Σφαγείο

Να μάθεις να φεύγεις – Μενέλαος Λουντέμης

 

“Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών.

Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν.

Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας.

Να φεύγεις !

Αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές, μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς.

Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο.

Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.

Να μάθεις να κοιτάς βαθιά στα μάτια όταν λες αντίο κι όχι κάτω ή το άπειρο.

Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ.

Να μάθεις να κοιτάς την κλεψύδρα, να βλέπεις πως ο χρόνος σου τελείωσε.

Όχι αγκαλιές, γράμματα, αφιερώσεις, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε αγάπη μου (όλα τα βράδια και τα τραγούδια δεν θα είναι ποτέ δικά σας).

Αποδέξου το.

Να αποχωρίζεσαι τραγούδια που αγάπησες, μέρη που περπάτησες.

Δεν έχεις τόση περιορισμένη φαντασία όσο νομίζεις.

Μπορείς να φτιάξεις ιστορίες ολοκαίνουριες, με ουρανό κι αλάτι.

Να θυμίζουν λίγο φθινόπωρο, πολύ καλοκαίρι κι εκείνη την απέραντη Άνοιξη.

Να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι.

Από το δυσανάλογο, το μέτριο και το λίγο.

Να απαιτείς αυτό που δίνεις να το παίρνεις πίσω -δεν τους το χρωστάς.

Να μάθεις να σέβεσαι την αγάπη σου, το χρόνο σου και την καρδιά σου.

Μην πιστεύεις αυτά που λένε -η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη, τελειώνει.

Η καρδιά χαλάει, θα τη χτυπάς μια μέρα και δεν θα δουλεύει.

Να καταλάβεις πως οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους δειλούς

-οι τρίτες για τους γελοίους.

Μην τρέμεις την αντιστοιχία λέξεων-εννοιών, να ονομάζεις σχέση τη σχέση, την κοροϊδία κοροϊδία.

Να μαλώνεις τον εαυτό σου καμιά φορά που κάθεται και κλαψουρίζει

-σαν μωρό κι εσύ κάθεσαι και του δίνεις γλειφιτζούρι μη και σου στεναχωρηθεί το βυζανιάρικο.

Να μάθεις να ψάχνεις για αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα

– όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου

Και να μάθεις να φεύγεις από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.

Να φεύγεις κι ας μοιάζει να σου ξεριζώνουν το παιδί από τη μήτρα.

Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά.”

Μεσημέρι...

Τα μεσημέρια είναι τα καλοκαίρια της καθημερινότητας μας, κρύβουν μέσα τους μια κάποια ραστώνη ή και όχι. Υπόσχονται συνήθως λιακάδα ιδανικά κάτω από μια κληματαριά ή έστω τις πιο ζωηρές ακτίνες του ήλιου και τη μεγαλύτερη θερμοκρασία της ημέρας. Υπόσχονται επιστροφή από τη δουλειά ή έστω διάλλειμα από αυτή, το τελευταίο κουδούνι πριν το σχόλασμα ή τον πρώτο καφέ για κάποιον φοιτητή. Συνοδεύονται με τσίπουρο με γλυκάνισο ή χωρίς μαζί με ολιγόωρη συνάντηση με φίλους και μουσική υπόκρουση ρεμπέτικα μαζί με οχλαγωγία πριν τον μεσημεριανό υπνάκο. 

Τα μεσημέρια μπορεί να είναι ένας περίπατος στο πάρκο, μια αγκαλιά ή μια τελευταία βουτιά στην αλμύρα, τα μεσημέρια είναι η τελευταία παπάρα στη σαλάτα με ζυμωτό ψωμί, το γεμάτο στομάχι και το ζαρωμένο πρόσωπο από το μαξιλάρι να υποδηλώνει ότι τον πήρες πολύ. Το μεσημέρι είναι παύση, άνω τελειά, ώρα κοινής ησυχίας ή ώρα για σεξ. Το μεσημέρι είναι ένα χάδι στα παιδιά σου, μια τελευταία μπύρα στο παγκάκι ενώ λιάζεσαι, η βόλτα με το σκύλο σου δίπλα απ'το ποτάμι, δυο σελίδες από το βιβλίο στο κομοδίνο σου πριν γυρίσεις πλευρό, το γουργουρητό της γάτας σου, ένα επεισόδιο στο netflix ,ένας μίνι απολογισμός του πρωινού σου ή κι αν προλαβαίνεις όλης σου της ζωής. 

Μεσημέρι είναι στη μία και στις μια άμα λάχει και γουστάρεις, μεσημέρι ήταν όταν μου έδωσες το πρώτο σου φιλί, μεσημέρι είναι η ώρα που οι φλώροι έχουν  ήδη  φάει το brunch τους, μεσημέρι είναι αυτό που τελειώνει με τη μυρωδιά φρεσκό- κομμένου καφέ σε όλο το σπίτι  και ραδιόφωνο στα χαμηλά. Μεσημέρι είναι να ξυπνώ και να βλέπω τα πράσινα μάτια σου, μεσημέρι είναι να ξαπλώνω στο γρασίδι κάτω από ένα πεύκο και να χαζεύω τον γαλανό ουρανό, μεσημέρι είναι η μυρωδιά καρύδας από το αντιηλιακό σου ή η ζακέτα στο χέρι σου. Μόνο έτσι αξίζει να' ναι μεσημέρι αλλιώς άστο να πάει  μεσάνυχτα...    

Μετάβαση στη σχολική ζωή ...

Η μετάβαση του μικρού στη σχολική ζωή αποδείχτηκε μια εύκολη υπόθεση όπως το ίδιο είχε συμβεί και με την μεγάλη μου, μόνο που εκείνη είχε πάει σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία πρώτη φορά σχολείο. Θα μου πεις είναι λίγο νωρίς για να βγάζω συμπεράσματα γιατί ίσως όταν καταλάβει ότι και το σχολείο είναι ακόμη μια ρουτίνα αλλάξει γνώμη κάτι που το απεύχομαι φυσικά αλλά προς το παρόν πάει με μεγάλη χαρά, χαίρεται απίστευτα και παίζει με τα παιχνίδια και τα άλλα παιδιά, τρώει το φαγητό του από τις δασκάλες και κοιμάται εκεί με ευκολία.  Αν λίγο χαλάστηκε είναι γιατί είναι και ευαισθητούλης ο καημένος κι όταν βλέπει άλλα παιδάκια να κλαίνε καμιά φορά κλαίει κι αυτός για συμπαράσταση. Αν μοιάσει της αδερφής του θα τα πάει μια χαρά, αφού δεν αντιμετωπίσαμε πότε πρόβλημα και ίσα ίσα οι δασκάλες πάντα την έβαζαν μπροστά για να μαθαίνουν και τα άλλα παιδιά, μόνο που αυτή μεγάλωσε και δεν πάει πια στον παιδικό, σε δυο εβδομάδες προνήπια, περνάνε απίστευτα γρήγορα τα χρόνια...

Μπορεί καμιά φορά να γκρινιάζω για τη νέα μου πραγματικότητα, την μητρότητα και τις ευθύνες που αυτή συνεπάγεται σε έναν πατριαρχικό κόσμο φτιαγμένο αλλά νομίζω ότι πέρασα πλέον στην περίοδο αποδοχής της νέας μου ζωής, όχι της πατριαρχίας αυτή δεν καταπίνεται και για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ αλλά έχω αποδεχτεί πλήρως ότι στην υπόλοιπη ζωή μου θα είμαι μάνα και είναι πραγματικά ένα μεγαλειώδες συναίσθημα, όπως και η οικογένεια! Προσοχή δεν πάω να σας παραμυθιάσω, η μητρότητα και η οικογένεια είναι απίστευτά δύσκολες και σκληρές συνθήκες για να την παλέψει κανείς, όμως αν τα καταφέρει τελικά που κάθε μέρα δηλαδή θα παλεύει για να τα καταφέρει έρχονται και στιγμές που αισθάνεσαι μια υπέρτατη πληρότητα, τουλάχιστον εγώ αυτή βιώνω στον παρόντα χρόνο. 

Χαίρομαι που τα παιδιά μου, αν και τόσο μικρά και με χρειάζονται αλλά και μπορούν χωρίς εμένα, θα έλεγα πως για την ηλικία τους είναι αρκετά ανεξάρτητα αλλά μην με ρωτάτε πως το κατάφερα, δεν έχω ιδέα, μπορεί τελικά ο άνθρωπος να γεννιέται. Πάντως αν όντως ισχύει ότι τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν, ίσως τελικά να τα βοήθησε και το παράδειγμά μου, είμαι υπερβολικά ανεξάρτητος άνθρωπος, στέκομαι μόνη μου και σπάνια ζητάω βοήθεια, δε λέω ότι είναι απαραίτητα και πάντα καλό αλλά είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να τα βγάζω πέρα μόνη μου και χαίρομαι καμιά φορά όταν βλέπω ότι ακολουθούνε την περπατησιά μου . Εύχομαι από την καρδιά μου αν και ξέρω πόσο σκληρό είναι καμιά φορά να είσαι ανεξάρτητος να προχωράνε πάντα έτσι στη ζωή τους χωρίς δεκανίκια. Δε βλέπω την ώρα να γυρίσω σπίτι και να πάρω αγκαλιά τα μικρά, γλυκά μου πλάσματα κι αν μου βγει καμιά φορά ο πάτος δεν θα φταίνε τα παιδιά να είστε σίγουροι, όταν υπάρχουν δομές και υποστηρικτικό περιβάλλον η μητρότητα δεν είναι κόλαση αλλά ένα υπέροχο ταξίδι ζωής έτσι όπως θα έπρεπε να είναι δηλαδή . 

Καλή σχολική χρονιά σε όλα τα μικρά μας ... 

Πρώτη μέρα στο σχολείο❤️

Ασυνείδητο bookcrossing

 

Γυρνώντας από τις διακοπές, ξεχνώντας και χάνοντας πολλά πράγματα κατά την διάρκεια τους όπως σχεδόν και καθημερινά δηλαδή σκέφτηκα πως ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος ανάμεσα στους πολλούς που δεν έχω μεγάλη βιβλιοθήκη! Έχω κάνει ασυνείδητο bookcrossing ατελείωτες φορές και σε απίθανα μέρη,ελπίζω αυτοί που τα βρίσκουν να χαίρονται το ίδιο με εκείνον που θα βρήκε το κινητό μου όταν πριν λίγα χρόνια απλά το άφησα σε ένα παγκάκι της κεντρικής και έφυγα...

Έχω δανείσει πολλά βιβλία στη ζωή μου συνήθως τα αγαπημένα μου και για κάποιο περίεργο λόγο ποτέ δεν μου επιστράφηκαν είτε γιατί σε όσους τα έδωσα κόψαμε την καλημέρα (εγώ ήξερα ότι όταν δανείζεις λεφτά σου κόβουν την καλημέρα, σε εμένα έχει συμβεί και με βιβλία ) είτε γιατί απλά πέρασε καιρός και όταν πήρα το κουράγιο να ρωτήσω τι απέγιναν τα βιβλία μου λάμβανα απαντήσεις του στυλ "μα στα έδωσα πριν καιρό" και έτσι τα βιβλία μου ταξίδευαν άγνωστο για που, οι λέξεις τους όμως υπήρχαν μέσα μου κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό.

Ένας ακόμα λόγος είναι ότι έχω διαβάσει άπειρα στον αριθμό (καλά βάζω και λίγο σάλτσα) βιβλία από την Δημόσια Βιβλιοθήκη της Λάρισας πριν και μετά την μετεγκατάσταση ορισμένα από τα οποία θα ήθελα πραγματικά να τα είχα αγοράσει όχι για να λέω ότι έχω μεγάλη βιβλιοθήκη αλλά για να αισθάνομαι με κάποιο τρόπο ότι αυτά τα αριστουργήματα μου ανήκουν.

Πάντως κακά τα ψέματα δεν ξέρω αν με την πανδημία δεν σας αρέσουν γενικά τα κοινόχρηστα πράγματα αλλά τα πολυδιαβασμένα βιβλία από τις βιβλιοθήκες έχουν μια άλλη άγρια ομορφιά, με τσακισμένες, κιτρινισμένες σελίδες, με ξεχασμένα δελτία προπό για σελιδοδείκτες, με αφημένα τηλέφωνα και κρυφά μηνύματα για τον επόμενο αναγνώστη!Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι που ψάχνουν γκόμενα μέσα από δανειστικές βιβλιοθήκες, το πρόβλημα είναι ότι τα κινητά στις σημειώσεις τους αρχίζουν από 0! Άγνωστε βιβλιόφιλε ελπίζω να βρήκες κορίτσι ή τουλάχιστον να ζεις! Αν κάτι με τσάκισε μέσα σε όλα με την πανδημία ήταν και ότι οι βιβλιοθήκες ήταν κλειστές και δεν περίμενες στην ουρά μαζί με ενδιαφέροντες τύπους και τύπισσες, ναι είχε και στην βιβλιοθήκη ουρά όχι μόνο όταν βγαίνει το καινούργιο iphone έξω από  κάποιο Apple Store!

Όμως δεν υπάρχουν αδιάβαστα βιβλία μόνο στις ιδιωτικές βιβλιοθήκες, μου έτυχε να δανειστώ βιβλίο με ημερομηνία εισαγωγής στη δημόσια βιβλιοθήκη το 1988 (αγέννητη εγώ,  λέμε και κάνα αστείο) και όταν το δανείστηκα οι σελίδες του ήταν άκοπες! Ξακρίζοντας σελίδες με υπομονή και χαρτοκόπτη τις άνοιγα ηδονικά μια μια και ήξερα πως θα ήμουν η πρώτη που θα αποκάλυπτα το περιεχόμενο τους!

Ένας ακόμη λόγος αρκετά σημαντικός είναι ότι ξεκινώντας προπτυχιακές σπουδές για δεύτερη φορά, το πήρα σοβαρά και είχα πραγματικά αρκετό διάβασμα από τα συγγράμματα της σχολής και σε συνδυασμό με δυο νήπια στο σπίτι και οκτάωρη δουλειά οφείλω να ομολογήσω ότι το εξωακαδημαικό διάβασμά μου έχει ελαττωθεί κατά πολύ τα τελευταία τρία χρόνια κάτι που με λυπεί αφάνταστα, που θα πάει όμως κάνω υπομονή μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα κι όποτε ξεκλέβω λίγο χρόνο όλο και κάτι διαβάζω..

Τελικά ο λόγος που δεν έχω μεγάλη βιβλιοθήκη μπορεί να μην είναι ούτε τα ebook και audiobook των τελευταίων καιρών, τα ξεχασμένα σε παγκάκια, σε ξενοδοχεία ή στα σπίτια φίλων, τα δανεικά και αγύριστα  ή τα βιβλία της βιβλιοθήκης, ίσως απλά ακόμα να μην έχω διαβάσει αρκετά ίσως πάλι και μια μεγάλη βιβλιοθήκη από μόνη της να μην λέει και πολλά έτσι κι αλλιώς στην πραγματικότητα δεν μας ανήκει τίποτα!

Καλοκαίρι είναι...

Να σε παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά της μαμάς... 

15αυγουστο στη χώνεψη

οι αγαπημένοι μου

Ταλαιπα

Μία εικόνα χίλιες λέξεις... Όλη η κούραση και η ταλαιπωρία ζωγραφισμένη πάνω μου... 

Ταλαιπα

LYLE MAYS & Friends - Before You Go (Live)

Γαμάτε γιατί χανόμαστε

Ξέρω είναι ενοχικό στις μέρες μας να είσαι χαρούμενος, είναι ενοχικό να θες να πας διακοπές ή να ανεβάζεις χαρούμενες φωτογραφίες από αυτές, να γλεντοκοπάς σε τσιπουράδικα τρώγοντας και την τελευταία καβουροδαγκάνα ενώ δίπλα σου πεθαίνουν και λιμοκτονούν! Από την άλλη είναι και ενσυναίσθηση, θέλω να πω όταν είναι όλα σκατά γύρω σου ούτε η χαρά σου έχει την ίδια ένταση και έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να χαρείς το ίδιο αλλά να σας πω κάτι παιδιά, τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε σηκώσει και κεφάλι γιατί γαμιέται το σύμπαν! Πάντα κάποιος δίπλα σου πέθαινε σε ένα νοσοκομείο και θα' ρθει και για εμάς η ώρα μας όπως για όλους. Εγώ για χρόνια είχα σπίτι τον μεγαλύτερο μου αδερφό φυτό μέχρι που πέθανε στα τριανταριά του ανήμερα μιας ανάστασης. Ναι, ήταν ασήκωτο πολλές φορές αυτό αλλά έπρεπε να ζήσω, όσες καταστροφές και αν μας βρουν πρέπει να ζήσουμε όσοι αντέχουμε τουλάχιστον αλλά μπορώ να συναισθανθώ βαθιά και όσους δεν μπορούν, μην νομίζεις κι εμείς χρειάστηκε να αλλοτριωθούμε για να παραμείνουμε ζωντανοί . Η ζωή είναι σκληρή , τόσο κλισέ, τόσο σκληρή...

Σήμερα δουλεύω, νομίζω ότι έχουμε μείνει όλοι και όλοι πέντε έξι και δουλεύουμε στην πόλη, δεν με χαλάει και καθόλου. Σκέφτομαι τις διακοπές που ξεκινάνε από Δευτέρα και θα κρατήσουν κάμποσο και η χαρά που νιώθω μέσα μου δεν περιγράφεται και δεν νιώθω ενοχές γι αυτό. Τα τελευταία χρόνια έχω πέσει σκληροπυρηνικά στην ενήλικη ζωή, δεν έφτανε που έγινα μάνα δις έπρεπε να αντιμετωπίσω και την συντέλεια του σύμπαντος, εντάξει μην τα ξαναπώ πάλι τα ξέρετε όλοι. Ξέρω ότι με περιμένει ένας χειμώνας αγώνας δρόμου στην καλύτερη, οπότε πάω να οργώσω το Ιόνιο όσο προλαβαίνω πριν μας πάρει και μας σηκώσει κανένα μπουρίνι, πριν μας σκοτώσει ο κορονοίος, πριν καούμε ζωντανοί μέσα στις φλόγες ή μας βρουν νεκρούς κάτω από μπάζα μετά από σεισμό.... Γαμάτε γιατί χανόμαστε...

Ανυποψίαστη τον Ιούλιο...

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ Α' (ΤΟ ΔΑΣΟΣ) - Μάνος Χατζιδάκις / Ντίνος Χριστιανόπουλος (Ανδ...

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά
κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει.

Ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν,
όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας,
λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.

Να τελειώσω με το βαψιματάκι στον τοίχο και μετά.... Διακοπές... Έχω κλατάρει! 

2 και σήμερα...

Άλλοι ηλιοκαμένοι άλλοι ηλιοχαρακωμένοι... 

 Με κατάπιε ο κομφορμισμός, με τσάκισε...ότι ξεχωριστό είχε απομείνει από μένα, χάθηκε..

Εντάξει την ματαιότητα της ζωής την ξέρουμε μια μέρα όλοι θα πεθάνουμε, μέχρι τότε όμως; Αφήστε μας να ζήσουμε, αφήστε και λίγο γη για τα παιδιά μας... 

Αν έμαθα να γράφω ήταν γιατί έπρεπε κάπου να ξεφορτώσω από μέσα τον πόνο που με ακουμπούσε, υπήρχε μες στο σπίτι, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Όταν ήμουν έξι δεν μπορούσα να τον εξηγήσω αλλά τον ένιωθα και από τότε έγραφα γι αυτόν. Οι γονείς μου έκαναν τα πάντα για  να μην τον νιώσω στην ολότητα του και αυτή η υπερπροσπάθεια ήταν μια άκρως ηρωική πράξη με τα βαριά τιμήματα της έως και σήμερα. 

Όσο μεγαλώνω μου φανερώνεται ο ανείπωτος, ο ασήκωτος πόνος και δεν είναι ότι δεν τον ήξερα είναι σαν να μην ήθελα να τον κοιτάω κατάματα στην ολότητα του για να μην συντριβώ, τον αφήνω ακόμα και μου φανερώνεται σιγά-σιγά και καμιά φορά κλαίω με αναφιλητά, είναι που τώρα έγινα μάνα και μπορώ ακόμα πιο βαθιά να νιώσω το ασήκωτο φορτίο, τον αφόρητο πόνο στο στήθος, ίσως και γι αυτό όλη αυτή η ταπεινότητα στα πάντα, η έλλειψη έπαρσης και ματαιοδοξίας όλα εξηγούνται αδερφέ μου...

Κι έρχεται αυτό το οξύμωρο μήνυμα στο messenger 'είσαι πηγή χαράς και αισιοδοξίας, αυτό μου έγραφε  μια φίλη. Κάθισα λίγο να το κοιτάζω ενώ αναλογιζόμουν τα τελευταία χρόνια της καθημερινότητας μου και ήταν ώρες- ώρες τόσο κουραστική και ασήκωτη , είχα τόσες μέρες που είχαν περάσει χωρίς γέλιο, ξενοιασιά κι όμως ήξερα πως όλα αυτά που εγώ νόμιζα για δεινά δεν ήταν τίποτα, αφού το ήξερα από πρώτο χέρι ντε , γι' αυτό όσο κι αν καμιά φορά απελπίζομαι είμαι τόσο βαθιά αισιόδοξη με τη ζωή και τους ανθρώπους γιατί έχω ένα ενδόμυχο εσωτερικό καμπανάκι να μου υπενθυμίζει αυτά που πραγματικά έχουν αξία σε αυτή τη ζωή και πια είναι όντως τα πραγματικά προβλήματα... Φύση αισιόδοξη λοιπόν κι ας μην μου φαίνεται ...

Χειμερινά σταφύλια

Της πήραν τα παιγνίδια και τον εραστή της.
Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ’ ολίγον να πεθάνει.
Μα τα δεκατρία ριζικά της σαν τα δεκατέσσερά της χρόνια
εσπάθισαν τη φευγαλέα συμφορά. Κανείς δεν μίλησε.
Κανείς δεν έτρεξε να την προστατεύσει κατά των υπερπόντιων καρχαριών
που την είχαν ήδη ματιάξει όπως ματιάζει η μύγα ένα διαμάντι μια χώρα μαγεμένη.
Κ’ έτσι ξεχάστηκε ανηλεώς αυτή η ιστορία όπως συμβαίνει κάθε φορά που ξεχνιέται
από τον δασοφύλακα το αστροπελέκι του στο δάσος.

Ανδρέας Εμπειρίκος

#lookingforhope

Με τη μεγάλη μου ❤️

36 #onelove

Βρέθηκα, βρέθηκα...

🌈

Βραδινός περίπατος

Τα βράδια πια βγαίνω για τον καθιερωμένο μου περίπατο. Είναι η ώρα που τα παιδιά κοιμούνται και ο άντρας μου μόλις έχει γυρίσει από τη δουλειά. Συνήθως φυσάει ένα δροσερό αεράκι που μου χαϊδεύει το πρόσωπο και ενώ περπατάω νιώθω συνέχεια πως κάτι ξεφορτώνω από τις  σκέψεις μου, το σώμα, την ψυχή μου άλλες πάλι τα τσιμέντα ξερνάνε αφόρητη ζέστη. Συνηθίζω να φοράω τα γυαλιά μου γιατί με ενθουσιάζει το πόσο λαμπερά βλέπω τα φώτα της νύχτας ενώ όταν τα ξεχνώ όλα μου φαίνονται μουντά και θαμπά κάτι που δεν επιθυμώ γιατί έτσι τα βλέπω όλα την ημέρα, είτε φοράω είτε όχι τα γυαλιά μου... 

Άλλες φορές φοράω ακουστικά για να συνοδεύω τους βραδινούς περιπάτους με μουσικάρες αν και συνήθως απολαμβάνω τους βραδινούς ήχους της πόλης όπως τα βογγητά από τα ανοιχτά μπαλκόνια, τα γέλια των νεαρών, τις συζητήσεις των θαμώνων στα μπαρ μέχρι και τα συνθήματα των αντιεμβολιαστών στο δρόμο "Κούλη καργιόλη δε θέλουμε το μπόλι". Δε φοράω πλέον μάσκα στο δρόμο οπότε άνετα μυρίζω τις βουκαμβίλιες, την χλώριο από τα σιντριβάνια, τους υπονόμους και τα απορριμματοφόρα που κάνουν τις τσάρκες τους πολλές φορές τις ίδιες ώρες με εμένα. Είναι ωραία τα βράδια, γαληνεύει η ψυχή, είναι εκείνες οι λίγες ώρες ελευθερίας πριν το βραδινό μπανάκι και τον ύπνο ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν θα διαρκέσει πολύ, σίγουρα ο μικρός θα ξυπνήσει καναδυό φορές μέσα στο βράδυ . Είναι η κίνηση που ψάχνει το κορμί το οποίο σαπίζει στη δερμάτινη καρέκλα του γραφείου και του αυτοκινήτου κι αν στο σπίτι κυνηγάω δυο παιδιά και πάλι δεν είναι το ίδιο και τότε το κορμί είναι στην τσίτα κι εγώ το μόνο που θέλω είναι να χαλαρώσω ψυχή τε και σώματι...  

Θα βγω και απόψε όπως και κάθε βράδυ και θα χαϊδευτώ με τις σκέψεις μου, τα όνειρα μου, θα ψάξω για καινούργιες μυρωδιές και εικόνες  και ίσως απόψε να βάλω δυνατά να ακούσω και πάλι αυτό....

Κάποτε μου είχε συμβεί κι εμένα από κάποιον που δεν είχα ούτε καν γκόμενο, να παίξουμε ξύλο, άγριο ξύλο και λέω να παίξουμε ξύλο και όχι να με σπάσει στο ξύλο λόγω σωματικής διάπλασης δικιάς μου και δικιάς του!Ανταπέδωσα τα κλωτσομπουνίδια, δάγκωσα, φώναξα, έσκισα ρουχά, μέχρι που κατάφερα να ξεκλειδώσω και να φύγω... 

Είμαι τυχερή που ζω και που δεν έτυχα σε κάποιον πιο εύσωμο, γιατί το πιο πιθανό θα ήταν να έβλεπα τα θυμαράκια ανάποδα μόνο και μόνο επειδή τον είχα απορρίψει για κάποιον άλλο... Ξέρω ότι ήταν τόσο θυμωμένος που εκείνο το βράδυ του Μαΐου του 2009 στη Θεσσαλονίκη βγήκα με τον Αλέξανδρο κι όχι με εκείνον και γι αυτό έπρεπε να πάρω το μάθημα μου. 

Προσπάθησε να με ξεφτιλίσει με κάθε τρόπο, σωματικό, λεκτικό. Δεν τα κατάφερε, εκείνο το απόγευμα από εκείνο το σπίτι βγήκα μονάχα πιο δυνατή και κυρίως ζωντανή . Όμως η πατριαρχιά δεν κρύβεται μονάχα στα άγρια περιστατικά βίας που βιώνουμε, κρύβεται στην βαρβαρότητα της καθημερινότητας μας στην αφόρητη ζωή που έχει επιβάλει η πατριαρχια στις μάνες μας, σε εμάς, στις κόρες μας και σε κάθε θηλυκότητα όπου γης...

Υ. Σ Α! Και για να ξέρετε μορφωμένος ήταν ο "κύριος" από καλή οικογένεια και με προοδευτικές ιδέες. Γι αυτό σας λέω την χειρότερη βία λεκτική, ψυχολογική, σωματική  την έχω βιώσει μόνο από τους υπεράνω υποψίας, μορφωμένους, εναλλακτικούς ίσως και γι αυτό στο τέλος να έκοψα λάσπη από αυτή τη φάρα... 

Σ'αγαπώ μέχρι το διάστημα που λέει και η αδερφή σου ❤️

Σ

Ουυυυ Διακοπε~ε~ε~ε~ε~ε~έςςςςς

Άντε να τελειώνουμε σιγά-σιγά....

Αν δεν έχεις νύχι ουρανό τόξο στην εξεταστική δε λέει... 

Σίγουρα κάποια στιγμή τα κέρδη θα μηδενιστούν και θα ξεφύγουμε από αυτό το καπιταλιστικό σύστημα και θα πάμε σε μια φάση που θα έχει χαμηλά κέρδη αλλά οι άνθρωποι θα ζουν καλύτερα, θα έχουν χρόνο και θα ζουν ελεύθεροι... Δεν το είπε ο Μάρξ , το είπε ο Τζον Στιούρτ Μιλ!!!

 

Χρόνια πολλά μπαμπά ❤️

Αγάπες μου ατελείωτες...

Εξοργισμένη

"Αν δεν κάνεις παιδιά, θα το μετανιώσεις." "Δεν σου μένουν πολλά χρόνια ακόμα". "Η γυναίκα ολοκληρώνεται μόνο με τη μητρότητα". Κορίτσια αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΑΑΑΑΑΣΤΙΟ ΨΕΜΑ και πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με αυτές τις μαλακίες...

#motheranddaughtertime

ξεσιλόγιαστοι

Παρατηρώντας τον κυριολεκτικά βιβλιοφάγο γιο μου ενώ γύρω μου επικρατεί μια στιγμή γαλήνης σε ένα σκηνικό απόλυτου χάους, αφήνω για λίγο ελεύθερο τον καταμαστιγωμένο λογισμό μου στην στιγμιαία ησυχία του δωματίου, πριν έρθουν οι παιδικές προστακτικές και τα κλάματα, το άλλαγμα της πάνας, οι λίστες του σούπερ μάρκετ, τα άπλυτα στο μπάνιο, τα πιάτα στο νεροχύτη, τα απλωμένα στο μπαλκόνι, η θημωνιά των ασιδέρωτων, οι ψίχες στο πάτωμα, οι δαχτυλιές στο τζάμι, το φαγητό στο φούρνο, η μισοτελειωμένη εργασία στο laptop, τα selftest,  η εξεταστική, το ατελείωτο διάβασμα, το εμβόλιο του μικρού, το εμβόλιο του κορωνοϊού, η βενζίνη στ'αμάξι, τα κοινόχρηστα, οι λογαριασμοί, η εργατική νομοθεσία, τα ατελείωτα στατιστικά στη δουλειά, το ντύσιμο για το γραφείο, να πάρω τη μικρή απ'το σχολείο. 

Μέσα σε αυτά τα δευτερόλεπτα που κλείνουν τα βλέφαρα, αισθάνομαι τις παλάμες μου αισθησιακά να αγγίζουν σελίδες από βιβλία, το τρίχωμα μιας γάτας, καυτή άμμο στην παραλία, τα γένια του προσώπου σου, τα δάκρια στο δικό μου, τα μαλλιά των παιδιών μας, τις πατούσες τους. Αισθάνομαι την αλμύρα κολλημένη στο πρόσωπό μου μετά από ένα ατελείωτο μακροβούτι, τη βαθιά ανάσα μετά από αυτό, το νερό που τρέχει από τα μαλλιά μου στους ώμους μου, τον ήλιο που αγγίζει το βρεγμένο δέρμα μου και είναι λες και πέρασα μέσα από όλα αυτά και  απελευθερώθηκα, βγήκα αλώβητη, γενναία, έτοιμη για αγκαλιές με αγνώστους, με περαστικούς, με ανθρώπους που αγγίζουν την ψυχή μου και τις σκέψεις μου. Να γεμίζει ο ουρανίσκος, με λέξεις, με τσίπουρο, με μπύρες, με καφέ, να γεμίζει το μάτι, με βλέμματα, με πράσινο, με γαλάζιο, με απέραντο, να γεμίζουν τα αυτιά με τζιτζίκια, θρόισμα φύλλων, πουλιά και κύματα, να γεμίζει ο νους με ξεγνοιασιά και έτσι ξεσιλόγιαστοι να σπαταλιόμαστε στο χρόνο...

Να ανοίξει και πάλι το βλέμμα μας και το μυαλό με μια ανατολή στη Ραψάνη, γνωρίζοντας τον κόσμο από την αρχή. Γιατί αν κάτι έμαθα από τις παρατεταμένες καραντίνες είναι πως το πιο όμορφο και μαγικό ταξίδι είναι αυτό που κάνεις στην ψυχή του άλλου.

Αληθινές τρομακτικές ιστορίες...

Μη σοκάρεστε! Κάποτε φίλη μου με δυο προπτυχιακά, δύο μεταπτυχιακά, πλέον διορισμένη εκπαιδευτικός, είχε ζητήσει τη βοήθεια μου για μια εργασία της, ρωτώντας με αρχικά ποιος είναι ο εικοστός αιώνας στον οποίο αναφερόταν η ερώτηση!

Γερνάς όταν σταματάς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει λάθη κι εγώ το έχω κάνει χρόνια τώρα. Ζώντας σωστά και μετρημένα σε έναν κόσμο τίγκα στους λανθάνοντες τύπους που απολαμβάνουν τη ζωή εγώ τα κατάφερα κι έφτασα σε τούτο το τρομακτικό σημείο. Δεν κάνω λάθη! Ξέμαθα, ξέχασα, δε μου το επιτρέπω και είναι τόσο ασφυκτικά εδώ στον κόσμο της αλάνθαστης ζωής μου. Για να δω, αναπνέω; 

Αρχές Διεθνούς Εμπορίου και Covid-19

Σε κάθε συστημική οικονομική κρίση έτσι και στην πανδημική που αντιμετωπίζουμε στον παρόντα χρόνο, υπάρχει μια πληθώρα αρνητικών συνεπειών για το ελεύθερο εμπόριο. Οι προκλήσεις των ημερών που έπονται είναι πάρα πολύ μεγάλες. Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο όλων των ζητημάτων που άπτονται του διεθνούς εμπορικού συστήματος, δε μπορούμε να κάνουμε ακριβείς προβλέψεις για το πώς θα καταλήξει το διεθνές εμπόριο τα επόμενα χρόνια. Αναμφισβήτητα όμως η πανδημική κρίση αποτελεί μεγάλη πρόκληση και η αντιμετώπιση της θα επηρεάσει το διεθνές εμπόριο και τις αρχές που το διέπουν, αφού αναμένεται να φέρει μεγάλες αλλαγές σε ζητήματα που αφορούν τη διάχυση της τεχνολογίας, τις εργασιακές σχέσεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον και πολύ πιθανό να θέσει σε ισχύει την αρχή της διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων, ώστε να αντιμετωπίσει την άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση που βρίσκεται προ των πυλών.

Σύμφωνα με την αρχή της διασφάλισης των εθνικών συμφερόντων, οι αρχές της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου δεν εφαρμόζονται απαρέγκλιτα, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις κατά την εφαρμογή τους, κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις, ώστε τα κράτη να μπορούν να ανταποκριθούν σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης προσαρμογής της οικονομίας τους ή σε συγκυριακές μεταβολές των διεθνών οικονομικών συνθηκών, όπως ακριβώς αυτές της πανδημίας(Μανώλη-Μάρης,2015,44).  Όλες αυτές οι αλλαγές και οι εξαιρέσεις μπορεί να αποτελέσουν το εναρκτήριο λάκτισμα του προστατευτισμού, μιας οικονομικής πολιτικής που αποτελεί το άκρον άωτον του ελεύθερου εμπορίου, καθώς προτάσσει την προστασία της εγχώριας παραγωγής έναντι του ξένου ανταγωνισμού με σκοπό να σωθεί η εγχώρια οικονομία.

Επομένως, στην εποχή που θα ανατείλει μετά την πανδημία, η κάθε χώρα θα παρεμβαίνει σύμφωνα με τους κανόνες της για να σώσει τις βιομηχανίες που θεωρούνται προτεραιότητες για την οικονομία της. Έτσι, ο κρατικός παρεμβατισμός θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στους ξένους ανταγωνιστές, αφού δεν επωφελούνται όλοι από την ίδια δημόσια υποστήριξη, με αποτέλεσμα να διευρυνθούν οι ανισότητες, καθώς είναι λογικό οι λιγότερο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες να μην έχουν την ίδια δυνατότητα υποστήριξης. Στην παραπάνω περίπτωση, επηρεάζεται ξεκάθαρα αρνητικά η αρχή της ανάπτυξης, η οποία δίνει περισσότερο αποδοτικό εμπόριο για τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες δίνοντάς τους περισσότερο χρόνο να προσαρμοστούν, μεγαλύτερη ευελιξία και ειδικά προνόμια. Παράλληλα, επηρεάζεται αρνητικά και η αρχή της αμοιβαιότητας, η οποία βασίζεται σε αμοιβαίες εξισορροπημένες παραχωρήσεις. (Μανώλη-Μάρης,2015,43).

Ανατρέχοντας πίσω στο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως ο κόσμος που προέκυψε μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ένας κόσμος που έβαλε στο επίκεντρο του τη συνεργασία κι ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες της συνεργασίας αυτής ήταν και το ελεύθερο εμπόριο και αυτό αποδεικνύεται και από τις αρχικές Συνθήκες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτή η συνεργασία εκφράστηκε μέσω της  αρχής του ελεύθερου εμπορίου και των ελεύθερων συναλλαγών μεταξύ των κρατών με τη μείωση των δασμολογικών κυρίως εμποδίων (Μανώλη-Μάρης,2015,43). Αυτή η ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών από την άλλη στην περίπτωση της πανδημίας ήταν εκείνη που επέτεινε ως έναν βαθμό και την εξάπλωση της, γεγονός που μπορεί να επιφέρει αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο θα γίνεται το διεθνές εμπόριο στη μετά covid εποχή.

Μια άλλη αρχή του διεθνούς εμπορίου είναι και η αρχή της προβλεψιμότητας και της διαφάνειας σύμφωνα με την οποία το εμπόριο διεξάγεται στη βάση καθορισμένων κανόνων έτσι ώστε οι ξένες εταιρείες, οι επενδυτές και οι κυβερνήσεις να είναι βέβαιοι ότι οι εμπορικοί φραγμοί δεν θα μπορούν να αυξάνονται αυθαίρετα (Μανώλη-Μάρης,2015,43). Αρχή η οποία είναι αβέβαιο αν θα τηρηθεί μετά το τέλος της πανδημίας καθώς ήδη η επιθετική στρατηγική των ΗΠΑ για την εκτροπή διεθνών αποστολών μασκών αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη αρχή έχει ήδη παραβιαστεί, όπως και η αρχή της μη διάκρισης, σύμφωνα με την οποία οι διεθνείς εμπορικές σχέσεις θα πρέπει να διεξάγονται στη βάση ενιαίων και γενικών κανόνων που να εξασφαλίζουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους (Μανώλη-Μάρης,2015,43).

Εν κατακλείδι, καθοριστικής σημασίας για την γρήγορη ανάκαμψη από την πανδημική κρίση θα είναι η ταχύτητα με την οποία θα περιοριστεί η πανδημία σε παγκόσμια κλίμακα αλλά και οι οικονομικές και πολίτικες επιλογές των κυβερνήσεων μετά το πέρας αυτής. Μια στροφή προς τον προστατευτισμό θα διεύρυνε τις ανισότητες ενώ μια αλληλέγγυα παγκόσμια ανάκαμψη θα ήταν η άλλη επιλογή. Το τι μέλλει γενέσθαι παραμένει άγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι πως το διεθνές εμπόριο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα αποτελέσει τον πρωταγωνιστή στην ανασύνταξη της παγκόσμιας οικονομίας μετά το πέρας της πανδημίας.

Πρώτη συνάντηση

Σαν σήμερα πριν δώδεκα χρόνια σε συνάντησα πρώτη φόρα και από τότε μοιραζόμαστε τη ζωή και έκανες τα πάντα για να είσαι δίπλα μου και για να είμαστε μαζί κι αυτό σου το αναγνωρίζω αλλά μεταξύ μας κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα κάνα...

Σ 'αγαπώ με την ίδια ένταση που μου ανεβάζεις το αίμα στο κεφάλι και που πολλές φορές με φέρνεις στα όρια μου, σ' αγαπώ κι ας μην ξέρεις καν πως μπαίνει ένα πλυντήριο και πως βράζετε ένα αυγό, ξέρεις όμως να είσαι ένας υπέροχος μπαμπάς, εραστής και σύζυγος.

Σ' ευχαριστώ που μαζί σηκώνουμε το βάρος της ζωής, καλά εντάξει εγώ σηκώνω λίγο παραπάνω, όπως κάθε γυναίκα άλλωστε ... 

Καλό καλοκαίρι

Βουτιές και αλμύρα...

 

Εις έτη πολλά..

#happyanniversery 

Μάνος Χατζιδάκις - Βραδινή Επιστροφή - Official Audio Release

Nord Streem II

30/05/2021

Χολέβα Σοφία 

Η κατασκευή του νέου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream II αποτελεί έργο διχαστικού περιεχομένου τόσο για την ΕΕ όσο και για τις ΗΠΑ. Η Γερμανία όντας το άμεσα ενδιαφερόμενο κράτος υποστηρίζει πως το συγκεκριμένο έργο έχει καθαρά οικονομικά χαρακτηριστικά και καμία πολιτική διάσταση, άποψη που οι ΗΠΑ και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δεν συμμερίζονται. Αντιθέτως, πιστεύουν ότι πίσω από την κατασκευή του αγωγού υπάρχουν γεωπολιτικές στρατηγικές και πως η Ρωσία μελλοντικά θα χρησιμοποιήσει τον αγωγό ως εργαλείο εξαναγκασμού ενώ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκφράζει επιφυλάξεις για το κατά πόσο η κατασκευή αυτή συνάδει με τα συμφέροντα των κρατών μελών της στην ενεργειακή και εξωτερική πολιτική.[1]

Η στάση της Γερμανίας στην υπόθεση του αγωγού έχει όλα τα κοινά χαρακτηριστικά της ρεαλιστικής προσέγγισης η οποία αποτελεί μια από τις κυρίαρχες θεωρίες της ΔΠΟ. Στη ρεαλιστική προσέγγιση ένα από τα κυριότερα γνωρίσματα του κράτους είναι η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και η αυτοδιάθεση του (Μανώλη-Μάρης,2015,23) και μέσα από τη διεθνή πολιτική σκηνή αυτά επιδιώκει να διασφαλίσει η Γερμανία με την υπόθεση του αγωγού. Εξάλλου, υπάρχει προϊστορία καθώς η πρώτη προσέγγιση Ανατολής και Δύσης για κατασκευή αγωγού, έγινε μεσούσης του Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στην Δυτική Γερμανία και στην ΕΣΣΔ, σχέσεις οι οποίες συνεχίστηκαν και ευοδώθηκαν και μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου.[2] Παράλληλα, τα κίνητρα της κρατικής συμπεριφοράς στο ρεαλισμό, είναι ισχύς, η ασφάλεια και το εθνικό συμφέρον(Μανώλη-Μάρης,2015,23). Ως εκ τούτου, με την ολοκλήρωση του αγωγού θα ενισχυθούν περαιτέρω η ισχύς και το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας έναντι άλλων Ευρωπαϊκών κρατών ενώ όσον αφορά την ασφάλεια, η Γερμανική κυβέρνηση από τη μία προσπαθεί να προχωρήσει σε συνομιλίες ώστε να αποσπάσει τη συναίνεση ή τουλάχιστον την ανοχή των ΗΠΑ για τον αγωγό και από την άλλη ισχυρίζεται ότι για καθαρά λόγους ασφαλείας υπέγραψε τη συμφωνία για την κατασκευή του εν λόγω αγωγού το 2015 φοβούμενη ότι η Ρωσία αντιμετωπίζοντας τότε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα λόγω των κυρώσεων της ΕΕ για την κρίση της Ουκρανίας θα μπορούσε να ξεκινήσει  πόλεμο.

Η Γερμανία με την κατασκευή του αγωγού επιδιώκει παράλληλα να γίνει ο σημαντικότερος κόμβος υγροποιημένου αερίου κυριαρχώντας στην Κεντρική Ευρώπη και παραγκωνίζοντας την Ουκρανία. Επίσης, θέτει εκτός παιχνιδιού και χώρες όπως η Πολωνία, που ενώ τώρα προμηθεύονται αέριο από την Ανατολή, με την ολοκλήρωση του αγωγού θα αναγκαστούν να το προμηθεύονται από την Γερμανία. Με αυτό τον τρόπο θα μεγιστοποιήσει το όφελος της καλύπτοντας επιπλέον κρίσιμες ενεργειακές της ανάγκες[3] και θα ελαχιστοποιήσει το κόστος της καθώς θα έχει πρόσβαση σε φθηνό ρωσικό αέριο ενώ παράλληλα θα αποτελέσει και τον βασικό διανομέα για πάρα πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Επιπροσθέτως, ο ρεαλισμός στην οικονομική του διάσταση παίρνει τη μορφή του οικονομικού εθνικισμού σύμφωνα με τον οποίο οικονομία και πολιτική πάνε μαζί και δεν διαχωρίζονται ενώ μόνο ένα ισχυρό οικονομικά κράτος μπορεί να ωφεληθεί από το ελεύθερο εμπόριο, για αυτό και πρέπει τα κράτη να παρεμβαίνουν ώστε να διασφαλίζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους (Μανώλη-Μάρης,2015,24), κάτι που γίνεται κατά κόρον από μέρους της Γερμανίας στην εν λόγω υπόθεση.

Συμπερασματικά, το έργο του αγωγού εμπεριέχει οικονομικά και πολιτικά γνωρίσματα. Εξάλλου, είναι γενικά παραδεκτό πως η οικονομία είναι ένα μέσο αύξησης ισχύος και άσκησης επιρροής. Ο αγωγός εξυπηρετεί τις ανάγκες της Γερμανίας σε φυσικό αέριο η οποία θα το προμηθεύεται φθηνά αλλά παράλληλα ενισχύει και την επιρροή της στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από την άλλη, η Αμερική δεν επιθυμεί μια διεύρυνση της ισχύος της Ρωσίας στην Ευρώπη και γι αυτό και επιδιώκει να την ανακόψει με τις κυρώσεις που επιβάλει, καθώς προσπαθεί να εξασφαλίσει την πώληση του υγροποιημένου αερίου που διαθέτει προς την Γερμανία. Επομένως, ο αγωγός είναι ένα έργο με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και η τοποθέτηση των κρατών στη γεωπολιτική σκακιέρα είναι ξεκάθαρα ζήτημα πολιτικών στρατηγικών.[4]

---

[1] Ρωξάνη Καπαντζάκη, Οι Γεωπολιτικές Προεκτάσεις του Αγωγού Nord Stream II, https://odeth.eu/%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3/?fbclid=IwAR19JBYFbfWZ8BE5mhHEeoOjsrBaRECSeQuibetKEePerEak9020c2FwRrg (ανακτήθηκε, 24/04/2021)

[2] Παναγιώτης Σωτήρης, https://www.in.gr/2021/01/19/economy/diethnis-oikonomia/agogos-nord-stream-2-germania-epimenei-stin-kataskeyi-alla-thelei-na-syzitisei-kai-tis-ipa/

[3] Παναγιώτης Σωτήρης (ό.π)

[4] Ρωξάνη Καπατζή (ό.π)

REACTING TO HATE COMMENTS | SaltedCaramel Life

Μόλις το ανακάλυψα! Με την Καίτη ήμασταν συμφοιτήτριες στον Πύργο, έχω μείνει άφωνη! Εχει τόσους εγγεγραμμένους στο κανάλι της που εντάξει οι περισσότεροι ούτε στα όνειρα μας! Χαχα, μπράβο ρε Καίτη.....

Eurovision 1976 – Greece – Mariza Koch – Panagia mou, Panagia mou