Παρατηρώντας τον κυριολεκτικά βιβλιοφάγο γιο μου ενώ γύρω μου επικρατεί μια στιγμή γαλήνης σε ένα σκηνικό απόλυτου χάους, αφήνω για λίγο ελεύθερο τον καταμαστιγωμένο λογισμό μου στην στιγμιαία ησυχία του δωματίου, πριν έρθουν οι παιδικές προστακτικές και τα κλάματα, το άλλαγμα της πάνας, οι λίστες του σούπερ μάρκετ, τα άπλυτα στο μπάνιο, τα πιάτα στο νεροχύτη, τα απλωμένα στο μπαλκόνι, η θημωνιά των ασιδέρωτων, οι ψίχες στο πάτωμα, οι δαχτυλιές στο τζάμι, το φαγητό στο φούρνο, η μισοτελειωμένη εργασία στο laptop, τα selftest, η εξεταστική, το ατελείωτο διάβασμα, το εμβόλιο του μικρού, το εμβόλιο του κορωνοϊού, η βενζίνη στ'αμάξι, τα κοινόχρηστα, οι λογαριασμοί, η εργατική νομοθεσία, τα ατελείωτα στατιστικά στη δουλειά, το ντύσιμο για το γραφείο, να πάρω τη μικρή απ'το σχολείο. Μέσα σε αυτά τα δευτερόλεπτα που κλείνουν τα βλέφαρα, αισθάνομαι τις παλάμες μου αισθησιακά να αγγίζουν σελίδες από βιβλία, το τρίχωμα μιας γάτας, καυτή άμμο στην παραλία, τα γένια του προσ...