Εκπαιδευμένοι στο οίδημα

Σήμερα το μεσημέρι βρέθηκα περικυκλωμένη από παρκέ και καθρέφτες. Ναι καλά το καταλάβατε σε σχολή χορού ήμουνα και συγκεκριμένα στο πρώτο μάθημα κινησιολογίας ή ας πούμε καλύτερα στην πρώτη επαφή, των παιδιών που συμμετέχουν σε ένα show, που θα ανέβει τις ημέρες των Χριστουγέννων... Ανάμεσα σε τραγουδιστές, ηθοποιούς, χορευτές και γενικότερα performers η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ιδιαίτερη και καθισμένη στη γωνία μου, εκεί δίπλα στο πιάνο, τους παρατηρούσα πίνοντας τον καφέ μου. Μέσα σε όλα τα άλλα που με άφησαν άφωνη και με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη, ήταν ότι  συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν άνθρωποι  που δεν μπορούν να εκφραστούν ή τουλάχιστον δεν μπορούν να εκφραστούν μέσα από λέξεις. Από τη μια σκέφτηκα τελικά ότι είμαι αρκετά τυχερή που μπορώ και λυτρώνομαι γράφοντας αλλά από την άλλη μπήκα στον κόπο να σκεφτώ και πέρα από τα τετραγωνισμένα όρια ενός word ή ενός φύλλου χαρτιού. Τελικά, πόσα πολλά μπορεί να λέει το σώμα μας , η έκφραση μας, ο τρόπος που...

Λίγο πριν ξημερώσει, όταν οι ξενύχτηδες γυρίζουν σπίτι ενώ άλλοι σηκώνονται για να πάνε στις δουλειές τους... Τα σάντουιτς "Θεάριος" ζούνε τη δική τους ιστορία! Η ιστορία των λαχταριστών σάντουιτς "Θεάριος" Κάθε πρωί όταν ακόμα ξεφουρνίζονται τα φρέσκα λαχταριστά ψωμάκια "Θεάριος", σουσαμένια, ζαπάτα,ολικής και λίγη ώρα πριν μετατραπούν σε λαχταριστά σάντουιτς πιάνουν ψιλή κουβεντούλα μεταξύ τους. Είναι εκείνη τη στιγμή που μοιραία κόβονται στη μέση και σαν δυο ξεχωριστές φέτες πια, στέκουν ανοιχτές και αναρωτιούνται  -Τι λες να μας βάλουν σήμερα; -Μυρίζομαι ιταλοφερμένα υλικά; - Ναι, να έρχονται! -Τυχερέ, θα γεμίσεις πάλι, με μοτσαρέλα, σως βασιλικού, προσούτο - Oh mama mia!!! -Εγώ πάλι σαν ολικής; -Γαλοπούλα θα σου βάλουνε ή τόνο ή μήπως γραβιέρα Νάξου; Ανθότυρο; Ουφφφ, αλήθεια δεν ξέρω! - Εγώ πάλι ας λιώσει το τσένταρ πάνω μου και τίποτα άλλο δε θέλω.... Η ιστορία συνεχίζεται.... Για να μάθετε τη συνέχεια επισκεφθείτε το αρτοποιείο "Θεάριος...

Με πολλή χαρά και συγκρατημένη αισιοδοξία έχω να σας ανακοινώσω αγαπητοί  e-φίλοι, αναγνώστες και συνμπλόγκερς ότι απέκτησα κι εγώ τη μόνιμη μου στήλη. Αντί για σαμπάνια θα ανοίξω μια γκαζόζα Έψα που έχω πρόχειρη στο ψυγείο και θα το γιορτάσω (και μεταξύ μας πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή στους καιρούς που ζούμε) Ναι φίλοι μου, μετά κόπων και βασάνων, αποκτώ μια μόνιμη στήλη, σε ένα περιοδικό που αν και στο παρελθόν είχανε δημοσιεύσει κείμενα μου δεν είχε γίνει στο πλαίσιο μιας μόνιμης συνεργασίας. Με τιμά ιδιαίτερα αλλά μη νομίζετε κιόλας ότι με τις "δουλείες" που κλείνω τώρα τελευταία λύνω και το βιοποριστικό μου πρόβλημα αλλά τουλάχιστον ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ. Από το τεύχος του Οκτωβρίου λοιπόν και για όσο πάει και είμαστε καλά, θα μπορείτε να διαβάζετε  σίγουρα τη μόνιμη στήλη μου στο περιοδικό Imagine και κάποια ρεπορτάζ που θα επιμελούμαι!  Τι κρίμα να μην είχα βγει στην πιάτσα τις αρχές του ενενήντα; Πόσο διαφορετικά θα ήτ...

Γράφει η Σοφία Χολέβα.  Αγαπημένε αναγνώστη του ArtandCity καλή σου εβδομάδα, με μια μέρα καθυστέρηση βέβαια! Τι να κάνουμε; Είχαμε και απεργία, που εδώ που τα λέμε η δικιά μας γενιά σε μόνιμη απεργία έπρεπε να ήτανε με αυτά που μας κάνουνε αλλά προς το παρόν μας έμεινε η μόνιμη ανεργία αμανάτι. Με την ανεργία αγκαζέ ή με την επίσχεση εργασίας στο τσεπάκι δεν μας μένει ούτε ψιλό να πιούμε ένα ντεμοντέ φραπέ, γλυκό, με γάλα στην post square! Όσες πίκρες κι αν μας γέμισαν, σίγουρα έχουμε και κάτι καλό σε τούτη τη χώρα. Τον ΉΛΙΟ και όπως καταλάβατε , το καλοκαίρι δεν έφυγε, χαροπαλεύει ακόμη! Μπορεί οι βροχές της περασμένης εβδομάδας να μας έκαναν να μελαγχολήσουμε για λίγο αλλά ευτυχώς δεν κράτησαν για πολύ. Ο φθινοπωρινός ήλιος έχει τις χάρες του, σου χαιδεύει την πλάτη σαν καλός φίλος ενώ εσύ ρουφάς την καφεδιά σου, χωρίς να σε καίει, χωρίς να ιδρώνεις και να υποφέρεις . Οι κύριοι μετεωρολόγοι μας λένε πως αυτός ο καιρός θα κρατήσει σίγουρα μέχρι το σουκού που έρχεται με λιακ...

  H Φιλοσοφία της αρτοποιίας Θεάριος Φρέσκες γεύσεις, υγιεινές διατροφικές προτάσεις , φτιαγμένες με αγνές τοπικές πρώτες ύλες είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο η αρτοποιία Θεάριος δημιουργεί τα καλύτερα προιόντα άρτου και ζαχαροπλαστικής στην πόλη της Λάρισας και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας.   Θα μας βρείτε : Φαρσάλων 83- Λάρισα.  Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2410 286877

Λοιπόν θα το πω, γιατί να μην το πω αφού δώσαμε τα χέρια και συμφωνήσαμε. Από σήμερα και επίσημα συνεργάζομαι με τις εκδόσεις Λογείον  . Έχω αναλάβει την προώθηση των βιβλίων , των σειρών, των παρουσιάσεων και άλλων εκδηλώσεων του εκδοτικού οίκου, μέσω διαφημιστικών βίντεο τα οποία θα επιμελούμαι εξολοκλήρου εγώ :) Άντε καλή αρχή και καλές δουλειές. Το πρώτο βιβλίο που ανέλαβα είναι : Suffer the flesh [Εξαιτίας της αμφισημίας του τίτλου, στα ελληνικά : Μαρτύρια της Σάρκας] Συγγραφέας: Monica O' Rourke Υπόθεση: Μία γυναίκα απαγάγεται και οδηγείται σε μια υπόγεια φυλακή, που διευθύνει ένας ψυχωτικός. Εκεί υπάρχουν κι άλλες γυναίκες, υπέρβαρες όπως και η ίδια, οι οποίες υπόκεινται σε βιασμούς, βασανιστήρια, ακρωτηριασμούς, και κάθε είδους ταπείνωση. Η Ζόι, είναι αποφασισμένη να μην παίξει το παιχνίδι τους, ν' αντέξει τα βασανιστήρια και να βρει τρόπο να δραπετεύσει. Για πόσο όμως μπορεί ν' αντέξει σ' αυτή την κόλαση; [Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλληγορία και...

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΑΚΗ ( του φίλου, του συμφοιτητή ,του πολυτάλαντου αυτού πλάσματος  που μου άνοιξε το σπίτι του και με φιλοξένησε στην Αθήνα, που καθότανε δίπλα μου στα θρανία, που μοιραστήκαμε τα βράδια μας και τα μυστικά μας στη Φλώρινα, ακόμα και το ίδιο δωμάτιο ένα βράδυ που αποτύχαμε να περάσουμε τα σύνορα. Φίλε Γιώργο συνέχισε να γράφεις, να ζωγραφίζεις και φυσικά να υπάρχεις δίπλα μας) Ελεύθερη μεταγραφή και μετάφραση του κειμένου(Γυάλινος Κόσμος- Τέννεση Ουίλλιαμς) σύμφωνα με το ύφος του, τις νέες εξελίξεις και απαιτήσεις της εποχής. Με τις φαλλικές αναφορές φιλοδοξεί να δείξει την άνοδο και πτώση της πατριαρχίας. Επίσης αντιστρέφει τις κλασσικές αντιθέσεις σώματος και πνεύματος, αποσεξουαλικοποιεί το σώμα, το αναπαριστά ως «σκεπτόμενο σώμα γεμάτο μνήμη» και αναδεικνύει την παραμελημένη «σεξουαλικότητα του εγκεφάλου».  Λόγω των έντονων ψυχαναλυτικών αναφορών κρίνεται ακατάλληλο για ανηλίκους. Καλή ανάγνωση. [Ο ΒΛΑΣΣΗΣ ανάβει πούρο και ξαπλών...

Αυτή την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου το κατάστημα "ΘΕΑΡΙΟΣ" ανοίγει και σας προσκαλεί να κάνετε ένα ταξίδι στον κόσμο των γεύσεων. Διάφορα είδη ψωμιού,πίτες,σφολιάτες,μπριός,κρουασάν,βουτήματα,μπισκότα,κέικ,τσουρέκια,πάστες,τούρτες,σιροπιαστά γλυκά,εκλεκτός καφές βιολογικής επεξεργασίας και άλλα πολλά είδη σας περιμένουν να τα δοκιμάσετε....   "Δημιουργήσαμε τα μοναδικά αρτοπαρασκευάσματα  «Θεάριος»  με γνώμονα τα καλά υλικά,την εμπειρία μας, το μεράκι και την αγάπη μας για την αρτοποιεία. Τα κουλουράκια,τα κεικ ,οι σφολιάτες μας και η μεγάλη ποικιλία σε παραδοσιακά ψωμιά , γλυκά ταψιού και άλλα πολλά προιόντα μας είναι αυτά που αναμφισβήτητα μας φέρνουν στην πρώτη θέση γεύσης, ποιότητας και αγνών υλικών" ''Τα γλυκά  «Θεάριος » φτιαγμένα από πρώτης ποιότητας πρώτες ύλες ,αντιπροσωπεύουν επάξια την τοπική γευστική κουλτούρα και αξίζει τον κόπο να τα δοκιμάσετε" “ Απολαύστε τα μοναδικά γλυκά ταψιού  «Θεάριος»  με συνταγές φερμένες...

«Το ξέραμε κάποια στιγμή πως θα συμβεί/ Το περιμέναμε/ Φάνηκε άλλωστε και στο υπερηχογράφημα/ Το μωρό είχε δέκα δάχτυλα πάνω, δέκα δάχτυλα κάτω/ και κλειτορίδα/ Η Σελήνη κυλάει ανάμεσα στα πόδια μου/ Βάφει το λευκό μου βρακάκι/ Δύσκολος λεκές το αίμα» (ποίημα  Θήλυ ). Νίκη Χαλκιαδάκη  «Ανάσκελη με πυρετό» (Εκδόσεις Μανδραγόρας)

Ευχαριστώ για την τόσο ωραία φωτογραφία τη Μαρία Γώγου, που την τράβηξε τον Φεβρουάριο του 2012 που βρεθήκαμε παρέα στην Αθήνα στον Πυρήνα για να απολαύσουμε την υπέροχη φίλη Έλενα Γκατζά :)  One love Μαράκι μου :) Μάλλον την Έλενα κοιτάζω και έχω τέτοιο χαμόγελο :)))))

Γράφει η Σοφία Χολέβα για το ArtnCity Αγαπημένε αναγνώστη του ArtnCity καλή σου εβδομάδα. Όπως θα κατάλαβες, που το κατάλαβες σίγουρα δηλαδή το φθινόπωρο ήρθε και επειδή φέτος δε βλέπω να φοριέται και τίποτα άλλο εκτός από τα περσινά ήρθε καιρός να κάνεις μια βουτιά στην ντουλάπα σου, στο πατάρι σου ή όπου άλλου έχεις στοιβαγμένα τα φθινοπωρινά σου και να τα απαλλάξεις μια και καλή από τη ναφθαλίνη, μαζί με αυτά και εσένα.  Τα σχολεία άνοιξαν, οι απεργίες ξεκίνησαν, οι πρώτες αστραπές έπεσαν, τα χειμερινά μαγαζιά αρχίζουν τα opening party και από σήμερα μπορείς πάλι να γράψεις τα φάρμακα της πεθεράς σου, της γιαγιάς σου και γιατί όχι και της θειάς σου.  Τα δικαστήρια πάλι, επίσημα πια θα πάνε με ρυθμούς χελώνας ενώ στο CERN ακόμα τρίβουν, συγνώμη ακόμα ανακαλύπτουν ήθελα να πω, συγκρούσεις πρωτονίων με ιόντα μολύβδου. Η ανύπαρκτη ελληνική τηλεόραση θα ξεκινήσει κι αυτή μέσα σε τούτη την εβδομάδα την καινούργια της σεζόν και σε παρακαλώ μη χάσει...

 www.momentography.gr - by nan8iela8keto Ακούω τον ήχο του φθινοπώρου  της καφετιέρας  των πεσμένων φύλλων  της πίσω αυλής  στον πίσω ακάλυπτο  Κι όλα είναι μπροστά βρεγμένοι δρόμοι  και άνθρωποι μούσκεμα  Μυρίζω καφέ  και πτώματα φίλων  πεσμένων φίλων  που προσγειώθηκαν  στην πίσω αυλή στον πίσω ακάλυπτο  Όλα στο χώμα γυρίζουν  Βρεγμένο  Βρεγμένο  Κι αυτό συνεχίζει ακάθεκτο να κάνει τη δουλειά του σ.χ  

  I  believe that if life gives you lemons, you should make lemonade... And try to find somebody whose life has given them vodka, and have a party.    Ron White

Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε Το αμετανόητο χέρι Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης. II Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας Δίχως θύμηση Με το δέντρο της αμίλητο Προς τη θάλασσα Ξεχάστηκε βραδιάζοντας Δίχως φτερούγισμα Με την όψη της ακίνητη Προς τη θάλασσα Βραδιάζοντας Δίχως έρωτα Με το στόμα της ανένδοτο Προς τη θάλασσα Κι εγώ - μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα. III Απόγευμα Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση Κι η στοργή των ανέμων του Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε Να μη φεύγει Όλα τα μέτωπα γυμνά Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.  (Οδυσσέας Ελύτης, προσανατολισμοί,1941)  

Δεύτερο meeting της ομάδας για την μουσικό-θεατρική παράσταση "Ρωμιός και Tζουλιέττα". Στη συγκεκριμένη φωτογραφία έχουμε αρκετές απουσίες... Είμαστε κι άλλοι :P Ευχαριστούμε Δημήτρη Λ. για τις υπέροχες φωτογραφίες και όχι μόνο !

Πολύ φοβάμαι πως δεν θα αλλάξουν τα πράγματα.Όταν ξυπνάω φοβάμαι, κι όταν κάνω πάλι πως κοιμάμαι κι εκεί φοβάμαι.Φοβάμαι διαρκώς και αδιάλειπτα και τότε είναι που αρχίζεις κι εσύ να μιλάς πολύ και να λες και να λες και να λες τόσες κουταμάρες μαζεμένες. Να κι αυτοί εκεί στην τηλεόραση και στους δρόμους και στα καφέ. Πιο πολύ με τρομάζουν τα γιγαντωμένα ΕΓΩ, τα τσαλαπατημένα ΕΜΕΙΣ και ο κόσμος γυρίζει και γυρίζει γύρω από τους μονόχνωτους εαυτούς μας. Καλέ μου, κανείς δεν ασχολείται , πάψε να μιλάς δε μπορώ να σε ακούω πια. ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ, χρυσέ μου. Ουρλιάζουν όλοι, είναι όλοι μέσα στο κεφάλι μου. Θέλω να ηρεμήσω, να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά δεν έχω, είπα στον διαχειριστή να πλένω εγώ τις σκάλες για κανένα εξάμηνο μπας και ξεχρεώσω να τα βρούμε έτσι ,είπε εντάξει. Ναι αυτό θα κάνω και το μπάσταρδο θέλει και φαί. Το καλό μου, κοίτα πως μεγάλωσε! Μεγάλωσε αλήθεια και ο άλλος ούτε που να το δει. Που να είναι άραγε; Τι με νοιάζει;...

Earth, earth, riding your merry-go-round toward extinction, right to the roots, thickening the oceans like gravy, festering in your caves, you are becoming a latrine. Your trees are twisted chairs. Your flowers moan at their mirrors, and cry for a sun that doesn't wear a mask. Your clouds wear white, trying to become nuns and say novenas to the sky. The sky is yellow with its jaundice, and its veins spill into the rivers where the fish kneel down to swallow hair and goat's eyes. All in all, I'd say, the world is strangling. And I, in my bed each night, listen to my twenty shoes converse about it. And the moon, under its dark hood, falls out of the sky each night, with its hungry red mouth to suck at my scars.  Anne Sexton

Πιστεύω στα σημαντικά πράγματα και η αλήθεια είναι ότι είχαμε χάσει κάθε πίστη σε οτιδήποτε, ίσως γιατί νομίζαμε ότι τα είχαμε κερδίσει όλα, τα είχαμε λύσει όλα και τα είχαμε διορθώσει όλα. Στην πραγματικότητα δεν είχαμε φτιάξει ποτέ τίποτα. Η γενιά μου μεγάλωσε μέσα στα δικαιώματα ή έτσι νομίζαμε και τώρα ήρθαν και μας άρπαξαν αυτή τη μοναδική μας αυταπάτη, την μονάκριβη ψευδαίσθηση. Τα πράγματα εκεί έξω γίνονται σκληρά, τα πετσιά μας χόντρυναν επικίνδυνα. Η βία, ο ρατσισμός, η εξαθλίωση, η ανέχεια, η πείνα, οι αυτοκτονίες, δεν είναι πλέον απλά λέξεις στην ατζέντα μιας κουλτουροσυζήτησης σε αντεργκράουντ μαγαζιά για το τι γίνεται στον ανηπεράσπιστο τρίτο κόσμο είναι  ανατριχιαστικά δίπλα σου, είναι μέσα στον γαμημένο κώλο μας τούτο το τεράστιο παλούκι και όλο μεγαλώνει και μεγαλώνει όπως το φίδι στον κόρφο μας. Όταν ο αγαπημένος μου Bob Marley κατάντησε μοναχά μια καλτ φάτσα τυπωμένη, σε σόβρακα, σημαίες, κάλτσες και κονκάρδες, όταν τον καπηλεύτηκαν ανελέητα τόσοι και τό...

Είμαι η Τζουλιέττα και είμαι φτιαγμένη από την ύλη των ονείρων... video made by sophie_jamaica... Σας περιμένω εννοείται στην παράσταση  Που ξέρετε μπορεί να παίζω κι εγώ... Έρχεταιιιιι Δεκέβριος 2012

Ανάσκελη με πυρετό"_ Νίκη Χαλκιαδάκη _ Μανδραγόρας Αύγουστος 2012 Hide and Sick Τους φίλους με τα ματωμένα γόνατα τους έντυσαν με τα μακό  Tους έμαθαν να κρύβονται -μόνο να κρύβονται- Τους φίλους από μανταρίνι και χώμα δεν τους έψαξε κανείς Θα χουν σαπίσει στις αυλές πίσω από τα αυτοκίνητα Tα πτώματά τους ανήλικα πάλλονται άθαφτα Μαμά, βάλε με στην κοιλιά σου -μόνο για απόψε- και γέννα με αύριο στο δρόμο Έχω μέσα μου ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για όλους