Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Τελευταία μέρα στη δουλειά για το 2021!Από το 2022 άραγε θα μας βλέπει καθόλου το γραφείο; Ποιες θα είναι οι επιλογές, να ζεις με κατάθλιψη ή να μην ζεις καθόλου; 

Κάθομαι αμήχανα μέσα στη σιωπή, είχα ξεχάσει αυτή την αίσθηση. Ακούω μόνο τη βροχή, την κίνηση από τον δρόμο. Καμιά φορά χάνομαι στη θέα απ'το παράθυρο. 

Δεν ξέρω αν γερνάνε οι γυναίκες νωρίτερα, μην βλέπεις εμένα φταίνε τα γονίδια όχι η καλοπέραση αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι δηλαδή ότι γερνάμε νωρίτερα το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό, γιατί όσο φορτώνεις το σαμάρι τόσο ο γάιδαρος κλατάρει!  

Δεν είσαι θυμωμένος με τον άσωτο υιό, είσαι θυμωμένος που δεν είσαι εσύ αυτός.Δεν είσαι θυμωμένος με όλους αυτούς που κοιτάν τον κώλο τους και ζουν ζωαρά στην πλάτη κάτι θυμάτων σαν εσένα , είσαι θυμωμένος που δεν είσαι εσύ ο αρχιπαρτάκιας. Δεν είσαι θυμωμένος με τους φελλούς που επιπλέον είσαι θυμωμένος που δεν κατάφερες να γίνεις λίγο σαν κι αυτούς για να φανείς. Δεν είσαι θυμωμένος με όλους αυτούς που ζουν τη ζωή που θα'θελες να ζήσεις...

Τι γίνεται ρε παιδιά; Γιατί χαθήκαμε; Εμένα με έφαγε η δουλειά, το διάβασμα, οι εργασίες, τα μαθήματα τα ΣΚ, οι λογαριασμοί, ο ΕΝΦΙΑ, οι δουλειές στο σπίτι, τα παιδιά, το φαγητό τους, το μπάνιο τους, τα selftest τους, το παιχνίδι τους, τα χάδια τους, οι αγκαλιές τους, οι γκρίνιες τους, τα ρούχα τους, το ξεσκάτισμα τους, το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το ξεσκόνισμα , η σκούπα, το σφουγγάρισμα, το άπλωμα, το ότι δεν στεγνώνουν με τίποτα με αυτή την απίστευτη βροχή και υγρασία και όλα βρώμικα είναι και όλο πεινάνε και όλο στο μάρκετ πηγαίνω και όλο λογαριασμούς πληρώνω και όλο άλλοι έρχονται και όλο καινούργια χαρτιά εκτυπώνω και όλο μύξες έχουνε και όλο μαγειρεύω και όλο δεν φτάνουν και όλο σιδερώνω και όλο ένα βουνό είναι πάνω στη σιδερώστρα και όλο ασκήσεις λύνω και όλο πιθανότητες βρίσκω και τάχα μου καλή στα μαθηματικά δεν ήμουνα και τόσα χρόνια και στο πρώτο και στο δεύτερο πτυχίο όλο μαθήματα με μαθηματικά έχω και όλο με αηδιάζουν και όλα τα περνάω να όπως κάνω και με τη ζωή.  Έχω κα...

Με το χαρακτηριστικό στρόγγυλο χανζαπλάστ στο μπράτσο, τη μάσκα στα μούτρα και τον ιδρώτα να τρέχει,  ήξερα πως η πρώτη προσέγγιση θα αργούσε να έρθει κι ίσως να μην ερχόταν και ποτέ. Είναι γιατί δεν έμαθες πως να προσεγγίζεις τους ανθρώπους, ένα ζώο ή τα ποιήματα . Δεν φταις εσύ, μερικοί το έχουν έμφυτο και άλλοι δυστυχώς δεν είχανε κανέναν να τους το μάθει. Έτσι μένεις ενεός μπροστά σε εκείνο το ζουμερό κορίτσι, στην τέχνη στον τοίχο ή σε εκείνο το κορμί στη θάλασσα, μένεις μαλάκας με εκείνες τις λέξεις στο χαρτί, με εκείνο το πρώτο μήνυμα και δεν ξέρεις τι να κάνεις ...  Ας πρόσεχες και ας έστελνες πρώτος..

Επειδή προσφάτως είχα χάσει τη ρουτίνα μου λόγω ασθενειών και των δυο παιδιών μου και επειδή γενικά  ξέρω τόσο κόσμο γύρω μου πια που φέτος θα κάνει γιορτές με άδειες καρέκλες και με φρεσκοσκαμμένα μνήματα λόγω πανδημίας, αναθεώρησα  κάποια πράγματα. Σίγουρα επιθυμώ χριστουγεννιάτικές οικογενειακές διακοπές σε σαλέ, με φλόγα από τζάκι, τζαζ μουσική με Gluhwein, σίγουρα δεν τις έχω, όχι μόνο πανδημίας αλλά ας μην κρύβομαι και πίσω από το δάχτυλο μου, με δυο τόσο μικρά παιδιά και υπό αυτές τις συνθήκες εγώ αδυνατώ. Προτιμώ να μείνω στο σπίτι μου, με τζαζ μουσική, φλόγα από το τζάκι μου, Gluhwein από τα χεράκια μου και με τα παιδάκια μου,  παρά να βολοδέρνω δεξιά και αριστερά! Δεν κρίνω όσους το κάνουν,  ίσα -ίσα τους θαυμάζω για τις αντοχές τους αλλά για εμένα μια τέτοια εκδρομή θα σήμαινε περισσότερη κούραση παρά ξεκούραση. Όταν λοιπόν χάνεις καμιά φορά τα αυτονόητα εκτιμάς βαθιά την καθημερινότητα σου, όπως εκτίμησα εγώ πια τους περιπάτους μου προς και από τη δουλειά...