Εκδόθηκα και ήρθα

Πάει και με το φόρεμα μου :p

Τελικά ο Ιούνης δεν τελείωσε στη Φλώρινα! Τι μέρα κι αυτή; Πόσα χιλιόμετρα σε ένα εικοσιτετράωρο πια να αντέξω; Εδώ που τα λέμε έχω κάνει πολλά περισσότερα από τα σημερινά μέσα σε 24 ώρες :) Ας ξεκινήσω από τα ευχάριστα και θα συνεχίσω μόνο με αυτά, γιατί μόνο τέτοια έχω για σήμερα

Καταρχάς και το βασικότεροοοοο

 ΈΓΡΑΨΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

α
α
α
α!!!!!


Άααααρα διακοπές... Χμμμμ έχω και μια διπλωματική το ξέχασα...

Επίσης εκδόθηκααααα κοίτα να δεις το λέω και χαίρομαι, χεχεχε

Κυκλοφορώ σε χρώμα καρπουζί και για περισσότερες λεπτομέρειες

Λεξηtanil
ISSN 1792-1066
Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας 

 Εντάξει όταν εκδίδεσαι μόνος/η ξέρουμε τι είσαι όταν το κάνεις με παρέα;

Do Not Disturb

Και κάπως έτσι θα τελειώσει ο Ιούνης, εδώ στη Φλώρινα με το δροσερό αεράκι  και το  μισάνοιχτο  παράθυρο, που αλλού στο γνώριμο δωμάτιο 210.

Διαβάζοντας...

Με λυπήθηκε μέχρι και ο ίδιος ο Θεός.... Διαβάζοντας "ΘΕΩΡΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ" στη Λάρισα με υποφερτή ζέστη και φραπέ (μισοτελειωμένο) :))) Ελπίζω η Φλώρινα να με περιμένει δροσερή όπως πάντα και μετά τέλοςςςς και το μεταπτυχιακό, πάμε για άλλα καλύτερα :))

Η μεταφυσική της απουσίας

Είναι που ακόμα επιμένω να παίρνω το αστικό και να με κάνουν οι γύρο μου γύρω στα δεκαοχτώ . Είναι που διασχίζω όλη την πόλη, τις εργατικές και το ποτάμι  και στο βάθος το βουνό, για να έρθω σπίτι σου. Το περίεργο είναι πως ξέρω ότι δεν θα σε βρω αλλά η συνήθεια με φέρνει έξω από τα δυο σου ανοιχτά παράθυρα. Φωνάζω το όνομα σου και η απάντηση σιωπή και η καρέκλα στο γραφείο άδεια και στο πάρκινγκ σου το κόκκινο αμάξι να παίρνει απουσία. Κάνω μια βόλτα στη γειτονιά, κάνω αναπάντητες σε κινητό απενεργοποιημένο.  Ξαναγυρίζω στη στάση περιμένοντας το εφτά. 

Χτυπάω εισιτήριο ξανά. Κάθομαι στην ίδια θέση. Οι περισσότεροι μιλούν για μόρια, βάσεις και σχολές,αν και ο παππούς με το μπαστούνι απέναντι μου δε φαίνεται να πολυνιάζεται γι αυτά. Ένιωθα αφόρητη πλήξη όλη την ημέρα παρέα με τα βιβλία μου, με τον Σοσούρ και με τον Ντεριντά και οι βόλτες με το αστικό έδιωξαν για λίγο τούτη την  πλήξη του παράδοξα δροσερού λαρισαϊκού απογεύματος. Στη γειτονιά οι  συνομήλικες κόρες παντρεμένες άλλες και με παιδιά, του κρεοπώλη, του φούρναρη και του ψιλικατζή, στην Κύπρο, στην Γερμανία, στην Αμερική κι όλοι να εύχονται "και στα δικά σου".  

Τελικά θα αλλάξω γειτονιά, στη δικιά σου ακόμα με περνούν το πολύ για δεκαεννιά . Πίσω στην καρέκλα του γραφείου καθηλωμένη. Ιστορίες της τέχνης - θεωρίες της λογοτεχνίας... Μέσα στην "μεταφυσική της παρουσίας" ξανά χωμένη, κι εσύ μου στέλνεις :) στο facebook απ' τα ξένα... Αχ και να' ξέρες κολλητέ ότι σήμερα ζητούσα τη δική σου παρουσία απεγνωσμένα :P

Μετά βλέπω τη φάτσα σου στο skype, ακούω τα νέα σου απ'την καινούργια, κρύα σου πατρίδα. Παρατηρώ το ανακουφισμένο σου πρόσωπο, το χαμόγελο που είχα χρόνια να το δω να μοστράρει στην αρχοντομουτσουνάρα σου. 

Πετάγομαι ιδρωμένη, έξω ο τόπος βράζει, αύριο αρχίζω εξεταστική και στο κινητό μου εμφανίζεται το νούμερο σου να με καλεί!!! Καλά δεν έφυγες; Που να πάω ρε ούφο, έχω τόση ώρα που σε περιμένω να'ρθεις για καφέ  και κοιτάζω μήπως  κατέβηκες από το εφτά, με τα παράθυρα ορθάνοιχτα…

Λάρισα 27/6/2012 

σ.χ

Συνέντευξη των Locomondo

στη sophie_jamaica για το Artncity 

Ακόμα να διαβάσετε τη συνέντευξη που μου έδωσαν οι Locomondo για το Artncity??? Τι όχιιιιι;;; Άντε προλαβαίνετε να την διαβάσετε στα γρήγορα και να φύγετε για Μύλο 1927 :)

  
Διαβάστε τη συνέντευξη εδώ

Φτωχό κομπολογάκι μου

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε για το ArtnCity

Ζαλισμένη ακόμη από τo ταξίδι άλλα ήθελα να γράψω και αλλού κατέληξα. Τώρα που το σκέφτομαι χίλιες φορές καλύτερα.  Γιατί μη μου πείτε ότι είχατε όρεξη πάλι να διαβάσετε για τις εκλογές που πέρασαν και τα χίλια μύρια που τραβάμε. Φτάνει πια!  Εξάλλου στην πλειοψηφία μας είμαστε τόσο μικρόψυχοι, στενόμυαλοι και λίγοι, που αυτός ο τόπος θα πάρει μπροστά αν μεταναστεύσει αυτή η  φάρα των Ελλήνων  και επιστρέψουν τα λαμπρά μυαλά που έφυγαν έξω. Δεν μπορούμε να κάνουμε μια ανταλλαγή πληθυσμών να σωθούμε; Θα μου πεις, θα μπορούσαμε απλά να γινόμασταν καλύτεροι άνθρωποι και να αλλάζαμε μυαλά για να πάει αυτός ο  τόπος μπροστά αλλά αυτό χρειάζεται παιδεία και είπα σήμερα ότι θα γράψω για άλλα πράγματα αλλά και πάλι παρασύρθηκα. 

και .....

για να σας μπάσω στο θέμα του σημερινού μου άρθρου στο ArtnCity σας αφιερώνω τους παρακάτω στίχους:

Θα το δώσω το ρολόι

και θα πάρω κομπολόι

να μετράω τους καημούς

και τους αναστεναγμούς

Τώρα ειδικά που θα  έχουμε πολλούς είναι ότι πρέπει ένα κομπολογάκι ειδικά για εσάς τους άνδρες. Βοηθάει λέει και αν θέλεις να κόψεις το τσιγάρο. Εεε τόσο που έχει πάει και το άτιμο το πακέτο, να μια καλή ευκαιρία να αρχίζεις να το παίζεις! (το κομπολόι σου βρε...) Θα καταλάβεις κιόλας αν είναι καλό αν αρχίζει να ευωδιάζει το κεχριμπάρι μετά από το πολύ παίξιμο και την τριβή των χαντρών μεταξύ τους! Βέβαια μην ξεγελαστείς και νομίζεις ότι το κεχριμπάρι θα το βρεις μόνο στις αποχρώσεις του κίτρινου εγώ χθες έμαθα από πρώτο χέρι ότι το κεχριμπάρι μπορείς να το συναντήσεις μπροστά σου σε  εκατόν πενήντα χρώματα και ότι τα καλύτερα και ακριβότερα κομπολόγια είναι πάντοτε χρώματος βυσσινί. Οι ιδιότητες του κεχριμπαριού πολλές και η επαφή σου με αυτό ακόμα καλύτερες αφού λένε ότι διώχνει το στρες, τις αρνητικές σκέψεις και βοηθάει γενικότερα στην χαλάρωση και την ηρεμία. Επίσης είναι καλό να έρχονται σε επαφή με κεχριμπάρι άτομα που έχουν πρόβλημα με το θυροειδή τους,  γι αυτό και οι χάντρες κεχριμπαριού  εκτός από τα κομπολόγια, χρησιμοποιούνται και για την κατασκευή γυναικείων κοσμημάτων. 

Στις τιμές υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις και μπορείς να βρεις  κομπολόγια από κεχριμπάρι από δέκα χιλιάδες ευρώ μέχρι εκατό. Φυσικά μπορείς να βρεις κομπολόγια και πολύ πιο φθηνά από εκατό ευρώ αλλά προφανώς δεν θα είναι από κεχριμπάρι. Οι χάντρες του κομπολογιού ή πιο μάγκικα του μπεγλεριού  εκτός από κεχριμπαρένιες μπορεί να είναι από κόκκαλο, συνήθως καμήλας τα καλά, γυαλί, ξύλο, κουκούτσι, ασήμι, ημιπολύτιμους λίθους και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας. Πολλές φορές ποτίζουν τις χάντρες, ειδικά αυτές που είναι φτιαγμένες από ξύλο ή κουκούτσια με διάφορα αιθέρια έλαια και λιβάνι κι εκεί μετά από αρκετό παίξιμο μπορεί να συναντήσετε πάλι μια ανεπαίσθητη μυρωδιά στις χάντρες. Μια ξεχωριστή κατηγορία κομπολογιών είναι και αυτή των  Φατουράν . Τα κομπολόγια Φατουράν δημιουργήθηκαν από μια μίξη υλικών (λέγεται πως ήταν Καχραμάν, Λιβάνι, Βακελίτης και Μαστίχα)  και χρησιμοποιούνταν για προσευχή όπως και πολλά άλλα κομπολόγια στον κόσμο.

Το κομπολόι είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία και πίσω του έχει μια τεράστια και λαμπρή ιστορία. Νιώθω  τυχερή που μυήθηκα έστω και λίγο στον κόσμο του κομπολογιού από ανθρώπους που πραγματικά  το αγαπούν . Στην Ελλάδα υπάρχουν μερικοί συλλέκτες και λάτρεις, καθώς και η Λέσχη Φίλων Κομπολογιού. Για το κομπολόι θα μπορούσα να  σας γράφω για ώρες και τελειωμό δεν θα είχα.  Καλό παίξιμο σε όλους λοιπόν  και μην ξεχνάτε να χαϊδεύεται τα κομπολόγια σας κάνει καλό ...

Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.

Μήπως τελικά δεν βοηθάει στο να κόψουμε το κάπνισμα; (!!!)


Για περισσότερη ιστορία εδώ

Θάλασσες

Κύκλωσα τόσες θάλασσες 

ανέμους και στεριές 

Μα τα ναυάγια μέσα μου

ανέκφραστες κραυγές 

                                           σ.χ 

Ιστορίες κάτω από ινβέρτερ

http://leahzawadzki.lilyblue.com/

Όσο γράφονται αυτές οι λέξεις, βρίσκομαι κάτω από ένα ινβέρτερ ενώ έξω η πόλη μυρίζει ιδρωτίλα.  Προσπαθώ να φανταστώ πως θα είναι ο κόσμος από την Κυριακή και μετά. Τι μυρωδιά θα έχει άραγε; Θα μας φέρει περισσότερη ασφυξία;

Όταν η δημοκρατία αδυνατεί να φέρει τη λύση ή  όταν την έχουμε ουσιαστικά καταργήσει, δεν ξέρω για ποιο λόγο μας φαίνονται παράξενα τα φαινόμενα σαν αυτά του Κασσιδιάρη.  Ειδικά τώρα τη στιγμή που η ωμή βία σε όλες τις εκφάνσεις της έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας μας και όταν  ο μεγαλύτερος τραμπούκος έχει γίνει το ίδιο το κράτος.

Δεν ξέρω γιατί μας φαίνεται παράξενο που φέραμε τις καταστάσεις σε τέτοιο σημείο που να μην λειτουργεί πλέον η δημοκρατία και το κράτος.Όταν για χρόνια οι περισσότεροι αν όχι όλοι, ασελγούσαμε πάνω τους ασύστολα, κάνοντας σημεία και τέρατα! Μετά απλά ήρθε ένας Πάγκαλος και ρεύτηκε στη μάπα μας ένα ωραιότατο "μαζί τα φάγαμε" ήρθαν καπάκι  τα μνημόνια και η ιστορία  από εκεί και πέρα είναι γνωστή σε όλους μας. 

Σε αυτές τις εκλογές δεν θα είμαι εδώ. Όταν αναρτηθεί η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν θα  βρίσκομαι καν στην Ελλάδα και νιώθω περίεργα που δεν θα ψηφίσω σε αυτές τις εκλογές. Είναι εύκολο να "νύπτεις τας χείρας σου" αλλά εκείνο που φοβάμαι περισσότερο είναι μήπως το παιχνίδι είναι ήδη στημένο και πως αυτές οι επαναληπτικές εκλογές δεν είναι τίποτα άλλο από μια επαναλαμβανόμενη φάρσα. Τελικά ποιος κοροιδεύει ποιον; 

Τι θα βρω άραγε όταν επιστρέψω; 

α) Θα είναι όλα ίδια και απαράλλαχτα 

β) Θα προσπαθούν πάλι να κάνουν κυβέρνηση αλλά τζίφος 

γ) Θα τα βρούνε και τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο

δ)Θα επιστρέψουμε στη δραχμή 

ε) Δεν ξέρω, δεν απαντώ

Σίγουρα θα βρω τον ίδιο υπέροχο τόπο με τις καταγάλανες θάλασσες και τους ανθρώπους σκιές , τον ίδιο υπέροχο ήλιο αλλά ένα εκατομμύριο και ανέργους , μια δημοκρατία που θα προσπαθεί να ξαναβρεί τον ρόλο της  και ζαλισμένους ψηφοφόρους που θα αναρωτιούνται ακόμα αν έκαναν καλά.Τώρα που μας ανέτρεψαν τα αυτονόητα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα πάρουμε πίσω πριν είναι αργά. 

Υ.Σ Καλή ψήφο σε όλους και μην ξεχνάτε πως αν ήμασταν περισσότερο πολιτισμένοι πολλά από αυτά δεν θα είχαν συμβεί!

Ώρα για αιώρα

Ρακοπόταμος 9-6-2012- Τα μπάνια του λαού

Ήρθε η ώρα, όχι του Γιάννη Βαλαώρα αλλά η ώρα για αιώρα! Η ατμόσφαιρά αποπνικτηκή και η  άσφαλτος αντικολλητικό τηγάνι για τηγανητά κολοκυθάκια(η σκορδαλιά και το ούζο έρχονται μετά) Η τηλεόραση πιο αποπνικτηκή, το ίντερνετ ακόμα περισσότερο. Αφού εκεί που νομίζαμε ότι οι δεινόσαυροι  εξαφανίστηκαν , τσουπ όλοι τους μου μάθανε και το ίντερνετ. Δεν τον είδες τον Μάκη; Εξαπλώθηκε και στα τοπικά κανάλια, μη χάσει η επαρχία τη κακομουτσουνάρα του. Που να πας και τι να κάνεις  και εσύ αγαπητέ φίλε Λαρισαίε; Όταν τα τοπικά κανάλια παίζουν Μάκη κι εσύ ζεσταίνεσαι και ψάχνεις μια μπύρα για να δροσίσεις την καταπιόνα σου; Είσαι ο πρώτος που καταλαβαίνεις ότι μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι , όταν στα πλακάκια της ταχυδρομείου κάνουν σάουνα τα άμοιρα μυρμήγκια  και εσύ, ποιος εσύ, ο πρωταθλητής στο ρούφηγμα του καφέ, το σκέφτεσαι να βγεις για το μεσημεριανό σου αρακλαμαντάν! Αδιανόητο κι όμως πραγματικό!

Κι αν δεν είσαι και από τους τυχερούς που διαθέτουν ένα κατάλυμα, ότι κι αν είναι αυτό βρε αδερφέ,  βίλα, γκαρσονιέρα, τροχόσπιτο, αυθαίρετο ή σκηνή στα Λαρισαϊκά παράλια, τότε την έβαψες!  Ναι αγαπητέ αναγνώστη από την πρωτεύουσα έχει  και ο νομός Λάρισας θάλασσα και για να με πιστέψεις κοίτα εδώ !

Βέβαια κάτι υπάρχει και για σένα. Κατέβηκες καθόλου Αλκαζάρ αυτές τις μέρες; Πήγες μια τσάρκα προς ποτάμι μεριά; Αν όχι κακώς ! Ξεκίνησε στις 9 Ιουνίου το Φεστιβάλ Πηνείου και κρατάει μέχρι τις 17. Πήγες για μια βραδινή μπύρα απέναντι από το αρχαίο θέατρο ή  πάνω στο Φρούριο;  Μπήκες στο Artncity, για να ενημερωθείς για όλα τα πολιτιστικά δρώμενα στην πόλη; (και όταν λέω πολιτιστικά δρώμενα δεν εννοώ ποιος θα τραγουδήσει αύριο στο Starz) Όχι; Τι κάνεις τότε; Λιώνεις μπροστά στην τηλεόραση; Αν βλέπεις EURO σε συγχωρώ...
Τι έρχονται και πάλι εκλογές ; Πάρε τότε και ένα τραγουδάκι που έγραψα για την περίσταση

Ντάλα ήλιο

Καλοκαίρι ντάλα ήλιο
Σαγιονάρα και μαγιό
Δε θα μείνω άλλο στην πόλη
Στα παράλια εξορμώ
Βάζω μπρος τη μηχανή μου
Με ντεπόζιτο μισό
Και μαζί με το μωρό μου
Βάζουμε αντηλιακό
Το'χα όμως δα ξεχάσει
Πίνοντας φραπέ γλυκό
Πως θα πρέπει μπρος στην κάλπη
Πάλι να ξανασταθώ
Να ψηφίσω να τους βγάλω
Ή να πέσω να πνιγώ;
Την πετσέτα μου αρπάζω
Κι αραχτός στην αμμουδιά
'Ισως βρω τρόπο ν'αλλάξω
Ή πατρίδα ή μυαλά
                                        σ.χ

Υ.Σ Για να μαθαίνεις και λίγα Λαρισαικά Καταπιόνα

Δεν θα΄μαι εδώ

Η σκιά μου δεν πνίγεται. 

05-06-2012

Βελίκα

Όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, εγώ θα τρέχω, θα γελάω, θα πλένω πιάτα και θα ερωτεύομαι, γιατί η γραφή πάντα θα είναι ένα είδος απουσίας.

Δ ε ν  θ α ' μ α ι  ε δ ώ

Το καλοκαίρι θα'ρθει  μπλε, με αεράκι και κύμα. Θα ξαπλώνουμε τα σώματα στα βότσαλα, θα παίρνουμε βαθιές ανάσες οξυγόνου. Θα συνεχίσουμε να ζούμε δήθεν ξέγνοιαστα. Θα φοράω το καρπουζί  φόρεμα με τον λεκέ απ'τα κεράσια ενώ θα μου γελάς με αυτούς τους κίτρινους κυνόδοντες που προεξέχουν και θα περάσει τόσο βάρβαρα το καλοκαίρι μας.

Αεροπλανάκια με διαφημίσεις για οδοντόκρεμες, αντηλιακά και κόμματα. Στα beach bar θα στηθούν κάλπες και μαζί με τα μοχιτο θα φέρνουν ψηφοδέλτια. Θα σου λέω πως κανείς δεν μπορεί να μας σώσει γιατί απλά κανείς δεν θέλει να το κάνει και θα μου λες πως τα ισοπεδώνω όλα.

Ισοπεδώνω - ισοπεδώνεις- ισοπεδώνει- ισοπεδώνουμε- ισοπεδώνετε- ισοπεδώνουν 

Άνθρωποι με ξυρισμένα κεφάλια θα "καθαρίσουν" φέτος τις ελληνικές παραλίες, από αλβανούς που πουλάνε λουκουμάδες, μαύρους με πολύχρωμα βραχιόλια, κινέζους που κάνουν μασάζ στην ξαπλώστρα και πακιστανούς, με παρεό και γυαλιά. Μετά όλοι θα σηκωνόμαστε και θα αρχίζουμε τα μπουνίδια, με τον άθλιο τύπο που παίζει ρακέτα μπροστά στα πόδια μας, τον τουρίστα που διαμαρτύρεται για τις τιμές και τη μάνα που θα αραδιάζει τα κωλόκουτσκα στην παραλία "μας". Θέλαμε μια αλλαγή. Σίγουρα δεν εννοούσαμε αυτό.

Κι άμα "καθαρίσουμε" θα αρχίσουμε και μεταξύ μας, αν δεν το κάναμε ήδη. Θα μου φέρεις και για παρέα τον κουλτουρίαρη φίλο σου, να λέει τις θεωρίες του και τις παπάτζες του κι αυτός για το πως θα αλλάξει ο κόσμος. Καλύτερη μηχανή αναπαραγωγής τσιτάτων δεν πρέπει να γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Εντάξει ρε φίλε, καταλάβαμε έχεις διαβάσει αρκετά, πες μας τώρα και κάτι που μπορείς να σκεφτείς μόνος σου. Όσο εμείς θα προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τις συγκινήσεις μας και απ'τις προσωπικότητες μας, όσα απεγνωσμένα ποιήματα κι αν γράψουμε, ο κόσμος γύρω μας θα γίνεται χειρότερος, το θαλασσόνερο θα στάζει απ'τα μαλλιά μου στο στήθος σου, κι εσύ θα στραβομουτσουνιάζεις και θα με ρωτάς αν σ'αγαπώ. Πάντα μου άρεσαν οι άνθρωποι που απορούν, τους σίγουρους να φοβάσαι.

Άσε τώρα την παραλία και γύρνα στο σκοτεινό δωμάτιο σου με τα κουφωμένα παντζούρια. Εκεί έχει ακόμα ησυχία... 

Καλό μήνα

 και καλό καλοκαίρι σε όλους