Α΄ Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης

Πόλυ Ντεκόρ Χέδερς

i)

(Δίχως αισθαντικότητα καμιά)

Ανάμεσα στα μικροσκοπικά της δάκτυλα

Που αλείφουν τη πόλη τα απογεύματα

Και όχι πολύ μακριά από αυτό που αποκαλούν μυαλγία

Στις εφτά και δεκαέξι ακριβώς

Μια τρύπα στο χρονικό των ταχυδευτερολέπτων

Ανοίγει

 Και όπως

ΑΝΟΙΓΕΙ

Ανοίγουν και δυο βεντάλιες

Γοητευτικές

με τις οξείες τους

και τα ποιήματά της

νιφάδες

Να εκτρέπουν αυτή τη γυμνή φιλαρέσκεια

Που επιδέξια τόσο έχει δημιουργήσει

ii)

Όπως τα ψάρια συνωστίζονται στην βαλίτσα μου

Και διάγουν την ανθρωπολογία σε κάτι ασήμαντο

Γελά κι εκείνη μαζί τους

Γνέφοντας  η στιγμή για τη γη έχει έρθει

Και οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να μιλούν άλλο πια

  

                                                                                 iii)

Από τον ουρανό που φλέγεται

Μέχρι τη γη που κοιμάται

Ένας κόσμος δεν θα είναι ποτέ αρκετός

Κι αφήνει την φωτιά

Να προσαρμόσει πάνω μας

Όπως μια έρημος

Αγκαλιάζει δυο λουλούδια και τα πνίγει

                                                                   vi

                                       

                                           (Στον κορμό της αγοράς)

Χωρίς παιδικές αναμνήσεις

Ένας άγνωστος

Δεν θα τηρήσει ρυθμό

O γιάπης

Με ένα δέντρο στα χέρια

Δεν θα τηρήσει ρυθμό

Για αυτό και μέσα στην πόλη

Η Πόλυ θα γίνει

 Το νέφος  τα πλήθη

Και τα παράδοξά της σχήματα

Θάνος Γώγος