Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Όλες οι εποχές έχουν και τα ρεπορτάζ τους. Πάντα θα βγαίνουν οι βάσεις, οι μεσίτες θα σχολιάζουν τις τιμές στα ακίνητα και πάντα μα πάντα θα βλέπεις πρωτοσέλιδα με το "Φωτιά στα σχολικά είδη" , "Ραγδαία αύξηση των τιμών" και προσφάτως διαφημίσεις από τα Jumbo μαστουριάζοντας με ήλιο. Όσο κι αν μας χτύπησε η κρίση, πάντα θα βλέπεις στο δίπλα τραπέζι της καφετέριας που κάθεσαι, μια μάνα με τον χάρτη της πόλης από τη μια και με μια τοπική εφημερίδα από την άλλη να ψάχνει μαζί με το βλαστάρι της στα "ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ" . Η ζωή θα συνεχιστεί και με λιγότερα χρήματα, τις περισσότερες φορές και με λιγότερη κατανόηση. Κράζουν τα παιδιά που μπαίνουν στις στρατιωτικές σχολές. Συνήθως αριστούχοι μαθητές που χαραμίζουν τα όμορφα μυαλά τους για να γίνουν άνθρωποι με στολή.Ψάχνανε τη σιγουριά,κάποια στιγμή όλοι μας την έχουμε ψάξει. Σιγουριά, μικρή λέξη, λίγες συλλαβές και τελικά δεν είναι παρά μια ουτοπία κι άλλες φορές γίνεται μια θηλιά στο λαιμό. ...

Για τον ξάδερφο Χρυσόστομο :) Ολόκληρο το τραγουδάκι από κοντά :*

Αθήνα- Ζάππειο  1945 Θανάσης και Σοφία Χολέβα  υ.σ όταν οι γονείς του πατέρα μου δεν είχανε καν παντρευτεί! Φωτογραφία που βρήκα τον δεκαπενταύγουστο στο σπίτι στο χωριό :)

Άρθρο που γράφτηκε για το ArtnCity Γράφει η Σοφία Χολέβα Γυρίσατε πουλάκια μου στις βάσεις σας; Τι όχι ακόμα; Ναι θα μου πείτε αυτά είναι τα καλά της ανεργίας! Εμείς γυρίσαμε πάντως και είμαστε έτοιμοι να ταλαιπωρήσουμε τα πληκτρολόγια μας, να βασανίσουμε τις ξύστρες μας για να είστε εσείς πάντα στα πολιτιστικά ενημερωμένοι. Δεν θέλω χαζομάρες όμως, με ευχές του τύπου “καλό χειμώνα” και τέτοια, από αύριο χτυπάει σαραντάρια πάλι. Εξάλλου ο χειμώνας και ημερολογιακά ξεκινάει καλό Δεκέμβρη, μέχρι τότε έχετε άλλες τόσες ευχές για να δώσετε, όπως ας πούμε, καλή τύχη, καλή λευτεριά, καλά μυαλά, άντε και με μια δουλειά, με ένα καλό κορίτσι, καλές περικοπές, καλό φθινόπωρο, καλή σχολική χρονιά, καλή ξενιτιά, καλή χρεοκοπία, ο θεός να αναπαύει την ψυχούλα του και του χρόνου φουντούνια. Δεν ήρθε  η ώρα να διπλώσετε ακόμα  την αιώρα και έχετε πολλά σαββατοκύριακα μπροστά σας για να τσουρουφλιστείτε στις κοντινές αμμουδιές, αλλά να μαζεύετε και κανένα σκουπιδά...

Εdinburgh world writers conference Welcome The Edinburgh World Writers’ Conference is a unique series of events that will bring writers together around the world to create an historic picture of the role of literature today. The conversation begins at the  Edinburgh International Book Festival  where 50 world renowned writers will join members of the public every afternoon from 17-21 August 2012 to discuss the five topics that almost brought writers to blows during the  infamous Writers’ Conference of 1962 . If you'd like to be in the audience for one of these groundbreaking discussions tickets, priced at £10 (£8 concessions), are available  online  or through the Book Festival Box Office on 0845 373 5888. Each event will also be broadcast live on-line on this website. After Edinburgh, the World Writers’ Conference will go on to visit 15 different cities over the following 12 months giving writers and readers in...

Απογευματινός, μυρωδάτος καφές στο ραψανιώτικο μπαλκόνι της απεραντοσύνης, έπειτα από ένα τετράωρο μεσημεριανό υπνάκο. Αν έχετε προβλήματα αυπνίας ή και γενικότερα υγείας σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το χωριό μου. Ρουφώ τον καφέ από τον «Μουσταφά»* , παρέα με μια μεγαλούτσικη ακρίδα κοιτώντας την κορυφή του Κισσάβου. Όμορφος τόπος, άσχημοι άνθρωποι. Μήπως κάπως έτσι δεν είναι τα πράγματα σε ολάκερη την Ελλάδα; Όλοι οι δεκαπενταύγουστοι της ζωής μου με έβρισκαν εδώ, να ανάβω κερί στην Παναγιά, να ακολουθώ την περιφορά με τα ταμπούρλα, να παρακολουθώ την αρτοκλασία και να καταλήγω στην πλατεία με τις λαικές ορχήστρες, σε τραπέζια στρωμένα με μεγάλες πιατέλες νόστιμο πρόβειο κεμπάμπ και άφθονο ραψανιώτικο κρασί. Με εξαίρεση κανένα δυο δεκαπενταύγουστους που αλλαξοπίστησα, όλους τους άλλους τους περνούσα εδώ στους πρόποδες του Ολύμπου. Να σαν πέρυσι που βρέθηκα στη Λευκάδα, στη Βόνιτσα και σε εκείνα τα νοτιοδυτικά μέρη και σαν ήρθα στο χωριό νόμιζα πως μου κρατάει μούτρα, όχι τόσο γ...

Μπαλκόνι - 31/8/2011 Μπαλκόνι 31/8/2011 Μπαλκόνι  31/8/2012 Ραψάνη μετά από βροχή Ραψάνη Ραψάνη Υπόσχομαι να βγάλω καινούργιες αυτές τις μέρες... Αν και πιστεύω ότι καμία φωτογραφία και κανένα βίντεο δεν μπορούν να σου μεταφέρουν απόλυτα το συναίσθημα που βιώνεις στην πραγματικότητα... Συνέχεια εδώ

Είναι τρομερό συναίσθημα να πίνεις τον πρωινό καφέ σου στη βεράντα του σπιτιού μας στη Ραψάνη. Είναι μια στιγμή που σίγουρα θα ήθελα να μοιραστώ με τους ανθρώπους που αγαπώ και εκτιμώ. Είναι αυτή η απεραντοσύνη της θέας, είναι το πρωινό αεράκι του Ολύμπου, ο ήλιος που ανατέλλει από τη θάλασσα,δεν ξέρω τι, μα τους φαντάζομαι όλους δίπλα μου και ευτυχισμένους. Ευτυχισμένους το δίχως άλλο, έτσι όπως θα’θελα να ήταν στις  ζωές τους, τι κι αν αυτό στην  πραγματικότητα πολλές φορές είναι μια αυταπάτη, για τη βεράντα μου δεν ισχύει το ίδιο. Τους καθίζω στη σκούρα κυπαρισσί καρέκλα και αγναντεύουμε παρέα την ανατολή. Μετά φευγάτοι από την σκέψη μου γυρίζουν στις υλικές υποστάσεις τους και ξυπνούν από τον βαθύ τους ύπνο  ανακουφισμένοι, ελπίζω.  Είναι ακόμη πιο  τρομερό να ξέρω ότι σε αυτή τη βεράντα έπινε κάποτε ο Καραγάτσης τον καφέ του, όταν μάλιστα τον τελευταίο καιρό μελετώ το  έργο του , αναλύω τη γλώσσα του, γίνομαι ένα με τους χαρακτήρες του. Μελετών...