Τυρογαρυδάκι

Ξεκινάνε όλα σαν εφιάλτης. Είναι εκεί λίγο πιο κάτω από τα συνοικέσια. Αγορά εργασίας. Ποια αγορά; Ποια εργασία; Είναι και οι προβληματισμοί.

-Κι αν τον έχει τυρογαριδάκι με ρώτησε, τις προάλλες . 

-Τι να της πω; Δοκίμασε και θα δεις. Υπάρχουν κάποιοι που το εκτιμούν κι αυτό.

-Ναι , μου είπε, όσες έχουν φάει μόνο από αυτό ή μόνο αυτό!

Κορόιδευα παλιότερα, όχι για τα τυρογαριδάκια. Που να ήξερα πως εκεί που ήτανε, θα έφτανα. Ξέρω γνώριμο μέρος και οι αντιδράσεις οι ίδιες… όλα αυτά που δεν καταλάβαινα… Μετά βλέπω και τις κηδείες, πιο κάτω τα μνημόσυνα. Πενήντα δυο  χρονών, η φωτογραφία πρέπει να είναι από τότε που ήταν είκοσι.

-         Πως θα την ξεκολλήσουμε από τον τυρογαριδάκια μου λες; Η φίλη μας καταστρέφετε. Ο πρώτος της στα  εικοσιέξι αν είναι δυνατόν και της κόλλησε και κονδυλώματα.

Πιο δίπλα φωτογραφίες, από τις βραδινές εξόδους των νέων στην επαρχία. Τι το ήθελε και μου το είπε αυτό ο Γιάννης. Να θυμάσαι πως τώρα δεν είσαι είκοσι! Τι θα γράφει άραγε το «σαν σήμερα» του μέλλοντος ; Θα έχει  καταλάβει κανείς  τότε τι είναι το PSI ; Σαν σήμερα δεν διάβασε ο Χρυσοχοίδης το μνημόνιο. Έχασε η ΑΕΛ από τον Πανθρακικό! 

Έχω θυμό, έχω νεύρα… Κοίτα να δεις. Δεν το ελέγχω. Ελευθερώνεται ένα δάκρυ από το αριστερό μου μάτι.... και μου είπε η λούγκρα που με έβαφε στα Hondos ... 

Δε βάζεις κρέμα ματιών , θα σε μαλώσω. Στα σαράντα… κάτι για ένα πόδι χήνας, μου έλεγε...

-Μα καλά, ακόμα να καταλάβω γιατί δεν χωρίζει την γκόμενα του για να έρθει μαζί μου.

Κυλάει κι άλλο δάκρυ..

-         Κλαις;

-         Όχι είναι ένα κλισέ που μπήκε στο μάτι μου… ένα σκουπιδάκι , ήθελα να πω…

-         Είπα κι εγώ γιατί να κλαις άλλη τρώει το τυρογαριδάκι , όχι εσύ.

Κοιτάω κι αυτή τη διαφήμιση , με μια πατούσα που την τσιμπάνε ψάρια…kiss’n fish-fish spa, πιπιλίζουν το δέρμα και γλείφουν την μπίχλα από τα πόδια… Έχουν ένα φυσικό ένζυμο στο σάλιο τους λέει που θεραπεύει το δέρμα. Ωραία κι εγώ θα βουτήξω στη θάλασσα να βρω ψάρια που πιπιλάνε την ψυχή.

-Αυτή είναι σημερινή;

- Όχι

Θα ήθελα να πιστέψω ότι μπορώ. Θα ήθελα έστω σε αυτό να πιστέψω. Πως μπορεί και χαμογελάει στις κηδείες;

-Καλά τη βλέπεις αυτή; Πόσο αδύνατη είναι; Απαπα… χάλια

- Ναι,ναι

-Επιτέλους, τελείωσες να πούμε και καμιά κουβέντα. Ωραία δεν είναι εδώ;

Θέλω να φύγω...