Σάββατο, Ιανουαρίου 21, 2012

Σάββατο

Είναι ωραία όταν αγκαλιάζεσαι με το εγώ, ακόμα κι αν αυτό σε υπερβαίνει. Μερικές φορές χρειάζεται, ειδικά αν δεν του είχες δώσει και αρκετή σημασία μέχρι εδώ . Είμαι ωραία εδώ και θα αφήσω αυτό να αποφασίσει , για να είμαι καλά αυτό θα κάνω.

Σήμερα το πρωί είδα δυο ανθρώπους να γελάνε… και ξέρεις από αυτό το γέλιο που βγαίνει απ’ την  ψυχή.

Έμεινα κι εγώ με ένα διαβατήριο στο χέρι να μην ξέρω κατά που να κάνω.

Υπάρχει χειρότερη εκπομπή από το mega Σαββατοκύριακο; Μη μου πείτε του  Αυτιά στο Σκάι, μέχρι κι αυτός είναι καλύτερος…

Σήμερα μαγείρεψα ωραίες μαριναρισμένες από χθες το βράδυ, μπριζολίτσες  χοιρινές με πατατούλες στο φούρνο.  Περιμένω και το κανάλι του Παναγιώτη από την Καλαμάτα στο YouTube, υπάρχει μια ελπίδα να γίνω ίσως τότε καλή μαγείρισσα… Οι καλοί συγγραφείς είναι και καλοί μάγειροι λένε!

Πριν από λίγο άκουσα από το δίπλα διαμέρισμα τον εξής μικρό διάλογο.
-Τι κάνεις μαμά;
-Πετάω χαρτοπόλεμο! Τι θες να κάνω...(είπε ουρλιάζοντας στο πεντάχρονο παιδί της)

Λάθος να κοιτάς πίσω τελικά, μόνο μπροστά… το μπροστά έχει σημασία πια
Θα τα καταφέρω να φτάσω είμαι σίγουρη γι αυτό, αρκεί να  μάθω που θέλω να πάω …

Μόνο καινούργιος δρόμους τώρα… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

The first time I told my story, I felt only pain. “How could this have happened to me?” I asked.  The second time I told my story, I felt on...