Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Ανέστιο αύριο, χωρίς εσένα Περνάμε ωραία στο τελματωμένο τώρα μας το μόνο που έχουμε να περιμένουμε το επίσημο αντίο  θα ’ ρθεί; θα το καταλάβουμε; Δεν έχω πλάνο διαφυγής ούτε και σωτηρίας ούτε και ξαναζεσταμένα όχι για να γαντζωθώ Άγνωστο το αύριο και θολό Ας έρθει όπως κι αν είναι όπως κι αν με ’ βρει Ας έρθει σ.χ Λάρισα 30/6/2011

Che fece .... il gran rifiuto Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του. Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του. Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1901)

Δεν είμαι αυτός που βλέπεις στο στάσιμο νερό σου Είμαι κύμα στριμωγμένο στη διχάλα σου ποτάμι που διασχίζει τις φωτιές σου Κι όλα αυτά θα κρατηθούν απ´το λίγο, θα στερέψουν,θα ηττηθούν Κι η ζωή σου πιο πεζή από ποτέ στο κάθε μέρα Κοίτα να μείνεις μουγκή αμίλητη όπως και τώρα σ.χ Φλώρινα 24/6/2011

Η ανάρτηση αυτή γράφεται μέσω κινητού από το δωμάτιο 211 του ξενοδοχείου Ελληνίς στη Φλώρινα και ενώ ο καιρός έξω θυμίζει Οκτώβριο.(Μέχρι και το μεσημέρι σήμερα στην Φλώρινα είχε αφόρητη ζέστη).Θα μπορούσε και να περιοριστεί σε σχόλιο για την προηγούμενη ανάρτηση ´short-short story´ και τα σχόλια που έκανε ο τακτικός αναγνώστης του blog ο Μενέλαος.Αξίζει μου φαίνεται όμως να του αφιερώσω ένα post! ”Διάβασε τώρα και την απάντηση μου φίλε Μενέλαε,μετά από το πρώτο μάθημα “ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ” που παρακολούθησα.” Το εγώ ενός λογοτεχνικού κειμένου,δεν συμπίπτει με το εγώ του συγγραφέα(δεν είναι αναγκασμένο να συμπίπτει,όπως στον αναφορικό λόγο)Την άποψη ότι συμπίπτει την εκπροσωπεί η θεωρία του θετικισμού-ποζιτιβισμου.(1863-μελέτη του Γάλλου ιστορικού της λογοτεχνίας Hippolyte Taine)συγγενική στάση είναι και ο αυτοβιογραφισμός, κι αν δεν σου έγραφα από το κινητο,θα σου έκανα και ολόκληρη ανάλυση του κοινωνικοπολιτικού πλαισίου του 19 αιώνα στον οποίο διαμορθώθηκε η θεωρία του θετικ...

Νιώθω σαν το κουμπί που έχασε το ρούχο του κι έπεσε ανάμεσα σε καρέκλα και κρεβάτι και κανείς δε με ανακάλυψε. Μια μέρα μαζί με τις σκόνες με μάζεψε μια ηλεκτρική σκούπα κι έμεινα στη σακούλα της για μέρες ίσως να ήταν μήνες, μπορεί και χρόνια. Η ζωή στη σακούλα ήταν όπως και τώρα, βρόμικη, ήσυχη και σκοτεινή! Η πορεία μου ήταν προδιαγεγραμμένη, κάποια στιγμή θα κατέληγα στα σκουπίδια  κι εκεί θα γραφόταν το τέλος μου ή μήπως όχι; Ίσως κάποιος ρακοσυλλέκτης εκτιμήσει την αξία μου και με ράψει ξανά σε κάποιο ρούχο που έχασε το κουμπί του...                                                             σ.χ 23/6/2011 Λάρισα 01:28

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω νεροποντή που περιμένω μια ζωή Γιατί δεν έρχεσαι Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει Γιατί δεν έρχεσαι Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό Γιατί δεν έρχεσαι Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής Γιατί δεν έρχεσαι Γιατί δεν έρχεσαι π...

Ζητείται  εθελοντής Διασώστης της ψυχής Ανεξαρτήτου εθνικότητας Αναστήματος , κοπής Ζητείται περιπατητής Να ξέρει δρόμους διαφυγής Να δίνει το φιλί της ζωής Την ώρα της ύστατης στιγμής Ζητείται νοσηλευτής Με ενέσεις ηθικής Ανύψωση  αυτοπεποίθησης του γένους Της φυλής Ζητείται κολυμβητής Ναυαγοσώστης περιωπής Με μάσκες οξυγόνου Σωσίβια-όχι τρύπια-διαλογής Ζητείται φίλος Ενοικιαστής της εγκαταλελειμμένης μας πνοής Οργάνων δωρητής Μπορεί να βοηθήσει κανείς; Να απλώσει χέρι χωρίς να δαγκώνει Χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα ζωής                                                             σ.χ 16:18 Λάρισα 15/6/2011

Το μυαλό σε χάση Κι αν το’ χω χάσει   Θα’ χω ξεχάσει Πως είναι να κοιμάσαι Δίχως να φοβάσαι Ακέφαλη ψυχή Πέτα και πιάσε Μοίρες και φτιάξε Μια αλλιώτικη ζωή Κλότσα τις τύψεις Κι αυτή τη μια Τι αδικία ; Απ’ ανασφάλεια Να χάνεις ευτυχία Μια Παρασκευή Θα ξαναγεννηθεί Η τόλμη για ζωή Που μ’ αφαίρεσα με βία   Οδεύω προς την ελευθερία                                             σ.χ 12:30  15/6/2011 Λάρισα

ΙΙ Στριμώχνω φυλακές Μετράω μέχρι Μέχρι πότε; Τρομάζω στο για πάντα Κλειδώνομαι Ανάξια των ονείρων μου Ντύνομαι φόβους Παλεύει εμένα το εγώ μου Νικάει Με θάβω σ.χ 00:30 14/6/2011 Λάρισα

Ζω καταστροφές Συλλογικές κι ατομικές Βουτάω σ’ αδιέξοδους πνιγμούς Ανελέητους συλλογισμούς Δεν είμαι επαρκής Βλάκας ολκής Είμαι αφανής Με γνώσεις ελλιπείς Ζητείται εκτιμητής                          σ.χ  13/6/2011-  23:19  Λάρισα 

  ( Σονέτο) Γεμάτος βεβαιότητες ,έρχεται Φορώντας την καλύτερη πλευρά του Από μέσα τρώω τα σωθικά του Ενώ το παρελθόν προπορεύεται Όλες τις αναμνήσεις μας ρεύεται Δεν αντέχω πια τα καμώματα του Χαμένα, όλα του, τα τάματα του Το παντελόνι με ονειρεύεται Γυρίσαμε της μοίρας το ρολόι Το κούρδισα στο τώρα να χτυπάει Άλλη θα είναι να ζήσουμε ζωή Του μεγάλου έρωτα, μοιρολόι Που άδόξα βυθίστηκε και πάει Σ’ έχασα στου κόσμου την οχλοβοή σ.χ  Κοίτα να δεις που γράφω και σονέτα :P

Happy Anniversary Δυο χρόνια είναι αυτά:  Τα παρακάτω κείμενα που ακολουθούν τα μάζεψα από ένα τετράδιο σημειώσεων. Τα περισσότερα από αυτά είναι ατελή και βρισκόταν σκόρπια εδώ και εκεί, κυρίως σε γωνίες του τετραδίου. Όλο κάτι πήγαιναν να πουν αλλά τα περισσότερα έμειναν ανολοκλήρωτα και ξεκρέμαστα! Μόνα,ασήμαντα, κουτσουρεμένα, είναι όμως κι αυτά κάτι από εμένα! Σας τα παρουσιάζω λοιπόν και τα αφιερώνω στον Γ. Απόγνωση Έχω καταρρεύσει. Είμαι στο δωμάτιο 205, ενός ξενοδοχείου στη Φλώρινα. Βρίσκομαι σε παραλήρημα ενώ η τηλεόραση παίζει «Νοικοκυρές σε απόγνωση» Δεν την κοιτάζω καν, από τότε που την άνοιξα έμεινε εκεί. Κλαίω, τα νεύρα μου έχουν σπάσει. Είμαι νηστική, αδιάθετη και κουρασμένη ενώ έχω την αίσθηση πως η εμφάνιση μου είναι χειρότερη κι από αυτή της ματωμένης μου σερβιέτας που μόλις άλλαξα. Δεν το περίμενα αυτό το ξέσπασμα από τον και καλά σκληρό εαυτό μου. Μου λείπουν όλα, νιώθω άδεια. Έκλαψα, ξέσπασα, πέρασε 29/10/2010 22:29 Φλώρινα Τρύπα στο καλσόν Ακολούθησε...