Κάποτε μου είχε συμβεί κι εμένα από κάποιον που δεν είχα ούτε καν γκόμενο, να παίξουμε ξύλο, άγριο ξύλο και λέω να παίξουμε ξύλο και όχι να με σπάσει στο ξύλο λόγω σωματικής διάπλασης δικιάς μου και δικιάς του!Ανταπέδωσα τα κλωτσομπουνίδια, δάγκωσα, φώναξα, έσκισα ρουχά, μέχρι που κατάφερα να ξεκλειδώσω και να φύγω... 

Είμαι τυχερή που ζω και που δεν έτυχα σε κάποιον πιο εύσωμο, γιατί το πιο πιθανό θα ήταν να έβλεπα τα θυμαράκια ανάποδα μόνο και μόνο επειδή τον είχα απορρίψει για κάποιον άλλο... Ξέρω ότι ήταν τόσο θυμωμένος που εκείνο το βράδυ του Μαΐου του 2009 στη Θεσσαλονίκη βγήκα με τον Αλέξανδρο κι όχι με εκείνον και γι αυτό έπρεπε να πάρω το μάθημα μου. 

Προσπάθησε να με ξεφτιλίσει με κάθε τρόπο, σωματικό, λεκτικό. Δεν τα κατάφερε, εκείνο το απόγευμα από εκείνο το σπίτι βγήκα μονάχα πιο δυνατή και κυρίως ζωντανή . Όμως η πατριαρχιά δεν κρύβεται μονάχα στα άγρια περιστατικά βίας που βιώνουμε, κρύβεται στην βαρβαρότητα της καθημερινότητας μας στην αφόρητη ζωή που έχει επιβάλει η πατριαρχια στις μάνες μας, σε εμάς, στις κόρες μας και σε κάθε θηλυκότητα όπου γης...

Υ. Σ Α! Και για να ξέρετε μορφωμένος ήταν ο "κύριος" από καλή οικογένεια και με προοδευτικές ιδέες. Γι αυτό σας λέω την χειρότερη βία λεκτική, ψυχολογική, σωματική  την έχω βιώσει μόνο από τους υπεράνω υποψίας, μορφωμένους, εναλλακτικούς ίσως και γι αυτό στο τέλος να έκοψα λάσπη από αυτή τη φάρα...