Διάλλειμα

Σήκωσα επιτέλους κεφάλι από τα βιβλία… Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια , γι’ αυτό και σήμερα , τρέχω και δεν φτάνω , κι ας μην το κούνησα ρούπι απ’ το σπίτι … Από τότε που ξύπνησα , το μόνο που έκανα ήταν να μου φτιάξω έναν καφέ της κακίας ώρας, αν και συνήθως τον πετυχαίνω , αλλά για όλα φταίει το τηλεφώνημα του Γιώργου, μπούρου-μπούρου έκοψε ο καφές , πως θα γίνει …

Για καλή μου τύχη λίγο πριν, κάποιος είχε θυμηθεί να με ξυπνήσει για πρωί, κατά τη μία το μεσημέρι δηλαδή…
Ναι ήταν ο ίδιος εκνευριστικός θόρυβος από το χαλασμένο κουδούνι μου , γκλίν –γκλόν –γκλαααααααααν , παλεύοντας με τα παπλώματα δεν είχα καμία διάθεση να ξυπνήσω κι απλώς άλλαξα πλευρό ..
Σοφία είσαι μέσα;
Μέσα στον ύπνο μου δεν ήξερα αν αυτή η φωνή έρχεται μέσα από ένα όνειρο δράσης , που έχουμε σχεδιάσει να κάνουμε μεγάλη μπάζα ληστεύοντας εκατοντάδες τράπεζες και είναι η μεγάλη ώρα που πρέπει να πω , ότι ναι είμαι μέσα στο κόλπο, μπας και δω ποτέ από κοντά αυτή τη Jamaica και όχι μόνο πάνω στην υδρόγειο !
Αλλά όχι, τελικά δεν ήτανε όνειρο, μετά από λίγο καθώς επέμενε, είχα ήδη αναγνωρίσει τη φωνή . Ήταν η Ζωή από απέναντι . Σηκώθηκα με δυσκολία, και διαπίστωνα πώς η τηλεόραση ήταν ανοιχτή, κι εγώ είχα κοιμηθεί με τα ρούχα στον καναπέ .Έσυρα τα πόδια μου μέχρι την πόρτα και της άνοιξα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση της και να αντικρίζω το θέαμα που αντίκριζε, αλλά εντάξει με έχει δει και χειρότερα.
-Ζωή : Καλημέρα, α! συγνώμη σε ξύπνησα;
- Σοφία : Μπα, όχι μωρέ δεν πειράζει (σκέψεις :καλά μωρή δεν βλέπεις την τσίμπλα στο μάτι; )
- Ζωή: Χτύπησα γιατί ήθελα να σου πω ότι με πήρε τηλέφωνο ο Δράκος από την Αθήνα , και μου είπε ότι ενδιαφέρεται η ΟΡΤ να κάνουμε μια σειρά από εκπομπές στην τηλεόραση , με καλεσμένους και τέτοια και να αναλύουμε θέματα , όπως αυτό που είχαμε σε μια από τις εκπομπές στο ράδιο για τον 20χρόνο γιάπη . Μου είπε να σου το πω και να το συζητήσουμε.
- Σοφία : Α! (σκέψεις που παρεμβάλλονται :
Καφέ έχω; Καλά τι μου λέει αυτή τώρα, ποιος τους είπε ότι έχω όρεξη να κάνω την TV persona , ποιος της είπε ότι θα συνεργαστούμε , τι θέλει κι αυτή η ΟΡΤ, με το Ιόνιο δεν είχα κλείσει εγώ την τελευταία φορά; Τελικά αυτοί αποφασίζουνε ότι τους γουστάρει και όχι εμείς, εμείς απλώς εκτελούμε, άντε το πολύ- πολύ έχουμε και το δικαίωμα να διαφωνήσουμε και μετά να πάμε σπίτια μας . Μπλέξιμο μπουτιών προβλέπω εδώ …)
Θα δούμε . Τι να σου πω, αν μας κλείσουν προσωπικό κομμωτή , μακιγιέρ και διαιτολόγο , μπορεί και να συμφωνήσω …
Τι γελάς ρε, δεν είμαι εγώ για σοβαρές συζητήσεις , που να πάω με τα κοτσίδια και το φουντωτό ανοιχτό μαλλί μου. Άσε που δεν έχω και καμία καλή πένα , να την κρατάω με νάζι κάτω από το μάγουλό , όπως κάνει η Στάη. Σου είπε μήπως πόσο θα διαρκέσει αυτό το πανηγύρι;
- Ζωή: Όχι δε μου είπε, κάτι για μια σειρά εκπομπών ανέφερε μόνο. Θα περάσω κάποια στιγμή να το συζητήσουμε.
- Σοφία: Καλά .
- Ζωή : Θα πάω σούπερ μάρκετ στου Τερζή που τα φέρνει και σπίτι , θέλεις τίποτα; Έχω εδώ μια λίστα, αν θες να μου πεις να γράψω να σου πάρω .
- Σοφία: ( ο εγκέφαλός αρχίζει να λειτουργεί ) ναι-ναι θέλω, όχι πολλά πράγματα, είπες τα φέρνουν σπίτι ε; Χμ… Πάρε αυγά, ψωμί, γάλα, ζάχαρη, καφέ, γιαουρτάκια total 2%, κανένα χυμό ροδάκινο , ψωμί για τοστ , 10 φέτες γαλοπούλα καπνιστή , 10 φέτες gouda , 3-4 εξάδες εμφιαλωμένο νερό , μια κρέμα μαλλιών , κανένα χαρτί υγείας , σερβιέτες, ένα Tide…………..
- Ζωή: ( έχει μείνει έκπληκτή, κι όμως εγώ σοβαρολογώ !) Θες κάτι άλλο;
- Σοφία: Α! ναι. Ένα πακέτο τσιγάρα και να περάσεις από το lexis να πάρεις κάτι σημειώσεις για τον Παπαδημητρίου, κάτσε να σου δώσω και λεφτά …..
- Ζωή : Οκ , μετά θα πάμε με τον Ηλία για καφέ θες να έρθεις ;
- Σοφία : (Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη) Μπα, γράφω αύριο τρία μαθήματα στη σειρά από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα , όχι ότι το τρίτο θα το δώσω, αλλά λέω να διαβάσω τίποτα για τα άλλα δυο γιατί όλο το Σαββατοκύριακό το κωλοβάρεσα .
- Ζωή: Καλά , θα τα πούμε μετά. Bye …
- Σοφία: Άντε τα λέμε . Α! Μιας που κατεβαίνεις , κάτσε να σου δώσω να πετάξεις και κάτι σκουπίδια …

Κλείνοντας την πόρτα είπα να την ξαναπέσω , αλλά κοίταξα την ώρα και δεν με έπαιρνε . Μήπως το παραξεφτίλισα; Μπα, μια ζωή εγώ έκανα τον λακαμά . Δεν σου τυχαίνει κάθε μέρα τέτοια ευκαιρία ! Μετά από λίγο έπεσα κατευθείαν στα σκληρά , παρήγγειλα και τα συνηθισμένα μου από το IL POSTO . Και οι ώρες κυλούσαν και οι σελίδες κυλούσαν και ήταν ατελείωτες , που να διαβάσεις δυο τόμους , πήρα τις σημειώσεις που μου είχε προμηθεύσει η Γιάννα , είδα εκεί και τα sos και πάλι δεν ξεμπέρδευα.
Από την Παρασκευή και μετά το έξυσα μέχρι να ματώσει, και τώρα ότι πρόλαβα –πρόλαβα .
Η πρώτη διακοπή ήρθε και πάλι από το σταθερό μου, ήταν ο Μιχάλης σε μία ώρα έφευγε για Ρέθυμνο κι εγώ του τραγουδούσα, «εσύ κοιμάσαι σε μια θάλασσα αφρισμένη , κι εγώ βουλιάζω κάθε νύχτα στη στεριά …» Και μετά ακολούθησαν απανωτά τηλεφωνήματα, λες και σαν όλοι να με θυμήθηκαν την ίδια ώρα , κι έτσι αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα. Είπα να καταγράψω αυτή την τόσο απλή μου μέρα , μέσα από πόνους περιόδου , depon και θερμοφόρες που δεν βοήθησαν και πολύ την κατάσταση . Συνήθως γράφω, για μεγάλα ταξίδια, έρωτες, άντρες , όνειρα , όσες φορές προσπάθησα να γράψω κάτι επιστημονικό απέτυχα, τα πολιτικά τα αποφεύγω ή με αποφεύγουνε αυτά(γαμώτο που είναι τα τσιγάρα, όπως έλεγε και ο αδερφός μου δεν μπορώ να τα κάνω και αναπάντητη για να τα βρω ….) μεγάλη έμπνευση δεν έχω ,αλλά είπα να κάνω ένα διάλλειμα και να γράψω αυτό το κείμενο , εξάλλου για μένα το γράψιμο είναι ξεκούραση, λύτρωση … Και αφού βρέθηκαν και τα τσιγάρα και θυμήθηκα την θεϊκή στιγμή όταν έπαιζα τάβλι με τον Evans ξημερώματα Κυριακής την ώρα του μαζέματος , που φέρνει τρία- δύο και μαζεύει τρία πούλια από το δύο , θεϊκή στιγμή , ήτανε τόσο κομμάτια ο τύπος , είχα πέσει στο πάτωμα από τα γέλια…
Και κάπου εδώ ξανακοίταξα το ρολόι και είπα πως δεν με παίρνει το διάλλειμα κράτησε περισσότερο από όσο το υπολόγιζα , καιρός να σας αφήσω …