Neanderthal Blogger

όταν ανακαλύψεις τον διαλογισμό θα καταλάβεις :P

Αυτοφωτογραφίζομαι καθώς σε περιμένω κάθε μεσημέρι στην πιλοτή  Η Λαρισινή ζέστη(α) επανεμφανίστηκε

Χθες έκοψα τα μαλλιά μου και από τότε ανακάλυψα τον σβέρκο μου και κάτι ακόμα. Όταν πια περνάς τα δάχτυλα σου μέσα στα μαλλιά μου επιτέλους χαιδεύεις κεφάλι. Ένα κεφάλι που θέλω να αδειάσω εδώ πάνω σε αυτό το κρεβάτι με τα κόκκινα σεντόνια, αυτά με τα αρκουδάκια. Έρχονται βράδια που το γεμίζω με απίστευτες μουσικές, τσιγαρίλα, κουβέντες, ποιήματα μακριά από όλους αυτούς που νομίζουν ότι έστω και λίγο με ξέρουν. Έρχονται όμως και μέρες με σιδέρωμα, με τρέξιμο, καφέδες, ίδιες κινήσεις, ίδιες κουβέντες και ίδιες φάτσες και δεν ξέρω πια που είμαι εγώ, ποια είμαι εγώ. Όταν με βρίσκω και όταν μου μιλάς, όταν γεμίζεις το άδειο μου κεφάλι με νέα παράθυρα, ιδέες, δρόμους, με λόγια. Τι σαν είναι μόνο λόγια και ειρωνείες, από αυτές τις δικές μας που τις βγάζουμε έξω και τις μετράμε χωρίς να μας πολύ νοιάζει στ'αλήθεια ποιανού είναι η μεγαλύτερη. Δεν καταλαβαίνουν οι ανόητοι πως δεν μας νοιάζει. Αλήθεια πόσες θα ήταν οι καινούργιες αισθήσεις αν έκοβα κι άλλα τόσα από το κάθε μέρα; Πόσες...

Poetry in animation κυριολεκτικά και μεταφορικά… Το εξαιρετικό «Preguntas Hermosas» (“Ομορφες ερωτήσεις) μιλάει για τον χρόνο που περασαν μαζί δυο άνθρωποι συνδυάζοντας  τους στίχους δυο ποιημάτων: του «Poema X»  του Πάμπλο Νερούδα (από την συλλογή ποιημάτων «Twenty Love Poems and a Song of Despair» που εκδόθηκε το 1924) και του «Under the Harvest Moon»  του Carl Sandburg (Chicago Poems, 1916).  Σε σκηνοθεσία David Viau και σε παραγωγη της εταιρείας Superfad.

Σελίδα θησαυρός  Βλέπω αυτον τον καιρό Animated Φιλόσοφοι 

Διαβάστε τη Μετέωρη Άνοιξη εδώ 

Το νέο μου κούρεμα ... A room of one's own

Τότε που είχα μαλλιά  Στο μουσείο  My good friend George and I :) Kimolia art cafe- Athens Greece  President Hotel Athens- Room 1815

The view from room 1815  18 floors photoshoot by  Sophie Jam Choleva  — στην τοποθεσία President Hotel Athens 6/4/2013

πλανήθηκα  πολύ σε  δρόμους , ακολουθώντας τούτο η εκείνο, γι αυτό σου λέω πάμε από εδώ  Βαλίτσα έτοιμη, ipod έτοιμο, φωτογραφική μηχανή έτοιμη, εγώ πτώμα.

Βελίκα σήμερα 

To 2010, η Mαρίνα Αμπράμοβιτς, στο MoMa, καθισμένη στη μια πλευρά ενός τραπεζιού μοιραζόταν ένα λεπτό σιωπής με αγνώστους ως μέρος της περφόρμανς. Μέχρι που απέναντί της κάθισε αναπάντεχα ο Ulay, με τον οποίο ήταν ζευγάρι από το 1975. Πριν χωρίσουν, το 1988, είχαν περπατήσει πάνω στο Σινικό Τείχος ξεκινώντας από τις δύο άκρες του, συναντήθηκαν στη μέση, αγκαλιάστηκαν και δεν είχαν δει, ποτέ, ξανά, ο ένας τον άλλο, μέχρι την παραπάνω συγκλονιστική στιγμή.

Τι χαρά κι αυτή; Ακούω πάλι Radiohead και ετοιμάζομαι για ταξιδάκι και ανοίγω τις βαλίτσες, σκέφτομαι τι να πάρω μαζί μου ! Πόσο μου είχε λείψει τελικά ένα ταξίδι; Πόσοοοοοοοοοοοο;;;; Πως να το κάνουμε από travel girl  του παρελθόντος να κλειστώ μέσα σε λίγα τετράγωνα δεν είναι και λίγο! Αν και του τελευταίους μήνες το έριξα στο περπάτημα μέχρι και στο σπίτι του φίλου μου του Γιώργου πήγα με τα πόδια  τις προάλλες, που ομολογουμένως μου πέφτει λιγουλάκι μακριά, οι τάσεις φυγής παραμένουν! Πηγαίνοντας στο σπίτι του φίλου μου του Γιώργου με τα πόδια  Τι στο κολύμπι το έχω ρίξει , πήγαινε έλα στην πισίνα, θα είχα φτάσει τώρα στο  Καραϊβικό αρχιπέλαγος   αλλά δυστυχώς παραμένω διαρκώς στο ίδιο σημείο και απλά μετά πάω στο υδρομασάζ για παρηγοριά :P Τουλάχιστον όλη αυτή η ιστορία έχει και τα καλά της, γυμνάζομαι, ακούω περισσότερη μουσική  που καραγουστάρω με το ipod και μετράω και πόσα χιλιόμετρα κάνω. Χιλιόμετρα που δεν  βγάζουν πουθενά...

Ο ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ είναι το τρίτο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση και ο συγγραφέας έχει αναπτύξει κάπως τις αφηγηματικές του ικανότητες και έχει κάνει ουσιαστικά βήματα για την κατάκτηση του μυθιστορήματος. Είναι ένα ώριμο έργο και από την άποψη της μορφής και από την άποψη της εξέλιξης του βασικού ήρωα. Ο Καραγάτσης, χάρη στη δημιουργική του φαντασία, απομακρύνεται από τις εμπειρικές αφορμές στις οποίες βασίστηκε για να γράψει το μυθιστόρημα και συνθέτει ελεύθερα το μύθο του. Αν αναλογιστούμε επίσης ότι παρά την έξαρση της ατομικότητας που παρουσιάζει ο ήρωας Βασίλης Κάρλοβιτς Γιούγκερμαν, η ευρύτερη εποπτεία του συγγραφέα αγκαλιάζει πολλά κοινωνικά επίπεδα και εδώ είναι που θα πρέπει να εστιάσουμε. Οι ήρωες του Καραγάτση στο “Γιουγκερμαν¨ είναι άνθρωποι διαφόρων κοινωνικών τάξεων με τους οποίους έρχεται σε επικοινωνία ο ήρωας. Το κοινωνιολογικό εύρος δεν είναι περιορισμένο και μια μεγάλη ποικιλία ανθρώπινων τύπων, κοινωνικών ομάδων και τόπων εναλλάσσονται στο μυθιστόρημα. Άρα εύκολα ...

Πόλυ Ντεκόρ Χέδερς i) (Δίχως αισθαντικότητα καμιά) Ανάμεσα στα μικροσκοπικά της δάκτυλα Που αλείφουν τη πόλη τα απογεύματα Και όχι πολύ μακριά από αυτό που αποκαλούν μυαλγία Στις εφτά και δεκαέξι ακριβώς Μια τρύπα στο χρονικό των ταχυδευτερολέπτων Ανοίγει  Και όπως ΑΝΟΙΓΕΙ Ανοίγουν και δυο βεντάλιες Γοητευτικές με τις οξείες τους και τα ποιήματά της νιφάδες Να εκτρέπουν αυτή τη γυμνή φιλαρέσκεια Που επιδέξια τόσο έχει δημιουργήσει ii) Όπως τα ψάρια συνωστίζονται στην βαλίτσα μου Και διάγουν την ανθρωπολογία σε κάτι ασήμαντο Γελά κι εκείνη μαζί τους Γνέφοντας  η στιγμή για τη γη έχει έρθει Και οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να μιλούν άλλο πια                                                                           ...