προσωρινός τη ζωή μου μετά από αρκετούς μήνες ; Ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε ο Κώστας για σένα , τον είχες πάρει τηλέφωνο για να του πεις πως κατέκτησες την ωραία Ελένη , εκείνος φαινότανε υποχρεωμένος σε σένα. Όταν το κλείσατε μου μίλησε με ενθουσιασμό για σένα(μην κοιτάς μετά το θάψιμο που έριξε , εκεί επικράτησε η γεροντοζήλια του)θυμήθηκε τα χιόνια και τον αποκλεισμό του στην εθνική , όταν αγαπούσε κάποια Σοφία στην πρωτεύουσα κόρη μπιντέμπορα ,κι έκανε το Θεσσαλονίκη –Αθήνα συχνά, κι εσύ όσο να’ ναι τον βοήθησες … Ξέρεις τι κατάλαβα , κάνε το καλό και δε μπορεί κάποτε θα σου έρθει , μπορεί και να το διώξεις , μπορεί να το κρατήσεις, αλλά κάποτε θα έρθει..
Άρα ναι, πρέπει να ήταν κάπου εκεί στο 2002 που είχε ρίξει πάλι τα χιόνια , τότε που ακόμα πήγαινα σχολείο και ερχότανε πάντα κάθε Σάββατο ο γατούλης για να με βρει για να με δει έστω λίγες ώρες . Πως άλλαξαν έτσι τα πράγματα; Μια μικρή αναδρομή, μια μικρή παρένθεση και πάλι πίσω στο σήμερα , τελικά έξω έβγαλε ήλιο , σήμερα όσοι έδιναν ήταν τυχεροί γιατί αναβλήθηκε λέει η εξέταση λόγω καιρού! Καιρός να παλέψω με τη σιωπή , να πιω τα ζεστά μου και να πάρω τις halls μου, και να αρχίσω το διάβασμα

LoCoMoNdO ---> Δεν κάνει κρύο

… Για αύριο Σάββατο προβλέπεται ηλιοφάνεια σε ολόκληρη τη χώρα…..

…Ενώ η θερμοκρασία θα κυμανθεί σε υψηλά για την εποχή επίπεδα …

…Την Τρίτη ο υδράργυρος θα σημειώσει άνοδο ….

…Υψηλές θερμοκρασίες θα συνεχιστούν για αύριο Τετάρτη …

…Για αύριο Πέμπτη προβλέπεται ηλιοφάνεια σε όλη τη χώρα …

…Ευχάριστα τα νέα για το τριήμερο με άνοδο της θερμοκρασίας και εξασθένηση των ανέμων…

LoCoMoNdO Δεν κάνει κρύο


Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Θες να πάμε μια βόλτα σε μια χώρα μαγική ,
όπου όλοι διασκεδάζουν (εδώ κάτι λέει αλλά δεν το βγάζω!)
Αν γελάσεις έχεις χάσει λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις σε απειλεί ο αποκλεισμός !
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Από την άβυσσο της θλίψης , στα λιβάδια της χαράς , είμαι ένα
Μικρό πορτάκι που το πόμολο κρατάς …
Τούτη η νύχτα θέλει party , θέλει ιδρώτα και φωνές ,
όχι trendy πασαρέλα , και κουλτουροσυμφορές …
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)
Γίνε το παιδί του ήλιου και το γέλιο της φωτιάς ,
Γίνε η δύναμη του κόσμου , αλυσίδες για να σπας …
Ιδρωμένη αγκάλιασε με , η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησε με , να δω τα άστρα του ουρανού …
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για νιώσεις , όπως δεν ένιωσες ποτέ …(σα-λα-λα-λα!)


Από το πρωί παίζει το συγκεκριμένο song στο pc … Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις το κρύο … Εντάξει βρε παιδία , μην το τραβάτε και άλλο από τα ράστα που δεν έχω , έχει κάνει και περισσότερο κρύο , αλλά δεν κάναμε έτσι ! Ανάθεμα τη Σκούτα μου, γαμώ τη Σκούτα μου τα λι της και τα νι της … Άκουσε εκεί να με κόψει με 4,5 , αυτό τσούζει !
Big George, μου φαίνεται πρέπει να αποχαιρετάς το όνειρο, του φιλιούνται αγκαλιάζονται στο αεροδρόμιο!!! Ξεκινάμε στο καπάκι τη δεύτερη εξεταστική , και τη Δευτέρα δίνω , το ένα από τα τρία που έδινα την προηγούμενη Τρίτη , θυμάσαι ; Το ένα δε το έδωσα !!!
25 κατασκευαστές πλυντηρίων όμως μπορούν να σου εγγυηθούν ότι ανεβαίνω Αθήνα άμεσα , γιατί μπορεί να γράφω Δευτέρα και μετά υποψιάζομαι χαλαρώτης … Καλά το μήνυμα «Τρώμε γαρίδες στο μαγαζί του Φόρεστ Γκάμπ . Θα ήθελα να ήσουν εδώ, γιατί θα ρίχναμε πολύ γέλιο …» ήταν όλα τα λεφτά ! Με δουλεύεις ρεεεεεεε!

Είμαι με τρις και εξήντα , όλο το Σαββατοκύριακο το κωλοβάρεσα κανονικά και
με το νόμο … Όχι μόνο αυτό με έκλασαν και τα άλλα τα παλιογουρούνια το Σάββατο , πήγαν για κοψίδια και παρτάκια και μένα δεν μου είπανε τίποτα ….. Αφού με διαβάζεται που με διαβάζεται μόνο εσείς , ή τουλάχιστον εσείς απομείνατε να σχολιάζεται , θα το παραξεφτιλίσω και θα το καταντήσω σαν δυο προσωπικές επιστολές !
Μικρέ-τρελέ-μαφιόζικε bro… Biou-biou τελείως όμως …. Τίγκα ….
Συνέχισε να κάνεις σήματα καπνού , ξέρω βρέχει γαμώτο , αλλά μόλις σταματήσει περιμένω μήνυμα σου θα ανέβω ταράτσα να δω… Ξέρω, An’ I can’t wait to see you again So I can hold you in my arms… αλλά δεν ανησυχώ εμείς έχουμε πολλά να πούμε ..

Is this love

Όλα αλλάζουν και μόνο προς το καλύτερο μπορούν να αλλάζουν όταν βρίσκεις ανθρώπους τριγύρω σου που εκπέμπουν αγάπη , που σου προσφέρουν καθημερινά το ομορφότερο χαμόγελο , που σου προσφέρουν μια ουτοπική ασφάλεια για το αύριο , ουτοπική γιατί η ουσιαστική δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει !
Αυτή είναι και η μαγεία της ζωής όλα τα πράγματα καλά και άσχημα σου έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις … Όλα αλλάζουν προς το καλύτερο όταν μετά από αρκετό καιρό απουσίας τους , το σπίτι μου κατακλύζεται από ήχους reggae , από στίχους υπεράνω όλων …
Έχω γεμάτο στομάχι , έχω καθαρό μυαλό, έχω τη ζεστασιά μου όταν έξω δε λέει να σταματήσει η βροχή , έχω να πιω και να καπνίσω ,έχω ένα σπίτι γεμάτο από μυρωδιές , αγάπη , και έναν απαλό καναπέ που ξεκουράζω το ατελείωτο βασανισμένο μου κορμί , ακούγοντας Bob…Αυτά είναι…
Απογευματάκι Κυριακής , ραχάτι και Άγιος ο Θεός, μπορεί να λυσσάνε ότι ο παγετός καταφθάνει , άλλα στην καρδιά μου και στο σπίτι μου επικρατεί ένα διαρκές τροπικό κλίμα , γιατί όπως και να το κάνουμε βρε αδερφέ , είμαι καλοκαιρινός τύπος…
Ναι , όλα αλλάζουν καθημερινώς τριγύρω μου , μετά από τις καταιγίδες βγαίνει ήλιος , το χιόνι λιώνει-λιώνει στα βουνά, άνοιξη ξανά, μικρό μου πόνι , μην ανησυχείς για τίποτα … Γυαλιά ραγίζουν και σπάνε , είναι τόσο θλιβερό , να βάζεις τα χεράκια σου και να βγάζεις τα ματάκια σου , είναι τόσο θλιβερό να δίνεις μια τεράστια κλωτσιά σε όσα με κόπο κέρδισες στη ζωή σου αλλά μερικές φορές όλοι μας το έχουμε κάνει, άλλοτε μας βγήκε σε καλό και άλλοτε πάλι όχι..
Τελικά είναι μάταιη κάθε προσπάθεια να κολλήσεις τα σπασμένα γυαλιά , είναι το γνωστό αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλάει, πόσο μάλλον όταν αυτό το γυαλί όχι απλώς έσπασε αλλά θρυμματίστηκε ! Όσο κι αν πια ωριμάσαμε όσο κι αν συγχωρήσαμε τους εαυτούς μας και όσους εμπλέκονταν στο «τσατσάλισμα» αυτής της ιστορίας , όσο κι αν θέλουμε τουλάχιστον να δούμε την κατάσταση όπως πριν, αυτό δυστυχώς δεν γίνεται παρόλη την καλή μας διάθεση.. Ο στρουθοκαμηλισμός είναι η χειρότερη τακτική για τη θέαση του σπασμένου γυαλιού , αλλά δυστυχώς είναι αυτή που πολλοί ακολουθούμε. Η τακτική της επανασύστασής του σπασμένου γυαλιού , είπαμε είναι μάλλον μάταιη διαδικασία , αλλά φυσικά δεν απαγορεύουμε σε κανέναν να προσπαθήσει, κι αν επιτύχει, εγώ προσωπικά θέλω το τηλέφωνο του!
Και να πάλι από την αρχή, δεν είναι δύσκολο , καιρός να δημιουργήσουμε όλοι κάτι καινούργιο , κάτι καλύτερο και μεγαλύτερο , κάτι πιο ανθεκτικό κάτι που δεν θα πέσει με το πρώτο δυνατό φύσημα του αέρα … Κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί για τίποτα.
Μπορεί και πάλι να βρεθούμε να μαζεύουμε γυαλιά , αλλά αυτή είναι όλη η ιστορία , πάντα θα φτιάχνουμε κάτι που κάπως κάποτε θα χαλάσει , σημασία έχει να χαρούμε τη στιγμή της δημιουργίας…
Όσο για αυτά που μας κρατήσανε πίσω για τόσο καιρό , μόνο όταν κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά από αυτά , θα έχουμε κάνει την πρώτη κίνηση για μια καινούργια δημιουργία , για μια καινούργια πορεία …
Καμιά φορά η σιωπή έχει μεγαλύτερη δύναμη από τα λόγια , αλλά και μια κουβέντα που λες αυθόρμητα σε ένα βιαστικό υπερατλαντικό τηλεφώνημα έχει τη δύναμη της στιγμής , της αλήθειας .
Το να έχεις ανθρώπους να νοιάζονται για σένα , έστω κι αν νοιάστηκαν μόνο για μια στιγμή , για να δούνε αν τελικά πήρες τους δρόμους ή κουκουλώθηκες κάτω από τα παπλώματα σου, με αγκαλιά τον λουτρικό σκύλο σου , είναι μεγάλη υπόθεση , όσο ασήμαντη κι αν μοιάζει …


quando il sole smettera di trammontare finira il mio amore x te...

faccio il simbolo della vittoria

Είπα κι εγώ να αποθανατίσω εκείνη τη στιγμή που το φωτογραφικό κλικ απελευθερώνει το κλείστρο για να εγκλωβίσει τον χρόνο, τη στιγμή .
Έκανα το σήμα της νίκης στην παραπάνω φωτογραφία που είναι σημερινή αλλά μου βγήκε κάπως περίεργο , κάπως σαν κούπε- πε ένα πράγμα, σαν ξέρω και δεν ξέρω κάτι τέτοιο ή έστω ένα πόσα είναι αυτά; Ή αλλιώς θα σου βγάλω τα μάτια ! Αυτή όμως είναι η δικαίωση της στιγμής , η δικαίωση της απέναντι στη ροή του χρόνου μέσω της φωτογραφίας . Το σήμα της νίκης μπορεί να σημαίνει πολλά, πολλά που επιφανειακά δεν φαίνονται και δεν μαθαίνονται ποτέ , φόβοι που νίκησα , σκοπούς που ξέχασα , μπορεί βέβαια και να σημαίνει απλά πράγματα, όπως το ότι δεν κόπηκα ούτε σε ένα εργαστήριο, εδώ ένα πέντε πήρα και μου κακοφάνηκε και ναι, εδώ μπορείτε να πετάξετε ντομάτες ελεύθερα ….
Κι τώρα για να γράψω και κάτι έξυπνο παρμένο από το βιβλίου του Χάρη Πρέσσα «Συνθέτοντας» το οποίο είναι καταπληκτικό κι εγώ Χαρούλη σου βγάζω το καπέλο , με έκανες να δω με άλλο μάτι την τέχνη που σε λίγο θα τρέχω σε εκθέσεις και θα τρέχει ο καημένος ο George να με μαζεύει γιατί από την πολύ κουλτούρα θα πάθω τίποτα …

"Η φωτογραφία είναι η υλική υπόσταση του καταμετρούμενου χρόνου. Είναι η επιβολή της στιγμής στο διαρκές . Η φωτογραφία δικαιώνει την στιγμή αξιοποιώντας την πρωταγωνιστικά στις διαστάσεις του χωροχρόνου. Η φωτογραφία είναι χρόνος γιατί ο χρόνος είναι φως …"
Πςςςςςς….. Τι λες ρε μεγάλε ! Βέβαια αυτό το παραμορφωμένο σήμα της νίκης μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα … Ίσως δηλώνει ειρωνεία, γι’ αυτά που νόμιζα πως νίκησα αλλά τζίφος … Τελικά τα τραβάει ο οργανισμός μου να ταλαιπωριέμαι αλλά μ’ αρέσει ..Άντε πάλι στο Ελ.Βελ , το έχω παράξεφτιλίσει μου φαίνεται και άντε να ήμουν κάτοικος Αττικής , να πεις ότι έτσι γούσταρα και πήγαινα και δυο φορές το μήνα να πιο τον καφέ μου στο αεροδρόμιο γιατί έτσι μου αρέσει το κλίμα… Άνθρωποί να φεύγουν, άλλοι να έρχονται , αποχωρισμοί , ανταμώματα , απογειώσεις , προσγειώσεις και κάπου εκεί να σου και οι αποσκευές , κι όμως πλάκα-πλάκα ίσως και να το έκανα….
Προς το παρόν το άλλο Σάββατο έχω αναλάβει την παραλαβή του ακατονόμαστου που θα έχει μπουχτίσει 7 μέρες στο L.A χωρίς τσιγάρο..
Το καλό νέο είναι ότι έχω και βραδιά έκπληξη με (Τhomako –K a i l a….!!!!),για reggae party , εκεί να δεις τι θα γίνει με το παιδί από τη Γένοβα , άντε και λίγο από Αργυρούπολη μεριά ! Άρε Κaila το παρακάτω άσμα αφιερωμένο σε σένα με την παρακάτω σημείωση μιας και είσαι και της Ιταλικής φιλολογίας, mi sei mancato molto…

I wanna love you and treat you right;
I wanna love you every day and every night:
We'll be together with a roof right over our heads;
We'll share the shelter of my single bed;
We'll share the same room, yeah! - for Jah provide the bread.
Is this love - is this love - is this love -
Is this love that I'm feelin'?
Is this love - is this love - is this love -
Is this love that I'm feelin'?

Πως με βλέπεις από τα μαθήματα Ιταλικών που κάνουμε στο msn δεν προοδεύω ; Κάτι έμαθα πλάκα-πλάκα , αν συνεχίζω να μιλάω μαζί σου στα Ιταλικά, καλά θα πάμε…Αλλά κι εσύ είσαι αυστηρός δάσκαλός. Εντάξει ένα λάθος έκανα κι εγώ όταν σε έβριζα κι αντί να σε πειράξει που σε έβριζα σε πείραξε το λάθος! Από εδώ και στο εξής θα ξέρω ότι είναι vafanculo stronzo και όχι vafanculo strongo ! Λοιπόν εγώ κρατάω το σήμα της νίκης και σας χαιρετώ …..



me ne vado…

www.phoenix-radio.gr

Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο , μη μιλάς θα φύγω σένα τέταρτο ..
Το τέταρτο αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό, εδώ και αρκετές μέρες, καθώς τα δευτερόλεπτα έσπρωχναν τα λεπτά κι αυτά με τη σειρά τους σχημάτιζαν τις ώρες , και οι μέρες κυλούσαν .
Αγνοούσα κι ακόμα αγνοώ τι γίνεται τριγύρω μου, στο σπίτι πια δεν μπαίνει οποιοδήποτε έντυπο μέσο , η τηλεόραση είναι απλά διακοσμητική , το ράδιο κλειστό , μόνο από το pc , παίζουν καμιά φορά τραγούδια σε διαρκή επανάληψη , όπως τώρα αυτό από τους Wasp –Sleeping (In the fire…) Φτάνω στο σημείο να πω , το μακάρι να είχαμε συνέχεια εξεταστική… Ακούγεται μαζοχιστικό , αλλά πότε δεν μου άρεσαν τα μαζοχιστικά , για να μην μου αρέσουν τώρα ;
Περνούν ολόκληρα εικοσιτετράωρα , και με βρίσκουν να κοιμάμαι τις μισές ώρες , τις άλλες μισές βρίσκομαι χωμένη μέσα σε βιβλία και σημειώσεις , το φαγητό έρχεται αυτή την περίοδο όχι εξ’ ουρανού αλλά από ένα όροφο πιο κάτω, λες και είναι τόσο υποχρεωμένοι σε μένα που ψάχνουν κάποιο τρόπο , να με ξεχρεώσουν …
Χαμένη από τον κόσμο , το σπίτι μου είναι αυτό που με βλέπει διαρκώς και το τηλέφωνο είναι η μόνη ηλεκτρική συσκευή , που δουλεύει περισσότερο αυτές τις μέρες , δε σταματά να χτυπά και ειδικά τα βράδια πριν κοιμηθώ , για μια καληνύχτα που έρχεται από μακριά .
Τα ευχάριστα νέα , έρχονται καθημερινά , καθώς ακολουθώ τη συνηθισμένη διαδρομή σχολή-σπίτι , σπίτι-σχολή . Όσο να’ ναι όταν βλέπεις αποτελέσματα που όχι μόνο σε πάνε παρακάτω αλλά είναι και αρκετά πιο μακριά από τη βάση παίρνεις κουράγιο για να συνεχίζεις, είναι κι αυτό ένα συναίσθημα χαράς που απουσίασε αρκετό καιρό .
Τους τελευταίους μήνες πνιγόμουνα από το άγχος της σκέψης, το είχα αφήσει να εισβάλει στη ζωή μου και μέρα με τη μέρα με εξουθένωνε .
Καμιά φορά η πραγματικότητα είναι καλύτερη από ότι την φανταζόμαστε. Με το μυαλό διογκώνουμε πράγματα και καταστάσεις , και αγχωνόμαστε για αυτό που θα έρθει που έτσι κι αλλιώς ξέρουμε πως θα περάσει από πάνω μας . Κατάφερα να καταργήσω τη σκέψη , και να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό . Κι όμως είναι τόσο όμορφα αυτή την περίοδο , δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν ,κοιμάμαι διαβάζοντας και ξυπνάω για να ξαναδιαβάσω , άντε μου κάνω κι ένα καφέ και πάντα προνοώ να υπάρχουν αρκετά τσιγάρα στο σπίτι .
Σε σύγκριση με τους τελευταίους μήνες που πέρασαν για μένα αυτό είναι πολυτέλεια . Ναι μένει μόνο μια εβδομάδα και μετά τέλος , τουλάχιστον για την πρώτη εξεταστική, που αν συνεχίσω έτσι μου φαίνεται πως δεν θα υπάρξει και δεύτερη, και μετά η φυγή … Δε τη σκέφτομαι , είναι από τις μοναδικές στιγμές που χαίρομαι το τώρα μου, δεν χρειάζεται να ξεφύγω από κάπου ή από κάτι για να νιώσω καλά , δεν τη σκέφτομαι , ξέρω ότι υπάρχει και πλησιάζει , μα καμία αίσθηση δε μου κάνει .
Δεν με κυριεύει η βαρεμάρα αλλά μια ακατανίκητη επιθυμία να τα καταφέρω έστω σε έναν τομέα της ζωής μου , το ξέρω ακούγεται γελοίο ακόμα και σε μένα την ίδια που το γράφω , αλλά δε βλέπω την ώρα να τελειώσω αυτό το κείμενο και να πιάσω και πάλι τα βιβλία .


Υ.Σ Ι Αύριο γράφω στη μία , πάρε να με ξυπνήσεις κατά τις δώδεκα , και στείλε το συνηθισμένο μήνυμα , πλέον έχει γίνει γούρι .

Υ.Σ ΙΙ Όσο διαβάζω θα ακούω το Νικολάκη στο www.phoenix-radio.gr

VENI –VIDI- VICI

Περί τριχών ο λόγος

Περί τριχών ο λόγος …. Τρίχες , τρίχες , τρίχες … Απλά θέλω να δεις Γιωργάκη ότι κάποτε είχα μακριά μαλλιά … Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη αρχές Νοεμβρίου , το μαλλί κόπηκε 18/12 , κρίμα……

Νικώντας τη δυσκοιλιότητα

Ήρθε κι εμένα η ώρα μου να διασκευάσω το τραγούδι του αξιαγάπητού αοιδού και πάνω απ’ όλα μεγάλου καλλιτέχνη με όλη τη σημασία της λέξεως κύριου Φλωρινιώτη! Πειράζει που είμαι και μεγάλη φυτούκλα , πειράζει ; Πειράζει που είμαι και μεγάλη ψωνάρα; Πειράζει; Φυσικά και δε με πειράζει, τώρα αν πειράζει τους άλλους, πολύ λίγο με ενδιαφέρει .
Ας αρχίσουμε λοιπόν να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή στην προηγούμενη εβδομάδα , για να σας μπάσω στο κόλπο…
Ξημερώματα Δευτέρας 9/01 βρίσκομαι στο κρεβάτι του πόνου, με ρίγους και δέκατα που μέσα σε λίγες ώρες μετουσιώνονται όλα αυτά στο τσουρούφλισμα του 38,5 . Κοντεύει 6 το πρωί και μετά κόπων και βασάνων κάνω το οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να με φροντίσω και να με έχω ετοιμάσει μέχρι τις 9 το πρωί που έδινα, να με κάνω άνθρωπο και να μπορώ να πάω να γράψω… Κι όμως μπορεί να φαντάζει ακατόρθωτο αλλά τα κατάφερα ήπια τέτοια ποσότητα φαρμάκων σε ελάχιστη ώρα, (μόνο για την δυσκοιλιότητα που δεν πήρα τίποτα, αν και δόξα το Θεό καφές και τσιγάρα κάνουν δουλεία δεν έχουμε τέτοια προβλήματα ,) που ή θα με πήγαιναν κατευθείαν για πλύση στομάχου ή θα ήμουν ντοπαρισμένη για καμιά βδομάδα. Τελικά το κόλπο έπιασε αν και το μόνο που κατάφερα ήταν να ρίξω τον πυρετό, εξάλλου με τέτοια ανοσία στα φάρμακα κόρη φαρμακοποιού γάρ , αν δεν πάρω ποσότητα δε με πιάνουν! Εντάξει την πάλεψα εκείνη τη μέρα, το μάθημα το είχα διαβάσει και τα σχετικά … Το πρόβλημα ήτανε η επόμενη που έγραφα δύο μαθήματα είχα και την συνάντηση με παραγωγούς καναλάρχες το απόγευμα και πάει λέγοντας , κι εγώ ήμουν ένα ζόμπι .
Τι έκανα; Ήρθε η Μαίρη από το σπίτι κατά τις 3 το μεσημέρι της Δευτέρας , διαβάσαμε μέχρι τις 6 αν και εγώ δεν μπορούσα ούτε καν να ανασάνω και μετά έπεσα για ύπνο ξερή και δώσε τότε ο πυρετός να ξαναεμφανίζεται . Ξημέρωνε Τρίτη 10/01 κι εγώ ακόμα κοιμόμουνα σαν το μοσχάρι Κάποια στιγμή ξύπνησα κατά τις 11 και ήμουν εμφανώς καλύτερα από την προηγούμενη μέρα .Στη μία το μεσημέρι θα έδινα και για να είμαι ειλικρινής ψηλοαγνούσα , το τι παίζει για το μάθημα το οποίο πρακτικά θεωρείτο το πιο δύσκολο του εξαμήνου, από εκεί και πέρα έπεται συνέχεια γεμάτη μυστήριο … .
Ένα θα σας πω σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα , δυστυχώς κόπηκε αρκετός κόσμος , ο μεγαλύτερος βαθμός ήταν το 8 και τον πήρε μόνο ένα άτομο , και το άτομο αυτό είναι το υπογράφον , ή αν το θέλετε αλλιώς η υποφαινόμενη στην πάνω δεξιά φωτογραφία ! Όσον αφορά το μυστικό της επιτυχίας δεν θα το αποκαλύψω, γιατί τι στο καλό μυστικό θα είναι μετά . Πάντως προτρέχω των ύποπτων, αναμενόμενων ή ακόμα και κακόβουλών σκέψεων σας και σας διαβεβαιώνω ότι ούτε αντέγραψα από σκονάκια ή από διπλανό μου , ούτε έβαλα μεγάλα μέσα , ούτε έγλειψα τον καθηγητή με οποιονδήποτε τρόπο , ούτε υπήρξα το καθ’ όλα ευνοημένο άτομο εκ μέρους του , όπως τυγχάνει να είμαι σε άλλες περιπτώσεις ! Το θέμα είναι ότι αρκετοί σήμερα έτριβαν τα μάτια τους , αν και όπως προαναφέρω δεν με ενδιαφέρουν τα σχόλια των άλλων που μερικά ήταν αρκετά καλοπροαίρετα και άλλα τόσα φυσικά ειρωνικά , και ξέρεις και από πού έρχονται τα ειρωνικά σχόλια…. Πάντα από τους κοντινούς σου …
Μπα…. Έγραψες 8; Άλλοι λένε μπράβο με μισή καρδιά κι άλλοι το παραλείπουνε τελείως ! Όχι δεν θα μπορούσα να πω ότι μου ήρθε και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αν και πλάκα-πλάκα μπορεί να με περάσετε για θρησκόληπτη ή απλά σαλεμένη , αλλά σε αυτή την εξεταστική τόσες συμπτώσεις , τόσα απρόσμενα , και το πιο βασικό απ’ όλα, όταν όλα βρισκότανε χαμένα και μπερδεμένα κάπου στα μονοπάτια του “ σκληρού μου δίσκου” aka εγκεφάλου μου, κάτι πάντα γινότανε και με ένα γρήγορο και επιτυχημένο search τα ξέθαβα και τα έφερνα στη Ram μου , με αποτέλεσμα να βρίσκω τη σωστή απάντηση, που βέβαια καμία φορά στηριζότανε και στην τύχη.
Δηλαδή αυτά θυμάμαι. Ποιο από αυτά να είναι; Άρχιζα το αμπεμπαμπλόμ συνέχιζα με το κίθεμπλομ και μετά το μπλίμ έβγαινα στο σωστό του μπλόμ …
Από την άλλη θεωρώ κατά κάποιο τρόπο και θαύμα που από τη μια μέρα στην άλλη όχι απλά έπεσε ο πυρετός αλλά και ο λαιμός μου από εκεί που ήτανε τελείως μαμημένος την επόμενη μέρα ήτανε λες και δεν είχα πάθει χλαπάτσα , ποτέ . Βέβαια έμαθα και από κάποιους ότι κυκλοφορεί μια ίωση που δεν κρατάει πάνω από δυο μέρες και που σου ανεβάζει και πυρετό, αλλά εμένα με βολεύει καλύτερα να θεωρώ τον εαυτό μου ευνοημένο από μια ανώτερη δύναμη !!!!!! Σήμερα ξαναέγραψα δύο μαθήματα κι εδώ έχω την αίσθηση ότι κάτι ψάρια πιάσαμε κι αν δεν τα πιάσαμε μεταφορικά , σίγουρα τα πιάσαμε κυριολεκτικά, αφού μου έφερε ο Χαραλαμπίδης από κάτω κάτι γαμάτες κουτσουμούρες, χόρτα , και ένα ψωμάκι ζυμωτό από ένα μοναστήρι λέει , άλλο πράμα … Για καλή μου τύχη είχε ξεμείνει και ένα λευκό κρασάκι από την μάζωξη του Σαββάτου, οπότε μου έκανα, ένα σπέσιαλ δείπνο για την επιτυχία μου …
Μετά άναψα ένα τσιγάρο την έπεσα κατευθείαν στον καναπέ , φυσώντας τον καπνό προς το ταβάνι , και σε λίγα δευτερόλεπτα είχα πιαστεί μέσα από ένα κυκλάκι του καπνού μου, χόρευα σε ρυθμούς reggae και ήλπιζα πως κάποια στιγμή θα έφτανα στον ουρανό , στο σύννεφο που κατοικεί ο Αντώνης Π για να του πω τα χρόνια πολλά μου και να του τραγουδήσω :

One love, one heart,
Let’s get together
And feel all right!

Bob Marley

Ύστερα απλώς δάκρυσα , γιατί ήταν ήδη εκεί και χορεύαμε αγκαλιά …

Διάλλειμα

Σήκωσα επιτέλους κεφάλι από τα βιβλία… Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια , γι’ αυτό και σήμερα , τρέχω και δεν φτάνω , κι ας μην το κούνησα ρούπι απ’ το σπίτι … Από τότε που ξύπνησα , το μόνο που έκανα ήταν να μου φτιάξω έναν καφέ της κακίας ώρας, αν και συνήθως τον πετυχαίνω , αλλά για όλα φταίει το τηλεφώνημα του Γιώργου, μπούρου-μπούρου έκοψε ο καφές , πως θα γίνει …

Για καλή μου τύχη λίγο πριν, κάποιος είχε θυμηθεί να με ξυπνήσει για πρωί, κατά τη μία το μεσημέρι δηλαδή…
Ναι ήταν ο ίδιος εκνευριστικός θόρυβος από το χαλασμένο κουδούνι μου , γκλίν –γκλόν –γκλαααααααααν , παλεύοντας με τα παπλώματα δεν είχα καμία διάθεση να ξυπνήσω κι απλώς άλλαξα πλευρό ..
Σοφία είσαι μέσα;
Μέσα στον ύπνο μου δεν ήξερα αν αυτή η φωνή έρχεται μέσα από ένα όνειρο δράσης , που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε μεγάλη μπάζα ληστεύοντας εκατοντάδες τράπεζες και είναι η μεγάλη ώρα που πρέπει να πω , ότι ναι είμαι μέσα στο κόλπο, μπας και δω ποτέ από κοντά αυτή τη Jamaica και όχι μόνο πάνω στην υδρόγειο !
Αλλά όχι, τελικά δεν ήτανε όνειρο, μετά από λίγο καθώς επέμενε, είχα ήδη αναγνωρίσει τη φωνή . Ήταν η Ζωή από απέναντι . Σηκώθηκα με δυσκολία, και διαπίστωνα πώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, κι εγώ είχα κοιμηθεί με τα ρούχα στον καναπέ .Έσυρα τα πόδια μου μέχρι την πόρτα και της άνοιξα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της και να αντικρίζω το θέαμα που αντίκριζε, αλλά εντάξει με έχει δει και χειρότερα.
-Ζωή : Καλημέρα, α! συγνώμη σε ξύπνησα;
- Σοφία : Μπα, όχι μωρέ δεν πειράζει (σκέψεις :καλά μωρή δεν βλέπεις την τσίμπλα στο μάτι; )
- Ζωή: Χτύπησα γιατί ήθελα να σου πω ότι με πήρε τηλέφωνο ο Δράκος από την Αθήνα , και μου είπε ότι ενδιαφέρεται η ΟΡΤ να κάνουμε μια σειρά από εκπομπές στην τηλεόραση , με καλεσμένους και τέτοια και να αναλύουμε θέματα , όπως αυτό που είχαμε σε μια από τις εκπομπές στο ράδιο για τον 20χρόνο γιάπη . Μου είπε να σου το πω και να το συζητήσουμε.
- Σοφία : Α! (σκέψεις που παρεμβάλλονται :
Καφέ έχω; Καλά τι μου λέει αυτή τώρα, ποιος τους είπε ότι έχω όρεξη να κάνω την TV persona , ποιος της είπε ότι θα συνεργαστούμε , τι θέλει κι αυτή η ΟΡΤ, με το Ιόνιο δεν είχα κλείσει εγώ την τελευταία φορά; Τελικά αυτοί αποφασίζουνε ότι τους γουστάρει και όχι εμείς, εμείς απλώς εκτελούμε, άντε το πολύ- πολύ έχουμε και το δικαίωμα να διαφωνήσουμε και μετά να πάμε σπίτια μας . Μπλέξιμο μπουτιών προβλέπω εδώ …)
Θα δούμε . Τι να σου πω, αν μας κλείσουν προσωπικό κομμωτή , μακιγιέρ και διαιτολόγο , μπορεί και να συμφωνήσω …
Τι γελάς ρε, δεν είμαι εγώ για σοβαρές συζητήσεις , που να πάω με τα κοτσίδια και το φουντωτό ανοιχτό μαλλί μου. Άσε που δεν έχω και καμία καλή πένα , να την κρατάω με νάζι κάτω από το μάγουλό , όπως κάνει η Στάη. Σου είπε μήπως πόσο θα διαρκέσει αυτό το πανηγύρι;
- Ζωή: Όχι δε μου είπε, κάτι για μια σειρά εκπομπών ανέφερε μόνο. Θα περάσω κάποια στιγμή να το συζητήσουμε.
- Σοφία: Καλά .
- Ζωή : Θα πάω σούπερ μάρκετ στου Τερζή που τα φέρνει και σπίτι , θέλεις τίποτα; Έχω εδώ μια λίστα, αν θες να μου πεις να γράψω να σου πάρω .
- Σοφία: ( ο εγκέφαλός αρχίζει να λειτουργεί ) ναι-ναι θέλω, όχι πολλά πράγματα, είπες τα φέρνουν σπίτι ε; Χμ… Πάρε αυγά, ψωμί, γάλα, ζάχαρη, καφέ, γιαουρτάκια total 2%, κανένα χυμό ροδάκινο , ψωμί για τοστ , 10 φέτες γαλοπούλα καπνιστή , 10 φέτες gouda , 3-4 εξάδες εμφιαλωμένο νερό , μια κρέμα μαλλιών , κανένα χαρτί υγείας , σερβιέτες, ένα Tide…………..
- Ζωή: ( έχει μείνει έκπληκτή, κι όμως εγώ σοβαρολογώ !) Θες κάτι άλλο;
- Σοφία: Α! ναι. Ένα πακέτο τσιγάρα και να περάσεις από το lexis να πάρεις κάτι σημειώσεις για τον Παπαδημητρίου, κάτσε να σου δώσω και λεφτά …..
- Ζωή : Οκ , μετά θα πάμε με τον Ηλία για καφέ θες να έρθεις ;
- Σοφία : (Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη) Μπα, γράφω αύριο τρία μαθήματα στη σειρά από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα , όχι ότι το τρίτο θα το δώσω, αλλά λέω να διαβάσω τίποτα για τα άλλα δυο γιατί όλο το Σαββατοκύριακό το κωλοβάρεσα .
- Ζωή: Καλά , θα τα πούμε μετά. Bye …
- Σοφία: Άντε τα λέμε . Α! Μιας που κατεβαίνεις , κάτσε να σου δώσω να πετάξεις και κάτι σκουπίδια …

Κλείνοντας την πόρτα είπα να την ξαναπέσω , αλλά κοίταξα την ώρα και δεν με έπαιρνε . Μήπως το παραξεφτίλισα; Μπα, μια ζωή εγώ έκανα τον λακαμά . Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα τέτοια ευκαιρία ! Μετά από λίγο έπεσα κατευθείαν στα σκληρά , παρήγγειλα και τα συνηθισμένα μου από το IL POSTO . Και οι ώρες κυλούσαν και οι σελίδες κυλούσαν και ήταν ατελείωτες , που να διαβάσεις δυο τόμους , πήρα τις σημειώσεις που μου είχε προμηθεύσει η Γιάννα , είδα εκεί και τα sos και πάλι δεν ξεμπέρδευα.
Από την Παρασκευή και μετά το έξυσα μέχρι να ματώσει, και τώρα ότι πρόλαβα –πρόλαβα .
Η πρώτη διακοπή ήρθε και πάλι από το σταθερό μου, ήταν ο Μιχάλης σε μία ώρα έφευγε για Ρέθυμνο κι εγώ του τραγουδούσα, «εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη , κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά …» Και μετά ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα, λες και σαν όλοι να με θυμήθηκαν την ίδια ώρα , κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα. Είπα να καταγράψω αυτή την τόσο απλή μου μέρα , μέσα από πόνους περιόδου , depon και θερμοφόρες που δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση . Συνήθως γράφω, για μεγάλα ταξίδια, έρωτες, άντρες , όνειρα , όσες φορές προσπάθησα να γράψω κάτι επιστημονικό απέτυχα, τα πολιτικά τα αποφεύγω ή με αποφεύγουνε αυτά(γαμώτο που είναι τα τσιγάρα, όπως έλεγε και ο αδερφός μου δεν μπορώ να τα κάνω και αναπάντητη για να τα βρω ….) μεγάλη έμπνευση δεν έχω ,αλλά είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να γράψω αυτό το κείμενο , εξάλλου για μένα το γράψιμο είναι ξεκούραση, λύτρωση … Και αφού βρέθηκαν και τα τσιγάρα και θυμήθηκα την θεϊκή στιγμή όταν έπαιζα τάβλι με τον Evans ξημερώματα Κυριακής την ώρα του μαζέματος , που φέρνει τρία- δύο και μαζεύει τρία πούλια από το δύο , θεϊκή στιγμή , ήτανε τόσο κομμάτια ο τύπος , είχα πέσει στο πάτωμα από τα γέλια…
Και κάπου εδώ ξανακοίταξα το ρολόι και είπα πως δεν με παίρνει το διάλλειμα κράτησε περισσότερο από όσο το υπολόγιζα , καιρός να σας αφήσω …

She's running out again

When you were here before Couldn't look you in the eye You're just like an angel Your skin makes me cry You float like a feather In a beautiful world I wish I was special You're so fucking special But I 'm a creep I 'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here I don't care if it hurts I want to have control I want a perfect body I want a perfect soul I want you to notice When I'm not around You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here?I don't belong here She's running out again She's running out She run, run, run run Run Whatever makes you happy Whatever you want You're so fucking special I wish I was special But I'm a creep I'm a weirdo What the hell am I doing here? I don't belong hereI don't belong here.
Ξημερώματα Δευτέρας ακούω το αγαπημένο μου τραγούδι , ανεβάζω την καλύτερη φωτογραφία που ίσως έχω μέσα σε αυτό το pc , αλλά κοιτάζω τη δικιά σου, είναι τόσο αληθινή…
Να σου πω τι βρίσκω σε σένα; Είναι αυτή η μόνιμη μελαγχολία, αυτή η μόνιμη θλίψη στο βλέμμα σου, κάθομαι τόση ώρα και σε χαζεύω θα μπορούσα να κοιτάζω το βλέμμα σου για απροσδιόριστο χρόνο, ίσως μέχρι να με πάρει ο ύπνος...

Μπάρμπεκιου χωρίς Μπάρμπα γίνεται;

Πρωινό Σαββάτου , και εσύ είσαι κάπου , άραγε που να βρίσκεσαι , γιατί να λές ; Είμαι super market , μαζί με Εvans και αγοράζουμε τα απαραίτητα για το βραδινό φαγοπότι και όπως λέει και ο Πουλικάκος στο ο Θείος Νώντας ξέρει à
« Στο σουπερμάρκετ, στο σουπερμάρκετ θα βρούμε, φρέσκα , κατεψυγμένα και πλαστικά. Μήλα , πατάτες , γάλα, carnation και κότες….. κτλ»
Αφού λοιπόν με έβαλε στο καροτσάκι και με έσπρωχνε(τα φιλικά βάρη ), αρχίσαμε τα ψώνια .
Μπριζόλες, σουβλάκια, λεμόνια, σαλάτες , ψωμιά , κρασιά , ουζάκι για τον Evans και ατελείωτες μπύρες..
Μετά έσκασε μύτη και ο Teo μαζί με τον Antonio με το αμάξι φέρανε την ψησταριά και τα κάρβουνα, θα γίνει μεγάλο τζέρτζελο το βράδυ .
Θα καλέσω και την γειτόνισσα με τον Λιάκο της, τον τρελό Κερκυραίο, και θα γίνουμε μια μεγάλη παρέα , αλλά θα μου λείπει το καλύτερο φιλαράκι μου…
Έτσι θα το κάψουμε για την επιτυχημένη πρώτη εβδομάδα εξεταστικής , πάνε τα εργαστήρια και τώρα είμαστε πιο χαλαροί . Τελικά λίγο διάβασμα, λίγη τύχη, λίγο σκονάκι και λίγο γλείψιμο είναι η καλύτερη συνταγή για μια επιτυχημένη εξεταστική !
Μπορεί το χειμώνα να ξεπαγιάζεις και το καλοκαίρι να ψήνεσαι αλλά έχουν και τα καλά τους τα ρετιρέ. Έχουμε ξεφύγει τελείως αλλά αποφασίσαμε να κάνουμε μπάρμπεκιού στη βεράντα χειμωνιάτικα, αλλά τι σκάω εγώ, οι άντρες θα ψήνουν!
Τι καλά να είχαμε ένα τζακάκι , φωτίτσα, θαλπωρή, τα κάστανα στη φωτιά, η γιαγιά δίπλα στην κουνιστή καρέκλα ή μέσα στο τζάκι;
Όχι ρε αλήτη τη γιαγιά μέσα στο τζάκι , αν δεν ήταν αυτή να σε χρηματοδοτεί θα σου έλεγα τι μπάρμπεκιου θα έκανες απόψε.
Γιωργάρα έλα προλαβαίνεις να αφήσεις την αγχωμένη Αθήνα και να τσιμπήσεις κι εσύ κάτι και να πιεις μαζί μας έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κάνουμε μπάρμεκιού χωρίς εσένα, μπάρμπεκιού χωρίς μπάρμπα δεν γίνεται και λίγο ρυζάκι Μπαρμπαμπέν για γαρνιτούρα ! Αλήθεια σήμερα θα μου λείπεις πιο πολύ από ποτέ , αν σε είχα εδώ θα ένιωθα πολύ πιο όμορφα .
Αχαχαχαχαχα! Αφού ξέρεις πόσο μου αρέσει να σε πειράζω, αν και κινδυνεύω πλέον να βρεθώ με κανέναν μπλαβί …..!
Το καλύτερο φιλαράκι το βρήκα με το ξεκίνημα αυτής της χρονιάς , μονό σε σένα μπορώ να τα εξομολογηθώ όλα, χωρίς φόβο και πάθος και να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια . Σε όλους τους άλλους ακόμα και στον εαυτό μου πουλάω παραμύθια . Ήθελες να έρθεις να με φροντίσεις όταν είχα πέσει δυο μέρες σε μια κωματώδη κατάσταση και για μένα αυτό σημαίνει πολλά βέβαια είχες φύγει για την συμπρωτεύουσα για να χαρείς την άδεια σου κι εγώ δεν ήθελα να σου το χαλάσω .
Μην στεναχωριέσαι όμως , μου έταξες εκδρομούλα μόλις γυρίσεις από το L.A, για Σούνιο τέλος του μήνα και όχι απλώς δεν την χάνω, πες πως έχω έρθει ήδη, αυτό είναι υπόσχεση . «Ετοιμάζω ταξίδι, μοναχά για πάρτη σου, στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου ….»
(Είδες άδικη που είναι η ζωή άλλοι πάνε στα L.A και άλλοι πάνε κατά διαόλου ή Κατακώλου στην καλύτερη περίπτωση).
Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο γίνεται το έλα να δεις, είσαι ο άνθρωπος μου, άσε που το σπίτι σου είναι σαν την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, οπότε την επόμενη φορά φεύγοντας θα έχω πάρει και κανένα σάκο βιβλία κι ας είναι στα αγγλικά γιατί όπως μου λες από μετάφραση χάνουν πολύ ,και φυσικά και εσένα μαζί ! Είναι καιρός να γνωρίσεις τις ρίζες σου, αφού κατάγεσαι από εδώ και δεν έχεις αξιωθεί ακόμα να έρθεις.
Είμαστε άνθρωποι που μιλάμε την ίδια γλώσσα , μη σου πω την ίδια αργκό, χαίρομαι πάρα πολύ που μπήκες έτσι ανορθόδοξα στη ζωή μου !
Αλήθεια σήμερα νιώθω άλλος άνθρωπος , αυτό ήταν.
Σίγα- σίγα ξεφλουδίζει …. Το πουλάκι πετάει για μακρινές πολιτείες όσοι το ψάξουν εκεί που το άφησαν δεν θα το βρουν, δυστυχώς γι’ αυτούς , ευτυχώς για το πουλάκι ! Σ’ ευχαριστωωωωωωωωωωωωωώ, είσαι άρχοντας τελικά ρε φίλε , γιατί με ελευθέρωσες , με βοήθησες να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, το ουράνιο τόξο που λάμπει σήμερα στην ψυχή μου είναι το πολυτιμότερο δώρο που μου έχουν κάνει ποτέ και αυτό μου το χάρισες εσύ .

Πουρές

Εδώ το μπολ εκεί το μπολ.Που είναι το μπολ;Και όχι ότι κι ότι, θέλουμε γυάλινο μπολ για τον πουρέ, με τόση πατάτα τον τελευταίο καιρό,τι περιμένατε να φτιάξω έναν πουρέ θα έφτιαχνα και φυσικά σε σκόνη για να μπω καλύτερα στο πνεύμα της πατάτοκατάστασης,που χρόνος για την ιεροτελεστία του καθαρίσματος μιας πατάτας;

Το γυάλινο μπολ σας μάρανε και ποιος σας είπε ότι έχω γυάλινο;

Σκόνες-σκόνες –σκόνες,τον τελευταίο καιρό, τρώω μόνο σκόνες-σκόνες-σκόνες. «Σκόνη και θρύψαλα να γίνομαι μαζί σου ». Έτσι πες τα μεγάλε καλλιτεχναρά Κορκόλα! Μητροπάνος –Κορκολής βγάλανε cd μαζί,κοίτα να δεις εξελίξεις,χάλασε ο κόσμος!

Πουρές- σκόνη,σούπα-σκόνη,εντάξει δεν το έριξα ακόμα στην άσπρη σκόνη,καλά το σπίτι κι αν έχει σκόνη,στον αέρα σκόνη.Πάντως όταν βγάλουνε τον πατσά σε σκόνη θα το μάθουμε!Τι τον βγάλανε; Εγώ πάλι μια ζωή τα βλέπω όλα σαν μια αστρική σκόνη!

Περίεργη μέρα σήμερα σηκώθηκα με τρελά κέφια και καφέ μου έβαλα να πιω(ξέρεις τώρα θα μας πει και πως τεντώθηκε!!!) και τον Τζίμη σήκωσα από το πάτωμα είναι ο Ιταλός λούτρινός σκύλος μου και νυν άντρας μου ,χεχεχεχε!

Έχω γράψει ένα τεράστιο καταθλιπτικό κείμενο, έγραφα από το απόγευμα και δεν είχε τελειωμό για να αποφασίσω ότι τελικά όχι μόνο δεν θα το ανεβάσω,αλλά φτάνει,δε θέλω άλλη μιζέρια ……

Αντί αυτού ανεβάζω την παραπάνω φωτογραφία και είναι σαν έχω ανεβάσει το κείμενο που δεν δημοσιεύω! Τα παιδιά να σας τα συστήσω;Τον έναν με τα γυαλιά μυωπίας, τον τρώω στη μάπα κάθε μέρα και τους άλλους τους γνώρισα φέτος το καλοκαίρι στα Χανιά, αποφεύγουνε τη δημοσιότητα,αλλά δεν πειράζει,αυτή η φωτογραφία με εκφράζει απόλυτα αυτή τη στιγμή! Αν με ρωτούσε κάποιος το γιατί μου την έχει δώσει δεν έχω απάντηση ! Φαινομενικά όλα καλά μου πάνε. Απλά το τελευταίο καιρό με νανουρίζω με άλλοθι.

Πάντα τέτοια, άντε σας φιλώ, πάω για νάνι γιατί έχω γίνει ένα με το πληκτρολόγιο τόση ώρα !

Περαστικά μου

Αυτό το κορίτσι ποιος θα το φροντίσει;Δύσκολη η μοναχική ζωή φίλε,αυτό που μου συνέβη δεν το περίμενα. Οι περισσότεροι από αυτούς που ήξερα μέσα στις γιορτές ήταν άρρωστοι ,η δε φίλτατή φίλη μου Αικατερίνη χτυπούσε μέχρι και κάτι ενέσεις στα οπίσθια της , που ήταν που ήταν τροφαντά με τόση ένεση έγιναν τούμπανο και δεν μπορούσε να περπατήσει!

Μακριά από εμάς έλεγα,αλλά να σου, που την έπαθα!Από χθες είχα ρίγους , μετά δέκατα ώσπου ξύπνησα στις 6 σήμερα το πρωί με 38 πυρετό ! Να μην μπορώ να συνέλθω από το κρεβάτι , αλλά δεν με έπαιρνε . Το τι χάπι πήρα, σιρόπια για το λαιμό , αντιπυρετικά , βιταμίνες , γαργάρες με Hexalen , καραμέλες , μέχρι και όπου έφτανε το χέρι μου με έτριβα με οινόπνευμα, αρέ μανούλα μου , μου έφτιαξα κι ένα φασκομηλάκι με μέλι και έστρωσα, μέχρι τις 9 που έδινα ήμουνα τόσο μαστουρωμένη και ντυμένη σαν το κρεμμύδι , που λες πως είχα γίνει κι όλας περδίκι. Καθόλου άγχος , ηρεμία , τάξη και ασφάλεια ξεκίνησε και η εξεταστική μου , παρόλη την αρρώστια πήγα και όχι απλώς έγραψα , ξέσκισα τολμώ να πω! Εξάλλου δεν ήτανε τίποτα το ιδιαίτερο , ένιωθα λες και γράφω μπλοκ, στην ουσία αυτό έκανα , μόνο που το έγραφα στο Publisher και έπρεπε να προσέξω που να στοιχίσω και τι γραμματοσειρά να βάλω αηδίες δηλαδή ! Ολόκληρη ανάλυση έκανα πάλι η ρουφιάνα από την Αρκτική , μέχρι και για τον εθνικό δρυμό Σερενγκέτι στην Τανζανία που είναι προστατευόμενη περιοχή εδώ και κάτι χρόνια έγραψα. Τελικά μπορώ να αναλύσω καλά ακόμα και τις οικολογικές μου ανησυχίες, αχαχαχαχαχα .
Το πρόβλημα της διπλανής μου ήταν μεγάλο δεν μπορούσε να γράψει ούτε μια λέξη , βέβαια αυτή είχε και άλλο θέμα, κι εγώ αν είχα τη Δήμητρα Παπανδρέου που έλεγε πως ο Γιωργάκης δεν έχει όραμα , δεν θα είχα και την τρελή έμπνευση ! Από την άλλη εγώ είχα άλλο πρόβλημα , ότι ως συνήθως έγραψα τα απομνημονεύματα μου, έγραφα για φώκιες , μπακαλιάρους υπό εξαφάνιση, ρέγκες , πολικές αρκούδες και τα σχετικά , και μετά ,άντε γύρνα πίσω και πέτα έξω τις περιττές σάλτσες . Σαν καλή νοικοκυρά πήγα στο ναό μου τον Μαρινόπουλο , όχι Μιχάλη δεν θυμάμαι τον Μπριζουνίκ , μην ξεχνάς πως είσαι και μιας άλφα ηλικίας , και τον Κλαουδάτο που θυμάμαι πολύ είναι . Πήρα τις σουπίτσες μου τις Knorr , γιατί δεν κατεβαίνει τίποτα άλλο . Κακά τα θέματα ένα πράγμα που εκπαιδεύτηκα μόνη μου να κάνω είναι να ξέρω να φροντίζω καλά , όσους αγαπάω , μονάχα τον εαυτό μου δεν έμαθα ποτέ να φροντίζω . Βέβαια σε τέτοιες στιγμές που είμαι ολομόναχη μόλις στην αρχή της εξεταστικής και δεν θα τα παρατήσω με τίποτα , θέλω δε θέλω, μπορώ δε μπορώ πρέπει να με φροντίσω, γιατί δυστυχώς αυτό το κορίτσι δεν θα το φροντίσει κανείς άλλος εκτός από μένα ! Άντε περαστικά μου , και αύριο με το καλό δίνω δυο μαθήματα να τα πάω τόσο καλά όσο και σήμερα!

Το συνειδησιακό μου Πλημμελειοδικείο

Να θυμάσαι πως το σπίτι συνήθως θα είναι ακατάστατο,σπάνια θα επικρατεί η τάξη όπου θα βρίσκομαι εγώ τριγύρω, τα λιωμένα κεριά θα υποδηλώνουν κι αυτά με την ύπαρξη τους πως κάποτε τα άναψα για να κάνω ατμόσφαιρα για μένα, γιατί εδώ και καιρό μοιράζομαι μαζί τους τα βράδια μου, δυο τρία μπορεί να τα άναψα για να ρουφούν τον καπνό των ατελείωτων μοναχικών τσιγάρων μου.

Να θυμάσαι ότι μπορεί να δυσκολεύομαι να θυμηθώ αλλά δεν ξέχασα ποτέ τίποτα,με ρώτησες αν μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις να κατοικήσεις στην ίδια στέγη μαζί μου,ξέχασες όμως να ρωτήσεις αν μπορείς να κατοικείς στη ψυχή μου,στο σώμα μου.

Να θυμάσαι πάντα ότι όσα σου εκμυστηρευτικά εκείνο το ξημέρωμα που τρώγαμε μαζί εκείνους τους λουκουμάδες δεν ήταν απλά στάχτες μέσα μου που έθαψα,μα ήταν μια φωτιά που έκαιγε και ποτέ δεν θα σβήσει.

Να θυμάσαι πως το σπίτι μου είναι άδειο τα βράδια,μα τις μέρες περνούν χιλιάδες πόδια και πατούνε το χαλάκι της εξώπορτας μου.Το σπίτι γεμίζει κόσμο,τα γέλια των φίλων μου μαζεύονται στους τοίχους και τα βράδια όταν κοιμάμαι τα ακούω.Κάποτε θα το αφήσω το σπίτι αυτό,μα όχι και ότι έζησα εδώ.Έξω θα έχει ενοικιαστήριο,αργά ή γρήγορα θα γίνει κι αυτό μα εγώ θα έχω φύγει πολύ μακριά,θα ταξιδεύω για άλλες πολιτείες.

Μη ζητάς να σου πω που θα με βγάλει ο δρόμος,καμιά φορά όταν κάνεις μακρινά πλάνα, στο δρόμο χάνεσαι και αδιέξοδο μπορεί να βρω,μα δεν θα γυρίσω να κοιτάξω πίσω,θα κάνω μαθήματα αναρρίχησης και τον πιο ψηλό τοίχο θα τον περάσω.Δεν μπορεί να γίνουν όλα σωστά σε αυτή τη πορεία,θα υπάρχουν και σφάλματα είναι κι αυτά μέσα στο πρόγραμμα…

Κάποτε θα περάσω κι εγώ από το συνειδησιακό μου πλημμελειοδικείο,μπορεί να φτάσω μέχρι και το τριμελές,μα και πάλι θα το περάσω κι αυτό είτε με αθωώσω είτε όχι και θα προχωρήσω.Δεν έχουμε τις ίδιες πορείες και ούτε θα της αποχτήσουμε,γιατί ονειρευόσουνα μονάχος.Δε φταις εσύ που ονειρεύεσαι τον παράδεισο μα ούτε εγώ που βλέπω ακόμα εφιάλτες. Θέλεις να με κρατήσεις,μα εγώ είμαι άμμος που ξεγλιστράει μέσα από τα δάχτυλα σου!Έχουμε όμως κάτι κοινό κυνηγάμε κάτι και οι δύο αλλά σε άλλη κατεύθυνση εσύ και σε άλλη εγώ!

Μην ξεχάσεις πως στην καρδιά μου κατοικεί ένα στοιχείο με τη μορφή του Απόλλωνα,μέρα και νύχτα.Τα βράδια βγαίνει από την καρδιά μου και εμφανίζεται μπροστά μου,με πιάνει από το χέρι και χορεύουμε ατελείωτα μπλουζ μέχρι το ξημέρωμα.Είναι μέσα μου,μαζί του ξυπνάω,μαζί του κοιμάμαι,είναι μέσα μου και τρέφεται από τον έρωτα μου κι έτσι θα ζει μέσα μου όσο θα αναπνέω,όπου κι αν πάω θα τον κυοφορώ.Ναι καμιά φορά με πονάει, κλωτσάει δυνατά και εσύ ήσουν αυτός που έμπηγα τα δόντια μου στο σώμα του από τον πόνο,εσύ άκουγες τους λυγμούς μου και χάιδευες με στοργή τα μαλλιά μου για να ξεχαστώ ,πάντα στο τέλος με έκανες να γελάω,να ξεχνιέμαι.

Να θυμάσαι πως αν καμιά φορά θα κλαίω θα μαζεύω τα δάκρυα μου για να σου τα προσφέρω,αν θα γελάω,θα μαζεύω τα γέλια μου και θα σου τα στέλνω όσο μακριά κι αν είσαι.Όταν θα προχωράω μπροστά,όλες τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μου θα τις αφιερώνω σε σένα,μα μη μου ζητάς να σου αφιερώσω εμένα,γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να το κάνω .

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε

Κάτσε στην πέτρα του γιαλού
βάλε το χέρι αντήλιο
πάρε μια χούφτα θάλασσα
πάρε μια χούφτα ήλιο
και πλύνε μου το πρόσωπο
και πλύνε μου το πρόσωπο.

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε
το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε
δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.

Πάλι καλά που έγινε ο σεισμός και ξύπνησα και μπήκα σε μια σειρά για να διαβάσω! Βέβαια επειδή εδώ που βρίσκομαι ο σεισμός δεν σημαίνει και τίποτα, τουλάχιστον 3 φορές το μήνα μας κουνάει , στην αρχή ούτε καν που σηκώθηκα από το κρεβάτι λέω θα σταματήσει , αλλά τι πράγμα ήταν αυτό βρε παιδί μου , όλα τα άδεια μπουκάλια που είχα στην κουζίνα( έκανα κι εγώ μια συλλογή) να σου πέσανε και άντε μάζευε σπασμένα γυαλιά μετά , το αστείο είναι ότι παίρνω τηλέφωνό τους δικούς μου και μετά από λίγο αρχίζει να κουνάει κι εκεί σου λένε τι γίνεται μας έφερε το σεισμό ! Τεσπά , αφού ζω ακόμα καλά είναι , σας αφήνω και πάω να διαβάσω γιατί δυστυχώς η εξεταστική δεν καταλαβαίνει ούτε καν από σεισμούς !

Κάποιο άγριο τσιμπούσι στο «Κουτούκι του Θωμά»

Αν διάβαζα τόσο συχνά όσο γράφω σε αυτό εδώ το μπλοκ,θα μου έλεγα και μπράβο αλλά πρέπει να έγινε αυτό που φοβόμουν,εμφανίστηκε και πάλι ο καλός παλιός εαυτός μου.Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη Σοφία που είναι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζει,έτσι τον βρίσκει τον καιρό,έτσι τον αρμενίζει την πάω πολύ βρε παιδί μου γιατί αυτή είμαι εγώ,αλλά τώρα βρήκε να βγει στην επιφάνεια που αρχίζω από τη Δευτέρα εξεταστική ;

Όχι τίποτα άλλο,είμαι ή του ύψους ή του βάθους,ή πιάνω κάτι από τα μαλλιά και δεν το αφήνω με τίποτα ή πιο συχνά λέω δε βαριέσαι.Εμείς να είμαστε καλά,την υγεία μας να έχουμε και όλα θα γίνουν κι αν δεν γίνουν δεν θα πεθάνουμε κιόλας!

Από τότε που γύρισα στην ολυμπιακή γη ,το μόνο που κάνω είναι να κοιμάμαι,να βγαίνω, να διαβάζω χιλιάδες πράγματα άσχετα με τα μαθήματα,μέχρι και τον ενοποιημένο τηλεφωνικό κατάλογο Αχαΐας – Ζακύνθου-Ηλείας –Κεφαλληνίας διάβασα βρήκα και το όνομα μου και πολύ χάρηκα .


Πότε θα διαβάσω κανένα μάθημα δεν ξέρω εντάξει αύριο θέλω δε θέλω πρέπει να τον στρώσω κάτω γιατί δε με βλέπω καλά .Α! και το άλλο που το πας πήρα την καθηγήτρια μου στα Αγγλικά για να της πω χρόνια πολλά για τη γιορτή της και μου λέει πότε θα σε δούμε εσένα μια βδομάδα νωρίτερα έφυγα το Δεκέμβριο αυτό το μήνα δεν προβλέπεται να πάω,θα κάνω κανένα ιδιαίτερο με τη Λένα και έξω από την πόρτα.

Εντάξει Σοφάκι μην ανησυχείς αν διάβασες αυτά που είπαμε για τις γιορτές δεν έχεις πρόβλημα! Ε; Πως είπατε εγώ δεν έμαθα καν τι έπρεπε να διαβάσουμε στις γιορτές ούτε και διάβασα τίποτα αχαχαχαχαχαχαχα!Εντωμεταξύ,μου αρέσει που έφυγα από τη Λάρισα από τις 4 του μηνός και καλά για να διαβάσω, και αντί για διάβασμα εγώ πάλι εισιτήριο έβγαλα και τσούπ- τσούπ χωρίς αποσκευές αυτή τη φόρα , να σου το Σοφάκι σε αεροδρόμια, στο Κηφισό, σε παλιά γνώριμα μέρη.

Εντάξει εδώ έχω μεγάλο άλλοθι που δεν έβγαλα τα μάτια μου στο διάβασμα , αλλά και εδώ που γύρισα πάλι ξύπνησα στις τέσσερις το απογευματάκι μαμήθηκα στο μπίρι –μπίρι στο τηλέφωνο για ώρες με την ξαδέλφη μου με φραπεδούμπα και τσιγαριά στο χέρι ενώ εκείνη έβριζε μια Βολιώτισσα και για πρώτη φορά δυσκολευόμουνα να βρίσω άνθρωπο από τη γη της Μαγνησίας και να φωνάξω Κ.Κ.Μ.Β!

Βγήκα μετά με τη Μαίρη για καφέ στο Chant ant ,αραλίκι ατελείωτο το βράδυ είχε κλείσει η Γιάννα (ούι θυμουσιάρη Βολιώτη ) στο «Κουτούκι του Θωμά», παρεμπιπτόντως ήρθα και δεν το πίστευα άνοιξαν ένα σωρό κλαμπάκια,ρεμπετάδικα κανά δυο oriental, ένα καινούργιο μαγαζί το «R» , με πολύ ψαγμένη και προσεγμένη μουσική και διακόσμηση , άντε να δω που θα βρουν τον κόσμο να τα γεμίσουνε , γιατί καλά τώρα στις γιορτές που έλεγε ο Αντώνης ότι είχε κόσμο , τώρα που θα φύγουνε όλοι οι μετανάστες για την Αθήνα να δούμε τι θα κάνουν!

Είπα κι εγώ να μην πάω με άδεια χέρια κι επειδή είπαμε είμαι ή του ύψους ή του βάθους από την τσιγκουνιά , άρχισα τα κουβαρνταλίκια , πήγα σε ένα ανθοπωλείο έκανα μια ανθοδέσμη πολύ σπέσιαλ μιλάμε , αλλά για πολύ καλή μου τύχη ο ανθοπώλης ήταν νεαρός σπούδαζε στη Λάρισα και έμενε ένα δρόμο πιο κάτω από το πατρικό μου, και αρχίσαμε και με αυτόν το μπίρι-μπίρι, καλά ο τύπος δεν έβαζε γλώσσα μέσα, την ιστορία της ζωής του μου είπε και δώσε Viva Larissa fortsa Thessalia, μου έκανε μια καταπληκτική ανθοδέσμη μιλάμε έβαλε τα κέρατα του μέσα ο τύπος ήταν τεχνίτης και μου λέει επειδή είσαι από Λάρισα δίνεις 10 ευρώπουλα και είμαστε εντάξει!

Οπότε φτάνω αργοπορημένη στο «Κουτούκι του Θωμά» με την ανθοδέσμη αγκαλιά , και οι άλλοι κάνανε ήδη άγριο τσιμπούσι. Τι γαρίδες σπέσιαλ, τι μύδια , τι σαγανάκια , τι ποικιλίες , τι σαλάτες , και άφθονό κόκκινο κρασάκι!

Και καθώς εγώ έτρωγα τον άμπακο, η κλασσική γκόμενα άρχισε την γκρίνια (καημένε Ευάγγελε ) είδες η Σοφία μου έφερε τέτοια ανθοδέσμη κι εσύ ούτε ένα τριαντάφυλλο δεν μου έχεις φέρει , με έχεις μόνο για να σου μαγειρεύω να πλένω τα πιάτα , ούτε έξω δε με βγάζεις (σχόλιο δικό μου : Γιατί μαρή σκυλί είσαι να σε βγάλει για κατούρημα;) μόνο για το sex κλπ και το παραλήρημα δεν είχε τέλος. Συγνώμη ρε Βάγγο αν ήξερα ότι θα σου δημιουργούσα πρόβλημα δεν θα έπαιρνα τίποτα!

Από την άλλη ο Αντώνης , ο Κώστας , ο Θοδωρής και η Μαρία να τρώνε λες και ήτανε στο χωράφι και έσκαβαν όλη μέρα μια από τα ίδια κι εγώ και κάναμε πως δεν ακούγαμε! Καθόμουνα και δίπλα στον Κώστα που ήτανε έτοιμος να σκάσει μόλις είδε το μαρκάρισμα όπως έχουν και τα μοσχάρια στο λαιμό και λύσσαξε!

Το γλέντι συνεχίστηκε στο «Fuego» με τρελά σφυνάκια, απίστευτο κόσμο, φαίνεται δεν έφυγαν ακόμα οι ιμιτασιόν Αθηναίοι , μετά λίγο «Αγορά» γιατί όλοι λίγο πολύ κρύβουμε ένα σκυλί μέσα μας , και δώσε άντρας 100% και ιστορίες για αγρίους , βέβαια η εορτάζουσα εγκατέλειψε νωρίς και έσυρε φυσικά και τον άβουλο γκόμενο της γιατί ήταν όπως εγώ πριν λίγες μέρες χωμένη μέσα στα σκατά του άγχους, αύριο πρέπει να ξυπνήσουμε 8 το πρωί να διαβάσουμε!

Σιγά-σιγά το διαλύσαμε κι εμείς.Τώρα είμαι σπίτι ψηλό κομμάτια σας γράφω, είναι πέντε το πρωί και προβλέπεται να την πέσω, μη σου πω θα βγω και αύριο και θα πάω κατευθείαν να γράψω με τα λουλούδια στο κεφάλι , μιας και γράφω πρωί-πρωί Δευτέρας !

Τελικά βρε παιδιά σας αγαπώ κάργα γιατί μου φτιάχνετε το κέφι, ξέρω ότι είναι λίγο δύσκολο να διαβάσετε κάποτε όσα γράφω, γιατί πάντα σνομπάρατε την κατά τη γνώμη σας σοφιστικέ φύση μου,αλλά δεν πειράζει γιατί έτσι κι αλλιώς πάντα σας τα έλεγα όλα και στη μάπα αλλά δυστυχώς πάντα με αγνοούσατε.

Δε βαριέσαι, δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες, ούτε να βρίσκουμε την ουσία στα ίδια πράγματα ! Αλλά ναι σας αγαπώ γιατί σε δύσκολες στιγμές ήσασταν εκεί , γιατί πάντα μαγειρεύατε και φέρνατε και στην ανεπρόκοπη εργένησα φίλη σας σε τάπερ να τρώει, γιατί μου δανείζατε λεφτά για να ζήσω όταν γυρνούσα κάποιο Οκτώβρη, ταπί και ψύχραιμη από τη Σαντορίνη , γιατί πάντα φροντίζατε να μου βρίσκεται σημειώσεις και κοντά σε εσάς να περνάω κι εγώ κανένα μάθημα !

Για όλα αυτά και άλλα τόσα δεν πειράζει που κράτησα αρκετές φορές φανάρι , δεν πειράζει που κάθε φορά που χωρίζατε ήμουν ο βράχος που δεχότανε όλα τα ξεσπάσματά σας , δεν πειράζει που ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να σας συμβουλέψω για το σωστό , λες και εγώ το ήξερα , και να σας τα ξανά φτιάξω.

Δεν πειράζει που ξημεροβραδιάζεστε στο σπίτι μου, γράφετε συνέχεια DVD στο pc μου, φέρνεται συνεχώς ούζα ή ότι άλλο πίνετε γινόμαστε λιάρδα καμιά φορά σχεδόν και καθημερινά και φεύγετε έχοντας αφήσει το σπίτι μου βομβαρδισμένο, αφού θα έχετε παίξει ξύλο κανά δυο φορές μπροστά μου !

Είστε οι άνθρωποί που γεμίζεται έστω και έτσι την καθημερινότητα μου, για αυτό σας αγαπάω!


Είμαι γυναίκα του κεφιού και δεν υπολογίζω έτσι τον βρίσκω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω, στο ένα χέρι το τσιγάρο , στο άλλο το μπεγλέρι !

Cutty sark «Follow your heart»

Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη, έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι έλα εδώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά. Τελικά τι Άγιος Δημήτριός- Άγιος Αντώνιος βοήθεια μας , πως φαίνεται ο άνθρωπος που του έχουν πάρει το μυαλό, δεν πειράζει ήμουν ένα βρεγμένο παπί που έκανε tour με το μετρό , Άγιο Δημήτριο μου είπε ο φίλος Γιώργος , (γεια σου Γιωργάρα τσίφτη , αλάνι και καραμπουζουκλή, την άλλη φορά που θα μου πεις πως θα βγω για Jamaica, ελπίζω να μην μου έχουν κλέψει το μυαλό !) Άγιο Αντώνιο άκουσα εγώ επηρεασμένη από το τραγούδι που μου είχε βάλει πριν λίγο ο φίλτατος Νικολάκης και βρέθηκα τελικά με λάθος Άγιο αλλά δεν πειράζει τον βρήκα τον δρόμο μου ! Όλα τελικά γίνονται για κάτι που αγνοούμε . Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό αντί για το άλλο , γιατί αν είχα κάνει το άλλο ίσως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά προς το καλύτερο τώρα ή μήπως καλά που έκανα αυτό γιατί αν είχα κάνει εκείνο που μου είχε πει αυτός, δεν θα ήταν όλα όπως είναι τώρα, γιατί εγώ άκουσα την άλλη ! Όχι δεν θα παίξουμε την κολοκυθιά .
Άφησα το Johnnie και έπιασα το Cutty sark «Follow your heart»
Μια ζωή ακούω αυτό που μου προστάζει η καρδιά μου και ενίοτε η λογική μου !Ναι , ίσως , ποιος ξέρει αν δεν έκανα πάντα του κεφαλιού μου, και ίσως αν είχα κάνει άλλες επιλογές στο παρελθόν για τη ζωή μου πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά σήμερα . Καμιά φορά μερικές αποφάσεις είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία μας , δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις , καλύτερα να κάνεις και τη λάθος κίνηση από το να μην κάνεις τίποτα , σημασία έχει όπως έχω πει πολλές φορές , να προχωράς παρακάτω, με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, αλλά κι αυτές μέσα στη ζωή είναι κάτι θα χάσεις , κάτι θα κερδίσεις ! Δεν είναι ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να ακούμε και τους άλλους και να μην δεχόμαστε συμβουλές , αλλά η ζωή και οι αποφάσεις είναι δικές μας, στο τέλος είτε αποτύχουμε είτε επιτύχουμε είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Τουλάχιστον εγώ πάντα άκουγα με προσοχή τι μου λέγανε οι άλλοι , αλλά πάντα επικρατούσε η δική μου βούληση στο τέλος .
Κάθε εμπόδιο για καλό . Όχι δεν ζω αυτή τη στιγμή μια ιδανική κατάσταση , θα μπορούσα να πω, πως ποτέ δεν την έζησα, εξάλλου για να φτάσεις το ιδανικό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση , προϋποθέτει πολλές θυσίες , δάκρυα , φθορά και πάνω από όλα και λίγη τύχη. Στο κάτω-κάτω έχω μια βαθιά πίστη μέσα μου, πως όταν το αξίζεις το ιδανικό, κάποτε παύεις να το κυνηγάς και έρχεται και σε βρίσκει μόνο του, μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι όπως πίστευες πάντα πως θα είναι το ιδανικό για σένα , αλλά σίγουρα έρχεται ! Είναι το γνωστό , ότι θέλει να έρθει ας έρθει αλλιώς ας προσπεράσει ! Ιδανικό ή όχι αυτό που ζω σήμερα με κάνει να νιώθω όμορφα και να μην μετανιώνω για τις επιλογές μου . Με κάνει να βλέπω πιο καθαρά κάποια πράγματα και να τολμώ να πω, πως ναι, ένα παρελθόν που εμπεριέχει δάκρυα , κόπους , θυσίες , φθορά είναι η εγγύηση πως ότι έκανες στο παρελθόν όχι απλά άξιζε τον κόπο , αλλά ότι έχτισες τις καλύτερες βάσεις για το αύριο! Ίσως το 2006 να μου έκανε την έκπληξη γιατί ξεκίνησε, πολύ καλύτερα από ότι φανταζόμουν , γιατί μου θύμισε όλα τα όμορφα που είχα ζήσει και με μια αδικαιολόγητη μανία τα είχα θάψει. Τελικά αυτό το ταξίδι ήταν η καλύτερη αρχή που θα μπορούσα να δώσω σε αυτή τη χρονιά , με έκανε να καταλάβω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για να μείνουν για πάντα , μερικοί παραπονιούνται πως όσο κι αν έψαξαν δεν τους βρήκαν ποτέ, δεν υποστηρίζω ότι είναι το πιο εύκολο πράγμα , αλλά στα δύσκολα κρύβονται και τα καλά . Δεν έχει σημασία το πώς βρίσκονται στη ζωή σου , ακόμα κι αν κάποτε τους χάσεις για καιρό θα είναι πάντα εκεί για να σου κρατήσουν το χέρι. Μπορεί να κανείς μήνες και χρόνια να τους δεις , μα κάθε αντάμωμα θα είναι μια άνοιξη, θα τους αγκαλιάζεις και θα νιώθεις λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από τότε που τους αποχωρίστηκες και ας πέρασαν χρόνια . Μπορεί να τους αποχωριστείς ξανά και ξανά και θα έχεις πάντα αυτό το σπάνιο συναίσθημα της χαρμολύπης , γιατί μπορεί να τους αφήνεις αλλά μέσα σου θα υπάρχει η ελπίδα της αντάμωσης, η ελπίδα πως κάποτε τα πράγματα θα φτιάξουν και θα ζήσεις το ιδανικό κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους που αγάπησες όσο τίποτα και που σου χάρισαν το δικαίωμα στην ευτυχία . Όσο κι αν αργήσει η στιγμή της αντάμωσης ή
η εκπλήρωση των κόπων για το ιδανικό, ακόμα κι αν καμιά φορά δεν έρθει και ποτέ , πιστέψτε με, το ότι συναντήσατε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σας είναι θείο δώρο !

Υ.Σ Η αγάπη μακροθυμεί , χρηστεύεται , η αγάπη ου ζηλοί , η αγάπη ου περπερεύεται , ου φυσιούται , ουκ ασχημονεί , ου ζητεί τα ευατής , ου παροξύνεται , ου λογίζεται το κακό , ού χαίρει επί τη αδικία , συγχαίρει δε τη αληθεία , πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει , πάντα υπομένει . Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει !
Απόστολός Παύλος προς Κορινθίους .

Θέλω κοντά σου να μείνω

Θέλω κοντά σου να μείνω
Στίχοι: Γιώργος Γιαννακόπουλος
Μουσική: Γιώργος Μουζάκης
Ερμηνευτές: Τζένη Βάνου, Γιάννης Βογιατζής, Ελευθερία Αρβανιτάκη

Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
Αγάπη μου της μοίρας ήταν γραφτό.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!
Σε νιώθω, σε λατρεύω και σε ποθώ
Κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.
Θέλω κοντά σου να μείνω
Θέλω σκιά σου να γίνω
Κάθε πληγή ν' απαλύνω
Που σε πονά...
Τα βλέφαρά μου να κλείνω
Να με φιλάς και να σβήνω
Θέλω κοντά σου να μείνω
Παντοτινά...!

Θα σου βγάλω τα νύχια τρίχα-τρίχα!

Πάνε και οι γιορτές …Για μένα τουλάχιστον πια είναι ήδη παρελθόν.. Ότι φάγαμε-φάγαμε, ότι ήπιαμε-ήπιαμε, από εδώ και πέρα μπορούμε και πάλι να ξεχάσουμε τη γιορτινή ατμόσφαιρά που προστάζει αγάπη, ειρήνη και ευτυχία, και να μαλλιοτραβηχτούμε ξανά χωρίς φόβο και πάθος , να ρίξουμέ τα μπινελίκια μας , γιατί φτάνει βρε παιδί μου τόση αγάπη. Θα εμπνευστούμε ξανά από τη μιζέρια μας (εσένα μωρή θα σου βγάλω τα νύχια τρίχα-τρίχα!)
Ας συνετιστούμε όμως , η αλήθεια είναι πως η έμπνευση πολλών είναι ένας φαύλος κύκλος, τους βρίζουμε για να μας βρίσουν και να υπάρχει κάτι να ασχολούμαστε! Γέμισε ο κόσμος από μέντορες που λέγανε και οι «Μαύρη Μαγιονέζα». Τώρα πια που μπήκε ο καινούργιος χρόνος , όλα είναι στραβά , τίποτα δεν μας αρέσει, όπως και πέρυσι , τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό που ολοφάνερα φαίνεται πως είναι , όλα πλέον μοιάζουν με τις γκόμενες που λένε όχι και εννοούνε ναι!
Δύσκολα βρίσκουμε τα καλά σε κάτι κι αν τα βρούμε , σιγά μην κάτσουμε να τους δώσουμε και σημασία και πάλι καχύποπτοί θα είμαστε μέχρι αηδίας . Το 99% των ανθρώπων κρίνουμε άλλους ανθρώπους(ελάχιστά έως καθόλου τους εαυτούς μας )πράγματα και καταστάσεις , για τα λάθη τους χωρίς όμως να έχουμε και καμία ουσιαστική λύση στο πρόβλημα . Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα και οι ειδήσεις στην τηλεόραση για ψυχαγωγικές εκπομπές, γιατί χθες πέθανα στο γέλιο με τα καραγκιοζιλίκια τους . Αυτοκτόνησε ή όχι ο Ρώσος φονιάς ; Θα μας το πει ο Άγιος Πέτρος .Τα γέλια έβαλα με την παράνοια τους αλλιώς θα έβαζα τα κλάματα , με το να ασχολούμαστε παραπάνω μαζί τους δεν τους απαξιώνουμε , αντιθέτως τους δίνουμε και αξία ! Βλέπεις μερικούς δήθεν κουλτουριάρηδες να τα παίρνουν στο κρανίο , να οδύρονται , για την κατάντια των δημοσιογράφων και της δημοσιογραφίας γενικότερα , και το βράδυ παίρνουν τα Lexotanel τους και καμιά γκόμενα άμα ήταν τυχεροί και τους έκατσε. Κι αν έχει χυθεί μελάνι από διάφορους , για το πώς έχουν αυτοί οι κύριοι το δικαίωμα να κόβουν και να ράβουν, πως την έχουν δει εξουσία και ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα, πρέπει να παρέμβει το κράτος, θα τους κάνουμε μηνύσεις και πάει λέγοντας. Σε αυτό το σημείο να τονίσω κάτι , όχι ότι με βρίσκει σύμφωνη , αλλά όποιος νομίζει ότι τα Μ.Μ.Ε δεν είναι εξουσία και μια από τις μεγαλύτερες μάλιστα , καλύτερα να πάει πάλι πίσω στο νηπιαγωγείο ! Είτε το θέλουμε είτε όχι έχουν τεράστια επιρροή , αλλά αυτό που δεν καταλάβαμε ακόμα είναι ότι εμείς τους τη δώσαμε αυτή τη δύναμη. Πριν κάτι αιώνες στην Αγγλία είχε διατυπωθεί για πρώτη φορά ο όρος τέταρτη εξουσία για τα έντυπα μέσα τότε! Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια ! Άρα ας μην το παίζουμε τρελές ! Ανέκαθεν μέσα σε όλα τα αλλά ένας από τους ρόλους του δημοσιογράφου ήταν να ελέγχει τα κακώς κείμενα , αυτό ήταν είδηση , απλά πλέον οι τύποι δεν βρίσκουν είδηση , φτιάχνουν είδηση με πολύ φαρινάπ , κι εδώ είναι το πρόβλημα ! Ο αγώνας μαζί τους είναι άνισος , γιατί εκείνοι κατέχουν τα μέσα ας μην γελιόμαστε . Όμως και μυαλό έχουμε και συνείδηση , που θέλω να πιστεύω πως δεν μπορούν να μας την πειράξουν , λέμε τώρα !Τι θα πει κοινή συνείδηση ; Και ποιος μας είπε ότι θα μας την διαμορφώσουν οι δημοσιογράφοι; Ας έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά και δόξα το Θεό , δεν λείπουν και οι οάσεις από το χώρο αυτό !

Υ.Σ Όσο για μένα , τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια , ή θα ξημεροβραδιάζομαι σε μπαρ και θα πίνω για να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου, που όσο και να πίνω δεν μπαίνει ή θα είμαι ξαπλωμένη θα κοιτάω το ταβάνι, θα καπνίζω και θα σκέφτομαι συνέχεια εσένα. Πριν ήμουν μια χαρά είχα το άγχός μου, τα προβλήματα μου, και με έκανες να ξεθάψω από μέσα μου όλα αυτά που με πολύ κόπο ,με νύχια και με δόντια προσπάθησα να φυλακίσω μέσα μου και να προχωρήσω, χωρίς εσένα. Υπόσχομαι ότι αυτό θα εξακολουθήσω να κάνω θα θάψω με τέχνη ξανά ότι άφησα να βγει στην επιφάνεια, αλλά η ανάγκη μου να σε δω υπερβαίνει τα πάντα, οπότε μάλλον θα είμαι εκεί .Ξέχασα εξεταστικές και τα πάντα , δυστυχώς την πάτησα αλλά θέλω να σε δω, μήπως και μπορέσω να κοιμηθώ τα επόμενα βράδια!