Δεκαπενταύγουστος

Απογευματινός, μυρωδάτος καφές στο ραψανιώτικο μπαλκόνι της απεραντοσύνης, έπειτα από ένα τετράωρο μεσημεριανό υπνάκο. Αν έχετε προβλήματα αυπνίας ή και γενικότερα υγείας σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το χωριό μου. Ρουφώ τον καφέ από τον «Μουσταφά»*, παρέα με μια μεγαλούτσικη ακρίδα κοιτώντας την κορυφή του Κισσάβου. Όμορφος τόπος, άσχημοι άνθρωποι. Μήπως κάπως έτσι δεν είναι τα πράγματα σε ολάκερη την Ελλάδα;

Όλοι οι δεκαπενταύγουστοι της ζωής μου με έβρισκαν εδώ, να ανάβω κερί στην Παναγιά, να ακολουθώ την περιφορά με τα ταμπούρλα, να παρακολουθώ την αρτοκλασία και να καταλήγω στην πλατεία με τις λαικές ορχήστρες, σε τραπέζια στρωμένα με μεγάλες πιατέλες νόστιμο πρόβειο κεμπάμπ και άφθονο ραψανιώτικο κρασί. Με εξαίρεση κανένα δυο δεκαπενταύγουστους που αλλαξοπίστησα, όλους τους άλλους τους περνούσα εδώ στους πρόποδες του Ολύμπου. Να σαν πέρυσι που βρέθηκα στη Λευκάδα, στη Βόνιτσα και σε εκείνα τα νοτιοδυτικά μέρη και σαν ήρθα στο χωριό νόμιζα πως μου κρατάει μούτρα, όχι τόσο γιατί δεν είχα έρθει τον δεκαπενταύγουστο, όσο γιατί και στη Λευκάδα με τα αφρώδη κύματα, είχα περάσει έναν αξέχαστο και αξεπέραστο δεκαπενταύγουστο, παρέα με τον Φωτεινό του Βαλαωρίτη και τις φακές της Εγκλουβής.

Κι έτσι εδώ που ο χρόνος κυλάει τόσο ήρεμα, ποτίζοντας τα λουλούδια και φροντίζοντας τον κήπο,αναπνέω αυτόν τον καθαρό αέρα που μου λείπει και βλέπω κάθε απόγευμα αυτή την παρδαλή γάτα να πλησιάζει φοβισμένη το αλουμινόχαρτο που βάζω με λίγο φαγητό κάτω από το γιασεμί, να αρπάζει τη λεία της και να κατευθύνεται στην ήρεμη κρυψώνα της για να την φάει με την ησυχία της. Γυρνώντας στο δωμάτιο μου, μπουχτισμένη από Καραγάτση πια, κοιτάω την παραφορτωμένη βιβλιοθήκη που γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας, για να ξεφυλλίσω λίγο Π.Π του Θουκυδίδη αλλά να καταλήξω  τελικά σε αυτό το βιβλίο με το άσπρο εξώφυλλο και τα Κινέζικα γράμματα, του Eric Orsenna κατά κόσμον Erik Arnoult που πριν δυο χρόνια παραλάμβανα από τον Δήμαρχο Πύργου, σαν δώρο την ημέρα της ορκωμοσίας μου, μέσα στο Λάτσιο Δημοτικό Μέγαρο.Δυο χρόνια μετά δεν αξιώθηκα ακόμα να διαβάσω το ταξίδι στις χώρες του βαμβακιού αλλά να που ήρθε η ώρα τελικά.

Θα το έχω διαβάσει λέω, αν όχι μέχρι την άλλη εβδομάδα που είναι η Γιορτή Κρασίου στη Ραψάνη(24-25 Αυγούστου)σίγουρα μέχρι να φύγω από  τούτο το σπίτι που τρέφεται και με τρέφει με μνήμες.

Υ.Σ Ποίημα χαραγμένο σε χαλκό, στην οδό Φρόντ του Μέμφις(δρόμος που εκτείνετε κατά μήκος του  Mee-zee-see-bee)

Front Street

Many have traveled far and wide

Who have lived on F.S

They have fought and bled and died on F.S

But with memories of the past

Growding around me thick and fast

I want to stay until the way last on F.S

There’s been many a gallow knight on  F.S

Who has fought a valiant fight on F.S

There’ve been battles won and lost

There’ve been clawed and gored and torred

By bulls and bears at awful cost on F.S

You’re not a very tidy place F.S

And you have a dirty face F.S

But in your buildings bleak and cold

There beats many a heart of gold

                                               W.J. Britton

*Λαικό προσκύνημα έξω από τον «Μουσταφά»  στην Κομοτηνή που λέτε,  μισή ώρα περίμενα στην ουρά για να πάρω λίγο από τον πολυπόθητο καφέ. Καλός καφές δε λέω αλλά τίποτα το ιδιαίτερο , είναι να μην σου βγει το όνομα που λένε!