 |
| Salvador Dali |
Αγαπώ τα ταξίδια, τους δρόμους, την ποίηση. Αγαπώ τα βιβλία, τις γάτες, την ελευθερία. Αγαπώ το καλό φαγητό, τη μουσική και το γράψιμο. Αγαπώ την μυρωδιά του φρεσκοκομμένου καφέ. Αγαπώ τα τρένα, τα αεροδρόμια, τους σ τ α θ μ ο ύ ς.
Γράφω ταξιδεύοντας σε ράγες. Αφήνω πίσω μου μια Αθήνα που αγαπώ, μια Αθήνα που έκτισα με τις δικές μου αναμνήσεις. Σε λίγες μέρες θα ξανάρθω για να πετάξω απευθείας για την Αθήνα του Βορρά.
Το στοίχημα απλό. Αρκεί να μη χαθείς, αρκεί να αντιληφθείς, ότι οι οποιεσδήποτε
α σ φ ά λ ε ι ε ς στη ζωή μας, δεν έχουν να κάνουν και με την πληρότητα μας. Αλλαγή προοπτικής λοιπόν και λιγότερες εξαρτήσεις κάθε είδους, ίσως αυτό να μας φέρει πιο κοντά στην ελευθερία. Άραγε ελεύθερος, νιώθεις πλήρης;
Αγαπώ και το διάβασμα …
Μεγάλο πράγμα η γνώση της απόλαυσης , μα κι αυτή θέλει μια κάποια πείρα, μια αναζήτηση και μια τριβή με τα μέσα και τα έξω. Θέλω κι άλλα ταξίδια κι άλλες διαδρομές άλλες μυρωδιές κι άλλα όνειρα. Κάπως έτσι θέλω να ζήσω, έτσι κι αλλιώς δεν διαρκεί και πολύ.
Ακόμη ένας γυρισμός, κουβαλάω τόσα. Δακρυγόνα και λοστούς απ’ τα Εξάρχεια, ελληνικές σημαίες και μπάτσους στις γωνίες. Μαθήματα στην Ιπποκράτους, ξάγρυπνα όνειρα στο σπίτι του Γιώργου στα Πατήσια, ομοφυλόφιλα φιλιά στο Γκάζι, έκθεση βιβλίου στην πλατεία Κλαυθμώνος, φαγοπότι στο Floral, συναντήσεις στις εκδόσεις Μεταίχμιο, βόλτες στην Αλεξάνδρας , εξομολογήσεις με γιαουρτλού και reggae στου Ψυρή, άστεγοι στην Αθηνάς.
Όλα κι αν καταρρέουν, εμείς πρέπει να ζήσουμε, όσο μπορούμε, όπου μπορούμε, όπως μπορούμε και όπως γράφει και ο Λυκεσάς στο Έθνος «Αναχωρούν όχι πια για ταξίδι με φτηνό αεροπορικό εισιτήριο. Η γενιά της ξέφρενης ανεμελιάς συνετρίβη κατά την προσγείωση στην πραγματικότητα. Φεύγουν νιώθοντας τυχεροί αν καταφέρουν και βρουν χώρα υποδοχής»- Μαμά, μην κλαις θα τα λέμε από το «skype»
Υ.Σ 1 Ιπποκράτους 118, έβλεπες βαλίτσες να κατεβαίνουν το δρόμο. Το μεταπτυχιακό κατέβηκε Αθήνα- Ελένη Μπούρα, Ειρήνη Χριστοπούλου, Δημήτρης Καλοκύρης και Σάμης Γαβριηλίδης μας έδωσαν τα φώτα τους
