Ο Τζίμης πάντα εκεί!
Τα πρώτα μας Χριστούγεννα ως γονείς, τα πρώτα Χριστούγεννα της κόρης μας,τον μακρινό Δεκέμβρη του 2017!
Αναρτήσεις
Oldschool
Πριν λίγο καιρό συνάντησα τυχαία έναν πρώην συμμαθητή μου στο γραφείο. Εκείνος ήταν καθηγητής νομικής στην Κύπρο πια. Στην κουβέντα που πιάσαμε αφού αμφότεροι χαρήκαμε που συναντηθήκαμε μετά από τόσα χρόνια,μου είπε ότι ήμουν χαραγμένη στη μνήμη του από το γυμνάσιο που φορούσα μια φουτερ με τον Bob Marley ,όταν του είπα ότι την έχω ακόμα και είναι σε άριστη κατάσταση δεν φάνηκε να με πιστεύει! Σήμερα που έφτιαχνα τις ντουλάπες βουαλά!
Ας εκτεθούμε
Ήμουν χθες σε ένα ακόμα μάθημα δημιουργικής γραφής. Τα μαθήματα διεξάγονται σε ένα κέντρο πρόληψης, οπότε δεν απευθύνονται σε επίδοξους συγγραφείς αλλά σε ανθρώπους που βρίσκουν μια διέξοδο στο γράψιμο, μια παρηγοριά κάπου να ακουμπήσουν τα εσώψυχα τους. Μου έκανε εντύπωση το πόσο πολλοί φοβόντουσαν να εκτεθούν, πόσο πολύ είχαν ανάγκη την εχεμύθεια, το πλαίσιο της ομάδας για να ξεράσουν τα εσώψυχα τους κάπου που θα γινόταν συμβόλαιο ομερτά και τίποτα δεν θα έβγαινε προς τα έξω. Μετά το ξανασκέφτηκα, δεν έπρεπε να μου κάνει εντύπωση εκείνο που χωρίζει έναν συγγραφέα από έναν άνθρωπο που του αρέσει να γράφει δεν είναι μόνο οι ατελείωτες ώρες δουλειάς και γραψίματος που σημαίνει πως βιοπορίζεται κάπως αλλιώς ή είναι συγγραφέας σούπερ σταρ είναι και η δυνατότητα του να εκτεθεί, γιατί καλό βιβλίο χωρίς μια μορφή έκθεσης για εμένα δεν υπάρχει αλλά αν δεν λες τις αλήθειες σου μέσα από το γράψιμο τότε τι λες, απλά λερώνεις σελίδες με λέξεις; Εγώ είμαι μπερδεμένη από τη μια γράφω τα εσώψυχα μου...