Δεν είμαι αυτός που βλέπεις
στο στάσιμο νερό σου
Είμαι κύμα στριμωγμένο
στη διχάλα σου
ποτάμι που διασχίζει
τις φωτιές σου
Κι όλα αυτά
θα κρατηθούν απ´το λίγο,
θα στερέψουν,θα ηττηθούν
Κι η ζωή σου πιο πεζή από ποτέ
στο κάθε μέρα
Κοίτα να μείνεις μουγκή
αμίλητη όπως και τώρα
σ.χ Φλώρινα
24/6/2011
στο στάσιμο νερό σου
Είμαι κύμα στριμωγμένο
στη διχάλα σου
ποτάμι που διασχίζει
τις φωτιές σου
Κι όλα αυτά
θα κρατηθούν απ´το λίγο,
θα στερέψουν,θα ηττηθούν
Κι η ζωή σου πιο πεζή από ποτέ
στο κάθε μέρα
Κοίτα να μείνεις μουγκή
αμίλητη όπως και τώρα
σ.χ Φλώρινα
24/6/2011
4 σχόλια:
αφού σε ευχαριστήσω για την αφιέρωση, θα γράψω κάτι με το οποίο έχω ήδη κάνει το πείραμα στις πρώτες σελίδες του βιβλίου μου. απλά θα το πω αλλιώς διότι καλό είναι "κάποιες φορές" η γνώση να προηγείται των μαθημάτων. οι συγγραφείς ζουν μέσα από ένα ρόλο χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ο δικός τους...άβαταρ στην κοινωνία μας??? ατελείωτα...καλό σου βράδυ..
όπως και άλλο παιδεία,άλλο γνώση...καλό σου βράδυ
το αντικειμενικό κενό ;);)
και καλη δημιουργικη συνέχεια στο βιβλίο σου.ααα ακόμα κι όταν γράψεις την αυτοβιογραφία σου,ένα άλλο εγώ θα παρεμβάλεται,όσο περίεργο κι αν σου ακούγεται γιατί ποτέ δεν θα παρουσιάσεις τον Μενέλαο όπως πραγματικά υπήρξε,αλλά όπως εσύ θέλεις,με τη δομή,την αρχή,τη μέση και το τέλος που αυτό το άλλο σου εγώ επιλέγει
Δημοσίευση σχολίου