Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Τζα, γυρνώντας από τη δουλειά... Κάτι άρχισε να κάνει το γυμναστήριο 😂

Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου Ακούω το γέλιο σου ακούω το κλάμα σου Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου Τις πολιτείες και τους ανθρώπους που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου Ακούω τους ήλιους και τους πλανήτες σου Ακούω τις χαρές σου ακούω τις λύπες σου Τις αρμονίες που γεμίζουν τις νύχτες σου Τους εραστές σου και τους τρελούς που ξενυχτάν κάτω απ' το δέρμα σου Ακούω την αλήθεια σου κι ακούω το ψέμα Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου

Κάποιοι καλό περνούν όσο εγώ παρακολουθώ αισίως το τελευταίο μάθημα για το δεύτερο πτυχίο μου στη Δημόσια Διοίκηση. Εντάξει πρώτη Ιουλίου συνάντηση για μπουγέλο! 

Βρίσκομαι σε μια φάση ζωής που έχω κάνει μεγάλη διαδρομή από τα σταυροδρόμια και τα μεγάλα ναι και τα μεγάλα όχι. Πήρα τον δρόμο μου, αυτόν που διάλεξα και τον έχω περπατήσει αρκετά για να γυρίσω πίσω. Προφανώς και θα βρεθούν κι άλλα μονοπάτια κι άλλες διαδρομές στο διάβα μου αλλά προς το παρόν δεν αχνοφαίνεται κάτι είναι μακρύς ο δρόμος και το μονοπάτι ανηφορικό και από ότι φαίνεται δεν έχω φτάσει ούτε καν στα μισά της διαδρομής όμως την απολαμβάνω κι ας πήρα πεπατημένο αλλά δύσκολο δρόμο, ο καθένας έτσι κι αλλιώς τον περπατάει διαφορετικά όμως δεν έχω δεύτερες σκέψεις για δρόμους που δεν πήρα ή προσπέρασα.  Τιμώ τους συνοδοιπόρος μου, τον ίδιο μου τον εαυτό, την διαδρομή μου και μέχρι το επόμενο σταυροδρόμι είμαι εδώ για να φτάσω αυτή τη διαδρομή μέχρι τέλους.